Tíminn - 10.05.1959, Blaðsíða 3

T í M I'N N, snaaudagum 10. maf 1959.
3
■ •«•1)0««
o • a ■ «)(*•<_.
icuftuoiaa
“ T • O '
O ■ O • 0
* ■ ■ • ■ I
■ c • ■ n
• B ■ • 0 |
.v.w.v.v.S
■ ■ O ■ U ■ ■ ■ -■
■■V.V.V.V
■ ■ ■■■»■■!
■ • • • •
■ ■ B ■ I
■v.v.
1 ■
ÞaS gekk mikið á í Cannes
nú í vikunni, eftir sýning-
una á bandaHsku kvikmynd-
inni „Compulsion" á kvik-
myndahátíðinni þar. Orson
Welles, sem lleikur eitt aðal-
hlutverkið í þessari mynd
náði rétt í tæka tið á sýn-
inguna til þess að hægt yrði
að kynna hann fyrir hinum
ýmsu leikurum, sem við-
staddlir voru.
Nálega 2 þús. manns höfðu safn
ast saman fyrir framan Festival
bygginguna og þegar myndin var
á enda, ruddist fólkið gegnum
hindranirnar og inn í saíinn. Um
kringdur her af iblaðaljósmyndur-
um kom þá Orsón Welles í ljós
ásamt Francoise Sagan, Juliet'
Greco og framleiðamda kvikmynd
arinnar, Danryl F. Zanuch.
Kjóllinn rifnaði
Welles, sem greinLiega hafði iagt
af um nokkur kíló frá því á síð-
ustu kvikmyndatótíð, leit skelfd-
ur í kringum sig á mannhafið sem
bylgjaðist umhverfis. Þúsundir
vasabóka sáust á loftí £rá gírugum
áritunarsöfnuruni. Welles varð að
reyna að skýla þeim Sagain og
Greco, sem bar lítinn kjölturakka
í fanginu (gjöf frá Zanuch) og með
Welles og Fr. Sagan horfinl
Mikið gengur á í Cannes vegna
kvikmyndahátíðar
*
Kjóll Francoise Sagan rifnaði
í átökum
*
Orson Welles leikur lögfræðing
og væntir sér verðlauna
¥
Afpantaði farseðil - horfinn ásamt
Francoise Sagan!

S§§gg
Orson: — Ég afpanta farseðilinn ...
aðstoð heils hers lögreglumanna
tókst þeim að fikra sig að út'-
göngudyrunum. í látunum brotn-
iuðu myndavéla,- tveggja blaðaljós
, myindara, kjóll Sagan rifnaði og
jfjórar manneskjur féllu i yfirlið.
i Frægt mál
j Kvikmyndin Compulsion er
; byggð á frægum glæpareyfara frá
jChicago, þegar tveir synir auð-
manns myrtu félaga sinn bara
vegna spenniingsins. Eru þeir
Sjálfsmorðstilraun hern-
aðarsérfræðings í Burma
Fiuttur nauðugur á brott — blaðamenn
hindraðir á flugvellinum
Rússneski hernaðarsérfræð-j eftir að hafa flutt ræðu, þar
Unannvonzkan uppmáluð eða geð-
veikissjúklingar? Ákærandinn vill
,láta dæma þá báða til dauða, en
verjandanum, himim kunna Clar-
ence Darrow, tekst að milda refs-
inguna í lífstíðarfangelsi. Þetta er
að mestu ætlað hinni snjöllu
varnarræðu hans, sem hefur tryggt
honum sess í réttarsögurani sem
snjöllum lögfræðingi.
Verðlaun?
— Ég hefi aldrei leikið hlut-
verk, sem mér hefur verið jafn
hugleikið og þetta, segir Walles
um hlutverk sitt' í myndinni. —
Ég þekkti sjálfur lögfræðinginn,
þegar ég var ungur, og mér hefur
alltaf fundizt hamn vera síðasti
húmanistinn í Bandarikjunum. Ég
' reyni að likjast' honum eins mikið
og mögulegt er í útliti í mynd-
inni — og ég hefi reynt að leika
hann eins og hann var, skorinorð-
ur og ákveðinn.
Innan skamms mun það koma í
Ijós hvont meðferð Orso,n Welles
á hlutverkinu sé nægilega góð til
þess að 'hljót'a verðlaun í Cannes.
iMargir segjast hafa orðið fyrir
vonbrigðum með myndina í heild
— og menn ræða málið nú með
hita í Cannes.
Gagnkvæm aðdáun
En ein manneskja er þó senni-
lega viss um ágæti myndariinnar,
JJulietfe Greco: — ei, nei. Þér
verðiö að vera hér, Welles, og vinna
með Francoise!
nefnilega Erancoise Sagan, sem hvorki séð tandur né tetur af þeim
kom akandi á sportbíl stnum frá
San Tropéz, til þess að vera við-
stödd sýninguna. Sagt er að lög-
reglain á Pdvierunni hafi fylgst
með henni á mótorhjólum, vegna
þess hve hratt hún ekur. Sagan
er einlægur aðdáandi Orson
Welles og það virðist engu lí'k-
ara í vikunni en aðdáunin væri
gagnkvæm!
Horfinn með Sagan
Þegar eftir sýninguna á mynd-
irani lýsti Orson Welles því yfir,
að han,n ætlaði til Parísar sama
kvöld, en þá hrópaði Juliet Grece:
— Nei, raei, þér verðið að vera
hér og vinna með Sagan að næstu
cnynd! Zanuch hefur nefnilega á-
ætlanir um að láta þau Sagan og
Welles vinna saman að næstu
mynd sinni og á þá strengi mun '
Greco hafa verið að leika. Welles
sneri sér þá að Sagan og sagði:
— Ég hefi lesið allt sem þér tófið
skrifað. Ef þér segið að ég eigi
að vera eftir, þá er það skipun
sem ég hlýði án tafar!
— Ég mundi gera hvað sem
vera skyldi, til þess að fá að
vimna með yður, sagði Sagan þá,
hrifin.
_ — Allt í lagi, sagði Welles. —
Ég afpanta farseðilinn!
Síðan þetta gerðist' hafa menn
skötuhjúum, og það eina sem viíað
er með vissu er að Welles fór
ekki til Parísar!
Hér sést sennilega dýrasta útgáfan
af sokkabandsorðunni. Orðan var
upphaflega gerð úr demöntum
handa Georg VI Bretakonungi og
var á sínum tíma álitin vera feg-
usti skartgripur í heimi. Sagt er
að konungur hafi látið svo um mælt,
í fyrsta sinn sem hann bar dýrgrip-
inn, að nú gæti hann keppt við kven-
fólkið! Dýrgripurinn er nú i eigu
drottningarmóðurinnar.
ingurinn í Burma, Mikhail
Stryguine ofursti, sem
reyndi að fremja sjálfsmorð
Ohaplin
sjötugur
Charlie Chaplin varð sjötugur
nú f'yrir skömmu. Hamn vaknaði á
afmælisdaginn við bað, að sviss-
neskur barnakór söng út á gras-
flötinni fyrir fnanian „villuna“
hans við Genéve-vatnið. Chaplin
hélt upp á afmælisdaginn í inestu
kyrrþey. Ilann vanti allan seinni
hluta dagsins við að skrifa endur-
miinnimgar sínar.
Talið er óli'kfegt, að Chaplin
hefji framleiðslu á nýrri kvikmynd
fyrr en hann heíur lokið við að
rita endurminningar sínar.
— Sjöitugasti i&fmælisdaguri>n.n
kemur mér alveg á óvart, sagði
Chapliin þegar gjafir og kveðjur
fóru að streyma inn hvaðanæva
úr heiminum, — mér finnst ég
ekki vera nema 69. Margir heims
frægir menn sendu Chaplin gjafir
á sjötugsafmælimu. Meðal aranarra
gjafa fékk hann forláta fílabeins
styttu frá Chu-En-lai í Kína.
sem hann hélt uppi harðri
gagnrýrii á stjórn Sovétríkj
anna, var fluttur brott frá
Rangoon í kínverskri flug-
vél.
Stryguine var fluttur á sjúkra-
hús í Rangoon eftir að hafa tekið
inn fjöldann allan af svefnpiillum.
Þegar hann kom til sjálfs sín á
spítalanum morguninn eftir
stökk hann út um glugga. Hamn
kom ómeidur niður og reyndi að
flýja. en starfsmenn £i*á rúss-
neska sendiráðinu höfðu fljótlega
hendur í hári hams og óku með
hann á brott'.
Pústrar og háreysti
Þegar komið var með ofurstann
út a íiugvtíllinn biðu 40 manns
við flugstöðvarbygginguna og
islógu þeir hring um ofurstann
þegar hann steig út úr bílnum.
Hindruðu þeir blaðamenn í að ná
taili af honum og blaðaljósmynd-
arar náðu emgri mvnd. Urðu all
miklar pústrar og háreysti á flug
stöðinni og sendiráðsmenn settu
jakka yfir höfuð ofurstans svo
blaðamenn gætu ekki heyrt' til
'hans, ef hann gerðist svo djarfur
að láta á sér kræla.
120 milljónir fyrir frímerkjasafn
Fyrir nokkrum dögum átti
sér stað stórfengiegasta frí-
merkjasala sem sagan getur
um. írskur frímerkjasali,
Shanagan að nafni keypti
frímerkjasafn svissneska tób
aksmilljónerans Maurice
Burrus og borgaði fvrir
safnið sem samsvarar 120
milljónum ísl. króna!
Burrus lét fyrir nokbru boð
út ganga til frímerkjasala tim all-
an heim, að hann hefði í hyggju
að selja safn sitt. Verðmestu merk
in í safni hans munu vera hvorki
meira né minna en fimm eintök
af hinni heimsfrægu „Post Office
Mauritus“ seríu, þar á meðal um-
slag með báðum verðgildunum,
sem út voru gefin af þessum merkj
Merkilegt umslag
Þetta umslag mun vera einstakt
í sinni röð, því ekkeott annað mun
Irskur frímerkjasali keypti safn Maurice Burrus
sem Frakkar fengu við Versalasamningana
vildi fá að minnsta kosti 130 millj.
fyrir safnið, en stórfyrirtækjum
í Englandi, Japan og Bandarihjun
um fannst upphæðim. vera fráleit,
og buðu tæpar 100 milljónir.
Tvö hinna mjög svo sjaldgæfu
Mauritusmerkjum, í verðgildunum
1 og 2 pence
vera til með báðum verðgildunum.
Burrus keypti þetta umslag á upp
boði í London fyrir 23 árum síðan
og greiddi þá fyrir það upphæð
sem svarar til 300 þús. króna ísl.
Safn Biu-rusar tilheyrði Þýzka-
landi í upphafi, og var greitt sem
stríðsskaðabætur þaðan samkvæmt
Versalasamniingnum 1919. Frá
þeim tíma var það í eigu Frakka,
þar til Burrus kom höndum yfir
það, þrátt fyrir andstöðu frönsku
stjórnarinnar. Hann tilkynnti M-
merkjasölum fyrir nokkru að hann
Selt á mörgum árum
Þá var það sem írski frímerkja-
salinn Shanagan bauð 120 rnillj.
og hreppti safnið. Til þess að fá
þessa peninga, hafði hann þann
hátt á, að hann stofnaði einskon-
ar hlutafélag og var hverjum og
einum frjálst að leggja fram. til
þess allt frá 500 kr. og svo mikið
sem vildi. Shanagan reikmar nieð
því að getia greitt hluthöfunum
drjúgan arð þegar kemur að skulda
dögum. Han,n ætlar að skipta safn
inu niður í margar smærri eining
ar og selj-a þannig smám samam
á nokkrum árum. Hann segir að
safnið sé nú að minnsta kosti þess
virði sem hann igreiddi fyrir það,
og verðmæti þess aukist með
hverju árinu sem líði.