Tíminn - 07.03.1959, Blaðsíða 8

Tíminn vinnur.
fslandsmcUtarar KR í handknattletk
Magnús Jónsson, Stefán Stephensen,
son, Magnús Georgssson. Fretnrl rö3
Reynir Ólafsson og Henz Stetmann.
1958. Aftari röð fr vlnstrl: Frímann Gunnlaugsson, Bergur Adoiphsson,
Þorbjörn Friðriksson, Sigurður Óskarsson, Karl Jóhannsson, Pétur Stefáns
: Hörður Felixson, Þórir Þorstéinsson, Gísli Þorkeisson, Guðjón Ólafsson,
ÍFYamhaJr’ af 5. rííTu)
ræðuna flutti Georg LúfSvíksson,
formaður byggingarnefndar og
rakti hann nokkuð skíðaskálasögu
KR og starfssögu deildarinnar yfir
leifct. Alls unnu við byggínguna
115 sjálfboðaliðar 1130 dagsverk.
Crunnur skálans var grafinn í
júlí 1956 og síðan var kjallari
fullsteyptur. í oktúber 1956 var
skálinn fokheldur. Júní næsta ár
hófust innréttingar og vatnslögn
var lögð. í miaTz 1958 kom raf-
ma’gn frá Sogslínunni og það ár
voru háð tvö skíðamót við skál-
ann. Mestur hraðinn í framkvæmd
unum hefir verið siðan í septem-
ber í 'haust og var lögð nótt með
degi við framkvæmdir.
Skálinn er 130 fermetrar og'
ca. 950 rúmmetrar. í kjallara er
skíðageymsla, tvö gistiherbergi,!
iniðstöðvarklefi, böð og gufubað.1
Á fyrstu hæð eru rúmgóðar setu-
slofur. Einnig eru þar tvö gisti-í
iherbergi, snyrtiherbergi, míðstöðv
aj’fcJefi, böð og gufubað. Á fyrstu
haeð eru rúmigóðar setustofur.
3. síðan
hétt úr loftinu í vírspotta og einu
sinai tók húsvörðurinn eftir því,
að logað hafði á perunni hjá Ohar-
lie i nokkra daga og nætur sam-
fejrtt. Húsvörðurinn brauzt inn og
fann Oharlie gamla látinn. Hann
var klæddur í sömu fataræflana
og hann hafði borið svo langt sem
menn mundu. Lögreglan fram-
kvæmdi leit í herberginu og þá
lcom fram í dagsins Ijós leyndar-
mál mannsins, því að lögregluþjón
arnir fundu:
Eitt hundrað umslög með kaup
greiðslum í, sem ekkl höfðu ver-
ið opnuð, en hvert þeirra inni-
hélt 10 sterlingspund — þ.e.a.s.
1000 pund í beiuhörðum penlng
om — en auk þess fannst gömul
bankabók, sem ekkl hafði verið
hreyfð siðan 1939, og hafði inni
aV halda rúmlega 1300 pund. —
Með bankavöztunum áttl „vesl-
ings Charlie gamll“ því aút að
2000 sterlingspund — en það
nmndi nema um 300 þúsimd ísl.
krúnum.
K’W’WST' —
Einnig eru þar tvö gistiherbergi,
eldhús', snyrtiherbergi og rúmgóð
forstofa. í risinu eru kojur fyrir
35 manns, auk svefnlofts. Alls á
skálinn að geta rúmað um 130
manns.
tf„ .. "«æ^aaæÉ:i^5a—K:.
Féiagsheimiíi —
íþróttasaiUr
Hér á undan hefir verið stiklað
á stóru á íþróltasviðinu, en KR-
ingar hafa unnið stórvirki á hinu
félagslega sviði, og einnig þar
verið brautryðjendur. Ber þess'
vott hið giæsilega félagsheimili og
íþróttasalur, ásamt mörgum leik-
völlum við Kaplaskjólsveg, bæði
grasvellir og malarvellir. Hafa
þar margir lagt hönd á plóginn,
en ég held að engum sé getrt
rangt til, þó að sagt sé, að þar
eigi Gísli Halldórsson meiri hlut
að en nolckur annar.
Það hefir verið gæfa KR hve
marga öfcula forustumenn félagið
hefir átt, en því miður er ekki
rúm til að geta allra þeirra ágætis-
manna hér. Enn einum má þó
ekki sleppa.
Erlendur Ó. Pétursson
Hann tézt á síðasta ári, liðlega
65 ára að aldri, og getur því ekki
í dag minnzt 60 ára afmælis fé-
lagsins, veizluklæddur meðal íé-
laga sinna og samherja. En hann
verður ekki langt í burtu. Erlend-
ur var mikill gæfumaður, og hann
sá þann draum sinn og hugsjón
aUa ævi rætast, að hinn mjóí
vísir, sem gróðursettur var með
„Fótboltafélagi Reykjavíkur",
varð að þróttmesta félagi lands-
ins. KR var honum allt. Hann var
formjaður félagsins í 23 ár. en
hafði áður verið ritari þess í 20
ár áður. Störf hans í þágu KR
verða aldrei þökkuð eins og
skyldi, og raunverulega er erfitt
að hugsa sér IÍR án Erlends.
Lokaorð
Og nú, þegar komið er að nið-
urlagi þessarar stuttu og ófull-
komnu afmælisgreinar, langar
mig, s'em „Vesturbæing, sem
aldrei hefir búið fyrir austan
læk“, en þó ekki verið félagi í
KR, að óska félagsmönnum öllum
til 'hamingju með þessi íímamót
i sögu félagsins, og ég vona, og
reyndar veit, að KR verður áfram
| sama stórveldið meðal íslenzkra
| íþróttafélaga í framtíðinni sem
hingað tii. ÁFRAM KR.
— hsím.
Flestir fylgjast með -straum
hans — nauðugir viljugir. Maður
inn lætur á sjá með árunum. Þó
eru þeir tii, sem láta ;nið timans,
þungan og þrotlausan sem vind ur
eyrun þjóta í lengstu lög. Þeir eld
ast lítt, þótt árin renni; þeir varð
veita hvatlei'k, hreysti og þrótt vor
úr viti, hvað svo sem almanaki og
ártali líður.
Hver mundi trúa því, sá er hittii
Friðbjörn á Hólum, á fömum veg
og varpar á hann orði, að þar far
sjötugur öldimgur? Allur er mað
urinn líkari því, að vera áratugum
yngri. Eigi veit ég hvort það er
íslenzk glíma og aðrar íþróttir, er
Friðbjörn tamdi sér á yngri árum,
eða ást hans á hljómlist og fögrum
söng, eða það er eðlið sjálft og ætt-
ernið, er enzt hefir honum til að
.geym'a æsku sinnar með svo óvenju
legum hætti. Vísast cr það allt
þetta og fleirá margt. Ég veit það
ekki. Hitt veit ég, að Friðbjörn á
Hólum er sami fyrirmaðurinn og
fjörmaðurirm, sama prúðmennið,
sami góði og glaði félaginn og hann
var er ég kynntist honum fyrst,
rösklega tvitugum. Og enn er hann
manna hvatastur í spori, sem allir
mega sjá. Því meira undrast ég
það, með hvílikum afburðum hann
hefir staðið af sér raun áranna,
sem mér er vel ljóst, að með nokkr-
um hætti hefur hann verið einmani
um ævina, ókvæntur maðurinu.
Og hér er svo „ævisagan" — sú,
sem við blasir:
Finnur Friðbjörn heitir hann
fullu nafni, fæddur að Fremsta-
felli í Kaldakinn 3. d. febrúarmán-
aðar 1389, sonur merkishjónanna
Geirfinns Trausta Friðfinnssonar,
bónda að Garði í Fnjóskadal, síðar
■hreppstjóra og sýslunefndarmanns
á Hólum í Hjaltadal og Kristjönu
Guðnýjar Hallgrimsdóttur, hrepp-
stjóra á F-emstafelli, Ólafssonar.
Frá Garði fluttust þau hjón búferl-
um með börnum sínum að Hólum í
Hjaltadal árið 1905. Friðbjörn lauk
námi í Hólaskóla, árið 1916, setti
saman bú og bjó þar til 1928. Hvarf
þá aftur að Hólum og hefur eigi
þaðan vikið, enda uátengdur stað
og skóla.
Ungur að árum annaðist Frið-
björn ýmis opinber störf fyrir föð-
ur sinn. Kom snemma í l.iós að þar
fór traustur maður, sem Friðbjörn
var, og sta.fhæíur í bezta lagi.
Hafa og á hann hlaðizt hin marg-
Afmælisskíðamót
Armanns
f tilefni af 70 ára afmæli Glímu
félagsins Ármanns heldur skíða-
deiid féiagsins stórsvigmót um
helgina f Jósefsdal. Brautin mun
liggja niður hið margbreytilega
Suðurgii og enda í Jósefsdal. Þar
verður keppt í öllum flokkum.
Allir helztu skíðamenn Reykja-
víkur keppa þar og mun þeim
þar í fyrsta sinn á þessum vfetri
gefast tækifæri til að reyna með
sér hver fræknastur er. Helztir
þeirra eru: Stefán Kristjánsson,
Guðni Sigfússon, Hilmar Stein-
grímsson, Svanþerg Þórðarson,
Ólafur Nílsson, Ásgeir Eyjólfs-
son, Úlfar Skæringsson, Bragi
Nilsson, Magnús Guðmundsson og
margir fleiri þeim skeinuhættir.
Þar sem toúast ma við batnandi
veðri og nógum snjó, mun marg-
an fýsa að sjá þessa keppni og
nota hið fjölbreytta skíðaland
sem er í Jósefsdal og Bláfjöilum.
Gufubaðstofan
verður opin á sunnudag fyrir karlmenn frá kl. jj
9 til 1. —
GUFUBAÐSTOFAN
Kvisthaga 29 — sími 18976.
Pátreksfjarðar-
togarar
Patreksfirði í gær. — Togarinn
Gylfi landaði í gær um 200 tonn-
um; fer aftur á veiðar á morgun.
Ólafur Jóhannesson landaði í síð-
ustu viku 220 tonnum. Bátamir
Sæborg og Faxafell öfluðu í febr,
115 tn. í 11 róðrum sá fyrrtaldi,
og hinn 56 tn. í 7 róðrum miðað
við óslægðan fisk. Sniókoma hefir
verið mikil undanfarið og nokkurt
frost. B.Þ.
trleni yflriis
(Framhald af 6. síðu)
þessu. Þetta getur þó breyzt, ef
aðstæður breytast og ef fasistásku
öflin verða ofan á í þjóðfylking-
unni. Að óbreyttu ástandi er bætt
við, að kommúnistar græði mest
á þeirri óánægju, sem kann að
verða með stjórnina, og það getur
svo aftur ýtt undir valdatöku
fasista og hersins.
Ein3 og sakir standa, er það
fyrst og fremst de Gaulle, sem nú
stendur í vegi einræðisstjórnar í
Frakklandi. En hann er kominn að
sjötugu. Hann þarf að ná góðum
og skjótum árangri, ef lýðræðið
á að vera traust í sessi eftir hans
dag. Þ. Þ.
er 1-23-23
Á víðavangi
(Framhald af 7. síðu)
ins hefir að undanförnu verið
stjórnarandstaða og málfhitning
ur flokksins á Alþingi mótazt af
því“. Þessi ummæli eru úr ræðu,
sem Magnús Jónsson flutti ný-
Iega á Varðarfundi. Þessi játn-
ing Magnúsar er býsna merkileg.
Ekki þó fyrir það, að hún opin
beri nein ný sannindi, heldur af
því, að ekki mun áður hafa verið
viðurkennt af heldri mönnum í
þeim herbúðum, að Sjálfstæðis-
flokkurinn temdi sér tvenns kon
ar málflutning, eftir því hvort
hann er aðili að ríkisstjórn eða
ekki. Magnús talar um „málflutn
ing flokksins á Alþingi" og
mætti því álykta, að málfærsla
flokksins sé önnur utan þings en
innan og þá sennilega einnig
með tvennu móti, eftir afstöð-
unni til ríkisstjómar. En hvað
sem því líður, þá dylst engum,
að Magnús hefur alveg rétt fyrir
sér. Þegar Sjálfst.fl. er í ríkis-
stjórn þá er hann á móti verk-
föllum, á móti kauphækkunum,
með lántökum o.s.frv. Þegar
flokkurinn er utan stjómar, þá
er hann með vcrkföllum, með
kauphækkunum, móti láutökum
o.s.frv. Magnús Jónsson er
hrekklaus maður og „góður í
sér“. Hann langar oft til að
segja satt en fær það ekki alltaf.
Þá togast þær á skyldan og til-
finningin. A3 þessu sinni hefur
tilfinningunni veitt bctur. Vel-
unnarar Magnúsar mundn vilja
að svo bæri oftar tiL
víslegustu störf, svo sem oft vill
verða um þá menn — og einkum í
sveit —„ sem vel eru að heiman
búnir nm skyldurækni, gáfur og fé-
lagshyggju og hafa því hvers
manns traust.
Söngkennari við Hólaskóia hefur
Friðbjörn verið allt frá 1919, isöhg-
stjóri og organieikari við Hóladóm-
kirkju í hálfa öld. Hann var hrepp-
stjóri Hólahrepps um 10 ára skeið,
en sagði af sér hreppstjörn 1930.
Sýslunefndarmaður var hann í 15
ár og endurskoðandi sýslusjóðs-
reikninga um hríð, hreppsnefndar-
maður frá 1924 og oddviti hrepps-
nefndar óslitið frá 1934, hefur set-
ið í skattanernd um árabil og er
va.amaður I yfirskattanefnd. Enn
er þess að geta, að Friðbjörn var
einn af forgöngumiinnum um
stofnun Sparisjóðs Hólahrepps og
féhirðir löngum. Má fullyrða, að
þar hafi hawn unnið frábært starf
fy.ir lítil laun, mundi sjóð, sem
orðinn er furðu öflugur, vissulega
vandfenginn betri forsjármaður.
Það ætla ég, að störf hans við
Sparisjóð Hólahrepps séu nálega
hin einu, er sjálfur telur hann sig
hafa unnið til nokku.ra nytja. Ekki
er yfirlætinu fyrir að fara.
Friðbjörn Traustason hefur
lengi setið í stjórn Kaupfél. Aust-
ur-Skagfirðinga. Eigi þekki ég
gerla til starfa hans á þeim vett-
vangi. Hitt efa ég ekki, að fram-
sýni hans og hygginga gæti þar svo
sem við önnur störf, þau er hann
leggur á gerva hönd.
Þetta er orðinn lan.gur listi — og
er þó engan veginn allt talið. En
þetta er þó meir en nóg til að sýna
hvílíks trausts sinna samferða-
manna sá hefur notið, er svo hefur
verið störíum hlaðinn í þeirra
þágu.
í upptainingu þeirra starfa, er
Friðbjörn á Hólum hefur gegnt
og gegnir enn, flestum, íelst raun-
ar ærin saga — jafnvel sjötugs
manns. Og þó er þelta ekki sagan
sjálf. Á bak við störfin stendur
maðurinn. Og Friðbjörn er góð-
ur samverkamaður. Prúðmennska
hans og frjólsmannlegt fas, dreng-
skapur hans, skj'ldui'ækni og
óbrigðull heiðarleiki — þetta eru
þeir eigmleikar, hver um sig og
allir saman, sem einkenna mann-
inn mest, afla honum virðingar
allra og vinátfcu þeirra,. er þekkja
hann bezt.
Nú er sá andi uppi, að líta meir
á verkalunin cn verkið sjálft. Frið-
birni Traustasyni er annan veg
farið. Honum hefur aldrei lærzt
að hugsa í tfmakaupskrónum. Er
og sannast mála, að fyrir þan
ábyrgðarstörf sum. er hann hefir
á hendi, kemur, að því er ég bezt
veit, skoplega litil greiðsla. Vinnu
gleðin, fullnægingin, sem felst í
því að leysa hvert viðfangsefni
vel af hendi og samvizkusainlega
— slík haía löngum verið hans
drýgstu verkalaun. Og ef til vill
endast þau launin manninum bezt
til nokkurs þroska, þegar öllu er
á botninn hvolft.
Ekki bj'St ég við að Friðbjörn
vinur minn beini til min neinum
blessunarorðúm, er hann les þess-
ar linur. Hann um það. í engu hef
ég ofmælt, og stend því j afnréttur.
Þess óska ég að endingu, Frið-
björn, að þú, hinn léttvígi maður,
megir enn iim langa hríð láta senr
ekkert almanak og engin ártöi séu
til.
Gísli Mugnússon.
TÍMINN, laugardaginn 7. marz 1959.
Sjötugur: FriSbjörn Traestason