Tíminn - 14.08.1959, Blaðsíða 9

TÍMINN, föstudaginn 14. ágúst 1959.
9
M <OBERTS RINEHART.
'TiúLrunarLona
51.
hún þessa lykla, ef það gæti
fróað þig eitthvað að vita það.
— En ég fæ ekki skilið, hvers
vegna hún þurfti að brjótast
inn til þess að finn agifting
arvottorðið. Það er hægt að
sanna giftingu án þess.
— Eg hef nú verið að velta
því fyrir mér, og eina skýring
in sem ég hef fundiö, er sú að
þau hafi gifzt að næturlagi,
ef til vill á einhverjum af-
skektum stað, sem hann hef
ur valið, og hún hafi jyerið í
of miklu uppnámi til þess að
gera sér nokkra grein fyrir
því, hvar það var.
— Eg geng út frá því vísu, að
þú hafir fundið vottorðið.
Hvar fannst þú það?
— Já, ég fann það. — Og
meðal annarra orða, ég
skulda þér víst ný skurðskæri.
— Það var milli þils og veggj
ar við höfðalagið hans. Hann
hafði spennt rifu á klæðning
una og látið vottorðið falla
þar niður. Eg átti fullt í fangi
með að ná því.
— Var ekkert bréf þav?
— Ojú, þar vár bréf, en það
segir nú engin ósköp. Eg læt
það bíða betri tíma. Snúum
okkúr aftur að stúlkunni. Ef
hún'hefði gert rétt, hefði hún
sagt’ alla sól’afsöguna í upp-
hafi. En fæst okkar gera rétt,
þegar við erum hi’ædd, og hún
var svo sannarlega ofsahrædd.
Til dæmis trúði hún ekki að
Elliot hefði myrt Herbert, en
var þó ekki viss. Hún er ekki
viss á því enn þann dag í dag.
Hún hefur ekkert nema hans
éigin orð fyrir því. Svo bætt
ust heimiliserjur við. Því
hvað svo sem olli því, að Her
bert vildi halda giftingunni
leyndri, vildi hún fá vottorð
ið um leið og hún vissi aö
Herbert var dáinn, til þess
að sýna heima hjá sér. Það er
einkennilegt sálfræðilegt at
riði, að fólki í vandræðum
finnst alltaf að lögin og lög
gæzlan séu á móti þeim. Við
myndum hafa flett upp á
prestlingum fyrir hana, en
hvað gerir hún? Reynir aö
villa okkur sýn!
— Sjáðu til, hún á i vand
ræðum. Á þriðjudagskvöldið
kemur hún hingað og hefur
nærri hrætt úr þér líftóruna.
Á miðvikudag segir hún Elliot
upp alla söguna og hann gerir
tilraún, en Florence fælir
hann af staðnum. Á fimmtu
dag kemst hann inn, og við
náum honum. Hann getur ver
ið sekur eins og sjálfur myrkra
höfðinginn, og hann getur ver
ið saklaus eins og ungbarn.
Hann er samt í öruggum hönd
um.
— En bréfið? spuröi ég ó-
þolinmóð. — Hvað segir í því ?
— Allt og ekkert. Eg ætla
ekkert að fara út í það að
svo stöddu. En eitt skal ég
segja þér. Þetta byrjaði allt
saman með tryggingasvikum.
Herbert ætiaöi að ná sér í
lagiegarí skilding út úr líf-
tryggingu. Hún er ódýr fyrir
hans aldursflokk og hans hug
mynd. var að útbúa drukkn
un, réttara sagt láta Hta svo
út, sem hann hefði drukkn-
að. Hann vantaði fé til þess
þess að ljúka skuldum hér
heima fyrir og koma sér fyrir
annars staðar. Hann sneri hér
til Hugo. í fyrstu neitaði Hugo
en svo gekkst hann inn á
þetta, sennilega af tveimur á-
stæðum: Gömlu konunni
myndi verða borgið fjárhags
lega, hann og María fengju
væna dánargjöf.
En þarna kemur andskot-
inn í spilið. Hugo lét hann
hafa fyrir iðgjaldinu, annað
hvort af eigin sparifé, eða
fékk það lánað einhvers stað
ar. Endirinn varö sá, að dreng
urinn varð logandi hræddur
við Hugo, því hann hvarf frá
fyrirætlun sinni, en Hugo mis
líkaði það, aíf því að sú
gamla var komin á hvinandi
kúpuna.
Herbert hafði fengið fyrir
framgreiösluna, og tekið að
braska með hana. En svo varð
verðfall á verðbréfum, og
drengurinn vildi ekki „deyja-1
fyrr en hann fengi peningana
sína aftur, og helzt svolítið
meira. Því á meðan á öllu
þessu stóð, hafði hann kynnzt
Paulu og orðið ástfanginn af
henni. Þú skilur frá degi til
dags. Sumarið líður, bezti tim
inn til þess að gera svoleiðis
sjónhverfingar. En hitt er þó
ennþá uggvænlegra, hann er
ástfanginn, og svo virðist sem
hann verði að binda endi á
það. Hugo tekur að sitja um
hann og fylgjast með ferðum
hans, og kemst þá að sjálf-
sögðu ekki hjá því að sjá, aö
hann er úti með stúlkunni
fram undir morgun, hverja
nóttina af annarri.
i Og það sem meira er, ef
hann giftist henni verður kon
an erfingi hans, en ekki sú
gamla. Þess vegna faldi Her
bert vottorðið og fékk Paulu
til að þegja, þótt ég efist um,
að stúlkan hafi vitað um sam
særið. Hann sá í hendi sér,
að nú gæti hann „drukknaö“
sæll og glaður, Paula fengi
peningana, svo gætu þau
stungiö af til Evrópu eöa Suð
ur-Ameriku og lifað þar sæl
til æviloka. Hann beið bara
aðeins of lengi.
— Myrti Hugö hann þá?
—■ Var ég að segja það?
Hann stóð upp og sló öskuna
úr pípunni sinni. — Ef Glenn
kemur innan klukkutima eða
svo, biddu hann þá að hringja
í mig. Eg ætla að taka Hugo
með mér. Svo er hér að sið
ustu svolítið handa þér að
hugsa um: Getur hugsazt, að
Florence vissi um samsærið,
og ætlaði að giftast honum
sjálf og hafa af því allan hagn
að? Athyglisverð hugmynd,
finnst þér ekki?
En hann sagði mér ekkert
um, hvað fréttamennirnir
fundu á þakinu.
24. kafli
Aðvörun.
Þegar ég kom upp næst,
höfðu líksnyrtarnir, eins
og þeir kalla sig, þessir menn
sem þvo líkin og snyrta þau
fyrir kistulagningu, unnið um
hríð í herbergi gömlu konunn
ar. Þeir kölluöu á mig til þess
að líta á hana. Öll merki veik
inda og erfiðleika höfðu verið
sléttuð af andliti hennar, og
hún lá þar í valhnoturúminu
eins og hún væri höggvin úr
marmara. Hún var orðin fall
eg aftur, virðuleg og tíguleg
Nú var ekki erfitt að trúa þvi
að hún hefði einu sinni verið
fögur kona, sem afi Pauiu
Brent felldi ástarhug til.
Glenn kom ekki fyrr en um
fjögurleytið. Eg færði honum
skilaboð lögregluforingjans,
og hann hringdi undir eins.
Eg heyrði hann segja eitthvað
um bankahólf Júlíu, og hann
myndi nálgast það næsta
morgun.
Þar sem Hugo var ekki kom
inn aftur, var ég fegin nær
veru Glenns. Það var gott til
þess að vita, að ég var ekki
ein í liúsinu með Maríu, hún
var í sínu eldhúsi, þver og
þungbúin. Kvöldblöðin höfðu
flutt fregnina um dauöa Júi
íu, og um leið tók alls konar
fólk að streyma aö. Roskið og
virðulegt fólk, sem ýmist
skildi eftir nafnspjöld sín
eða kom inn.
, Þeir sem komu inn, læddust
um og töluðu í láguin hljóö-
um, svo sem viðeigandi var
vegna aðstæðan. Gamlir virðu
legir karlar studdust viö s’cafi,
rosknar hefðarfrúr klæddar
eftir áratugagamalli tízku,
komu og fóru, döpur í bragði,
slegin, því dauði gömlu kon-
unnar minnti þau á að áður
en langt um liði færu þau
sjálf hina sömu leiö.
Svo að segja engin þeirra
bað um að sjá leifar Júliu.
Þess vegna kom mér þaö
mjög á óvart, þegar Hender
son bað um það. Hann stað-
næmdist við beðinn þögull i
fyrstu.
— Eg . . ég þekkti hana
. þegar ég var lítill, sagði
hann rykkjótt. — Þeir segja,
að hún . . . hafi veriö forn i
sér, en var það ekki þá. Hún
var dásamleg.
Hann læddist út á brakandi
skóm, og leit um leið snöggt
upp stigann.
— Það var slæmt, að liún
skyldi ekki kveðja áöur en
það skeði.
Mér til undrunar stöðu tár í
augum hans, þegar hann fór
niður stigann. Hann hefur oft
birzt í huga mér síðan. Hend
erson, sem fann sér rómantík
í einkamálum Júlíu og Pauiu,
en lifði sínu gleðisnauða lifi
með konu, sem hann kallaði
aldrei annað on „konuna“, eða
„Frú Henderson."
Mér til mikillar undrunar
kom Hugo heim og bar fram
kvöldverðinn um kvöldið.
Glenn virtist ekki veita hon
um neina athygli var niöur-
sokkinn í eigin hugsanir. En
einu sinni meðan Hugo var
frammi, sagði hann allt í
einu:
— Hann er niðurbrotmn.
VWAV.VV.V.V.V.V.V.V.WAVAV.V/.V.V.’.V.V.V.V.Ti
Gaddavír
fyrirligg|andi.
Sendum gegn póstkröfu um land allt.
1
Helgi Magnússon & Co.
Hafnarstræti 19. — Símar 13184 og 17227.
AnWAUW.V.V.VA^W.V.V.V.VAV.’.VVW.VAWWW
Hnappagöt gerS
iiiimiiin!
11
16 mm, 19 mm og 25 mm fyrirliggjandi j
Hagstætt verð. — |
Helgi Magnússon & Co.
Hafnarstræti 19. — Símar 13184 og 17227.
WV.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.'.V.V.V.VV.V.V.VAW
Iðnskólinn
í ^eykjavík
Innritun í skólann fyrir skólaárið 1959—1960 og
septembernámskeið, fer fram í skrifstofu skól-
ans, dagana 20 til 27. ágúst, að báðum dögum
meðtöldum, kl. 10—12 og 14—19, nema Iaúgar-
daginn 22. ágúst kl. 10—12.
Skólagjald kr. 400,00 greiðist við innrituri.
Inntökuskilyrði eru miðskólapróf og að umsækj-
andi sé fullra 15 ára. Skulu umsæk.jendur sýna
prófvottorð frá f.yrri skóla við innritun.
Þeim, sem hafið hafa iðnnám og ekki hafa lokið
miðskólaprófi, gefst kostur á að þreyta inntöku-
próf og hefst námskeið til undirbúnings þeim
prófum 1. september næst komandi, um Ieið og
námskeið til undirbúnings öðrum haustprófum.
Námskeiðsgjöld, kr. 100,00 fyrir hverja náms-
grein, greiðist við innritun, á ofangreindum tíma.
Skólastjóri
VAV.V.V.V.V.V.V.V.V.V.VW.V.V.V.V.V.V.V.VWA1I
N auðungar uppboð,
sem auglýst var í 56., 57. og 58. tbl Lögbirtinga-
blaðsins 1959, á hluta í Háteigsvegi 20 hér í bæn-
um, eign Ingólfs Petersen, fer fram eftir kröfu
Geirs Hallgrímssonar hrl., Þorvaldar Lxiðvíksson-
ar hdl., Guð.jóns Hólm hdl., Jóhanns Steinarsson-
ar hdl. og Ragnars Jónssonar hrl., á eigninni
sjálfri þriðjudaginn 18. ágúst 1959 kl. 3 e.h.
Borgarfógetinn í Reykjavík
’AV.V.W.V.V.V.V.V.V.V.V.’.V.V.V.V.V.V.V.W.VUWI
N auðungar uppboð,
sem auglýst var í 56., 57. og 58. tbl. Lögbirtinga-
blaðsins 1959, á hluta í Langholtsvegi 102 (ris-
hæð), hér í bænum, eign Lúthers Bjarnasonar,
fer fram eftir kröfu Guðjóns Hólm hdl., Hauks
Jónssonar hdl., Landsbanka íslands og tollstjór-
ans í Reykjavík á eigninni sjálfri miðvikudaginn
19. ágúst 1959, kl. 2,30 síðdegis.
Borgarfógetinn í Reykjavík
AV.'.V.V.’.W.V.V.W.W.V.V.V.V.V.V.V.V.V.'.V.W.V
og tölur festar á.
Framnesvegi 20A
Innilegar þakkir færi ég öllum, sem auösýndu mér og börnum
mínum samúÖ og vinarhug við fráfall og jaröarför konu minnar
Ragnheiðar Halígrímsdóttur Kröyer
Haraldur Kröyer