Tíminn - 24.08.1961, Blaðsíða 8

Berlínarkvöld í
Skátaheimilinu
Þegar ég leit yfir Tímann á
þriðjudaginn, sá ég sagt frá því,
að flokkur ungmenna frá Berlín
ætlaði að halda kvöldvöku í
Skátaheimilinu þá um kvöldið,
syngja berlínska söngva, sýna
berlínskar myndir, dansa berl-
íska þjóðdansa og segja frá hög-
um sínum heima í Berlín. Mér
datt I hug, að það gæti verið
fróðlegt að fara þangað og vita,
livað þau hefðu fram að færa,
auk þess sem þetta var gullið
tækifæri til þess að æfa sig í
að skilja talaða þýzku.
Þegar við 'komum inn í Skáta-
heimili var ekki ýkja margt um
manninn, varla nema þetta unga
þýzka fólk. En innan skamms
dreif að múg og margmenni, unz
heita mátti að salurinn væri full-
setinn. En rétt þegar vakan átti
að hefjast, kom pósturinn frá
Þýzkalandi og margir fengu bréf
eða kort, þá varð handagangur
í öskjunni, og hinn velkomni
póstur kom raski á ,,die deutsce
Punktlienkeit und Genauigheit",
— eða var dvölin á íslandi eitt-
hvað búín að raska við þessu?
Svo mikið er víst, að kvöldvakan
hófst ekki alveg á réttum tímá,
Vakan hófst með því, að frú
Thiimler, foringi Þjóðverjanna,
hélt smá tölu. Koms-t hún svo að
orði, að þau hefðu komið til
landsins sem útlendingar og ó-
kunnugt fólk, en færi á brott
sem vinir lands og þjóðar. Því
næst hófst kórsöngur, og söng
kórinn eftir það alltaf á milli
atriða. Dansflokkur sýndi okkur
þjóðdansí hann var hægur og til-
þrifalítill, og svo sem ekki neitt
neitt. Þar á eftir var sett upp
stórt hvítt tjald, og þar sýndu
Berlínarbúar okkur litmyndir frá
heimaborg sinni, og röktu sögu
hennar í stórum dráttum. Hart-
mut Barend hét sá, sem lýsti
myndunum, og kom hann víða
við og rakti sögu Berlínar og
þróun, bæði afturábak og áfram,
í stórum dráttum. Hann sýndi
okkur myndir af ýmsum stöðum
í Berlín, bæði fyrir og eftir stríð,
og var sá samanburður harla ó-
hagstæður fyrir styrjaldir. Einn-
ig sýndi hann myndir frá þeim
stöðum, sem mest eru í fréttum
um þessar mundir, svo sem
Brandenborgarhliðinu og Pots-
damertorgi, og fór nokkrum orð-
um um aðgerðirnar í Berlín og
harmaði þær heldur að vonum.
. Mér fannst það eftirtektarvert,
hve mikill munur var á myndum
úr A-Berlín og V-Berlín, hve
miklu kuldalegri og mannfærri
myndirnar frá A-Berlín voru.
Þegar Hardtmut hætti að sýnt
okkur myndir, tók systir hans,
Irmhild, að fræða okkur um þátt
æskulýðsstarfsins í Berlínarlíf-
inu, og hvernig þessi flokkur
þeirra eyddi tíma sínum.
En svo kom að því, sem mér
þótti einna athyglisverðast. Séra
Ólafur Skúlason, æskulýðsleið-
togi Þjóðkirkjunnar — en flokk-
ur þessi kom hingað á vegum
hennar — steig á pall og sagði,
að nú myndu Þjóðverjarnir sýna
látbragðsleik. Þá voru ljós öll
slökkt. Síðan kom inn einn pilt-
anna, hægt og settlega, og hélt
logandi kerti fyrir framan sig.
Hann nam staðar, þegar hann
var kominn nokkuð inn á gólfið,
og stóð þar síðan grafkyrr með
kertið logandi fyrir framan sig.
Bráðlega tók einn piltanna sig
út úr hópi hinna, gekk hægt til
kertispiltsins og þáði Ijós af hans
kerti. Síðan annar, hinn þriðji
og hjnn fjórði. Því næst flokk-
aðist afganguiinn allur að kalla
um þessa fjóra pilta, tók í kerti
þeirra með þeim, hélt þar fast
og myndaði hring. Aðeins þrír
piltar urðu afgangs. Eftir stund-
arkorn, þegar allir höfðu verið
grafkyrrir um hríð, tóku afgangs
piltarnir að ráfa um, líta í allar
áttir, einn skoðaði ákaft í hend-
( Framhalri a lö siðu '
B@aagg iiwiiiwwmmwMiMMwiwB
Efst til vinstri er mynd af söngflokki
Berlinarbúanna. Þar fyrir neðan kem
ur svo mynd af látbragðsleiknum.
Lengst til vinstri á myndinni er
einn utanveltumaðurinn, en annar
r-r hægra megin næstyztur og skoð-
;.r í lófa sér. Fyrir framan vinstri
■ tanveltumannlnn má sjá hóp um
itt kertj. Þriðja mynd að ofan
"instra megin er af söngflokki, sem
::ng negrasálma, en neðsta myndin
r tekin í lok kvöldvökunnar, þegar
>jóðverjar og íslendingar sátu sam-
;n við borð og röbbuðu. Að lokum
var svo dansað. — Hægra megin að
ofan er séra Óalfur Skúlason, en að
ncðan er e!n þýzka stúlkan, sem fékk
bréf að heiman. Hún er niðursokkin
í lesturinn. (Ljósm : Kári).
i tnmn—sjirmwwH—