Tíminn - 28.09.1961, Blaðsíða 14

14
T f MIN N, fimmtudaginn 28. september 1961.
Var hann látinn sitja hjá meS
henni þrjá fyrstu dagana.
Annan hjásetudaginn var
ausandi rigning. Telpan hafði
enga vatnshelda skjólflík, en
Jóakim var í svartri síðkápu
yztri klæða, með sjóhatt á
höfði. Þá var það er þau
snæddu dögurð, að Jóakim
fór úr kápunni og breiddi
yfir þau bæði. Sátu þau lengi
í skjóli kápunnar, og jafnan
síðar. Þennan dag breiddl
hann kápuna yfir þau, er
verstu hrinurnar gengu yfir.
Þetta var upphaf að kunn-
ingsskap þeirra, er var orðinn
áberandi náinn að haustnótt-
um, er telpan fór. Hún var á
þeim árum þroskamikil eftir
aldri, en hann harðhnakka-
legur fjörkálfur, en þó væsk-
ill að vexti.
Ekki kom Sigurbjörg aftur
að Móum fyrr en fjórum ár-
um síðar, þá á seytjánda ár-
inu. Réðst hún þá að Móum
sem vinnukona. Jóakim var
þá tekinn við búinu, faðir
hans var þá nýlátinn. Var þá
Jóakim heitbundinn fyrri
konu sinni, velstæðri og mynd
arlegri bóndadóttur, er harin
sá hve myndarleg Sigurbjörg
var orðin. En þau höfðu ekki
sézt síðan hún fór þaðan um
haustið úr smalamennskunni.
Poreldrar hennar áttu heima
á Akranesi. Leizt honum mær j
in svo fönguleg, að við sjálft
lá, að hann riftaði trúlofun
sinni og tæki saman við forn
vinu sína. Þó varð það ekki,
og mun velmegun og álit
tengdaforeldranna hafa ráðið
þar mestu um.
Þetta ár var Jósteinn hús
maður í Móum. Og síðla sum J
ars trúlofuðust þau Sigur-
björg og hann. Og um haust
ið nálægt vetrarnóttum,
kvongast þeir báðir samdæg-
urs Jóakim og Jósteinn. Fór
hjónavigslan fram í kirkj-
unni. En tengdaforeldrar
Jóakims héldu veizluna heima
hjá sér. Var Jósteini boðið að
sitja þá veizlu, en hann af-
þakkaði og fór heim í Móa
þá um kvöldið með brúði sína.
Og hélt enga veizlu. Vorið eft
ir fluttu þau Jósteinn að Dal
koti og bjuggu þar jafnan síð
ar. Var þá Sigurbjörg kom-
in langt á leið og ól fyrsta
barn sitt fáum nóttum eftir
fardaga. Það var sveinbarn,
myndarpiltur hinn mesti. —
Síðar eignuðust þau hjón
fjórar dætur. Sú yngsta var!
jafnaldra Páls litla.
Það þótti merkilegt, að Jóaj
kim lét Jóstein fá kú í búiðj
tvo tamda hesta og nokkra
sauöi, er hann flutti frá Mó-
um. Var sagt, að hann hefði
( átt það inni í Móabúinu. Þar j
hafði hann verið þrjú ár íj
húsmennsku, og unnið heim
' ilinu eftir þörfum. En með því.
að Jósteinn var reglusamur
; og gekk jafnan fljótt eftir
1 sínu, þóttu það ólíkindi, að
j hann hefði átt stórfé í Móa- j
j búinu. Þá spunnust þær sög-
|ur, að Jóakim hefði með þess
I ari greiðslu verið aö bæta hon
segja eftir að Sigurbjörg var
orðin tengdamóðir hans, var
honum lítið um hana gefið.
Dugleg var Sigurbjörg, vel
verki farin og góð í sér, en
hún var meinlaus um of og
lét því oft troða sér um tæx.
Út á þennan skaplöst hafði
hún margsinnis drukkið ogj
hélt áfram að drekka út á
hann, svo lengi sem hún lifði. j
Það var þó ekki svo, að húnj
væri heimsk. Miklu fremurj
var hún vel skýr og sagði;
II * II
BJARNl UR FIRÐI:
HALL 1 FRlÐUR
27
um meyjarspjöllin. Hann
myndi að líkindum eiga meíra
í frumburði Sigurbjargar en
eiginmaður hennar. Þessari
getgátu var aldrei hnekkt og
aldrei sönnuð heldur fremur
en margar sams konar sögur,
sem hafa skotið upp kollin-
um og ófríkkað söguspjöldin
fyrr og síðar.
Jóakim hafði farið fram á
það við Sigurbjörgu, að hún
lánaði sér eina af dætrum sín
um, meðan Hallfríður væri
óvinnufær, en hún kosið held
ur að fara sjálf, borið við
æsku dætra sinna, sem kynnu
ekki með ungbörn að fara. Og
þeir voru til, sem sögðu, að
hún hefði lengi þráð Móa, j
mann og bú, og þess vegna^
ekki setið sig úr færi, er tækij
færið bauðst.
En hvað sem um það var,
þá var Sigurbjörg tekin við
búsýslu í Móum og var öllum
góð. Börnin hændust að
henni öll nema Páll. Hann
kenndi stórrar vöntunar við
brottför Hallfríðar. Og er
hann sá föður sinn kyssa
Sigurbjörgu í allra ásýnd,
bæði heimamanna og gesta,
varð honum svo mikið um,
að hann ráfaði að heiman og
grét lengi dags. Eftir það gat
hann lengi vel ekki litið Sig-
urbjörgu réttu auga. Meira að
skemmtilega frá. En trúgirni
og þó einkum talhlýðni voru
hennar veiku hliðar. Og sjálf
sagt var hún vergjörn meira
en góðu hófi gegndi. Jóakim
þekkti þetta allt og notfærði
sér það. — Eg get ekki neitað
mér um gæði lífsins, er þau
bjóðast og ég þarf þeirra með,
var haft eftir honum.
XXII.
Það skipti fljótt um til batn
aðar, eftir að Hallfríður kom
á læknissetrið. Góð húsa-
kynni, hollur matur, síglatt
viðmót, skipulögð áreynsla
með hvíldum á milli, allt
þetta flýtti fyrir batanum.
Eftir rúma viku var hún farin j
að þola nokkra fótavist, og
þá smástyrktist hún og
hresstist. Læknishjónin áttu
tvo litla, elskulega sveina.
Voru það tvíburar. Bæði voru
þau prýðilegar manneskjur
og Jóhanna alveg sérstaklega
elskuleg við Hallfríði. Hún
gladdist innilega er hún sá, að
Hallfríður rétti við, og reyndi
með öllu móti að gera henni
vistina sem skemmtilegasta.
Þegar Hallfríður var farin
að geta verið úti, gengu þær
oft niður brautina breiðu og
sléttu, sem lá ofan í nesið. Er
veðrið var bezt hélt læknis-
frúin á drengjunum sínum,
sínum á hvorum handlegg og var í burtu. En litlu börnin
virtist ekki taka sér það nærri hennar, Gestur og Guðbjörg,
og hafa gaman af. Þá gekk voru feimin og þorðu varlá
hún í heyþurrkinn, og er að heilsa henni. Sigurbjörg
veðurútlit var ótryggt, var tók henni ágætlega. Þá var
gaman að sjá handatiltektir Jóakim sjáanlega glaður og
frúarinnar. Hún sagði sjálf, hamingjusamur.
að sér félli matreið'slan verst. — Eg hélt ég væri búinn
En þó kunni hún þar vel til að missa þig. En þá kemur þú
verka og gekk ríkt eftir því, aftur björt og blómleg, fal-
að allur matur væri vel til legri en nokkru sinni ’áður.
búinn og bragðgóður. Það var Nýir töfrar geisla frá þér og
silungsveiði í vatninu, og er ■ gagntaka mig. Eg er sæll og
vindurinn stóð af nesinu, | hamingjusamur eins og pilt
brást ekki veiðin. Eitt sinn er • ungur um fermingu.
þær Hallfríður gengu þang-J Hvers vegna hann notaði
að, sem netin lágu, sáu þær j þetta orðatiltæki, lét hann ó-
óvanamikla veiði í netunum. I skýrt vera.
Þá kastaði frúin beztu föt- j Tveim dögum síðár fór Sig
únum og óð út í og dró upp urbjörg. Nóttina áður en hún
netin. — Þá var gaman að sjá fór, varð Hallfríður þess vör,
handatiltektirnar, sagði Hall að Jóakim notfærði sér veik-
fríður. — Þarna stóð hún í leika hennar.
vatninu, greip silungana j Tilefnið var næsta einkenni
hvern af öðrum og grýtti íegt. Hjónin höfðu vakað um
þeim upp á land. Svo lagðij stund og ræðst við. Þá þutu
hún netin að nýju og gerði hundarnir upp með ógurlegu
það svo vel„ að unun var á gelti. Það heyrðist hófatraðk
að horfa. Er hún hafði lokið
því, tíndi hún silungana sam
an, leit eftir því, hvernig þeir
voru blóðgaðir, bjó um þá,
vatt svo það af fötum sínum,
sem blotnað hafði, lagði þau
til þerris og tók sér sólbað.
Er hún var í veiðiförinni, var
hún lík rosknum strák, en
er hún hafði búizt að nýju,
var það virðuleg frú, sem
gekk um.
Þannig var frú Jóhanna.
Bæri gest að garði, og það var
oft, duldist engum, að frúin
sómdi sér vel. Virðuleg, stund
um nokkuð fasmikil og ein-
arðleg.
Jóakim kom oftast um helg
ar að heimsækja Hallfríði,
meðan hún dvaldist á sjúkra-
húsinu. Og emu sinni flutti
hann þá frétt, að það væri
búið að skíra litlu dóttur 2025 Erindi: Maria stuart (Jón R-
þeirra. Presturinn kom þar Hjáimarss°n skóiasijóri)
. . , . * . . , . 20.55 Fiðlusonata nr. 2 í G-dur, op.
við fra þvi að skira born í 13 eftir Grieg (Ychudi Menu-
nágrenninu. Þá spurði hann hin íeLkur á fiðiu og Robert
eftir litlu telpunni og óskaði Levin á píanó).
þess, að hún yrði skírð sem 21.15 Erlend rödd: „Hvers vegna eg
fyrst, þar sem allur slíkur skrifa" eftir Georg Orwell
dráttur væri leiðinlegur og ^ (Sigurður A. Magnússon
gæti komið sér illa, ef barnið biaðamaður) ,
21.40 Tonleikar: Italskir songvarar
Fimmtudagur 28. september:
8.00 Morgunútvarp.
8.30 Fréttir.
10.10 Veðurfregnir.
12.00 Hádegisútvarp.
12.25 Fréttir og tilkynningar.
12.55 „Á frívaktinni", sjómannaþátt
ur (Kristín Anna Þórarins-
dóttir).
15.00 Miðdegisútvarp.
16.00 Fréttir og tilkynningar.
16.30 Veðurfregnir.
18.30 Tónleikar: Lög úr ópeirum.
18.55 Tilkynningar.
19.20 Veðurfregnir.
19.30 Fréttir.
20.00 Nútímatónlist:
Musica Nova kórinn í Berlín
syngur kórlög eftir Biichtger,
Orff, Killmayer og Bartok. —
Hermann Henderer stjórnar.
veiktist.
— Skírið barnið undir eins,
sagði Jóakim.
Hann hélt sjálfur barninu
undir skírn og gaf því nafnið
Elín Sigríður eftir foreldrum
Hallfríðar.
Svo rann upp sá dagur, að
Hallfríður kom heim. Hún var
ekki fyrr stigin úr söðlinum
en Páll litli kom og vafði hana
örmum. Hún sá þegar, að hon
um hafði brugðið, meðan hún
syngja ástardúetta úr óperum.
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Kvöldsagan: „Smyglarinn"
eftir Arthur Omre XIV (Ing.
ólfur Kristjánsson rithöfund-
ur).
22.30 Sinfónískir tónleikar:
Sinfónía nr. 3 £ C-dúr, op. 52
eftir Sibelius. — Borgarhljóm-
sveitin í Helsinki leikur, —
Jussi Jalas stjórnar. (Frá Si-
beliusarvikunni í Helsinki í
júní s. 1.).
23.00 Ðagskrárlok.
EIRÍKUR
VÍÐFFÖRLI
Úlfurinn og
Fálkinn
57
„Þá hlýtur hann að vera hjá Bryn-
dísi I virki Bersa“, sagði Eiríkur.
„Mér þætti gaman að vita, hvað
hann segir um dótturina, sem
hann á, og hvað nú um hann aum-
ingja Hallíreð minn?“ „Ég held
ég geti hjálpað", sagði Bjór, „mér
býr lækningamáttur í höndum, og
ég kann að nota jurtir .... má ég
fara þangað?“ Eiríkur tók þessu
boði með þökkum, og sendi Axa
og tvo aðra menn með sem fylgd-
armenn. Síðan fór hann með alla
hina mennina til virkis Bersa.
„Alli“, sagði hann. „Hér er eng-
inn, sem þekkir þig. Farðu til
virkisins með þína menn og biddu
um húsaskjól fyrir þorparana.
Reyndu svo að komast að, hvar
Ervin er niður kominn.“ Alli kink
aði kolli og fór. En brátt sá Ei-
ríkur, að Allan átti í bardaga við
innganginn í virkið. „Komi nú
allir mínir menn til bjargar",