Tíminn - 28.09.1961, Síða 8

8
T í M1N N, fimmtudaginn 28. septeaaber 1961.
Vináttan hefur aukizt
og bræðraböndin styrkzt
hafði um það samráð við Skipa-|
útgerð ríkisins, sem tókst á hend;
ur að senda Heklu. Guðjón Teits-j
son hafði á hendi fararstjórn á
skipsfjöl. Var hlutur Skipaútgerð
arinnar allur hinn ágætasti, fyrir
Rætt vitS Halldór E. Sigurðsson, alþingismann,
nýkominn úr Noregsförinni meÖ Heklu.
Eins og skýrf var frá í frétt-
um í gær, kom Hekla úr Nor-
egsferðinni snemma í fyrra-
morgun. Hafði skipið haft
blítt veður í heimferðinni. —
Blaðið átti í gær tal við Hall-
dór Sigurðsson, alþingismann,
en hann átti sæti í nefnd
þeirri, sem falið var að ann-
ast um gjöf Ingólfsstyttunnar
til Noregs. Formaður þeirrar
nefndar var sem kunnugt er
Agnar Klemenz Jónsson,
ráðuneytisstjóri.
greiðsla og viðurgerningur hinn
bezti af hendi allrar skipshafnar.
— Hvenær hófst ferðin?
— Hún hófst 14. sept. Við hreppt
um aftaka veður í hafi, líðan
manna var heldur ill, því að þarna
var fólk á öllum aldri og mjög
misjafnlega við volkinu búið.
Hlutu tveir eða þrír heldur illa
útreið og urðu sjúklingar á eftir.
Ferðinni seinkaði, og varð af
þeim sökum að fresta hátíðinni
í Rivedal um einn dag, og mun
færra fólk hafa komið til hennar
af þeim sökum.
Svipti af sér feldinum
— Hafði verið gengið frá styttl
unni að öllu áður?
— Já, Ingólfur stóð á stalli sín
um f túninu í Rivedal hulinn lín-
serki. Var sem honum leiddist að
bíða og kynni iila drættinum, sem
varð á afhjúpun, því að á sunnu- j til Askvold og lá þar við bryggju
íslendinga og Norðmanna, sagði j daginn datt á hvassviðri í Rive- i um nóttina. Um nóttina kom
Halldór. dal, einmitt þegar hátíðin átti | norska skipið Sunnfjord þangað
Mönnum er kunn tildrög ferð- að standa þar og svipti Ingólfur , og með því dómsmálaráðherra
arinnar, að nefndin ákvað í vet- af sér feldinum og stóð línlaus. j Noregs; Haraldur Guðmundsson,
ur að efna til þessarar ferðar og Varð að sveipa hann að nýju fyrir sendiherra; ræðismaður okkar x
— Þetta var ágæt för þrátt
fyrir allt, vinarhugur Norðmanna
og gestrisni með afbrigðum, og ég
er viss um, að þessi samskipti
eiga drjúgan þátt í því að efla
og endurnýja vináttu og góð kynni
Norsk börn syngja vi3 fótstal! Ingólfs í Rivedal.
Það yrði upplit á fiskimönnum í
Boston að sjá íslenzkan togara
ÞaS ber oft viS, að menn
taka sig upp og setjast að er-
lendis. Hvers vegna atvikin
haga því svo, er ekkf gott að unni gerir litina dýpri, tíðina mild-
vita. Eitt og annað ræður. En, ari- fsland hlýtur að vera svosum
Rætt vií Ásgeir Ásgeirsson, ungan efna-
frætSing frá New York
að
olræt, en gamlir íslendingar eru
jafnvel þótt menn skipti «u ekki heppilegir dómarar
um það.
þessu leyti um þ|oðerm, er------------------
römm sú taug, sem rekka Nýlega kom hingað til lands
dregur, og jafnvel eftir ára- Ameríkumaður, sem heitir Ásgeir
tugi — til æviloka, fá menn ésgfirs,son; efnafr.f3ingur í New
, . . .... , . . , York, tæplega þritugur að aldri.
hjartslatt, ef minnzt er a Þetta er myndarlegur maSur> hár>
gamla landið, og í endurminn- ljóshærður og bláeygður. Foreldr-
ingunni er það eitt raunveru- ar hans voru íslendingar. Hann er
iegur helgidómur. siálfl!r ffddur 1 Ameríku, og þetta
0-3 er i fyrsta sxnnx, sem hann kemur
til íslands, og við spyrjum:
Þótt tilfinningar til gamla lands- Hvernig varð honum við?
ins séu löngum tregablandnar, þá
unna flestir menn sínum nýju
heimkynnum og vinna hinu nýja
föðurlandl sínu allt það gagn, sem
þeir mega. Á þetta er aðeins
minnzt til að sýna, að það er erf-
— Eg hef sannarlega ekki orðið
fyrir vonbrigðum með heimsókn-
ina til íslands, segir Ásgeir Þó
hef ég ekki átt þess kost að sjá
nema hluta af landinu. Eg hafði
séð litmyndir héðan af ýmsum
iðara frá tilfinningasjónarmiði að stöðum, og nú fékk ég tækifæri
skipta um land en að fara í hnífa- til þess að sjá Þingvelli og aðra
I kaup. fræga staði hér í nágrenni Reykja-
Börn, sem fæðast í nýja land-, víkur. ^g er frá Boston. Þar er mikil
linu, tala mál nýja landsins og eru’ — Var þá allt eins og þú hafðir útgerð. Margir Islendingar
hergnumin af nýjum hugsunar- búizt við? starfa á togaxaflotanum þar og
hætti og þjóðerni, heyra um und- — Nei. Hann þagnar andartak, haff reynzt farsælir sjómenn. Þeg-
arlega eyju nyrzt í Atlantshafi, þar og segir: Eg get ekki farið að ,ar hom hingað og sá fiskiskipa-
afhjúpun á mánudaginn. | Bergen, ýmsir fslendingar og
Á sunnudagskvöld kom Hekla norskir samkomugestir. Á mánu-
dagsmorgun héldu skipin svo sam
an inn til Holmedal og lögðust
þar við bryggju. Var þar fyrir
hópur barna og lúðrasveit að
fagna okkur, auk þess nokkur
flokkur manna með fylkismann-
inn í broddi svo og oddvitann í
byggðinni.
Rivedal er bóndabýli um 5 km.
frá Holmedal, og var fólk flutt
þangað á bílum. Dreif að fólk til
hátíðar og kom ýmist á bátum eða
með bflum. Var þarna saman kom
ið margt fólk, nokkur þúsund, en
hefði þó orðið fleira, ef hátíðin
hefði farið fram á tilsettum tíma
á sunnudag. Hátíðin fór ágætlega
fram. Þar var kórsöngur, lúðra-
leikur auk ræðna. Bjarni Bene-
diktsson, forsætisráðherra afhenti
gjöfina með ræðu og dómsmálaráð
herra Noregs veitti henni viðtöku.
Frú Auður Auðuns flutti ávarp
frá Ingólfsbæ á íslandi, og full-
trúi hinnar norsku Ingólfsbyggð-
ar svaraði. Annars hefur ýtarlega
verið sagt frá hátíðinni áður, svo
að við skulum ekki orðlengja það,
sagði Halldór.
— Hvað tók við að hátíð lok-
inni?
— Síðdegis á mánudag, bauð
íslenzka nefndin norskum heiðurs-
gestum til hófs um borð í Heklu.
Um kvöldið bauð kvenfélag i Dals
firði fslendingum til kaffigildis í
samkomuhúsi, og var þar góður
fagnaður. Norski dómsmálaráð-
herrann, norska móttökunefndin
| bauð íslenzku nefndinni og fleiri
gestum um kvöldið um borð í
Sunnfjord, og sést af þessu að
nógur fagnaður var þennan dag-
inn.
Þegar lagt var af stað úr Dals-
firði voru kveðjur glaðlegar og
skipzt á íslenzkum og norskum
söngvum. Hélt Hekla nú áleiðis til
Víkur í Sognfirði.
ÁSGEIR ÁSGEIRSSON
Yfir fjöll og firnindi
Á þriðjudag var komið til Vík-
ur, og þar stigið í bfla og haldið
sem allt sé ofboðlítið betra og dæma um ísland. Frændfólk mitt; flotann, varð ég alveg hissa. Fiski-: yfir fjgfl og firnindi eftir brött-
fegra en í nýja landinu, og þegar yrði kannske fyrir vonbrigðum. Eg' skipin eru^svo glæsikg hérna. Ut- um vegum og tæpum, en þó afar
börnin vaxa upp, er ekki laust
við, að þau vorkenni gamla fólk-
inu og segi sem svo: Fjarlægðin
jcrir fjöllin blá, og ástin á eyj-! hreinasta ráðgáta eða voru það.
held, að það séu fyrst og fremst £erðin, í Boston hefur átt erfitt vel gerðum allt í þúsund metra:
smáatriðin, sem eru öðruvísi en ég i uppdráttar síðari árin. Það þekk- hæg Landslag var hrikalegt og |
bjóst við. Sumir hlutir eru mér!'st ehh> lengur, að skipin komi fagurt. Þennan dag komum við
(Framhaid a 12. síðu) og til aðseturs fylkisstjórnarinn I
ar, og eru þar tilraunabú í aldin-
rækt, stórfróðleg á að líta. Við
þágum einnig heimboð fylkis-
mannsins, stórhöfðinglegt boð
áður en við stigum aftur um borð
í Heklu og héldum áleiðis til
Bergen.
Þar voru hinar höfðinglegustu
viðtökur, borgin og nágrenni henn
ar var skoðuð og að kvöldi setin
veizla borgaryfirvalda í Hákonar-
höll, sem skoðuð var vel við það
tækifæri, enda hið merkilegasta
hús. Þarna eru aðeins haldnar
veizlur á vegum borgar- eða lands
yfirvalda.
Að kvöldi miðvikudags var hald
ið frá Bergen til Harðangursfjarð
ar, komið I Eiðsfjörð og þaðan
haldið með bílum upp að Fossli-
hóteli, eftir bröttum vegi frá 1916
og hrikalega fagrar hlíðar. Næst
var siglt út Harðangursfjörð og
komið til Stavangurs kl. 8 á föstu
dagsmorgun. Þar var fyrir lúðra-
sveit á bryggju, ræðismaður okk-
ar í Stavangri og margt norskra
fyrirmanna og annarra vina. Var
svo farið í ferðlag um Jaðar undir
ágætri leiðsögn Árna G. Eylands,
og sfðan boðið tfl síðdegisdrykkju
í Stavangri og að henni iokinni
til útihátíðar, sem efnt var til
vegna komu okkar. Var þar mikill
mannfjöldi, skemmtiatriði góð og
einnig fagnaður af hálfu borgar-
yfirvalda í Hótel Atlantis.
Gleðin snýst I sorg
í Atlantis hafði íslenzk-norska
félagið í Stavangri einnig fagnað.
og var Ásgeir Sigurðsson skip-1
stjóri á Heklu þar gerður að heið
ursfélaga. Hélt hann góða ræðu
tii þakkar fyrir þann heiður og
vinsemd, en er hann hafði ný-
lokið henni hné hann út af stóln-
um. Var Bjarni Snæbjörnsson,
læknir, sem i förinni varð þegar
kvaddur til, fólk rýmdi stofuna,
og að lítilli stundu liðinni var
Ásgeir látinn.
Veizlugleði hætti að sjálfsögðu
þegar, er sorgarskugga sló svo ó-
vænt á þennan fagnað. Héldu
menn til skips, og þegar líkvagn
ók skipstjóranum að borði litlu
síðar, stóðu farþegar og skips-
höfn í tveim fylkingum á bryggju.
(Framhaid á 12. síðu)