Tíminn - 06.05.1958, Side 5

I í MIN N, þriðjiuloginn 6. maí 1958.
5
MINNINGARORÐ:
Hjalti lllugason, Húsavík
Harni andaðist af heilablóðfalli
annan þessa mánaðar. Hann var
i'æddnr. að Einarsstöðum í Reyhja-
ðai í 'Sn'ðux4»lngéyjarsýslu 17. júní
-1881 og var því á 77. aidursári.
■Foreldrar hans voru Hallfríður
Hállfdanardóttir .og Illugi Hall-
-grímsson. Þau voru bæði vel gef-
/in og vel upþlýs,t að þeirra tíðar
hætti, þ'rí að auk leiðbeininga for-
.eldranna voru, á æskuheimili
þeirra, haldnir kennarar, sem
frekar var fáfítt á þeim tímiun. •
Hjalti heitinn var ættfræðingur
svo mikill, að ég tel vafamál að
' mokkur samtíðarmaður hans, af al-
jjýðumónnum, hafi staðið framar
eða yerið honum jafn snjali í
þeirri fræðigrein. Tel ég þvi vel
.við eiga að telja hér nokkra nán-
ustu ættingja hans: Hallfríður
móðir Hjalta var Ifálfdanardóttir
bónda á Öndólfsstöðum í Reykja-
dal, Björnssonar bónda að Hólum
í sönxu sveit, Einarssonar prests
að Arnanfatni og Þóroddsstað í
Kinn Hjaltasonar. Systir séra Ein
ars var Ólöf móðir Benedikts
skálds Gröndals hins eldra. Kona
Björns x Hólum var Þórá dóttir
Jóns lamba Signrðssonar umboðs-j
m.anns að Breiðumýri. Móður-
amma Hjalta var Hallfríður Jónas í
dóttir bónda að Ondólfsstöðum j
Sigmundarsonar bónda að Vind-!
belg í Mývatnssveit, þess er eftir-!
minnilegast kvað xmx ; mývarginn. j
Hann var sonur Árna bónda á
Hofsstöðum, Hlugasonar bónda í
Saltvík H-eigasonar. lllugi faðir
Hjalta var Haligrímsson, er stór-
.bóndi var í Reykjadal og Mývatns-
sveit, Þorgrímssonar bónda að
Hrauxxkoti, Marteinssonar bónda
að Garði í Mývatnssveit Þorgrxms-
sonar bónda í Baldursheimi, Mar-
íeinssonar bónda að Hofstöðum,
Sigmundssonar bónda að Arnar-
vatni, Kolbeinssonar bónda á
Kálfaströnd, sem kallaður var
Káifastrandar-Kolur. Kona Sig-
mundar á Arnarvatni var Ölöf 111-
ugadóttir prests í Húsavík, Björns
sonar bónda á Laxamýri, Magnús-
sonar bónda í Stóradal í Eyjafirði,
Árnasonar bónda í Stóradal Pét-
urssonar á Staðarhóli, Loftssonar,
Ormssonar, Loftssonar ríka á
Möðrúvöllum, Guttormssonar og
Kristínax Oddsdóttur. Kona Magn-
úsar í Stóradal var Þuríður dóttir
séra Sigurðar prests að Grenjaðar-
stað, Jónssonar biskups Arasonar
j að Hóium. Föðuramma Hjalta,
kona Hallgríms Þorgrímssonar var
Sigriður IDugadóttir bónda í
. Baldxirsheimi, Hallgrimssonar
bónda í Vogum. Hún var systir
. hins mei’ka fjárræktarmarúis Jóns
. Illugasonar í Baldursheimi. Allir
eru þessir ættingjar hið mei’kasta
fólk.
Foreldrar Hjalta bjuggu í Parti
í Reykjadal. Sú jörð er nú komin
' í eyði, en í hennar sæti má segja
að komin sé önnur jörð, sem heit-
ir Akrar. Þau Hallfríður og Illugi
eignuðust annan dreng, sem Half-
dan net, en nusstu hann í bernsku.
Hjalti ólst upp með foreldrum sín
um, en þau bjuggu ekki mjóg
lengi og er hann varð fullveðja,
gerðxst hann lausamaður, en var
þá stixndum í vinnumensku. Dvald
ist hann jafnan með góðunx heim-
ilum, tD dæmis á Gautlondum, hjá
Pétri Jónssyni; á Stófuiaugum
hjá Aðaigein Davíðssyni og á Em
arsstöðuin hjá Haraldi Sigurjóns-
syni. En þeir voru allir fyrirmynd-
armenn. Hjalti aflaði sér góðrar
aliþýöiunenntunar, með greind
. sinni, eftii’tekt og ástundun, bæði
til muxxrxs og handa. Hann kunni
töluvért til smíða. Faðir hans var
líka smiðxir og listaskrifari.
Árið 1906 var Hjaíti hjá Ingólfi
Gíslasyni lækni a Breiðumýri.
Það haust fluttist hann í Vopna-
íjarðarlæknishérað og sagði laus-
urn j-arðai’hluta þeim, sem hann
hjó á að Breiðumýri. Réðist þá
Hjalti í það að fa byggðan þennan
jarðarhiuta og kaupa búið af lækn
inum. Var það toluvert í ráðizt af
eignalitlunx manni á þeim árum.
Mun þar hafa ráðið nokkru um
að haxrn þráði heimili með foreldr-
um 'SÍnum. Réðst móðir hans þá til
munað ættir fjölda fólks og rakið
þær aftur í forneskju. Eg hvatti
'xann til þess að skrifa upp heila
■fræðibók um þetta efni. Það. hefði
’xann hæglega getað, því að hann
ias mikið varðandi./ættfræðina. En
'kkert lætur hann eftir sig skrifað
um þetta. Við Hjalti vorum bæði
xræðra- og systrasynir og vorum
niklir yinir allt í'rá barnæsku. Það i
..rar gott að vera vinur Hjalta. —
Hann var svo laus við öil ómerki-
'egíieit. Iiann var rnaður, sem ekki
’ildi vamm.sitt vita.
Böm þeirra Ásu og Hjalta eru
.brjú á ljfi: .Hálfdan byggingameist
ri, f. 10. maí 1913,;giftur Önnu
ligfúsdóttiu’ frá Grímsey. Ragn-
_ sexðan. f. 1. janúár 1920. Hún. er
ylburi. Litla systir hennár dó í
æðingu.. Maður,. Ragnheiðar er
Örn Snori’ason kennari á Akur-
bús með honum og voru þau þarna Sf(/fán storfsmáður lijá mjóllc
búandi um 10 ára bil. Höfðu þau ^Snaðinum x Husavxk f. 21. max
1 3
I Tll sýnis og sölu í dag
De Sodo '54, stærri gerðin. Sérstaklega glæsi’egur
og vel raeð farinn vagn. Ford senci ;ferðabifreio
'55, mjög góð. Chevrolet sendiferðabifreið '53, ný- ^
| standsett Ennfremur Volkswagen ’56.
| ÁRNI GUÐJÓNSSON, hdl.
Garðastræti 17. Sími 12831 (Opið til kl. 9 síðd.) j
5ET
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimmiiiiiiiiiiniiiimmiimiiiJimimiimiiiiimiiiiiiiiiiiiimmiiiiiiiimmiimiiiiiiimiiiim)
AW.V.VW
íbúð í læknishúsimi, þar sem lækn
1928. Gíftur er hann Maríu Þor-
irinn var iíka og keyp'ti fæði af steinsdótt.ur, Gunnarssonarí Húsa
þeim. Var því ákaflega mikill gesta vik' Born;n eru 011 ^jalfstæð, vel
sjálfstæð,
gefin og vinsæl. Foreldrarnir lifðu
i hófsemi, ástundun drengskapar
og gi-andvarleiks. Það var góð fyx’-
greiðasöm *ög a 1 lifríður” stór kona irmynd f ^mkvæmt því varð upp
í öllum útlátum. Hún dó hjá syni skeran' Asa byr afram með sonum
sínum 1925 smum og tenda.dætrum a þeirra a- é ****** *
gæta býli Auðbrekku.
gangur hjá þeím mæðginunum, en
er sízt varð til hagsbóta fjTÍr bxi-
ið, þar sem þau voru bæði mjög
Þegar að því kom að læknirinn
tók þennan jarðarhluta til ábúðar
gat Hjalti hvergi fengið jörð.til á-
búðar, en vildi ekki farga búi sínu
né vinna hjá öðrum. Var hann þá
um nokkurra ára bil i húsmennsku
á störengj’ajörðinni Stórulaugum
og Einarsstöðum og hélt við búi
sínu.
Hinn 13. júlí 1917 giftist Hjalti
Ásu Stefánsdóttur frá Öndölfsstöð
um í Reykjadal, dóttur Stefáns
Jónssonar, Hinrikssonar skálds að
Heiluvaði og Guðfinnu Sigurðar-
dóttur Magnússonar stórbónda að
Arnarvatni í Mývatnssveit.
Ása lifir nú mann sinn. Hún hef
ir jafnan reynzt ákaflega dugleg
og myndarleg kona, enda _staðið í
21. apríl 1958.
Jón H. Þorbergsson.
Að hryggjast og gleðjast
•hér um fáa daga,
Að heilsast og kveðjast
/— það er hfsins sa'ga.
Páll J. Árdal
Hjalti Illugason að Auðbrekku á
Húsavík er dáinn — horfinn.
Eg sakna vinar í stað, þegar ég
kem heim til Húsavíkur á þessu
vori.
Svona er lífi'ð — og dauðinn.
Eftir því sem ái’in færast yi'ir
hverfa fleiri og.fieiri úr hópi.sam-
nxiklu starfi. Hinn 16. janiiai' 1924 ferðamannanna. Þeir verða.að setj
fluttu þau Hjalti og Ása til Húsa-j ast að samkvæmt fyTxrmælum far-
víkur og tóku þar að sér hótelhald! arstjóratxs mikia en ósýhilega, sem
sem þau stunduðu i 25 ár. Reýndi j gefur urn það ófrávíkjanlegar dag-
það starf ekki minna á dugnað skipanir.
kouunnar. En 'þetta blessaðist og
þau urðu vinsæl' í starfinu. Að
Hjalti lUugason var einn þeirra
manna, sem ég vildi lxafa mátt
liðnu þessu tímabili byggðu þau verða samferðá á minn leiðai’enda,
hjónin, með sonum sínxim, stórt'og;;— og sama yeit ég marga nxæla.
vandað íbúðai’hús á grasbýii viðjHann var ákjósanlegur samferða-
Húsavík, sem heitir Auðbrekka.; maðui’. Óbrigðull vinur vina simxa
Sömuleiðis voru þar líka byggð 0g heiilyndur. Öllum velviljaður
vönduð fénaðarhús með heyblöðu. og hjálpfús. Eríðsamur rnaðui’ og
Þarna hefir fjölskyldan unað vel. óáleitinn, en þagði þó alls’ekki við
hag sínum. Þarna gat Hjalti stund. röngu. Fann til af heitu geði,
að sín síðústu ár, þar sem honum, hreinskilinn, drengilegur og haf-
jafnan var eiginlegast, en það/var. ínn yfjr smásáiarskap.
að vera bóndi. Hann haí'öi jafnan. Félagslyiidur og ósérhlífinn nxað
fénað í Húsavík og ræktaði tún .ur f samtökum. Orðfær vel á
handa honum. Hann var jafnan mannamótum, þegar á lá. Tók á
glaður er hann gekk unx sín grænu, y.ngri árum mikinn þátt í störfum
tún og honum var sérstaklega sýnt ungmennafélags sveitar sinnar —
um alla skepnuhirðingu og hafði: Reykjadals — og hyllti til hiixztu
yndi af því starfi. Um síðustu ára- stundar framfara- og menningar-
mót várð hann að láta af skepnu-' hugsjónir, þjóðrækni og þegnlund
hirðingu sökum heilsubi’ests. Unni gróandanum „á landi.og i
Hjalti var í dagfari sínu hæglát- ium]u“ 0g var liðsma'ður hans.
ur og orðvar. Þótt hann vissi eitt-
hvað misjafnt um náungann, lét Hjalti Var veitingasölumaður á
hann það aldrei uppi, en vildi vera. HúSavík í fjórðung aldar. En hann
öllum hjálplegur og vægxu’ vai’ hefði miklu heldur viljað vera
hann í innköllun við þá sem örð- gCStgja£i — í þess orðs heinustu
ugt áttu fjárhagslega. Mun hann merkingu. Iíann var það líka oft
•gegnum hótelhaldið hafa borið þennan tírna, veitingasölumannin-
skarðan hlut við þessa menn, en um H1 ógreiða, nema að því er vin
tók sér það aldrei nærri. Hann bar sælclir snerti
gæfu til þess að eignast líka viní Hjalti hafði ríkt upplag til
meðal þeirra, sem minnst bar á i bóndaiðju nxeð rösklogum vinnu-
þjóðfélaginu. brögðum, jarðabótum og búfjár-
Iljalta voru falin ýmis trúnaðar- hil,ðingU) enda hafði hann alltaf
störf, sem borgara Húsavíkurbæj- talsverðan búskap, einnig eftir að
ar. En lengst gengdi hann foa> hann fluttist til Húsavíkur, þó tak-
mennsku búnaðarfélagsins þar eðá markaður yrði að vera, og sli.nd-
um tugi ára. Eg sem þetta rita, um vegna aðstöðunhar meira til
hafði um 20 ára skeið, formennsku svölunaT sálinni en fjárhagsiegs
búnaðarsambands' héi’aðsins á
hendi. Þetta voru fyrstú ár þeirra
samtaka og v.ar staríað í mörgu.
Hjalti reyndist þar jafnan ágætur
Dðsmaður og var á aðalfundum
þess í’itai’i. Fórst honixm það vcl
því að hann var góðoir stíliBti og
í’itaði ágæta hönd, Meðhjálpara-
starfi við HúsavíkUrkinkju skiiaði
hann af sér við síðustu áramót.
Það vakti stórundrun mína og
margra annarxa, hvernig Hjalti gat
liagnaðar, a'ð ég hygg. Fáa menn
•hefði ég séð meira fagna fé sínu
af fjalli en hann gerði og fjár-
, gleggni hans á yngri árum var við
brugðið.
Búhneigðin gerði Hjalta djúp-
'skyggnan í bárm ættjarðarinnar,
þegnlyndan og þjóðhoilan. í nán-
um tengslum þar við var þorsti
hans í söguleg fræði og ekki sízt
(Framhald á 8. siðu)
Biðjið um
VAY.WAV/AWV.VAWWWAV.V.V.V.V.V.W/A'V