Tíminn - 06.05.1958, Page 8

8
TÍMINN, þriðjudaginn 6. maí í95it
Samvinnuskólinn fertugur
Framsókn Langholtssafnaðár I yfirf*1
{Framfeaici aí 7. siðuj
fr'emst þafckað fyrir að 'þeir mörk-
uffu stefnu samivinnufræðslunnar
með álcvæðum um menntun fé-
lagsmanna
BENEDIKT GRÖNDAL,
forstöðumaður frædsludeildar.
Þegar Samvinnuskólinn tók til
srtarfa, reyndist liann strax iiin
nýtasta st»ð samvinnuhréyfingar-
innar og þar íhafa kraftar æskunn-
ar verið viriq'aðar til starfa. —
Fyrsti árgangurinn frá Bifröst he
ir staðizt prófraun vinnunnar ekk
<áSur en skólans og sá toekkur, sen
inú brautskráist, hefir sýnt frá
foæran árangur af námi. Af þessu
leiffir, aff mikJar kröfur verða gerg
ar til þessa fólks, þegar út í starfií
fceaimr og það er .von okkar, að
þossi itópur standizt einnig þá
prófraun.
Þið eigið að fleyta
þréuninni áfram
Tveir nemendur Samvinnuskól
ans ílubUt ávörp, er skóla var
sáitið aff Bifriist. Sigurffur Hreiff-
ar Hreiðarsson, fyrsta bekk, á-
varpaði annars bekkiuga, og sagff
ist bonum á þessa leið:
iffig langar, fyrir hönd okkar
í fyrsta bekk, aff toeina noldcrum
•orðusn til ykkar, sem nú yfirgefiff
Sajavimtuskólann að Bifröst, yklc-
ar, sean í vetur bafa verið skóla-
féíagar okkar og stóru systkyn.
í>aff er erfitt fyrir okkur að trúa
því, aff þegar skólinn toefst aftur
aff Ibausti. verður ekkert yfckar hér.
Víff gettrm varla hugsað okkur stað
iun án yickar, og alls ekki sætt,
okkur við þá tilbugsun að geta I
nú ekki iengur skroppið í næsta 1
herbergi og fengið að vita hvernig1
scgja skal þessa setningu lá þýzku, j
reikna þetta dæmi eða því um |
iíkt, ’heldur að nú, séu það við,'
sem eigian aff svara. Og nú getum
viff ekki lengur Jiorft á það með
fclutlausri samúð, hvernig gengur
i snunlegu prófunum, nú stönd-
um við sóálf í eldrauninni.
•Eg verð að viðurkenna það, að
stundum hefir gefið litilsháttar á
vináttubátinn, en aidrei verður
áhöfnin glaðari en þegar aftur verð
ur sléttur sjór og báturinn hefir
verið þurrausinn, og aldrei skín|
sólin skærar en eftir regndemtou.
iSvo er sagt, aff sérhver maður
sktlji eftir hluta af sér í skólan-1
um sínum, Þetta veit ég af eigin j
raun að er satt. En hitt veit ég|
Ifka, að sérbver skóli Skilur eitt-
hvað eftir í nemenda sínum. Þetta
er eins og tvöfallt bókhald. En
eftir því sem lengra líður frá skóla
dvölinni vaxtast þstta innlegg nem
enda til skóla, og skóla til nem-
enda, svo imilcið, að flest hið ó-
þægilega gleymist eða tekur þeim
breytingum, að hig skoplega kem-
ur í ljós, toið leiðinlega hverfur.
Þess vegna er það, að gamlir skóla
iélagar geta unað sér við það löng-
im stundum að láta hugann reika
.il liðinna sæludaga námsáranna
>g rifja upp löngum stundum at-
Hirði, eða spjalla urn s'kólafélag-
ma gömlu, hverjum þeir séu nú
Irúlofaðir eða giftir, hve anörg
óörn þeir eigi, hvar þeir búi og
hvar þeir starfi. Og þegar börn
>kkar og toarnabörn segja okkur
:rá skólanum sínum, kemur þetta
rnn á ný fram í hugann, já, ójá,
5Vona og svona var það nú í gamla
iaga, þegar óg var ungur og í
ikóla.
Timarnir breytast og snennirnir
með, segir gamall málstoáttur. Sá,
>em þann málshátt samdi, hefir
ekki gert sér í hugariund þá öru
þróun, sem við eigum nú við að
búa. Því nú á dögum er ómögu
legt aff maðurinn geti breytzt með
Heiðruðu Langholtsbúar!
Eins og okkur er öllum kunn-
ugt, blasir nú við okkur stórt menn
ignarátak, sem þegar er hafinn
undirbúningur að, en það er bygg-
ing: kirkju og félagsheimilis handa
Langholtssöf nuði.
Um, nauðsyn þessa átaks skal
ekki fjölyrt 'hér, og mætti þó rök-
’ræða um hana í löngu máli.
Aðeins slcal bent á, að engin
félagsmenning getur lifað og
blómgast á bersvæði.
Og þeir sem á annað borð viður-
kenna nauðsyn kristilegrar þjóð-
menningar, og vilja styðja hana,
munu jafnhliða sjá hvar „skórinn
kreppir" í húsnæðismálum Lang-
holtssafnaðar.
Því verður nú næstu daga liaf-
izt handa um almenna fjársöfnun
á hverju heimili í Langholtssókn
og lögð óherzla á að koma upp
fyrsta áfanga kirkjubyggmgarinn-
ar: félagsheimilinu, þar sem fjöl-
þætt menningarstarfsemi ætti að
geta þróast í nútíð og framtíð,
öldum og óibomum kynslóðum til
blessunar.
Hin trúrænu og vitrænu viðhorf
í uppbyggingarstarfi kristinnar
menningar blasa við hverjum hugs
andi manni og færa honum dag-
lega sannanir hinna sígildu orffa,
Til starfa á vegum
samvinnuhreyf-
að: „Maðurinn lifir ekki af einu
saman brauði.“
Langholtssöfnuður, sem nú tel-
ur rúm 8 þúsund manns, hefir
verið svo heppinn að kjósa til sinn
ar prestsþjónustu frábæran hug-
sjóna- og dugnaðarmann-, er feetur
einskis ófreistað til þess að trú-
rænt menningarlíf haldi „vöku
'sinni“ þrátt fyi'ir mjög óhagstæð
ytri skilyrði.
Sliku vökumannsstarfí ber Lang-
holtssöfnuði að rriæta jmeð Ötulu
lifrænu starfi, bæði í órði, og
einkum í vérki, minnugur þess að:
„Hið stærsta tak þarf sterkast bak
og stórt er'bezt að vinna.“
Og nú er knúiff á hjá hverjum
safnaffarmanni, um að legg.ia sitt
lóð á hina vitrænu vogarskál kristi
legrar þjóðmenningar, með það
langmið í framsýn:
„Að ihugsa ekki í árum, en öldum,
að. alheimta ei daglaun að kvöldum
— því svo lengist mannsævin
mest.“
Heill til starfa Langholbssöfnuð-
ur! Gleðilegt sumar!
Bjarni ívarsson
mgarmnar
SIGURÐUR H. HREIÐARSSON,
nemandi í fyrsta bekk.
sama toraðahlutfalli og þróun tím-
ans. Þess vegna hefir aldrei verið
meiri þörf á því en einmitt nu.
að unga fólkið taki við af því eldra,
áður en það nær að tefja fyrir
þróuninni. Unga kynslóðin er
fædd inn í þróunina, og ungur
heili á auðveldara með að tileinka
Sér iþróun tímans en gamall.
Þetta er ykkar köllun, þið eigið
að fleyta þróuninni áfram, veita
henni í farvegi sem þorna upp
vegna iþess að flóði þróunarinnar
var beint fiá Ihenni. Það er það.
sem (þið Ihafið verig að búa ykku.
undir, að vökva á ný frjósöm en
uppþornuð engi þjóðlífsins, og
vö-kva þau mátulega. Sé sá jarð-
vegur ræktaður á réttan hátt, vex
þar imikið og safarikt þjóðlíf. Sú
ræktun er erfig og krefst mikilla
fórna, en ég er þess' fullviss, að
ykkur er það mögulegt.
Góðir skólafélagar, þegar þið
nú hverfið til yklcar nýju starfa,
fylgja ykkur áriiaðaróskir okkar,
sem eftir verðum. Við munum
fylgjast með ykkur, gleðjast yfir
velgegni ykkar og hlakka til að
hitta yikkur aftur. Við fögnuin
því að toafa átt svona góða skóla-
félaga í vetur og þökkum ykkur
fyrir viðkyninguna, sem við vitum
að toelst, þótt þið toverfig toéðan.
Eg flyt ykkur af alhug allar
beztu toeillaóskir nemenda fyrsta
bekkjar ’Sanwinnuskólans að Bif-
röst 19S8.
Jenni Ólason talaði fyrir hönd
annars bekkinga.
Hann toeindi máli sínu til for-
ráðamanna skólans og sagði meðal
annars að þótt ánægjulegt væri að
hafa lokiff burtfararprófi mundu
þeir bekkjarfélagar sakna þes's að
mega ekki setjast aftur að námi
að Bifröst. Hann kvað nemendur
eiga Samvinnuskólanum þakkar-
skuld að gjalda, og lofaði mjög
aðbúð nemenda að B'f’'öst. sem
Á erlendum bókamarka'Si
(Framh. af bls. 3.)
að lesa slík spillingarrit fyrir
þrem áratugum. Þessi bók er af
því taginu. Hún segir sögu 16 ára
stúlku, amerísks skilnaðarbarns,
vel rituð, jafnvel snjöll á köflurn
og áf svo mikilli lifsvizku að undr
un sætir. Þetta er í senn sorgar-
og sigursaga en sýnir glöggt, hve
mjótt er bilið milli glötunar og
gengis á þeim vegi sem æska nú-
tímans gengur. Þctta er snjöll
saga úr lífi amerískrar æsku.
Kærlighed i New Orleans eftir
ameríska rithöfundinn Wirt Willi-
ams. Þetta er ungur höfundur af
hinum harða iskóla amerísku rithöf
undanna, sem sett hafa mestan
svip á bókmenntir þar í álfu síð-
ustu áratugina, og honum hefir
tekizt að rita skáldsögu sem gerð
er af mikilli kunnáttu. Ilraðinn er
mikill og stórbrotin örlagasaga er
látin gerast. En hún er ekki sögð
stórum orðum heldur verður les-
andinn að mestu að slcynja hana í
ifcuggsjá daglegs lífs og viðbrögð-
um fólksins. Þannig lifir lesand
'nn sig bezt inn í örlög sögunnar.
Undir kyrrlátu yfirborði byltist
hamslaust brim, geisar logandi
itríð um ást og hamingju, og leik-
urinn gerist í hinni blóöheitu
ipæns-frönsk borg New Orleans,
þar sem suðrið heldur enn öllu
sínu og manneskjurnar fálma sig
áfram í rauðii þoku ástríðanna.
Hemmingway hefir sagt, að þetla
sé snjöU bók, og langt s.é síðan
hann hafi séð eins mikla tækni hjá
ungum höfundi.
f ramhald aí * slðuj
ast eins mikil, þegar á toóiminn
kemur, og álíta mátti af bréfum
þeirra í vetur.
Ef Krustjoftf verður þetta Ijóst,
getur hann fljótt breytt um stefnu
og staríshætti. Hjá honum gætir
þess'.oft, að hann lieldur fraih einu
í dag og öðru á inorgun. Þetta get-
ur verið' styrkur í áróðursStyrjöld.
iSn það dregur ekki úr óvissunni
_qg. -tortryggninni, sem .torvejdar
.b'ættá. sambúð þjóðanna.
Þ.Þ.
Dánarminning
•'Framh. af 5. síðu.)
ættfræði. A seinni árum lagði
hann mikla stund á að kynna sér
þau fræði ög; festi sér margt i'u*
þeim fágætlega vel í minni, en því
miður skráði hann ekki áthuganir
sínar og niðurstöður, áf þvi að
hann leit ekki á sig sem fræði-
mann. Hins vegar varð honum lest
ur og umhugsun þessara efna til
ómetanlegs yndis, og oft 5'kemmt‘i
hann gestum á heimili sínu meff
frásögnum löngu liðinna atburða
og rakti ættir.
Hann var éinn þeirra hamingju-
sömu manna, sem eru þannig hæfi
leikum búnir, að geta á öll-um ald-
ursstigum sínunt notið lífsverð-
mæta. Hver áfangi lífsins hefir
þeim að bjóða það, • sem þeim er
með nókkmm hætti vel að skapi.
Þeir menn ættu allir að fá að
lifa Iengi — ,og hryggð slær jafn-
an hugi, þegar þeir hverfa of
sncmma.
JENNI ÓLASON,
nemandi í öffrom bekk.
mun bera af örum íslenzkum
heimavistarskólum/hvað það snert
ir.
Bar hann að lokum fram þakkir
fyrir hönd bekkjarsystkina sinna
til skólastjóra, kennara og ann-
arra forráðamanna skólans og fé-
laganna í fyrsta bekk og kvaðst
vona, að á Bifröst tækist að
mennta fjölda nýtra manna til
starfa á vegum sanwinnuhreyfing
arinnar, henni til vaxtar og við-
gangs.
Hygginn bóndt tryggír
dráttarvél feina
Þetta er ekfci æviminmng. Haná
hefir ritað Jón H. Þorbergssoto
bóndi í Laxaxnýri, frændi og vinur
Hjalta Ulugasonar. En með þess-
urn orffum tek ég undir dóm
þeirrar æviminningar um hinn
góða, gengna dreng, og votta minrt-
ingu hans virðingu og innilegar
þakkir mínar.
Iljalti í Auffbrekku er seztur að,
— horfinn úr hópnum, —dagleið-
inni, sem hairn átti rneð okkur,
lokið.
Við, ferðaíélagar hans og vinir,
sem höldum áfram eitthvað leng-
ur, horfum til baka og hlustum ó-
sjálfrátt eftir þvi, hvort við heyr-
um ekki liófahljóð á ný £rá hesti
hans.
Já, það heyrist hófatak.
Er það máske hófahljóð minn-
inga frá því. að Hjalti, ungur mað-
ur, hleypti gæðingi sínum á grund
um Reykjadals?
Eða er það kannske hófadýnur
draumafáfcs ódauðleifcavonar manii
lífsins?
Eða hefir Hjalti aðeins sezt að
um stund; —- hiorfið frá hópnum
til þess — ungur í annað .sinn —
ag stíga á bak nýjum hesti fyrir
nýja vegi?
Biður það okkar einnig?
Þá skal glaðzt og heilsazt og orð
ið aftur samferða.
pt. Keykjavífc, 1. maí 1958..
Karl KrisQánssop.
■.W.V.V.V.VAV.V.VAV.VI
RAFMYNDIR H.F,
Lindargötu 9A
Sími 10295
W.V.V.V.'.V.V.V.V.W.VA
Reykjavíkurmót
(Melstaraflokkur)
I kvöld kl. 8,30 leika
FRAM
ÞROTTUR
Dómari: Guöbjörn Jónsson — LínuverÖir: Einar Hjartarson og Sveinn Hálfdánarson
Mótanefndin