Tíminn - 24.08.1961, Blaðsíða 11

T í MI N N, fimmtudaginn 24. ágúst 1961,
11
ANITA olli
hneykslinu
- en sJapp við dóm. Hins vegar fengu 9
aðrir tveggja mánaða fangelsisdóm
Nýlega féll í Róm dómur
í einu hinna fjöldamörgu
hneykslismála fína fólksins.
Sænska leikkonan og brjósta
dísin Anita Ekberg var flækt
FEIFFER
Eitt af úthverfum New York
j Dorgar nefnist Greenwich Vill-
Uge og er orðið frægt á síðustu
! írum sem listamannahverfi
! borgarinnar. Þangað hefur safn
! azt alls kyns 'listamannalýður,
! og mega þeir heita einráðir í
! hverfinu. Stingur þar allt í stúf
i við hraða og hávaða heimsborg i
! arinnar, þar ríkir friður og ró. J
! Á kvöldin safnast íbúarnir}
gjarna saman í görðum eða '■
> kaffihúsum, einn tekur upp gít-!
! ar og hópurinn skemmtir sér!
! við söng fram eftir nóttu. 1
! þessu hverfi búa hinir svo- \
! nefndu „beatnikkar“, skeggjað-
! ir strákar og stelpur á gallabux- \
! um, sem um þessar mundir j
! hneyksla almenningsálitið í Am !
! eríku sem mest.
Þorpsbúar gefa út vikublað,;
’sem þykir bera af fyrír vand-;
! aðan frágang og hefur það
! hlotið mörg verðlaun. í viku-
! blaði þessu kennir margra
! grasa allt frá pólitík yfir í leik-
! húsgagnrýni. En FEIFFER á;
! þar alltaf sitt vissa sæti. Mynda
!sögur hans eru óvenjulegar, en
1 í þeim öllum felst dulinn brodd
! ur, það er gert gys að góðborg- <
i aranum og „normala" fólkinu. <
! Vafalaust sjá margir sjálfani
>sig í glósum FEIFFERS J
í málið, en slapp við dóm.
Þess í stað féll dómur yfir
einni egypzkri leikkonu,*
tveimur furstum, einum
greifa, einum blaðamanni,
þremur tónlistarmönnum og
einum veitingamanni.
Aicha Nana, sú sem adnsaði Litla
teppið hans Allah!
Ævintýrið upphófst með því,
að hinn bandaríski margmilljón-
eri Peter Howard hafði boðið til
afmælisveizlu, sem haldinn var
til heiðurs 24 ára afmælis greif-
ynjunnar Olghiana de Robilant.
Veizlan íór fram í veitingastof-
unni Rugation í Trastevere, og
meðal þeirra, sem sátu veizluna
voru Anita Ekberg og hin fín-
gerða, egypzka leikkona Aicha
Nana.
Litla teppið hans Allah
Þegar líða tók á nótt, var
Anita orðin svo kát og félags-
lynd, að hún sparkaði af sér
skóm og sokkum og tók að dansa
berfætt uppi á borði. Aicha
kunni þessu ekki, henni fannst,
að þessi Norðurlandaskessa með
stóru brjóstin beindi athyglinni
um of frá hinni fíngerðu fegurð
austursins, og ákvað að skjóta
henni ref fyrir rass. Þar með
klæddi hún sig úr hverri spjör
og dansaði eggjandi, egypzkan
dans, sem heitir Litla teppið
hans Allah.
Hlykkjast í bylgjum
Francesco Borghese fursti,
Andrea Ercolani fursti, Carlo
Durhazzo greifi og Sergio Past-
ore blaðamaður dönsuðu með
henni, fullklæddir þó. Þeir sáu
um karllegu hlutverkin í þessum
dansi, scm eru fólgin í því að
hlykkjast í bylgjum yfir gólfið,
kringum hina nöktu dansmey.'
Af bví hann var
veitingamaður
Það var þetta, sem réttinum
þótti svo óprúttið, og allir dans-
endurnir hafa nú verið dæmdir
í tveggja mánaða fangelsi fyrir
vikið. Tónlistarmenniniir voru
einnig dæmdir, af því að þeir
spiluðu það, sem Aicha bað um.
en veitingamaðurinn fékk sinn
dóm, af því að hann var veit-
ingamaður.
Anita Ekberg fékk ekki dóm.
Nektardans Aichu fór svo í taug-
arnar á henni, að hún yfirgaf
samkvæmið.
(Framhald á 15 siðu

Eg var vanur að líta á þessar aug-
lýsingar — þið skiljið, hvað ég á við
— „jafnvel bezti vinur þinn segir
þér ekki frá því“ — auglýsingar —
og það fór í taugarnar á mér af þvi
að ef þú ert gæða gæi — góður við
mömmu þína og allt það — hvers
konar skvísa væri það, sem gefur
skít í þig fyrir að nota rangt tann-
krem — eða hvaða gervivinur væri
það, sem drepur ekki tímann með að
drekka með þér, heldur með að þefa
\f þér?
Anita Ekberg í dansinum, sem leiddi hneykslisdansinn af sér.
Og svo fór bað í taugarnar á mér,
hvernig fólkið í auglýsingunum varð
allt í einu vinsælt með því að fara
að nota nýtt merki. Ég meina, það
breytti ekki sínum innra manni —
það varð ekki betra fólk, en allt í
einu skiptir það um merki og verður
aðaltöffarnir, sem eiga pleisið.
Þetta fór í taugarnar á mér, satt
að segja vegna þess að fólk hcfur
aldrci snúið sér að mér. Alveg eins
og í vinnunni í smóktæmunum, borðið
mitt er eina borðið í salnum, þar sejn
aldrei heyrist óniur af kjaftasnakki.
Aldrei kemur ncinn til mín. Ég verð
alltaf að fara yfir til þeirra, alla ævi.
Þegar ég var
krakki geng-
um við þrjú
niður götuna.
Ég var aldrei í
miðjunni, ég
var alltaf götu
megin, á vegi
barnavagnanna.
Mér var aldrei
boðið í neinn
klúbb. Meðan
ég var í skólan-
um, var mér
aldrei boðið í
geim.
Þá fóru krakkarnir mínir.
sem eru á viðkvæmun!
aldri, að sögn konu minnar.
að \'erða hávaðasöm. Maður
veit alltaf, að börn eru á
viðkvæmum aldri, ef þau
eru hávaðasöm. Svo að ép
gafst Ioksins upp. Ég skipti
um tannkrem, hárolíu, sápu
og klæddist í réttum stíl.
rftfiHHilfite,.
Og ég játa
hreinskilnislega.
að ég vaknaði
stundum um
miðja nótt I
svitabaði við að
neonskilti I
höfðinu á mér
blikkaði — and
fúll, andfúl!
andfúll.
Og maður lifandi, það var
rétt, sem stóð í auglýsing
nnum! Konan dáðist að mér,
börnin elskuðu mig. Allt i
einu urðu allir góðir kunn
ingjar mínir í fyrsta sinn á
ævi minni. Ég varð flár og
undirförull, og allir hrósuðu
mér!
\
Ég kvæntist,
og konan mín
fór með mig
eins og dyra-
vörð. Það eina,
sem hún gat
sagt fallegt um
mig, var, að ég
væri. Iaghentur.
Þegar hinar
konurnar grobb-
uðu af hæfileik
um eiginmanna
sinna, bað hún
mig að gera við
bókahillurnar.
Og
boðum
vorurn við alltaf
eins og ókunn
ugt fólk.
Ég þoldi þetta í þrjár vik
ur. Þá tók ég upp þetta
gamla aftur.

Og það á-
gérðist alltaf
undir niðri hjá
mér: „Skiptu
nm sápu, skiptu
um tannkrem“
— en — ég veit
ekki — mér
fannst ég alltaf
vera þó ég sjálf-
"r, ómögulegur
maður, en samt
ég sjálfur!
Ef þéim I:?:ar betur við
voná gæja en rnig, þá fari
þau til helvítis.