Tíminn - 11.02.1959, Blaðsíða 3

TÍMINN, mfövikudaginn 11. febrúar 1959.
3

' • •,. :• V’ S': •'''»33!5eBH
llfe SS^It^síS" " -'S
agigl^; ? ~
^'vV '
l'^vr:;;.; -;::' • v-r
,** ffv*aíáj
í

EW
Fyrrverandi þingforseti, André le
Trocquer, er niaður þekktur aS lífs-
gleöi, og var þessi mynd tekin af
honum við frumsýningu í París. —
??
LJÖSRAUDIR BALLETTAR"

Búizt er við, aS þaS verSi
eitt mesta Jrneykslismál í
söcpu FrakkJands, þegar
IjóstraS verSijr upp um hina
svonefndu „IjósrauSu ball-
etta", sem imikiS hafa veriS
til umtals þar í landi og víS-
ar upp á síðkastiS. Dómstól-
ar í París bafa fyrir nokkru
opinberaS grun sinn á hend-
ur þrern af þekktari mönh-
um Frakklands.
Hinir grunuðu eru fyrrverandi
þingforseti, André ie Trocquer,
hinn heimsþekkti hárgreiSslusér-
fræðingur GuiltaUme og forstjóri
einriar stórverzlunanna nálægt
Operutorginu, Jean Jessier. Búizt
var við að fleir: bættust í hóp
hinna grunuðu, allt vel þekkt fólk
á aldrinum frá 50 til 70 ára.
Tilviljun
Það er hrein tilviljun, að upp
komst um félags'skap þann, sem
hélt uppi liinum svonefndu „Ijós-
er nafnið, sem almenningur á Frakk-
landi hefir gefið Ijósfælnum atburð-
um, er áítu sér stað þar í landi nýlega
og búizt er við að orsaki enn eitt stór-
hneykslið þar - jafnvel hið mesta, sem
sagan greinir frá.
sig, og gaf loks upp nöfn nokk-
urra viðskiptavina sinna.
Þetta er ein ungu stúlknanna, sem Þingforsetinn
komu fyrir rétt í sambandi við Það varð auðvitað yfirvöldunum
„Ijósrauðu ballettana". hið mesta áfall, þegar í ljós kom,
ý>,„ '
- . . >'J ■ ■■■
- »\*M&'***»»#• •v,, J', ‘-V ' i.
■ ■■ ■V • . ••-. • -. ‘‘ •
y «»**’»** •"■'"•■ Wm

■
■ V
"
.., ........
.■ ■ ;
Þefta er veiðimannahús Lúðvíks fjórtánda, en þar er álitið að
„Ijósrauðir ballettar" hafi farið fram.
rauðu ballettum“. Nýlega var hand
tekin 16 ára gömul stúlka, vegna
þess að hún flakkaði um en átti
hvorki heimili né hafði fasta at-
vinnu. Þegar hún var yfirheyrð,
ljóstraði hún bví upp, að hún hefði
starfað fvrir stofnun eina, sem
ekki væri hollt að hafa hátt um,
en hefði séð fyrir stúlkum til að
dansa nektardans á heimilum vel
efnaðs fólks. Hún gaf upp nöfn á
nokkrum vinstúlkum sínum, sem
hún kvað einnig hafa starfað við
hið sama. og í liós kom, að flestar
voru þær undir 15 ára að aldri.
Það kom ekki sízt lögreglunni á
óvart, að höfuðpaurinri í starfsemi
þessari reyndist vera lögreglumað-
ur, umferðarráðunautur hjá lög-
reglunni í Parjs, Pierre Sorlut að
nafni. Hann neitaði fyrst algerlega
að hafa komið hér nokkuð ná-
lægt, en eftir strangar yfirheyrsl-
ur í marga daga fór liann að iáta
að þingforseti væri meðal þess
: fólks’, sem hér kom mtest við sögu.
Sjálfur neitar forsetinn að hafa
átt þátt í „ljósrauðu ballettunum".
— Ég hefi nokkrum sinnum boðið
heim til mín ungu fólki, segir
hann, — en það átti ekkert skylt
við slíkt. En svo virðist sem for-
setinn viti á sig sökina, því að
hann hefiy ekki höfðað mál á hend
ur þeim blöðum, sem sagt hafa
skýrt og skorinort, að hann væri
líklega sekur. Og svo áleit hið op-
inbera sig hafa nógar sakir á hann
til þess að skipa honum opinber-
lega á bekk nieð þeim grunuðu.
Með tilliti til aldurs hans, sen er
74 ár, og ekki síður hins, að hann
er bæklaður, en tekinn var af hon-
um annar handleggurinn í stríð-
inu, hefir hann fengið leyfi til að
ganga laus meðan rannsókn máls-
ins fer fram.
Vegna þess hve margir þekktir
menn eru álitnir koma við sögu í
þessu máli, hafa rúðurnar \ dóms-
salnum verið málaðar svartar,
þannig að þeim, sem eiga leið
fram hjá, sé ekki unnt að komast
að því hverjir eru yfirheyrðir
hverju sinni, og einnig er fólkið
flutt með mikilli leynd til dóms-
liússins, til þess að blaðaljósmynd-
ararnir nái síður í það.
Stúlkurnar, sem tekið hafa þátt
i „ljósrauðu ballettunum“, hafa
verið fengnar að frá dansskólurri,
börum, þar sem léttlyndar stúlkur
halda sig, og fyrirtækjum, sem sjá
um að leigja út stúlkur til nektar-
dans og lögreglumaðurinn Pierre
Sorlut hafði kynmök við þær allar
áður en hann tók þær til starfa
við hið vafasama fyrirtæki sitt.
Hann gehk jafnvel oft svo langt,
að ná kynnum fjölskyldu þeirra
áður en hann réði þær, og koma
sér þar vel innundir með þeim
fullvrðingum, að hann „hefði góð
sambönd, sem hann gæti notað
dóttur þeirra í hdg“ við kvikmynd
ir eða leikhús.
Á mestu velgengnisárum sínum
ók Sorlut í lúxusbíl og yfirleitt
er óhugsandi, að yfirmenn hans og
starfsfélagar hafi ekki veitt því at-
hygli hve hann barst óeðlilega
mikið á. Þess vegna er sú spurn-
ing nú á vörum manna í París,
livort ekki séu fleiri lögreglu-
menn viðriðnir málið, og þá hafi
ef til vill verið þaggað niður í
þeim með því að bjóða þeim sinn
hluta af því sem fyrirtæki lög-
Það var dansað dátt og miðaldra
Parísarbúar höfðu mikið gaman af
reglumannsins hafði upp á að
b.ióða. Það styður líka þessa skoð-
un, að árið 1954 var hann tekinn
höndum, þegar tvær ungar stúlk-
ur ákærðu hann fyrir að hafa boð
ið þeim á klámmyndasýningu á
ríkismannslieimili í Neuilly, en 48
stundum eftir að hann var hand-
tekinn var hann kominn úr fang-
elsinu og málið var „gleymt".
Sjóræningjar nútímans
Leika ia»sum haia á Kísiahafiuu — skip
og 12 maniia áhöfn þess hurfu nýiega
Það lítur út fyrir að sjó-
ræningjar sigli enn fleytum
sírtum um heimsins höf. Að
minnsfa kosti er álitið, að
það sé af völdum sjóræn-
ingija, að 495 smálesta segl-
skip með hjáSparvél hvarf á
Kínahafinu, en 12 manna
áhöfn þess hafi verið látin í
iand á kóralrifi í sunnan-
verðu Kyrrahafi.
Tryggingafélag LLoyds í London
bað nýlega um upplýsingar um
hið horfna skip, sem heitir Jan
Crouch. Það hefir ekkert heyrzt
frá skipinu í fjóra mánuði, eða
síðan það lét úr höfn í Hongkong
og hélt áleiðis til Adelaide í
Ástralíu. Þegar daginn eftir að
skipið hélt af stað, hvarf allt
skeytas'amband við það, en þá var
það statt á þeim slóðum, þar sem
ekki þótti sennilegt að neitt gæti j
komið fvrir það, enda var veðrið
hið bezta.
í London hafa menn þá skoðun,
að Jan Crouch, sem var með brezk
an skipstjóra um borð, hafi fallið
í hendur sjóræningja, sem í dag
leika lausum haia á Kinahafinu
og gera þar usla í smærri s'kipum.
Þess utan hefir brezki flotinn lát-
ið það uppskátt, að flugmaður á
hervél, sem var á eftirlitsflugi ein-
mitt með sérstöku tilliti til sjó-
ræningja, hafi séð flokk manna á
kóralrifi um 500 kílómetra fyrir
norðan Labuan á brezku Borneo.
Þessum mönnum hafði þegar síð-
ast fréttist ekki borizt nein hjálp,
en flugmaðurinn þóttist geta skil-!
iö af merkjamáli þeirra, að þeir!
hefðu ekki strandað á rifinu, held-
ur verið settir á land.

Við erum orðnir dálítið tízkusinnaðir hér á þriðju siðunni, en kven-
fólkið virðist kunna því vel og gerum við því ekkert lát á sókninni.
Til vinstri er tweedfrakki, sem sýndur var nýlega á tízkusýningu í
Lundúnum og er samkvæmt vortízku 1959. En takið þó sérstak-
lega eftir því, að sýningarstúlkan er með hárkollu — það virðist
nú vera farið að þykja fínt, a. m. k. í útlandinu. Með myndinni í
miðjunni fylgir sú skýring, að flauel sé i móð sem stendur, bæði
í höfuðföt og annað — og að þessi höfuðbúnaður fari einkar vel
þeim, sem hafi prófíl til að bera hann. Þá er það myndin lengst
til hægri. Hún sýnir líka höfuðfat, en tæplega jafn skjólgott,
nefnilega strútsfjöður eina saman, sem stungið er i hárið. Ekki
heppilegt á íslenzka þorranum en laglegt i samkvæmi.