Tíminn - 19.02.1961, Blaðsíða 11

TÍMINN, sunnudaginn 19. febrúar 1961.
11
..
, i!
S Míðbæjarskóla
Hér eru þrjár myndií frá grímudansleik,
sem nemendur í Miðbæjarskólanum héldu
á laugardaginn var. Þið þekkiS væntanlega
náungann á efstu myndinni. Fídel Castro
trúum við hann heiti. Herrann á næstu
mynd er af svipuðum slóðurn en þó frá
meginlandinu og daman á neðstu myndinni
er eitthvað lík Brigitte Bardot.
BRALL Á GRÍMU-
DANSLEIKJUM
Enn er timi grímudansleikja, tími til að
leggja heilann í bleyti og útgrunda hvaða
gerfi skuli bera á dansleiknum hvar sem
hann er haldinn, í skóla, félagsheimili eða
annars staðar.
Þeir sem búa yfir hugmyndaflugi og
handlagni, hafa ánægju af að leysa sín
vandamál sjálfir og tima aflögu, gera sér
búninga, stundum með miklum og stund-
um litlum tilkostnaði. Aðrir leysa vandann
með því að leigja grímubúning og kom-
ast léttilega frá því sem verður hinum á-
hyggjuefni, en missa ánægjuna sém vel til
fundinn heimagerður grímubúningur að
dansa í hefur í för með sér.
Og svo arka þeir á skrallið, rigsa um
göturnar í aðskiljanlegum gerfum og hafa
gaman af að láta vegíarendur horfa á sig
óþekkjanlega undir grimunni en aðrir ferð-
ast í bílum og kunna ekki við slíkar auka
sýningar.
Grímudansleikjum fylgir spenna og for-
vitni. Að vita hvaða andlit leynist bak við
grímuna, geta sér til um það sem er hulið
og útfylla kunnuga andlitsmynd í hugan-
um eða ráða af vaxtarlagi og tilburðum
hver þarna er á ferð.
Kannski tekst Nonna að þekkja Siggu
undir þessari fáránlegu grímu sem hún
hefur hulið andlitsfegurð sína með, og þá
er Nonni ekki seinn á sér að bjóða henni
í dansinn og vill ekki sleppa af henni
hendinni það sem eftir er kvöldsins, Og
Sigga er þá ekki lengi að finna á sér að
það er Nonni sem dansar við hana, en hún
lætur á engu bera og þau halda áfram
þegjandi nema Nonni hvísli því að henni
þegar honum virðist óhætt að láta Siggu
vita um sína raunverulegu persónu. Og
Sigga verður hissa og læzt ekki hafa þekkt
Nonna en lætur sér vel lynda að dansa við
hann nema hún trúi honum fyrir því að
hafa þekkt hann strax og Nonni flytji henni
sömu játningu, og þá er þetta allt klappað
og klárt. Eða Sigga hefur fyrirfram trúað
Nonna fyrir því að hún ætli að verða svona
búin og þá losna þau við allar vandræða-
legar útskýringar.
Og þegar stundin rennur upp og allir
taka ofan grímurnar, þá segja hinir krakk-
arnir: — Nonni og Sigga, það var svo sem
auðvitað. Nonni og Sigga eru hjón, og
Nonni og Sigga, skrifa þau á húsvegg dag-
inn eftir og teikna hjarta utanum svo
Nonni og Sigga verða feimin hvort við
annað.
Stundum eru veitt verðlaun fyrir beztu
búningana og þeir sem þau hreppa geta
farið stoltir heim einknm ef þeir hafa gert
búningana sjálfir.
Og þegar heim keraur er undir hælinn
lagt hvað verður um heimagerðan bún-
ing. Stundum er honum kastað því ekki
þýðir að geyma hann til að fara aftur í
honu'm á grímudansleik í sama félagsskap,
kannski er hann að emhverju leyti feng-
inn að láni og samanstendur af hversdags
lega nothæfum flíkum en margir geym;
fallegan grímubúning þó ekki sé til anna;
en láta hann minna sig á dansleikinn.
Hver veit nema Nonni og Sigga geyrr.
sinn.
Jón Jónsson í réttunum
Hér eru enn fremur tvær inyndir frá grímudansleik þeirra
í Miðbæjarskólanum. Þessi að ofan er Jón Jónsson í réttun-
um. Hann hefur dregið upp pyttluna, gamli maðurinn, og
stútar sig ótæpilega, enda þarf hann á nressingunni að halda
eftir erfiðar göngur. Og að neðan er spiladrottning komin
í bland við kölska, sem virðist hafa hana gjörsamlega vél-
aða, enda hefur hún skreytf sig með jókerum í bak og fyrir
og sennilega tveimur tígulkóngum. (Myndirnar tók Guð-
mundur M. Jónsson.)
X
I bland við kölska