Tíminn - 03.07.1960, Síða 9

f T I M I N N, gmmidagten 3. JúM 1960.
9

I-
uUr?
■ &
>a
ivm

■*&.
a
Blað nokkurt í Englandi
hefur komizt að þeirri niður
stöðu að eftir svo sem 500
ár verði aðeins nokkur þús.
hræður eftir af þeim harð-
gerða stofni sem byggir það
land. — Englendingar hafa
aldrei verið mikil frjósemdar
þjóð svo gera má ráð fyrir
að grei'narhöfundur hafi
nokkuð fyrir sér.
Við getum líka látið hug-
myndaflugið bera okkur ögn
lengra áleiðis og gert okkur
í hugarlund að eftir 1000 ár
verði aðeins einn Englend-
ingur til — mjög einmana
maður í röndóttum buxum og
Síðasti
tvíddjakka með skinnbætur
á olnbogunum og dunhill-
pípu uppí sér. Maður með
lítið og ljóst yfirskegg og
fjölda útlendinga á báða bóga
þar sem ekki finnst nokkur
alminnlegheitamaður sem
hann getur setið með fram
anvið arineld kvöldlangt án
þess að segja eitt einasta orð.
☆
Hinum æruverðuga skóla, þar
sem hann hafði hlotið mennt
un ásamt hinum tveim eða
þrem, sem eftir voru af hin-
um brezka kynþætti og nú
eru dauðir, annað hvort
drukknaðir í baðkerinu, sofn
aðir þar með Times í hend-
inni eða þeir hálsbrotnuðu á
refaveiðum — var breytt í
kaffihús ævinlega fullt af
Englendingurinn
Þáttur eftir Kelvin Lindemann
menni sem voru dómarar.
Það hafði verið hrífandi sjón
ag sjá þessa gömlu og bretti-
legu menn spretta upp úr
segja um kráarholumar þar
sem hann stöku sinnum leit
inn þegar hann vildi gera sig
alþýðlegan. Þar var hann
vanur að sitja og líta niður
á almúgann hinum megin við
skenkinn, þar sem bjórinn
var þrem pensum ódýrari, þar
til hinir fóru að ókyrrast og
hrópuðu „God save the
Queen“!
☆
Við lítum í anda þennan
síðasta Englending á göngu
undir gráum enskum himni
á enskum vegi með aldagöm-
ul limgerði á báðar hliðar. —
Það er vor, og bláklukkur og
páskaliljur blómstra á ökrun
veiðisprota sínum. Hún hef-
ur þegar tekið eftir síð-
asta Englendingnum og með
sínu óskeikula næmi fyrir
því sem er af góðri tegund
hefur hún strax komizt að
raun um að þau tvö eru af
sömu kynkvísl.
Hún skotrar til hans aug-
Síðasta tækifæri hinna síðustu Englendinga er glatað.
undarlegum og hávaðasöm-
um útlendingum, og á þeim
fínu lendum þar sem hundr-
ug manna höfðu þá sýslan að
slá gras annan hvem dag
næstliðin 400 ár og allt var
svo hreint og gott og snur-
fussað þegar veiðihomin
gullu og hundar tóku á sprett
og riddarar að baki þeirra,
þar var nú fyrirkomið leiðin-
legri dýrauppeldisstöð þar
sem veiðidýr fædd í búrum
voru snúin úr hálsliðnum á
sportlausan hátt og étin!
☆
Knattspyma er enn við lýði
— vissulega, en hún var leik-
in af húðdökkum augnahvít
matandi leiðindamanneskj-
um sem ekki þekktu Rugby-
reglurnar og þar að auki
allt of hörðum leikmönnum
til að hægt væri að líta á þá
sem áhugamenn.
En kúluspilið var úr sög-
unni. Það var leikið í síðasta
sinn fjjrir 15 árum af 24 Eng
lendingum hinum síðustu,
þar með talin fjögur gamal-
hjólastólunum sem þeim var
ekið í á leikvanginn og
ganga með brezkum virðu-
leika í þetta hefðbundna spil.
Klúbburinn, þar sem síð-
asti Englendingurinn var van
ur ag drekka þrjú hundruð
ára portvínig sitt, sokkinn
niður í djúpan hægindastól,
er horfinn. Það sama er að
um undir þúsund ára göml-
um eikum og einiberjatrjám.
Hann er með pípuna í
munnvikinu og tautar milli
samanbitinna tannanna: Oh
to be in England, now that
spring is there. Já, það er
vor og hann verður að líta
undan þegar hann sér hvern.
ig fuglarnir á limgerðinu
haga sér. Þeir eru nokkuð
frakkir.
☆
Og yfir vorraka jörðina
kemur önnur skinhoruð mann
vera. Fsnnastórar bífur í hent
ugum smurleðurskóm, þessar
kynþokkasnauðu línur í tvídd
dragtinni, ullarsokkar, skorp
in húð og langt oddhvasst
nef sem stingst framúr and-
litinu eins og drangur upp úr
sjó í hróplegri andstöðu við
allt hlutfall — já, þag er bert
og meir en orð fá lýst að þar
er hin síðasta enska kona á
ferð, hún sem á einhvern
dularfullan hátt hefur lífi
haldið.
Hún hikar, hreyfist úr
stað og danglar þúfumar með
unum um leið og hún gengur
framhjá en flýtir sér að horfa
annað.
Síðasta tækifæri hinna
tveggja Englendinga til að
viðhalda hinum brezka stofni
er farið, því það var enginn
annar Englendingur til í öll-
um heimi sem gat kynnt þau
formlega hvort fyrir öðru.
Lausl. þýtt. —B.Ó.
\ >.