Tíminn - 03.07.1960, Page 6

SÖLUMAÐUR HLÆR
Ég er einn af mörgum, sem
sakir atvinnu sinnar verða að
vera langdvölum að heiman
og ferðast um landið. Og eins
og fleiri, sakna þá einatt fjöl-
breyttni í skemmtunum, því
yfirleitt er í því efni ekki að
jaínaði um auðugan garð að
gresja úti í dreifbýlinu.
Ég var nýlega á söluferð um
Norðurland og kom þar í kauptún,
Kristján Jónsson
sem fyrr var leikflokkur úr
Reykjavík sem ætlaði að sýna þar
um kvöldið.
Leikflokkurinn hét „Nýr leik-
fiokkur" og leikritið „Villtar
meyjar".
Þar eð ég hafði staðið mig venju
fremur illa t sölumennskunni þenn
an dag, hugðis-t ég hegna sjálfum
raér með því að fara á þrautleið-
inlega leiksýningu „amatöra" sem
héldu að unnt væri að bjóða fólk-
iau í dreifbýlinu hvað sem er.
En þegar til kom varð reyndin
allt önnur. Áður en ég vissi af var
ég farinn að veltast um af hlátri.
Mér varð litið framan í kaupmann
staðarins sem búinn var að barma
sér yfir árferðinu og ekkert kvaðsf
geta af mér keypt, nú var hann
einnig kominn í sólskinsskap, og
hafði auðsjáanlega steingleymt
dagsins önn og áhyggjum. Sem
sagt — hér voru engir viðvaningar
á ferð!
Eftir sýninguna sat ég mig ekki
úr færi og hitti þetta fólk sem
eyðir sumarieyfinu sínu til að ferð
ast með þessum hætti um landið
þvert og endilangt.
Fyrstan hitti ég fyrir Kristján'
Jónsson, en hann er leikstjóri
,.Nýs leikflokks" og ábyrgðarmað-
ur. „Er þetta í fyrsta skipti, Krist-
ján sem þú ferð svona för?“
„Nei, þetta er fjórða sumarið,
sem ég fer svona för en þetta er
fyrsta sinn sem ég fer á eigin á-
byrgð.“
„Hverjir eru hinir leikararnir?"
„Þeir eru frú Helga G. Löve,
Sigurður Grétar Guðmundsson,
Egill Halldórsson, fröken Kristín
Jónsdóttir, Magnús Kristjánsson
og Hafsteinn Hansson “
„Ætlið þið að sýna víða um
Iandið?" ,
„Við byrjuðum á Hornafirði,
sýndum á fjölmörgum stöðum á
Austurlandi, förum um Norður-
land og Vestfirði og endum á Suð-
urlandi. Það verða alls 30—40
sýningar, jg förin stendur álíka
r.'arga daga. Til þessa hefur aldrei
fallið úr dagur.“
„Er þetta ekki erfitt?"
„Jú, það koma fyrir dagar sem
við erum 8—10 tíma í akstri, síð-
an er að nera allan útbúnaðinn
af bílnum og setja upp sviðið og
loks að ganga frá öllu aftur að
lokinni sýningu. Þær frú Helga og
P.ristín sjá um matreiðsluna. Ann-
ars er verkaskiptingin fullkomin,
euda stundum ekki nema klukku-
stund til þess að koma upp svið-
inu og búa allt undir sýningu. En
þar munar þá um okkar ágæta
bilstjóra, Jón Jónsson, enda er
Kristf- Jónsdóttir
hann þaulvanur ferðalögum, hefur
ferðazt með Sinfóníuhljómsveitina
og aðra umferðarleikflokka."
Þegar ég vék að því. hvers vegna
þetta fólk legði í svona erfiða ferð
urðu svörin ýmiss konar.
' Frú Helga G. Löve svaraði: „Ég
hef nú lokið námi í leiklistarskóla
Þjöðleikhússins og vildi fá nokkra
reynslu um það hvort ég væri fær
um að leika við mismunandi að-
stæður og hvemig fólkið tæki
n'ér.“ Sigurður Grétar svaraði,
„Eg fór til að fá tilbreytingu og
til að fá sem margbreytilegasta
reynslu." Egill Halldórsson: „Ég
fékk þarna tækifæri til að
skemmta öðrum um leið og ég
skemmti sjálfum mér.“ Fröken
Kristín svaraði: „Ég fór til að sjá
landið mitt“. Magnús Kristjáins-
son: „Þetta var eina tækifærið
mitt sem ég hef fengið til að verða
Helga G. Löve
rr::IIjónamæringur.‘ Hafsteinn
Hansson: „Ég fór til að skoða
landið og til þess að kynnast
fólkinu sem byggir það“. Að lok-
vœ svaraði svo Kristján: „Ég hef
í öll þessi skipti sem ég hef farið
um landið lært eitthvað nýtt, og
meðan ég fæ ekki önnur tækifæri
til að vinna að leiklistinni þá held
ég þessu áfram, enda tel ég það
hverjum leikara nauðsyn að kom-
a'st í sem bezta snertingu við
fólkið og helzt sem víðast á
Iandinu.“
Það kann að verða talið til of-
rausnar, að hversdagslegur fararid
sali tæki að tala með um leiklist
og fólk sem henni þjónar. En hér
er á ferðinni fólk, sem tekur köll-
un sína alvarlega, fólk sem megn-
að hefur að koma áhorfendum
s'num í gott skap og gefið þeim
liúfar minnmgar. Vil ég færa
„Nýjum leikflokki“ þakkir fyrir
ógleymanlegt kvöld og vona að
ég eigi eftir að sjá þessa efnilegu
listamenn starfa við betri skilyrði.
Sölumaður
wm
„Lilly verður léttari“
Leikaxarnir Bessi Bjama-
son Herdís Þorvaldsdóttir,
Bryndís Pétursdóttir og Kle-
menz Jónsson leggja af stað
í leikferð um landið n. k.
þriðjudag.
Þau frumsýna sama dag I
Borgarnesi, þar næst sýna
þau í Ólafsvík, Stykkishólmi,
Grundarfirði og á Breiða-
bliki á Snæfellsnesi n. k. laug
ardag, Logarlandi í Reyk-
holtsdal á sunnudag. Síðan
halda þau áfram til Vestfjarð
anna og sýna þar.
Leikritið sem þau sýna er
bráðskemmtilegur gamanleik
ur og heitir „ Lilly verður létt
ari“. Þess ber að geta, að L.R.
sýndi leikritið í Iðnó 1951 og
hét leikurinn þá „Dorothy
eignast son“ en þýðandinn,
Einar Pálsson leikari hefur
nú breitt nafni leiksins.
Leikurinn hlaut ágæta
dóma blaðagagnrýnenda, þeg
ar hann var sýndur í Iðnó á
sínum tíma. Bessi Bjarnason
leikur nú aðalhlutverkið í
leiknum en konurnar hans
(fyrrverandi og núverandi)
eru leiknar af Herdlsi og
Bryndísi. Ekki er að efa að
leikhúsgestir eigi eftir að
skemmta sér vel við að horfa
á Bessa og konurnar hans
tvær.
trvqqir liúsmórbjrina fyrir slysum og lömun
Skrifið eða hringið eftir upplýsingum.
SmiMFVTIMMIJTTIEVCE (BHK'CBAnB.
SAMRANDSHÚSINU - BEYKJAVlK - SÍMI 17060
NÍRÆÐ:
Björg Sigurðardóttír
> frá Hánefsstöðum
Björg Sigurðardóttir fæddist á
Hánefsstöðum í Seyðisfirði 4. júlí
1870 og . erður því níræð á morg-
un. Foreldrar heœnar voru Sigríð-
ur Vilhjálmsdóttir Vilhjálmssonar
frá Br-ekku 1 Mjóafirði og Sigurður
Stefánsson, Gunnarssonar frá
Stakkahlíð í Loðmundarfirði.
Ættir Bjargar eru einkum aust-
firzkar og þmgeyskar. Hún er af-
I komandi Þórðar frá Kjarna í Eyja
firði og einnig af svonefndri Gunn
arsætt úr Þingeyjarsýslu.
„ Árið 1891 giftist hún Vilhjálmi
Ámasyni frá Hofi í Mjóafirði.
Björg og Vilhjálmur bjuggu á
Hánefsstöðum mest af sínum bú-
skap, um eða yfir 40 ár. Var bú
þeirra stórt og umfangsmikið. Auk
landbúnaðar rak Vilhjálmur þar
mikla útgerð. Gerði hann út á
tímabili þrjá vélbáta og tvo róðrar
báta samtímis og voru þá 50—60
manns í heimili á Hánefsstöðum
yfir sumarmánuðina. Má af því
ráða, að störf húsfreyjunnar hafa
verið mikil, ejida leyst af hendi
með dugnaði og skörungsskap.
Vilhjálmur á Hánefsstöðum lézt
árið 1941. Þeim hjónum varð sjö
barna auðið, og ólu þau upp einn
fósturson. Börn þeirra eru: Sig-
urður bóndi á Hánefsstöðum, Árni
fyrrv. útgerðarmaður, Hermann
afgreiðslumaður á Seyðisfirði, Þór
hallur skipstjóri í Keflavík, Hjálm-
ar ráðuneytisstjóri, Rvík, Sigríður
og Stefanía skrifstofustúlka í
Reykjavík. Fóstursonur þeirra er
Vilhjálmur Emilsson vélstjóri, Eg-
ilsstöðum.
Síðan þau Björg og Vilhjáimur
hættu búskap, hcfur hún dvalið
hjá Hjálmari syni sínum. Björg
hefur notið góðrar heilsu á efri ár-
um sínum, þótt sjón sé nú farin
að daprast. Hún er mjög greind
kona og vel minnug, skemmtin í
viðræðum og kann enn frá mörgu
að segja frá liðnum dögum. Þessa
dagana dvelst hún austur á Há-
nefsstöðúm. si.
Sigurður Ólason
og
Þorvaldur Lúðvíksson
Má'flutningsskrifstofa
Austurstræti 14
Sírnar 15535 og 14600.