Tíminn - 19.03.1959, Blaðsíða 8

Tíminn - 19.03.1959, Blaðsíða 8
8 T f MIN N, fimnitudaginn 19. raara 1959t Þessi 5—6 tonna dieselbifreið hefir vakið mikla afhyali vörubílstjóra hér á landi. Bendum sér- sfaklega á 3 höfuðkosti hennar: ★ MÓTORBREMSUR ★ HÁLFÁTOMATISK SKIPTING MiLLI GÍRA ★ LÆSANLEGT BR9F Verð hagslætt og afgreiðslutími stuttur. Aðstoðum við að útfylla umsóknir um gjaldeyris- og inn- flutningsleyfi. Allar nánari upplýsingar veitir: TÉKKNESKA BIFREIÐAUMROÐIÐ h.f. Laugavegi 176 — sími 17181. Ræða Hermanns Jónassonar (Framhald ar 6. síðu) Hinn 1. nóvember 1957 sendi þingflokkur Alþýðubandalagsins samstarfsflokkum sínum í ríkis- stjórn bréflega kröfu um það, að teknir yrðu upp við stjórn Banda- ríkja-nna samningar um brottflutn- ing hersins. Þessu bréfi svaraði Framsóknar flokkurinn með bréfi dags. 5. des. 1957 og skal kafli úr bréfinu lesinn hér vegna þess, að það skýrir viðhorf flokksins þá og síðan: Viðhorfið í des- ember 1957 ,í»ingflokkur Framsóknarmanna hefir móttekið bréf vðar, dags. 1. nóv. þ.á., sem fjallar um varnar- málin. Út af því vill þingflokkurinn takft eftirfarandi fram: Þegar ályktun Alþingis um varnarmáiin var gerð 28. marz 1956, var það skoðun okkar og sfjórnmálamanna víða um heim, eð ástandið í heimsmálunum hefði ibreytzt svo til bóta, að friðvæn- legra væri í heiminum en verið hefði, og að horfur væru á því, að þróunin héldi áfram í þessa átt, m.a. i framhaldi af Genfar- fundinum, svo að tímabært væri að ákveða, að varnarliðið færi úr landi. Eins og kunnug er, gerbreyttist ásíandið til hins verra haustið 1956 í sambandi við árásína á Ung- verjaland og átökin um Súezskurð ínn, Við þá óvæntu atburði bárust friðarmálin skyndilega á fremstu nöf, svo að sjaldan. hafa þau tæp- ar staðið, að áliti manna bæði í austri og vestri. Var þá ekki rétt, eins og sakir etóðu, að halda áfram framkvæmd ium samkvæmt ályktuninni frá 28. snanz, enda í samræmi við álykt- unhta sjálfa. BMa vegar var ákveðið, að fram færi á vegum íslenzku og banda- rísk* ríkissfjórnanna sérstök at- iuigwn á framtíðarskipan varnar- mélaana, og að skipuð yrði fasta- sieÉBrd í því skyni. Því miður er alls ekki hægt að GóIfteppahreÍnsun Getum ennþá tekið teppi til hrelnsunar fyrir páska. Sækjum. Sendum. GÓLFTEPPAGERÐIN H.F. SScálag. 51. — Sími 17360. sjá, að horfur í alþjóðamálum hafi tekið slíkum stakkaksiptum til bóta eftir þá atburði, sem gerð ust í fyrrahaust, að telja megi þær hliðstæðar því, sem þær voru í marzmánuði 1956. í þessu sambandi koma m.a. til greina ný viðhorf vegna hinna nýju viðburða á sviði tækninnar. Hafa íslenzk stjórnarvöld ekki haft aðstöðu til að kynna sér þau viðhorf til nokkurrar hlítar. Af öllurn þessum ástæðum telur Framsóknarflokkurinn ekki tíma- bært að gera nú nýjar ráðstafanir til þess', að varnarliðið hverfi úr landi, en vill leggja megináherzlu á að kynna sér sem bezt hin nýju viðhorf og -einnig á það, að þær viðræður fari fram um varnarmál- ir> og sú endurskoðun á skipan þeirra, sem siðast liðinn vetur var ákveðið að efna til með skipun sérstakrar nefndar í því skyni. Virðingarfyllst, f.h. þingflokks Framsóknarmanna Eysteinn Jónsson Til Þingflokks Alþýðubanda- lagsins.“ Viðhorfið í dag Síðan þetta bréf var ritað, hefir ástandið verið svipað og það var i lok ársins 1957. Þó hefir mjög dimmt yfir nú seinustu mánuðina. En sá mikli uggur, sem hin nýja Berlínardeila veldur, gefur jafn- framt miklar vonir. Ef sú deila leys-tist friðsamlega, gæti það verið upphaf nýs og batnandi tíma. Ferð forsætisráðherra Englands til Sovéíríkjanna sýnir, að vilji er fyrir hendi hjá aðilum til að ná friðsamlegri lausn — og gera tilraunir til þess að enda hið kalda stríð. — En ennþá er ðllt of snemmt að spá nokkru um það, hvað ofan á verður — ennþá eru þeir tímar, að Framsóknarflokkur irm telur þá ekki til þess fallna að taka upp samninga um hrott- íör hersins úr landi. — Ég viður- kenni að vísu, að við höfum rétt til að láta herinn fara með 18 mánaða fyrirvara, samkvæmt þeim skýlausu yfirlýsingum, sem við höfum gefið — og aðrir hafa gef- iö okkur, er við gerðum þá samn- inga, er ég rakti í upphafi máls míns. — Og við liöfum sjálfir rétt til að dæma um það, hvenær ástandið er þannig, að við teljum •rétt að láta herinn fara. — En við höfum einatt skýrt þessa samn inga þannig, að við. viljum vera vissir um að standa við þá og vera öruggir bandamenn í því varn arbandalagi, sem við höfum með samningi bundizt í. Það, sem verð ■ur að teljast eðlilegt að miða við, er, að friðarhorfur séu tvimæla- laust mun betri, þegar krafizt er brottfarar hersins úr landi, en þær voru 1951, þegar lierinn var tekinn inn í landið. — Sá tími er naumast fyrir hendi nú, en hann getur hæglega komið bráðlega, ef upp styttir eftir þau él, sem nú ganga yfir. Ný viðhorf Okkur íslendingum ber að fylgj ast vel með því, sem kann að ger ast á næstunni. Ef hlutlaust belti verður upp tekið milli austurs og vesturs, ber okkur vissulega að taka til athugunar, hvort við eig- um ekki að gera kröfu til að vera í því belti. — Ef varðgæzla Sameinuðu Þjóðanna verður al- mennari, kemur vissulega til at- bugunar að fela slíku liði. varð- gæzlu stöðvanna hér á landi. Mér er það ljóst, að framkoma Bretlands, eins ríkisins í Atlants- hafsbandalaginu, hér við land, get ur haft ýmisleg áhrif á viðhorf okkar íslendinga og á gildi gerðra samninga, en það atriði ræði ég ekki nú í sambandi við þetta mál. Sambuðin við varnarliðið Viðkomandi framkvæmd her- varnarmálanna er ástæða til að taka fram af gefnu íilefni: Eftir að hið erlenda herlið kom hingað 1951, var allt éftirlit með ferðalögum þess utan stöðvanna mjög losaralegt. Herstöðvarnar voru opnar flestum, er þangað vildu koma. Hermenn og erlendir verkamenn frá hefstöðvunum voru á ferli hér í bænum um næt- ur, herbílar smöluðu ungu fólki eins og fénaði og fluttu á vafa- samar skemmtanir á Keflavíkur- flugvöll. Talsverð óregla var byrj uð að gera vart við sig kringum radarstöðvarnar, sem voru í smíð- um. Á þessu var gerð gerbreyting í utanríkisráðherratíð dr. Kirisfc- ins Guðmundssonar. Hafa þessar miklu breytingar áður verið rakt- ar, — en í tíð fýrrverandi ríkis- stjórnar voru ekki gerðar breyting ar á þeim reglum, sem dr. Krist- inn Guðmundsson hafði sett, held ur reynt að framkvæma þær, eins og áður hefir verið gert; Varnarvimian Það, sem fyrrverandi ríkiss'tjórn sannaði þjóðinni viðkomandi Keflavíkurflugvelli, var þetta: Við þurfum ekki á vinnunni á Kefla- víkurflugvelli að halda til þess að geta lifað í þessu landi. Með því að efla framleiðsluna og örfa, kom í Ijós, að hægt var að. stór^ fækka fólki, sem vann á Kefla- víkurflugvelli, án þess að til at- vinnuleysis kæmi. — Og án þess, að við kæmumst hjá að i'lytja inn á annað þúsund útlendinga, til! þess að vinna við framleiðsluna. j Þessi staðreynd. er ómetanleg vegna þess að meðal íslendinga var orðin rík sú vanmáttarkennd Fjölsótt námskeio í meSferS plöntu- lyfja haldið í garðyrkjuskólanum Náraskeið í meðferð anna, sem mörg hver eru plöntulyfja var haldið í Garð yrkjuskóla ríkisins, Reykjum í Ölfusi, dagana 6.—8. marz s. 1. Gengust Félag garðyrkju manna og Garðyrkjuskólinn fyrir því. Námskeiðið setti Unnsteinn skólastjóri og skýrði tilgang þess að kenna mönnum meðferð plöntulyfj að við gætum ekki Iosað okkur við herinn nema stofna til atvinnu leysis og annarra vandræða í efna hagsmálum þjóðarinnar. eitruð, svo að sýna þarf mikla aðgæzlu og kunnáttu við notkun þeirra. Ingólfur Davíðsson flutti síðan erindi um plöntulyf og notkun þeirra í Iandinu og lýsti jafnframt ýmsum rcglum og takmörkunum, sem eru 4 sölu og notkun eitraðra plöntulyfja í nágrannalöndumim. Guðmundur Pétursson, fulltrúi, sýndi hjálp í viðlögum. _ Annan dag námskeiðsins talaði Úlfur Ragnau-cson,' læknir, um hættuna af plöntulyfjum, lýsti ýms um varúðarráðstöfunum og einnig einkennum eitrana og hvatti til aðgæzlu. Þrjár megin reglur Það sem ber að stefna að í þess um málum meðan núverandi hættuástand varir, er að halda fast á þeim umgengnisreglum við herinn, er settar hafa verið. Á þeim má ekki slaka, heldur end- urbæta þær, að fenginni reynslu. í annan stað ber að halda áfram þeirri stefnu að fækka smátt og smátt þeim er þurfa að sækja vinnu í herstöðvunum, þannig að þessi atvinnugrein okkar geti horfið úr sögunni án þess að til- finnanlegt verði fyrir fjárhags- kerfi þjóðarinnar — þegar herinn fer úr landi. í þriðja lagi ber okkur að fylgj ast sem bezt með því sem gerist í aiþjóðangVIum og nota fyrsta tækifæri til þess að láta herinn fara. En það gerum við naumast nema annað komi til, án þess að friðarhorfur séu tvímælalaust álíka og þær vóru 1 marzmánuði 1956. Geta þá einnig, eins og ég drap á hér að framan, opnazt nýjar leiðir, sem okkur er skylt að gefa gaum. Meðaíhófið nauðsyn- legt og vandfarnast Sú spenna, sem hefir 'verið í ; lþjóðamálurh, getur naumast haldizt til lengdar. Annað hvort hlýtur boginn að bresta — eða á hlýtur að slákna. Og það helfl ég verði leiðin. * A víðavangi (Framtiald af 7. síðu) livað Framsóknarmenn álirærir, þá er sú viðleilni Þjóðviljans fyrirfram dauðadæind, að nokkrum þeirra verði talin trú um, að flokkurinn, senx frá upp lxafi sat á svikráðum við fyrrver andi ríkisstjórn, harmi endalok hennar og hafi lagt sig fram um að koma í veg fyrir þau. Geir Gígja flutti tvö erindi.um meins'kordýr og lifnaðarhætti i þeirra. Síðasta daginn ræddi Áxel j Magnússon, kennatri, um ýmsa ! hörgulkvilia, aðallega í gróðurhúsa jarðvegi, sem hann hefir rannsak- r.ð mikið undanfarin ár. Báða síðari dagana voru umræð- ur, þ. e. spurningar og svör um jurtasjúkdóma. Báru garðyrkju- menn fram ýmsar spurningar,- en þeir Axel Magnússon 'og Unn- steinn Óiafsson svöruðu. Námskeiðið var allt hið fróðleg- asta og ánægjulegasta. og þyrfti raunar að halda slík námskeið t. d. annað hvert ár. Námskeiðið sóttu 40—50 manns og nutu þeir gest- xisni og veitinga í garðyrkjuskól- anum. Fullkomlega tímabært er að setja ákveðnar reglur um sölu og notkun hættulégustu plöntu- lyfjanna og leyfa aðeins mönnurn með vissa* kunnáttu að iuxta þau. Þá getur orðið auðveldara en menn nú órar fyrir að losna við herinn úr íandinu — og að því skulumi við stefna með festu en hæfil.egri gætni, þannig að við göngum ekki að fyrra bragði á gerða samninga. Það er vandalítið að hafa þá steínu að herinn eigi að iára hvernig sem á stendur og hvað sem gei-ðum samningum Iíður. Það er auðvelt að vilja láta her- inn dveija hér unx ókomin ár uncl ir nýju yfirskini og hvað sem lof orðum okkar við þjóðina líður. Meðalhófið, að standa við gerða samninga og yfirlýsingar út á við og inn á við, er vandfarnast. Samkvæmt þeirri stefnu sem Framsóknarflokkurinn hefir xnark að sér, á herinn að fara þegar friðarhorfur eru þannig, að það getur talizt rétt og eðlilegt og í samræmi við samninga. Þessi stefna er í samræmi við allýtarlega grein, er birtist eftir mig, um utanríkismál í Nýju Helgafelli og Tímanum rétt fyi’ir kosningai- 1956. Og þeirri stefnu álít ég að hafi verið og sé rétt að halda. —

x

Tíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.