Tíminn - 21.08.1959, Síða 9

(JÍ3IINN, föstudaginn 21. ágúst 1959.
9
MA - íOBERTS RINEHARTí
-fóuarökh
uqroi
'i uíLrunarLona
57.
Það var hræðilega heitt í
skápnum, og ég fór að fá að
kenningu af sinadrætti. Eg
var of veikburða til að rísa
upp, en hugsun mín varö sí
fellt skýrari. Eg reyndi að
bérja á hurðina, en stöðugt
var sama kveljandi þögnin fyr
ir framan. Eg hætt um hríð
og hugsaði mitt mál, og þá
heyrði ég allt í einu eintthvað
hljóð, langt í burtu. Það gat
verið misheyrn, og þaö gat
lika ve-rið einhver að koma
upp stigann. Og brátt heyrði
ég að svo var. Hljóðið nálgað
ist mjög hægt, hvarf annað
slagið en kom alltaf aftur. Það
hrikti í brepum stigans, og
brakaði i handriðinu. Skyndi
lega hvarflaði það að mér, að
morðinginn væri að koma aft
ur, og varð erinin slíkri skelf
ingu, að iafnvel nú, þegar ég
skrifa þessár línur,- svitna ég
af hræðslu.
Að loknm náði þetta fóta-
tak upp á briðiu hæð. Hinn ó-
þekkti virtist staðnæmast við
dyrnar um sinn eins og hlaup
ari sem hmiir sig eftir hlaup.
Svo kom hann inn í herberg
ið og náio-aðist fataskápinn.
Hann hlustaði um hrið, svo
sneri hann U'klinum í skránni.
Hvað skeði með mig? Var
það örvæntinein, sem gaf mér
þessa tröUskrafta? Eða voru
eaðri máttarvöld að gefa mér
siðasta tækifæri til að bjarga
líiftórunni? Þegar ég heyrði
lyklinum sm'nð reyndi ég að
æpa, en raduhöndin voru ger
samlega hli óðlaus.
Eg veit ekki hlvaðan mér
komu kraftar. Eg veit þaö
bara, að begar lyklinum var
snúið fleveði és mér á dyrnar
með ofurmannlegum krafti.
Hurðin fiaug upp og rakst
harkalega á bann sem fyrir
henni st.ðð. bví ég heyrði
stunu, osr síðan dynk af falli
einhvers hunErs. Eg féll næst
um um bann sem lá á gólfinu,
þegar éa baut út. Á næsta
ahdartaki sveif ég niður stig
ann, og bf'int á skammbyssu
hlaupið hiá Patton lögreglu
forihgja.
— Herbergi Herberts, krunk
a'ði ég, — fljótur, í herberg
ihu hans Herberts!
Þá, á sama blettinum og
Hugo féll saman daginn áður,
leið yfir mig aftur.
Eg raknaði við í mínu eigin
rúmi. Lögregluforinginn stóð
við hliðina á mér. Frammi
heyrðist fótatak nokkurra
manna. Lögregluforinginn
gr.etti sig og flýtti sér að loka
hurðinni fram, en ég vissi vel
hvað þetta fótatak þýddi,
menn, sem báru börur á milli
sín og gengu meö þeim óreglu
iega takti sem skapast, þegar
hugsað er um þaö eitt, að gæta
þess, sem á börunum liggur.
Þegar lögregluforinginn kom
aftur að rúmi mínu framkall
aði ég einhver óskiljanleg
lrljóð í mínum bólgna hálsi.
. — Reyndu ekki að tala.
Hvernig líður þér? Ertu gang
fær enn?
Eg kinkaði kolli. * ■
— ís, kvakaði ég. — ís á
hálsinn. Bólginn.
Þá sá ég að lögreglumaður
var á verði við dyrnar, því
lögregluforinginn sendi hann
eftir ís, og kom svo til mín
aftur.
— Eg má ekki vera hér leng
ur, sagði hann. — Það er sitt
hvað að gera, en ég get ekki
farið án þess aö segja, að ég
skulda þér heilmikið orðið,
meðal annars lærdómsmesta
atvik lífs míns, og þau eru
mörg lærdómsrík í lífi lögreglu
manns. Eg sagði þér einu sinni
að á lögreglustöðinni hefðum
við hóp af ösnum, sem kalla
sig leynilögreglumenn. Eg er
asni asnanna. Allt sem ég get,
er að þakka guði fyrir, að ekki
skuli hafa hlotizt enn verra af
litla ungfrú.
— Hver var þetta? krunk-
aði ég enn. Varir mínar voru
enn bólgnar, og tungan stóö
■upp á rönd í munni mínum.
AuÖvitað þurfti lögreglumaður
inn frannni á ganginum að
nota einmitt þetta tækifæri
til þess aö koma með isinn á
hálsinn á mér. í sama bili
hringdi síminn ákaflega niðri
í forstofunni.
Einhver svaraði og kallaði
upp:
— Lögregluforingi! Síminn!
Það virðist liggja mikið á.
— Hver er það.
— Henderson segist hann
heita.
Lögregluforinginn þaut af
stað og fór í loftköstum niður
stigann. Eg skreiddist fram úr
og fór út á stigapallinn. Þar
tók ég traustu taki á hándrið
inu, liallaði mér fram yfir og
hlustaði. Lögregluforinginn
var við símann, útidyrnar
voru galopnar, úti fyrir stóðu
nokkrir menn og bak við þá
glampaði á svartan sjúkrabíl
lögreglunnar.
— Hvað er að Henderson?
Hverju Henderson svaraði,
heyrði ég auðvitað ekki.
—Hvað er langt síðan hróp
aði hann svo. — Góði guð, ertu
vitlaus maður! Farðu og
brjóttu glugga! Eg verð kom
inn eftir andartak!
Hann gaf fáeinar fyrirskip
anir, svo sá hann mig á stiga
brúninni.
— Hvernig líður þér núna?
Ertu með i smáferð? Þú þarft
ekki að tala.
Eg kinkaði kolli og ætlaði
að ná mér í yfirhöfn, en þá
kallaði hann aftur:
— Komdu strax, ef þú ætlar.
Við megum engan tíma missa.
Síðan þaut hann út um
dyrnar og niður þrepin. Eg
fylgdi honum eftir beztu getu
og hafði varla komizt inn í
vagninn, hvað þá að ég hefði
lokað hurðinni, þegar hann
tók af stað og þeysti áleiðis.
Eg hef aldrei áöur farið rneð
slíkum hraða, og væri alveg
ósárt, þótt það endurtæki sig
ekki. Lögreglumaður á mótor
hjóli skaut einhvers staðar
upp kollinum og fór fyrir okk
ur með vælandi sírenum tii
þess að ryðja veginn. Við þut
um fram hjá umferðaljósum
i og vegfarendum, sem birtust
okkur sem rák undrandi and-
lita, og alla leiðina talaöi lög
regluforinginn aðeins einu
sinni.
— Það er Paula Brent,
sagði hann, án þess að líta af
veginum. — Eftir því sem
Henderson sagði, er hún lok
uð ini í bílskúrnum og anzar
honum ekki.
Mér til undrunar komst ég
að því, aö ég gat talað, þótt
ekki væri röddin falleg.
— Lokuð inni! Hún hefur þó
ekki reynt að fremja sjálfs
morð?
— Eg held frekar, sagði
hann hægt, — að einhver hafi
reynt að gera það fyrir hana.
Og það verður Henderson að
þakka, ef það hefur ekki bor
ið árngur. Það er ekki útséð
um þaö enn.
— Hvernig var þetta gert?
— Kolsýringur. En bílskúr
inn er stór. Það er veik von . .
Hann þagnaði og beygði inn
í trjágöngin heim að Brents
húsinu.
Það var auðvelt að finna
það sem við leituðum að. Með
fram húsinu var bílskúr, og
í uppljömuöum dyrum hans
gaf að líta fólksþyrpingu, er
beindi athygli sinni að ein-
hverju þar á gólfinu. Áður
en við komumst út úr bíln
um kom maður frá hópnum,
það var auösjáanlega Hender
son.
— Við höfum hringt á
sjúkrabíl, lögregluforingi.
Hann hlýtur að koma á hverri
mínútu.
— Hún lifir þá?
— Já.
— Guði sé lof! Hverjiv eru
þarna inni?
— Foreldrar hennar og kon
an mín. Einn lögreglumaöur
er þar líka, en hann er nýkom
inn. Það var konan mín, sem
hringdi á sjúkrabílinn.
Hann var stoltur af konunni
sinni, það fór ekki milli mála.
Eg fór út úr bílnum og inn i
bílskúrinn.
Paula lá þar á steingólfinu.
Hún lá grafkyrr og andar-
dráttur hennar varð varla
greindur.
28. kafli.
Sá grímuklœddi.
Hún lá aftan við litla sport
bílinn sinn og þegar hópur
inn kringum hana tvístraðist
sá ég heilmikið af verkfærum
liggjandi á gólfinu, eins og
hún hefði verið að gera við
hann, þegar hana þraut ör-
endið.
Eg kraup niður og rannsak
aði hana, en þar sem ég hafði
sama og enga reynslu í kol
sýringseitrun, gat ég mjög lít
ið aö gert. Eg stakk upp á þvi,
aö gerðar yrðu lífgunartilraun
ir á henni, þar til sjúkrabíll
inn kæmi. Lögreglumaðurinn
af mótorhjólinu tók það að
sér, þar sem ég var enn of
veikburða til þess.
Lögregluforinginn fylgdást
áfjáður með.
— Sér nokkuð á henni? Er
hún meidd?
— Eg skal ekki segja. Hún
hefur kúlu á hnakkanum, en
hún gæti stafað af falli.
WWWVAWA5V.V.V.VA%V.V.,,W.V.VAV.VASWWVI
ÍUT
IOGT
Mótið að Jaðri
um næstu helgi. 7r1j
Laugard: kl. 4 Tjaldbúðir reistar.
■— 5 Mótið sett.
— 9 Skemmtikvöld. Söngvari með
hljómsveitinni.
Sunnud.: kl. 2 íþróttakeppni. Þekktir drengja-
— 3 Guðsþjónusta.
— 4 Dagskrá með skemmtiatriðum.
•— 5 Framhald íþróttakeppninnar.
•— 8,30 Kvöldvaka og dans.
Forsala miða að skemmtikvöldunum verður í Góð-
templarahúsinu í kvöld kl. 7—9 Ferðir að Jaðri
frá Góðtemplarahúsinu báða dagana.
íslenzkri ungtemplarar
V.V.V.V.V.VV.V.V.V.V.V.V.V.V.VV.V/.V.V.V.V.V.VA
«Skipu!agning garða
GarðbygglWg
Viðhald, Tnrðing
Sala. Trjá- og blómaplðniur
Gróðrastöðin við Miklatorg. — Sími 19775. \
.v.vvv.v.vv.v.vvvvv.v.v.v.v.vv.v.vv.vvv.v.vv.v.v
Starí íorstjóra
Innkaupastofnunar Reykjavíkurbæjar er hér með
auglýst laust til umsóknar. — Laun samkvæmt
launasamþykkt fastra starfsmanna Reykjavíkur-
bæjar.
Umsóknum skal skliað í skrifstofu borgarstjóra,
Austurstræti 16, eigi síðar en 15. september n.k.
Skrifstofa borgarstjórans í Reykjavík
19. ágúst 1959
WAVftVVVVVV'AVVVVVVVVVV/.VV.VV.VVVVVVVVVVVVVVI
Útboð
Tilboð óskast í smíði yfirbyggðra aftanívagna úr
stáli, á gúmmíhjólum.
Útboðslýsing og teikningar verða afhentar á skrif-
stofu Rafmagnsveitu Reykjavíkur, verkfræðideild,
Hafnarhúsinu 3. hæð, gegn 100,00 kr. skilatrygg-
ingu.
Rafmagnsveita Reykjavrkur
VVWVVVVVVVVVVVV.VVVVVVVVVVVVVWAV.V.WA/WVVV
1 ■

.v.vvvvvvv.
Hnappagöt gerð
t *
og tölur festar á.
Framnesvegi 20A
MELAVÖLLUR
í kvöld kl. 8 er úrslitaleikur 2 deildar.
Akureyri — Vestmannaeyjar
Dómari: Guðjón Einarsson
Línuverðir: Hörður Óskarsson og
Jón Baldvinsson
Mótanefndin