Tíminn - 25.08.1961, Blaðsíða 6

i i M I N i’.,,^sHiaagiim 25. ,.ágúst 4jB61,
4
■VSSf&ii:
MINNING:
Úlafur Guðmundsson,
verkstjóri
24/8 1906 — 30/7 1961
Fráfall Ólafs Guðmundssonar
kom óvænt og skyndilega. Að vísu
hafði hann ekki verið fullkomlega
hraustur siðustu árin. Við kunn-
ingjar hans þekktum hann aðeins
á einn veg: mann á bezta aldri,
í einu bæði fjörlegan, alvarlegan
og sístarfandi.
Ólafur fæddist 24. ágúst 1906
að Þyrli á Hvalfjarðarströnd og
var sonur hjónanna Kristínar Ein-
arsdóttur írá Flekkudal og Guð-
mundar Magnússonar frá Kiðafelli
í Kjós.
Um Ólaf mátti segja, „að
snemma beygist krókurinn sem
verða vill“. Eftir fermingu hóf

hann starf hjá Ullarverksmiðjunni
Álafoss. Árið 1924 fór hann til
Danmerkur til þess að nema ull-
ariðn og meðferð prjónavéla og
var við það nám í tvö ár. Eftir
heimkomuna var hann ráðinn verk
stjóri hjá Ullarverksmiðjunni
Gefjunni á AkureyTi og var þá
tvítugur að aldri. Árið 1938 flutt-
ist hann til Reykjavíkur og tók
við verkstjórn hjá Ullarverksmiðj
unni Framtíðin, og þar starfaði
hann til dauðadags.
Óhætt er að fullyrða, án þess |
að gera öðrum rangt til, að í'
sinni grein var Ólafur einhver sá
mesti snillingur sem um getur.1
Engin vél var svo illa farin, að
hún færi ekki í gang, ef Ólafur
tók að sér að gera við hana, og
sýndi jafnvel meiri afköst en hún
var gefin upp fyrir. Margar voru j
þær vélar, sem Ólafur gat fengið ‘
til að afkasta meiru og fjölbreytt-
ara prjóni en forstöðumenn verk-
smiðjunnar, sem framleitt hafði
vélarnar, Iiöfðu hugmynd um. Þol-
inmæði hans og snilli í þessum ^
efnum var frábær.
Oft er það, að slíkir menn og hér
hefur verið rætt um, eru annars
hugar og öðruvísi en fólk er flest.
En það átti ekki við um Ólaf.
Hann hafði mikið yndi af tónlist
og var vel heima í þeirri grein. |
Sjálfur hafði hann góða söngrödd
og söng með Karlakórnum Geysi
á Akureyri. Auk þess notaði hann
i frístundirnar til ferðalaga um
landið.
Árið 1932 kvæntist hann eftir-
lifandi konu sinni, Bergþóru, dótt-
ur Margrétar og Jóns Jónssonar
kaupmanns í Súðavík. Eignuðust
þau tvær dætur, Kristínu gifta
Jóni Hallssyni, bankamanni, og
Margréti, gifta Guðmundi Ámunda
syni, bifreiðarstjóra.
Vegfarenda, sem fer fram hjá
sumarbústaði Ólafs við Elliðavatn,
mun verða starsýnt á lítinn „Foss“
í garði, sem liggur umhverfis
sumarbústaðinn. Þennan „Foss“
byggði Ólafur af hugkvæmni sinni.
Þannig var hann í öllu.
Um ókomin ár mun litli „Foss-
inn“ við Elliðavatn verða óbrot-
gjarn minnisvarði um Ólaf Guð-
mundsson og það löngu eftir að
minningin um snilli hans er öllum
gleymd. Megi ísland eignast marga
slíka.
Gunnar Hall.
Á FÖRNUM VEGI
f TÍMANUM þriðjudaginn 15. þ. m
er smá grein frá fréttaritara
bl'aðsins í Stykkishólmi, og er
efni hennar grjótnám Reykvík-
inga í D.rápuhlíðarfjalli. En það
er missögn í greininni, sem ég
vildi leiðrétta. Þar segir, að eig-
endur Drápuhlíðarfjalls séu Jó-
hann Jónasson og Sigurður Ó.
Lárusson prófastur i Stykkis-
hólmi, og mun þar átt við Drápu
hlíðarbæi, þvl að fleiri jarðir eiga
fjallið. En mér vitanlega á séra
Sigurður Ó. Lárusson engan stein
£ því og hefur ekki átt
•Drápuhlíð hefur til forna veriö
ein jörð, en er nú þrjár, það er
Innri-, Ytri- og Efri-Drápuhlíð.
Ytri Drápuhlíð er bændaeign, en
hinar eru eign Helgafellskirkju,
svonefndar Kristfjárjarðir, gefn-
ar kirkjunni á fyrri hhita 17. ald-
ar, ef ég man rétt. Gefendur
voru prestshjón búandi á Helga-
felli. Kveður svo á í gjafabréf-
inu, að umsjónarmaður jarðanna
skuli vera presturinn að Helga
felli. Og mun svo hafa verið, þar
til fyrir um 30 árum, að
séra Sigurður Ó. Lárusson sagði
þvi starfi lausu með bréfi ti)
hreppsnefndar Heigafellssveitar,
og hefur oddviti hennar verið
aðakáðamaður jarðanna siðan
Þó mun hafa komið til orða, að
sóknarnefnd Helgafellssóknar
tæki við því. Ég hef og heyrt, að
presturinn vilji fá starfið aftur,
og mun þar ráða, að Hólmarar
eiga vatnsveitu ofan frá Drápu-
hlíð, með hverra leyfr sem hún
var annars lögð að lindum, sem
þeir áttu ekki. — E.S.
GRUNDVALI.ARSJÓNARMIÐ hvers
þjóðfélags á að vera, að hjálpa
þeim sjúka til sjálfsbjargar, en
ekki gera honum lífið erfitt að
ástæðulausu með ýmsum fárán-|
legum smásálarskap, sem þjóðfé-1
lagið ekkert munar um, en hinn
sjúka mikið. Ég tel, að þjóðfélagj
okkar, svo litið sem það nú er,!
muni um hvern einstakling; sem
er sjálfbjarga, og því eigi að
hjálpa honum, svo sem kostur er
til að verða það. Þetta datt mér
í hug, þegar kunningi minn, sem
hafði lamazt og var farinn að
hressast nokkuð, hugðist fara að
vinna, svo sem hans veiku kraft-
ar leyfðu. Hann hafði fengið inn
flutningsleyfi fyrir bil. svo að
hann kæmist milli vinnustaðar og
heimilis Hann hélt, að hann kæm
ist yfir þetta fjárhagslega, þótt
kaupið væri ekki mikið, sem
hann átti að fá, þar sem hann
hafði heyrt, að ríkið gæfi þeim
lömuðu eftir um kr 40 þús. toli
af bílum, er fluttir væru inn fyr
ir sjúklinga. En svo var ekki, þeg
ar hann fór að kynna sér málin.
Hann gat aðeins fengið greiðslu-
frest á kr. 40 þús. svo lengi sem
billinn væri við lýði, en þegar
Áí gömlum og góðum ættum
Um työ þúsund dýr af þessari tegund erur.ú hin einu, sem á llfi eru á jörðu hér, á
eyju einni er nefnist Barsa-Kelmes i Atlantshafi. Þaðan eru hálfvaxnir ivngar
sendir til dýragarða víðs vegar um heim, þvi að dýrið þykir merkisgripur til sýn-
is, enda komið af fornum og merkum ættum. Dýrið sem nefnist Saiga-Tataricas,
og er eins konar antilópa með bognef, bjúgnef eða kúlunef, er nánasti afkom-
andi mammútsins, sem forðum lifði og ték sér á stórum svæðum í Siberíu. Þessi
afkomandi eða frændi mammútsins var einnig stór ættkvísl og dreifði sér um
Evrópu, Síberíu, Alaska, Mongólíu og Austur-Kína. Þetta er allkynlegt dýr, með
sn.úin antilópuhorn en bjúgnef, sem minnir dálítið á stuttan fílsrana. Þetta er
heidur smávaxið dýr og grefur sig niður í sandströnd Kelmes-eyjar, þar sem salt-
ar öldur Aralhafs leika sér, og lágvaxinn, saltþolinn kræklugróður þreytir lífs-
baráttuna. Eyjan er alfriðuð til þess að viðhalda þessum stofni sem allra lengst,
enda tímgast þessi dýr ekki í dýragörðum.
bíllinn vaéri orðinn ónýtur eða ef
hann seldi hann, ætti hann að
greiða skuldina. Auk þess fylgdi
sú kvöð. að bíllinn skyldi vera
kaskótryggður svo lengi sem
skuldin væri ógreidd Þegar mað
urinn fór að hugleiða þetta nán-;
ar, sá hann, að hann hefði ekki
efni á því að fara að vinna með
þessum aðstæðum, sem honum
voru búnar Kaskótrygging kost-
aði um kr 3 þús. á ári, svo að eft
ir 13 til 14 ár hafði hann greitt
fyrir tryggingar svipaða upphæð
og tollarnir námu, sem hann fékk
greiðslufrest á. eða kr 40 þús 1
en skuldaði þó tollinn enn þá
Nú er það svo, að bíll af þeirri,
gerð, sem lamaðir fá innflutnings
leyfi fyrir, geta ekki enzt svo
(Framhald á 15. síðu)
Jarðarför ömmu okkar.
Kristínar Eiríksdóttur
sem andaðist að Elliheimilinu Grund 20. þ. m., fer fram frá Foss-
vogskirkju laugardaginn 26. ágúst kl. 10,30 f. h.
Kristín Eiríksdóttlr, Ingibjörg Eiriksdóttir,
Helgi Eiríksson, Oddbergur Eiriksson.
Hugheilar þakkir sendl ég Hríseyingum og öðrum fjær og nær,
er auðsýndu-tsamúð og vinarhug við andlát og jarðarför eiginmanns
míns,
Áskels Þorkelssonar
Lovísa Jónsdóttlr.