Tíminn - 19.02.1961, Blaðsíða 14

14
En ég sagði honum það ekki
þá.
Bagiinn eftir var ég kvadd
ur 'a fund þeirra 'Pavemers
og fcður míns. Taverner virt
is-t htan reifasti og ofurlítið
testux.
— Sameinaðar verzlanir
eru á heljarþröminni.
— Geta farið á hausinn á
hverri etundu, sagð) Tavern-
o,r.
— Eg sá að hlutabréfin
höfðu fallið mikið í gær-
kvöldi, sagði ég- — En þeir
rlrðast ná sér aftur á strik
á morgun.
— Vis urðum að fara með
allri gát, sagði Taverner.
Ehgar beinar fyrirspumir.
Ekkert mátti valda tor-
tryggni, — eða gera vini vor
um viðvart. En við höfum viss
tök á að afla okkur eigin upp
lýsinga, og þær eru vanalega
býsna nákvæmar. Sameinað-
ar verzlanir eru komnar að
falli. Fyrirtækið getur engan
veginn staðið við skuldbind-
ingar sínar. Sannlekurinn
virðist sá að því hafi verið
herfilega stjómað í mörg ár.
— Það er Roger Leonides.
— Já, hann hefur haft
æðsta vald í fyrirtækinu.
— Og hann hefur dregið
sér fé /—
— Nei, sagði Tavemer. —
Það virðist ekki vera svo. í
stuttu máli sagt: Það má vera
að hann sré morðingi en við
höldum ekki að hann sé fjár
glæframaður. Sannast sagna
hefur hann bara verið fífl.
Hann virðist vera sneyddur
allri dómgreind. Hann réð-
íst til atlögu þar sem hann
hefðj átt að sýna varúð, —
hann dró sig í hlé þar sem
hann hefði átt að ráðast til
atlögu. Hann fékk fjarstæð-
asta fólki völd og ábyrgð í
hendur. Hann er auðtrúa mað
ur og hann hefur treyst á
rangt fólk. Hann hefur alltaf
og alls staðar gert það sem
sízt skyldi.
— Sumir menn eru þannig,
sagði faðir minn, — og þeir
eru ekki einu sinnj heim'skir.
Þá skortir dómgreind, það er
allt og sumt. Og áhuginn
hleypur með þá i gönur.
— Svona maður ætti alls
ekki að fást við verzlun, sagði
Taverner.
— Og það hefði hann tæp-
lega gert, sagði faðir mlnn,
— ef hann væri ekki sonur
Aristide Leonides.
— Þetta fyrirtæki stóð í
fullum blómo, þegar gamli
maðurihn fékk honum það í
TÍMINN, sunnudaginn 19. fébrúar 1961.
hendur. Það ætti að vera j
sannkölluð gullnáma. Maöur,
skyldi halda að hann hefði (
getað látið það ganga af \
sjálfu sér.
— Nei, sagði faðir minn og
hristi höfuðið. Ekkert gangur
af sjálfu sér. Alltaf þarf aö
taka ákvarðanir — segja
þessum manni upp — hækka
þennan í tign — þaö eru smá-
atriði sem marka stefnuna.
Og Roger Leonides virði«rt
æviniega hafa tekið skakl^ar
ara að fara til Leonidesar'
gamla og biðja hann um
hjálp? spurði hann. |
— Eg held hann hafi gert (
það, sagði Taverner. — Og
krakkinn heyrði ávæning af'
því samtali. Sá gamli þver-
neitaðj að hjálpa. Honum!
var vei trúandi til þess.
Mér fannst Taverner hljóta
að hafa rétt fyrir sér. Aristide 1
Leonides haf ðj neitað að!
leggja fé í leiksýningu Mödguj
— hann hafði sagt, að ekkert'
Agatha Christie:
RANGCNÚID
m
24
ákvarðanir.
— Það er rétt, sagði Tavern
ar. — Hann er til að mynda
trygglyndur. Hann lét furðu
legustu aumingja halda á-
fram starfi, — bara af því að
honum þótti vænt um þá eða
þeir höfðu verið lengi hjá fyr
irtækinu. Og stundum fékk
hann alveg fjarstæðar hug-
myndir og krafðist að þær
yrðu reyndar þrátt fyrir þann
óhemju ko«rtnað sem þær
höfðu í för með sér.
— En ekkert ólöglegt?
spurði faðir minn.
— Nei, ekkert ólöglegt.
— Því þá morð? spurði'ég.
— Það má vera að hann
hafj verið fífl en ekki þorp-
ari, sagði Taverner. — En í
rauninni kom það út á eitt
— eða svo gott sem. Hið eina
sem bjargað gat Sameinuðum
verzlunum frá falli var firna
há fjárupphæð á — (hann
fletti upp í vasabók stnni) —
á miðvikudaginn kemur.
— Og þá upphæö stóð
hann til að erfa eftir föður
sinn?
— Alveg rétt.
— En hann hefði ekki haft
þá upphæð tiltæka í reiðufé.!
— Nei. En hann hafði láns j
traust. Það kemur út á eitt. j
Gamli maðurinn kinkaði!
kolli.
— Hefði ekki verið einfald
væri upp úr því að hafa.
Hann var rausnarlegur við
fjölskyldu sina, en hann var
ekki slíkur að hann henti fé
í vonlaus fyrirtækir Og sam-
einaðar verzlanir veltu þús-
undum eða öllu heldur hundr
uðum þúsunda. Hann hafði
neitað um hjálp, og ehij veg
urinn til að forða Roger frá
gjaldþroti var dauði föður
hans.
— Já, þama var tilefnið
sannarlega komið.
Eaðir minn leit á úrið.
— Eg hef beðið hann að
koma hingað, sagði hann. —
Hann ætti að koma á hverri
stundu.
— Roger?
— Já.
— Má ég bjóða þér inn,
sagði köngulóin við fluguna?
muldraði ég.
Taverner leit hneykslaður\
á mig.
— Við munum gefa honum
allar réttmætar viðvaranlr,
sagði hann stranglega.
Sviðið var skipað, hraðrit-
arinn á sínum stað. Bjallan
hringdi, og nokkrum mínút-
um síðar kom Roger Leonides
inn.
Hann kom inn fasmikill og
klaufalegur, hann velti strax
um stól. Eins og áður minnti
hann mig á stóran, vingjarn
legan hund. Jafnframt gerði
ég það upp við sjálfan mig,
að það var óhugsandi, að
hann hefði með eigin hendi
hellt eseríni á insúlín-glasið.
Hann hefði brotið eitthvað,
hellt eitrinu niður eða á ein
hvem hátt eyðilagt fyrir sér
glæpinn. Nei, þarna hafði
Clemency verið að verki, þótt
Roger stæði kannski á bak
við allt saman.
Orðin streymdu af vörum
hans.
— Þér vilduð hitta mig?
Hafið þér komizt að ein-
hverju? Ó, halló Charles, ég
sá þig ekki. Gaman að þú
skulir vera hér! En segið mér,
sir Arthur —
Viðkunnanlegur maður —
verulega viðkunnanlegur mað
ur. En margir morðingjar
höfðu reyndar verið viðkunn
anlegir menn, — eða svo
höfðu vinir þeirra sagt furðu
lostnir eftir að allt var komið
upp. Eg brosti í kveðjuskyni,
en mér leið eins og hverjum
öðrum Júdas.
Faðir minn var stuttur í
spuna, kaldur og embættis-
legur. Farið var með venju-
lega formúlu. Skýrsla . . . .
færð til bókar ..... engin
þvingun .... lögfræðing-
ur . . . .
Roger Leonides bægði öllu
þessu frá sér með einni hand
arhreyfingu. Eg sá daufu
háðsbrosi bregða fyrir á vör
um Taverners og gat lesið
hugsnn hans eins og í bók:
Alltaf vissir um sjálfa sig,
þessir fuglar. Þeim getur
ekkj orðið á, þeir eru alltaf
snjallir!
Eg settist niður úti í horni'
og hlustaði.
— Eg hef beðið yður að
koma hér, hr. Leonides, sagði
faðir minn, — til að biðja
yður um upplýsingar en ekki
til að veita yður þær, upp-
lýsingar um mál eem þér haf
ið haldið leyndu fyrir okkur.
Roger Leonides virtist ringl
aður.
— Haldið leyndu? En ég
hef sagt yður allt, bókstaf-
lega allt. ,
— Það held ég ekki. Þér
áttuð tal við hinn látna dag
Sunnudagur 19. febrúar:
8.30 Fjörleg músik að morgni dags.
9.00 Fréttir.
9.10 VeðU'rfregnir.
9.30 Morguntónleikar.
11.00 Messa í Dómkirkjunni (Prest-
ur: Séára Árelius Níelsson.
Organleikari: Helgí Þorláks-
son).
12.15 Hádegisútvarp. .......
13,05 Erindi um heimspekileg efni;
I: Efahyggja (Brynj. Bjarna-
son fyrrum menntamála.ráð-
herra).
14.00 Miðdegistónleikar (frá tónlist-
arhátíðinni í Liege 1960). Þor-
steinn Hannesson flytur skýr-
ingar).
15.30 Kaffitíminn: a) Jósef Rúdólfs
N son Felzmann og félagar hans
leika. b) Eastman-Rochester
‘Pops’ hljómsveitin leikur létt
lög eftir Leroy Anderson;
Frederick Fennell stj.
16.30 Endurtekið efni (frá 31. f.m.):
a) Úr samfelldri dagskrá um
Torfa Eggerz. b) Tónlist eftir
Björgvin Guðmundsson.
17.30 Barnatími (Skeggi Ásbjarnar-
son kennari): a) „Já eða nei“,
spurningaþáttu.r. b) Guðjón
Ingi Sigurðssonles œvintýri.
18.25 Veðurfregnir.
18.30 Þetta vil ég heyra: Kristjana
Þorsteinsdóttir velur sér hljóm
plötur.
19.10 Tilkynningar.
19.30 Fréttir og íþróttaspjall.
20.00 Um daglegt líf í Óslandshlíð
fyrfr 75 árum ( Gísli Kristjáns
son ritstjóri flytur eftir frá-
sögn Jóns Konráðssonar hrepp
stjóra í Bær).
20.20 Hljómsv. Ríkisútvarpsins leik-
ur. Stjórnandi: Bohdan Wo-
diczko. |
20.50 Erindi: Sjónvarp og útvarp í
Bretlandi (Sérá Emil Björns-
son).
21.15 Gettu betur!, spurninga- og
skemmtiþáttur undir stjórn
Svavars Gests.
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.05 Danslög: Heiðar Ástvaldsson
velur og kynnir.
23.30 Dagskrárfok.
Mánudagur 20. febrúar:
8.00 Morgunútvarp.
8.30 Fréttir.
9.10 Veðurfregnir.
12.00 Hádegisútvarp.
13.15 Búnaðarþáttur: Vélabúskapur
Haraldur Árnason ráðun.).
13.30 „Við vinnuna": Tónleikar.
15.00 Miðdegisútvarp.
18,00 Fyrir unga hlustendur: „For-
spil“, bernskuminningar lista-
konunnar Eileen Joyce; XVI.
— sögulok (Rannveig Löve).
18.25 Veðurfregnir.
18.30 Þingfréttir. — Tónieikar.
19.00 Tilkynningar.
19.30 Fréttlr.
20.00 Um daginn og veginn (Vignir
Guðmundsson, blaðamaður).
20.20 Einsöngur: Sigurveig Hjalte-
steð syngur: Við píanóið: Fritz
Weisshappel.
20.40 Leikhúspistill: Viðtal við Önnu
Borg (Sveinn Einarsson fil.
kand.).
21.00 Tónleikar.
21.B0 Útvarpssagan: „Blitt laetur ver
öldin" eftir Guðmund G. Haga.
lín; IV. (Höfundur les).
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Passiusálmar (19).
22.20 Hljómplötusafnið (Gunnar Guð
mundsson).
23.10 Dagskráriok.
^fRÍKUR
VÍÐFÖRLI
Hvíti
hrafninn
23
Þeir svipuðust um og fundu
brátt manninn. Hann virtist alvar-
lega særður en Eiríkur hikaði samt
við að koma honum til hjálpar.
Þetta gat verið gildra
stundi nú aftur og svo sárt, að Ei-
ríkur ákvað að fara til hans. En
þótt Skotinn væri illa leikinn dró
han nsverð sitt úr sliðrum þegar
hann sá þá Eirík nálgast. — Vertu
ekki hræddur, við erum í vinarhug,
sagði Eiríkur. Maðurinn þagði-
Hann var óttasleginn á svip. Nú,
hvað hefur komið fyrir þíg? sagði
Eiríkur, sekðu frá. Þá heyrðist
allt í einu rödd Ragnars: — Nú,
þú hefur þá fundið okkur, sagði
hann, og bættl við þegar hann kom
auga á þann særða: — Og hvcr er
þessi inaður?