Tíminn - 22.10.1961, Blaðsíða 8

T f M I N N , sunnudaginn 22. október 1961
„Upp með munninn
og þrautin er unnin'
Strákarnir hafa kút utan
um sig miöja, svo aS þeir missi
ekki rassinn á sér niSur á botn
inn í lauginni. Stóri, hvít-
klæddi maSurinn stendur á
bakkanum í tréklossum og
horfir á þá í grænu vatninu.
Hann setur hendurnar fram,
stingur höfSinu niSur, baSar
út höndunum og slær meS
öSrum fætinum frá sér eins og
hestur, kallar og talar, bendir
og hrópar, og stór búkurinn
hlykkjast fram og aftur. Þeir
horfa upp á bakkann til hans
vatnsblautum augum. Svo
leggja þeir af staS þvert yfir
laugina og svartir kútarnir
dilla sér í vatninu.
Hvítklæddi maðurinn
strýkur svitann af enninu og
hlammar sér niður á blautt
skólaborð, sem stendur
skammt frá bakkanum.
— Þeir eru á eftir hjá mér
þessir. Sumir þeirra hafa
skrópað. Eg var að reyna að
láta þá ná taktinum. Þetta
er að lagast hjá þeim. Svo eru
þarna tveir, sem eru vatns-
hræddir. Þeir fást ekki til
þess að stinga hausnum niður
I vatnið. Sjáðu, — þeir fást
ekki til þess. En ef þeir gera
það einu sinni, þá er það kom
ið. Þá eru þeir búnir að yfir-
vinna hræðsluna fyrir fullt
og allt.
— Var ekki gott hjá mér,
Jón Ingi? segir einn strák-
anna og horfir upp a bakk-
ann.
— Fínt, ágætt. Reyndu að
fá taktinn alveg inn í þig, og
þá set ég þig klukkan hálf
fimm. Þú ert að verða fleygur
og fær, Maggi. Þú ms^tir. hálf
fimm næst.
— En fæ ég ekki þráðum
líka að koma hálf fimm?
— Nei, þú gleymir að anda
um leið og þú syndir með
höndunum. Alltaf að anda.
Það er númer eitt.-----Þeir
vilja allir komast i hálf fimm
flokkinn. Þeir eru syndir í
honum. — Heyrðu! þetta
gengur ekki: Það er 500
króna sekt í barnaspítalasjóð
við að synda svona, — nei, nú
er það rassasýning hjá þér.
— Benni! hafðu stuttar hend
urnar. Nei, nei, Benni! þú hef
ur fætur 'líka. Áður syntir þú
bara með höndunum en nú
hefurðu eignazt fætur. Not-
aðu þá svolítið til tilbreytni,
segir Jón Ingi og sparkar frá
sér með fætinum. Nota þá,
segir hann og sparkar aftur
og svitinn bogar af honum.
— Hvað ertu búinn að
kenna sund lengi' hérna?
— Eg þef verið — anda
einu sinni á leiðinni og láttu
höfuðið fara niður, Stebbi! —
fastur kennari síðan 1944 í
Austurbæjarskólanum —
taktu kútinn upp! Nú færðu
sekt aftur. — Maður kenndi
tólf hundruð á ári hérna í
eina tíð. Nú kenni ég um þús
und á ári. — Lappirnar hærra
— upp fyrir rassinn. Þú ert
að týna þeim niður á botn-
inn! — Hann kennir á móti
mér. Hann Júlíus í Miðbæj-
arskólanum.
— Verðurðu ekki,, hás á
þessum hrópum?
— Nei maður hrópar svona
allan daginn. Eg finn ekki
fyrir þessu, — ég er orðinn
svo vanur þessu. Það er erf-
iðara með þennan flokk en
hinn, sem kemur á eftir. Þið
sjáið, að ég legg meiri áherzlu
á suma en aðra. Eg geri það
til þess að spana þá upp, því
að þeir eru svo nálægt því, að
komast í betri flokk. — Vertu
ekki svona vondur, Maggi! Þá
verðurðu stífur og drukknar.
Þú átt ekki að vera vondur
við vatnið. Það hefur ekkert
gert þér.
— Þú hefur enga byrjend-
ur núna?
— Ekki fyrr en á vorin. Það
er voða misjafnt, hvernig
menn byrja. Sumir láta þau
strax fara að fleyta sér eftir
að þeir eru búnir að kenna
þeim tökin á þurru landi. Eg
læt þau fara að eins og börn-
in, sem eru að byrja að læra
að ganga, segir Jón Ingi og
gengur að veggnum and-
spænis, styður hendinni á
hann opnar munninn til hálfs
og verður vantandi í framan
og byrjar að tipla á trékloss
unum. Svona gera þau, þeg-
ar þau byrja að ganga, —
svona gera þau, segir hann
og tiplar með fram veggn-
un). Þau þora ekki að sleppa
sér, segir hann og sleppir sér
frá veggnum, rorrar fram og
aftur og augun verða kringl-
ótt af hræðslu. Svo hristir
hann sig, lagar á sér gleraug-
un, hættir að vera vantandi
í framan og verður fullorðinn
Strákarnir halda áfram að
fleyta sér yfir laugina með
kútana á bakinu, og sumir
með kút í höndum líka, og
gera ýmist rétt eða vitlaust
með höndum og fótum, eftir
því, sem verkast vill. Jón
Ingi stendur á bakkanum
með ótal augu á bak við gler
augun og ótal hendur og fæt
ur í höndunum og fótunum.
Strákarnir teygja hausana aftur og reyna að sjá kærustuna í glugganum
á bak við. (Ljósmynd TÍMiNN G. E.).
aftur. — Eg læt þau halda sér
við veggina í lauginni og ekki
sleppa sér fyrr en þau geta
farið að láta fæturna fljóta
frá og upp. Þá fyrst læt ég
þau fara að fleyta sér.
— Haldið þið áfram að
synda, strákar. Slepptu kútn
um! Vertu eðlilegur, — ekki
stífur eins og tittur, — eðli-
legur. Gott, fínt. Þú kemur
hálf fimm næst. Nei, nei, nú
gleymirðu þér. Já, jæja, þú
kemur hálf fim’m næst.
Rödd hans er ýmist hvöss eða
mjúk, há eða lág, biðjandi og
skipandi eða hvort tveggja í
senn. Það er mögnuð ástríða
í hverri hreyfingu og hann er
ýmist eins og barn, sem er
nýbúið að fá afmælisgjöf eða
barn, sem nýbúið er að týna
henni, og svipbrigði hans
endurfæðast á andlitum
strákanna um leið og þeir
reyna að hlýða rödd hans og
hreyfingum. — Sennilega hef
ur Jón Ingi verið fiskur í síð
asta lífi, og ekki er grunlaust
um, að hann hafi ugga undir
höndunum, — ef til vill hef-
ur hann sporð líka.
— Jæja, farið allir út í
horn og syndið upp úr í hala-
rófu. Fætuma, maður! Fæt-
urna! gleymdu ekki fótunum!
Strákarnir koma upp úr
hver af öðrum og vatnið drýp
ur af þeim í stórum, gagnsæj
um dropum. Það hikstar í
kútunum um leið og þeir
fleygja þeim frá sér.
— Benni, Maggi og þú, kom
ið klukkan hálf fimm næst,
segir Jón Ingi um leið og stór
svitadropi læðist niður bring
una á honum.
Strákarnir þrír brosa út að
eyrum og stikla berfættir
fram í búningsklefann. Um
leið kemur hálf fimm flokk-
urinn og gengur rakleiðis of-
an í laugina, — allir kúta-
lausir. Þeir raða sér upp við
annan styttri laugarvegginn.
— Synda stanzlaust í fimm
mínútur. — Og þeir synda
hver af öðrum yfir laugina
og aftur til baka. •— Yfir og
aftur til baka.
— Þetta er léttara hjá mér
núna. — Heyrið! Þið eyðið
allt of miklum hafragrauti,
:— of miklu benzíni. Það ligg
ur ekkert á. Hvílið ykkur á
sundinu. — Þarna kemur
einn, sem er alveg taktlaus.
Það vantar stílinn í hann.
Hann veit ekkert, hvað hann
á að gera við hausihn. — Kom
ið og krækið fótunum und-
ir handriðið og látið ykkur
fljóta aftur á bak.
Strákamir smokra fótunum
undir handriðið og láta sig
fljóta.
— Verið þið máttlausir og
teygið þið hausinn aftur.
Sundskýlan verður að koma
upp úr vatninu. Þið gleymið
alveg að líta aftur. Þið eigið
að horfa í gluggana fyrir aft
(FramhaJd a 12 síðu)
Hnefinn er hausinn!
Ekki eins og mörgæsl
Þú ert brotinn i tvenntl
Þetta er sjálfsmorS!