Tíminn - 07.11.1958, Blaðsíða 9

TÍMENN, föstiulaginn 7, nóvember 1958.
1hjtt li$
ík lK- Clamp:
33. dagur
brátt gleyma því, gles'ma því
að hún væri til. 1
Hún varð enn að lifa á §§
minningunum um vikurnar E
fjórar í Sviss. . |
Á hverjum morgni glumdi
hin háa og ráma rödd frú
Stone um húsið. Svefnher-
bergisdyr hennar stóðu jafn
an í hálfa gátt, og með fyrstu
skímu á morgnana heyrði
Katharine nafn sitt kallað.
— Te, ertu ekki að koma
með teið? Ætlið þið aldrei
að koma teinu til mín.
Katharine smeygði sér þá í
morgunkjól og gekk inn til
gömlu konunnar.
— Það er ekki korninn tími
til þess enn, frú Stone. Kiukk
an er aðeins hálfsjö. Þér get
vera hér, ságði Katharine fast ið ekki búizt vib>. aS cj™}*
mælt. - Þér þarfnizt hjálpar .hafi morgunverðmn tilbu-
inn svo snemma.
— Ekki það? Hver er þaö,
sem á að ráða hér á heimil-
hvað ég fyrirlít alit slíkt fólk.
Jæja, út með yður.
— Nei, ég hefi ákveðið að
— Eg er hérna, svaraði
stúlkan. — Og hér er líka kom
in kona, frú Stone. Svo sneri
hún sér að Katharine og sagði
á lægri nótum: — Ef þér eruö
hingað komin til þess aö vera j minnar. Þaö er hræðilegt að
henni til skemmtunar, þáisjá húsið og yöur sjálfa. Þér
óska: ég yöur til hamingju. ] ættuð að blygöast yöar fyrir
Það er bezt að þér gangiö inn J aö láta allt níöast niður, þott • bQrga ar :
þér eigi nóga pennga tii þess ?aS 0« 'Jf’ >
til hennar. Síðan stakk hún
kollinum inn um gættina á
herbergi gömlu konunnar og
sagði: — Hér er komin kona
að heimsækja yður.
Á samri stundu gall svarið
við: — Eg vil ekki tala við
neinn. Eg tek aldrei á móti
heimsóknum, segðu henni að
fara.
Katharine gekk inn í her-
bergið og lokaði dyrunum við
nefið á Cicely. Hún var nú
alein með þessari gömlu norn.
Prú Stone lá á gömlum legu
bekk, og hafði breitt yfir sig
nokkrar gamlar ílíkur. Hún
gægðist fram undan stórri'
skuplu. Hárið var svart og
augnabrúnir loðnar. Á
breiðri vör var skegghýjung-
ur.
— Hver eruð þér? Hver —
eruö r— þér? sagði hún vió
Katharine og barði í gólfið
með stafpriki.
— Eg er Katharine Venner,
og ég er hingaö komin til þess
að vera yður til skemmtunar,
svaraði Katharine róleg og
brosandi og tók af sér ha.nzk-
ana.:
— Einmitt það. Þá skuluö
að halda því við.
Frú Stone starði á hana
orðlaus af undrun, Henni var
að verða Ijóst ,aö' þessi kona
smjaðraði ekki. .
— Eg er Teiðubúin að ger
það ekki meira að segja há
laun. Letinginn hún Oiheiy |
étur á hverjum degi yfir sig
á minn kostnað, að maður
tali nú ekki um eyðsluna í eld
húsinu. Eg get ekki spyrnt við
ast ráðskona hjá yður þegar fseti, hvilikur aunungi sem eg
í stað, og skal stráx senda eit | er. orðin- En nu vii e® fa teið
farangiT míiium, sagðí miit. heyrið þér það.
ir
Katharine og fór úr kápunni.
— Eg borga yöur ekki ey.vi
meira en þrjú þusund krón
ur á ári — ekki eýri meira —
og svo auðvitaö húsnæði og
fæði. Munið þaö. ;
— Látum svo vera, sagði
Katharine rólega.5
Þannig komst' Katharine
Venner í'.vist aftur.
28. kafli.
Valarie.sat inni í herbergi
sínu og leitaði ákaft í bréfum
sínum í skrifborðsskúfunni
— Þér fáið ekki teið fyrr en
á venjulegum tíma, svaraði.
Katharine ákveðin.
— Þér eruð óhlýðin, þrum 1
aði frú Stone. — Þér ættuð
að snauta héðan burt þegar í
stað.
— Hvaða vitleysa.
— Hvað segið þér æpti frú
Stone.
— Eg ætla ekki að rerina af
hólmi, þó að þér missið stjórn
á skapsmununum, sagði
Katharine. Þér verðið að
læra að stilla yður, frú Stone.
Gamla konan horfði á hana
immfflnœnmmmmmrammniraiiimiuminiiiniiiiiiimmimnnmiraiiiniŒUMn
Framvegis verður símanúmer
1-55-21
á lækningástofu okkar á Hverfisgötu 50
ÁRNI BJÖRNSSON
TÓMAS Á. JÓNASSON
■mmmiiiHnnimmmmminmmmiiiininiiiiiiiiiiiiiiimmmnmmmmmiiiiiiiiiiiiiiimnnimumniinv
iiiniiiiiiuuiiiiiiiiniuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiíiiinniimiiiuiiiiiiiinmiHmmiiiiiiimiiiiiiinniiiWBHBiiM
! Skrifstofa 1
= 3
== ==
Náttúrulækningafélags íslands er flutt úr Hafnar- j
I stræti 11 á Gunnarsbraut 28 Skrifstofutími frá |
= 52
| kl. 10—13,30. Sími 16372. |
3 3
lífiiiiuiiiHiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimmiimiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiimiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimniiiiiiiiiiii
iiiiiiiiimmiiiumiimiumiuiiiniiiiiiuiumuuiuiiuiimumiiiiiiiHmiimiiuiiimiiminimiuiuiiimuiiiuiiuiiiA
Afgreiðslustúlka
I óskast í vefnaðarvöruverzlun í úthverfi bæjarins.
Herbergi nálægt vinnustað, ef óskað er. —
Tilboð sendist í pósthólf 955.
3
B -
iTiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
amiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiimiiiiiiiiimiimmiimiumiiiimmiiiiiiiiiimiiiimmramrammQ
Sendisveinn
óskast fvrir hádegi.
PRENTSMIÐJAN EDDA H.F.
................................................................................................................
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiimimiimmiimimiimiiimmmiimmira
Philip hafði gengið út eftir imeS galopinn munn en kom
orðasennuna, sem á niilli
þeirra varð, og hún ætlaði að
losa sig við bréfin, sem Eddi
hafði endursenc henni.
Eftir skamma ’stund voru
öll bréfin orðin að ösku. Hún
þér snauta héðan strax, ég varpaði öndinni lettax.
hefi ekki beðiö yður aö koma, —Jæja, þá ei þvi lokio,
og ef þér haldið, að ég láti sagði hún og brosti meö
hvern sem er ryðjast svona J sjáhri sér.
inn í hús mitt, þá skjátlast j Hún var nærri húin aö
yður. Hafið yður nú héðan út 8ieyma Edda> Því að °S eiuœatlöld
strax. - Cicely _ Cicelv. j spennandi leikur -var. aö taka kaupa ny^glugga.jold.^
— Munið þér ekki eftir Bart huS hennar allan, Hún var að
on Venner? gpurði Kathar- verða svo taugaóstyrk, að hún
varð aö nota svgfntöflur.
þó ekki upp nokkru orði.
— Jæja, ég má ekki vera
að því að pexa við yður leng
ur. Eg á nóg verk fyrir hönd
um. Eg verð aö taka niður
gluggatjöldin í stofunum og
þvo þau.
— Gluggatjöldin? stamnði
gamla konan.
— Já, þau tolla varla uppi
lengur vegna óhreininda og
slits. Þér ættuð annars að
rine rólega.
—.Barton Venner — Barton
Venner? Auðvitað man ég eft
ir honum. En hvað kemur
hann þessu máli viö
— Eg er dóttir hans.
— Hvað segið þér? Dóttir
Bartons Venner? Hann var
svo yndislegur ræðumaður.
Katharine bjó í hrörlega
húsinu ásamt frú Stone og
Þaö geri ég aldrei, hröp
aöi sú gamla. Hún skalf af
geðshræringu. — Mér þykir
þér gerast nokkuð umsvifa
mikil hér. j
— Við sjáum hvað setur,
Mercedes Benz 1
=
| dísilvörubifreið, 5 tonna, með framhjóladrifi, |
smíðaár 1955 til sölu. — Hentug til mjólkur-
I flutninga. i
1 =
NÝJA BÍLASALAN |
Símar 10182 og 16257 E
S i
HllllUIIIIIIIIUUIIIIHIIIUIIIIHIUIIIIilllllUllHllllIllllinUlllllinillllllUlllllllllUHIIlHllllUIIHUIIIIIUIlilllHUtnillilB
«iiiiraiiiiiniiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiimmiiiiiiraiiiiimiiiraiiiiiiiii'iiiiuiiunfflmiiiWHra(»
Vörubíil óskast
Cicely. Fyrstu vjkurnar gat sagði hún. — Leggizt nú fyrir | Okkur vantar nýlegan vörubíl nú þegar.
hún varla á heiili sér tekið.
Allt var svo af sér gengið í
þessu húsi, að hún vissi ekki
hvernig hún átti að fara að
— Já, sagði Katharine og því að bæta þar úr skák.
beiskir drættir voru um munn
hennar.
— Bíðum nú við. Þetta var
nú meðan ég var yngri og
gat farið á fundina. Voruð
þér kannske háa stúlkan, er
ætíð sat við hliðina á Barton
Venner? Frú Stone vár orðin
mildari í máli.
— Já.
— Jæja, jæja. Hann kom
líka stundum hingað til þess
að biðja fyrir mér, eftir að
ég varð sjúk, og nú sjáiö þér,
til hve mikils það var. Mér
gazt aldrei vel að honum,
þótt hann talaöi fallega.
Hann vildi láta alla lúta sér,
en ég var nú ekki á því. Kerl
ingin kímdi i barminn en
sótti svo í sig veðrið aftur. —
Og ég efast svo sem ekki um,
að þér séuö eins og karlinn.
Þér kunnið vafalaust
Gamla konan lá oftast í
aftur og reynið að sofna og
hvíla yður vel þangað til Cie
ely kemur með teið.
— Eg kæri ýður fyrir Binns
bróður, þegar hann kemur aö
biðja fyrir mér næst sagöi
= Tilboð sendist í pósthólf 759. ^
íniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiraiiiiiiiiiiraiiiiiiiiiiiiiiinmiraimiiiiiiiirairaiiiimimi
fatahrúgunni á legubekk sín, frú Stone ógnandi ■
um og stjórnaði öllu með | — Ja, genð þaö. Eg ætla a
harðri hendi. Það var auð- reyna að sIa um> að em fofa
séð, að enginn hafði þorað aö I húsinu se aö minnsta kosti
andmæla henni í mörg ár. j sv0 vtstleg, að hægt se að
— Þetta er óþolandi, bugs-1 bjóða honum mn í hana og
aði Katharine. Eirthvað verö UPP a svolitlar goðgerðn.
ég að gera. Hún ú næga pen Ætli það yrði honum ekxi o-
inga til þess aÖ“ halda hús- vænt tilbreyting.
inu vel við, en eins og nú horf Katharme gekk ut og let
ir verður það ónýtt og einsk gömlu nornina ema um hugs
is virði. I anil sinar.
Hún hugsaöi um Philip, og I Þetta var fyrsti áreksturmn
söknuðurinn skar hana í af mörgum. Næsta hálfan
hjartað. Hvað mundi hann mánuðinn var Katharine rek
segja, ef hann sæi hana hér in á dyr daglega. Loks fór fru
og vissi, hve óhamingjusöm Stone þó að mildast og hætti
hún var. En til hvers var að að reka hana. Ekki var það
hugsa um það. Honum var þó því að þakka, að göm.u
sama um hana. Hún var að- konunni þætti hafa orðiö á
eins vinnukona, sem kona breyting til batnaðar, helctui
hans hafði rekið að heiman. af því að Katharine var
að Kannske hafði honum þó þótt fyrsta manneskjan, sem ha,foi

Móðir okkar og tengramóðir,
Guðrún Nikulásdóttir,
andaðist að heimili sínu Holtsgötu 14, 5. nóvember.
Börn og tengdasynir.
smjaðra og dilla rófunni. En það miður, en hann mundi þorað að standa uppi í hárinu