Tíminn - 26.11.1961, Blaðsíða 7

I
/
T í MIN N, suimudagiim 26. nóvember 1961.
SKRIFAÐ OG SKRAFAÐ
Framkvæmdastjóm Sjálfstæðisflokksins auglýsir áróSurshætti flokksforustunnar. - Við-
leitni íhaldsins til að stimpla umbótabaráttuna kommúnisma. - Áróður, sem er í þjónustu
kommúnista. - Athyglisverð aðvörun Kennedys Bandaríkjaforseta. - Samspil öfgaflokk-
anna. - ViII Sjálístæðisflokkurinn afnema allar hömlur á samskiptum við vamarliðið?
Síðastliðinn fimmtudag gerð
ist atvik á Alþingi, sem vert er
að gefa nokkurt gaum. Þá var
til umræðu frumvarp, sem all-
margir Framsóknarmenn
flytja þess efnis, áð íbúðarlán
úr byggingarsjóði ríkisins
megi nema allt að 200 þús. kr.
í stað 100 þús. kr. Hér er um
eðlilega og réttmæta breyt-
ingu að ræða vegna stórauk-
ins byggingarkostnaðar, eins
og oft hefur verið rökstutt hér
í blaðinu.
Venjan er sú, að litlar um-
ræður verða í deildum við 1.
'umræðu um slík mál sem
þetta. Þeim er oftast vísað til
nefndar eftir að flutnings-
maður hefur lokið máli sínu.
Hér varð hins vegar annað
uppi á teningnum. Fram-
kvæmdastjóri Sjálfstæðis-
flokksins, Þorvaldur Garðar
Kristjánsson, á nú sæti á Al-
þingi í fjarveru Gísla Jónsson-
ar' Eftir að fyrsti flutnings-
maður áðurnefnds frumvarps,
Jón Skaftason, hafði lokið
máli sínu, kvaddi Þorvaldur
Garðar sér hljóðs. Hann hélt
langa ræðu og var það tilefni
ræðu hans, að í greinargerð
umrædds frv. stendur, að
merkasta sporið í þá átt að
auka opinbert veðlánakerfi
hafi verið stigið í tíð vinstri
stjórnarnnar. Þettá taldi Þor-
valdur ekki rétt og fór síðan
um það mörgum orðum, að
þetta væri glöggt dæmi um
lommúnistadekur Framsókn-
armanna.
í umræðum þeim, sem á eft-
ir urðu, sýndi Jón Skaftason
greinilega fram á, að það fengi
fullkomlega staðizt, sem í
greinargerð frv. segði um hlut
deild vinstri stjórnarinnar í
þessum málum. Þorvaldur
Garðar hélt þó fast við fyrri
fullyrðingu sína og hamraði á
því, að þessi ummæli greinar-
geröarinnar bæri Ijósan vott
um kommúnistadekur Fram-
sókriarrnanna, þar sem félags-
málaráðherrann í vinstri
stjórninni hefði verið úr Al-
þýðubandalaginu!
Umbótabaráttan
kölluð kommúnismi
Það atvik, sem er rifjað upp
hér að framan, þyrfti ekki að
vekja neina sérstaka, athygli,
ef hægt væri að leiða rök að
því, að það stafaði af klaufa-
legurn málflutningi og þekk-
ingarleysi Þorvaldar. Slíku er
hins vegar ekki til að dreifa.
Það, sem framkvæmdastjóri
Sjálfstæð sflokksins aðhefst
hér, er aðeins lítill þáttur í
mar’-vissu áróðursstarfi Sjálf-
stæðisflokksins. Þetta i áróð-
ursstarf er fólgið í því að
Þórshöfn var meðal þeirra staða, þar sem miklar skemmdir urðu i ofviðrinu nyrðra í síðastl. viku.
stimpla alla, sem stjórnar-
flokkarnir álíta sér andstæða,
áhangendur kommúnista og
öll þau málefni, sem þéiin ær.
ekki að skapi, kommúnisma.
Það má nefna fjölmörg
dæmi þessu til sönnunar.
Þjóðholl barátta gegn und-
anhaldi í landhelgismálinu er
kölluð þjónusta við kommún-
ista.
Réttlát barátta fyrir bætt-
um kjörum láglaunafólks og
bænda er stimplað sem niður-
rifsstarf kommúnista.
Réttmætir kaupsamningar
samvinnufélaganna og verka-
lýðsfélaganna á síðastliðnu
sumri eru kallaðir kommún-
istískt samsæri.
Barátta gegn óþörfum sam-
skiptum landsmanna og varn
arliðsins er kölluð þjónusta
við Rússa.
Andstaða gegn gengislækk-
uninni síðari er talin komm-
únismi;
Þannig má rekja þetta enda
laust áfram. Það er ekki nema
í samræmi við þetta, þegar
Þorvaldur Garðar kallar það
kommúnistadekur, ef sagt er
rétt frá störfum vinstri stjórn
arinnar.
Með þessum sífelldu komm
únistabrígslum á að kveða
niður umbótabaráttuna í land
inu og draga athyglina frá
því markvissa starfi ríkis-
stjórnarinnar að skapa hér
þjóðfélag hinna fáu ríku og
mörgu fátæku.
í þjónustu komm-
únismans
Ef slíkur áróður sem þessi
ber nokkurn árangur, þá er
hann ekki sízt t5l ávinnings
fyrir kommúnista.
Með þessu er alveg villt um
fyrir mönnum um. hvað
kommúnisminn raunverulega
er. Þessi áróður gefur það
vissulega ekki til kynna, að
kommúnisminn sé það sem
hann raunverulega er, aftur-
haldssöm og vægðarlaus ein-
ræðisstefna. Af þessum áróðri
gætu menn helzt ályktað, að
kommúnisminn væri þjóðleg
umbótastefna, sem vildi vinna
að bættum hag hrnna bág-
stöddu og verja þjóðleg verð-
mæti. Svo oft reyna stjórnar-
blöðin að klína kommúnista-
stimplinum á umbótamál og
umbótamenn.
Óhætt er að fullyrða, að
slíkur málflutningur sem
þessi er alveg óþekktur í
næstu nágrannalöndum okk-
ar, t. d. Noregi, Danmörku,
Svíþjóð og Stóra-Bretlandi.
Þar láta blöðin í té hófsama,
rétta fræðslu um kommún-
ismann. Þar er kommúnism-
inn líka fylgislaus
Það er áreiðanlega fullyrð-
ing, sem ekki er fjarri lagi,
að Mbl. hefur verið kommún-
ismanum á íslandi miklu
betra áróðursgagn en sjálfur
Þjóðviljinn. Það er hinn sk'pu
legi áróður Mbl. að stimpla
umbótamál og umbótabaráttu
sem kommúriisma, er villt hef
ur fjölmörgum rétta sýn á
það, hvað kommúmsminn
raunverulega er. Þetta er
vissulega ein aðal skýringin á
því, að kommúnistar eru svo
margfallt öflugri hér en ann-
ars staðar á Norðurlöndum.
Þar hefur ekkert ú.tbreitt blað
rek’.ð neitt svipaðan áróður
í þessum efnum og Mbl.
Aðvörun Kennedys
t
Það er víðar en hér á landi,
sem afturhaldsöfl vinna á
móti umbótamönnum og um-
bótamálum með því að reyna
að setja kommúnistastimpil á
þessa aðila. Menn muna eft-
ir iðju McCarthys hins
ameríska í þessum efnum. Nú
hefur á ný risið afturhalds-
hreyfing í Bandaríkjunum,
sem starfar á svipuðum grund
velli, John Birch-félagsskap-
urinn svonefndi. Þessi félags-
skapur hefur náð furðu mik-
illi útbreiðslu, einkum meðal
kaupsýslumani^a. Það hefur
styrkt hann mjög, að einn af
helztu le'ðtogum republikana,
Goldwater öldungad.þing-
maður, hefur óbeint veitt hon
um blessun, en Goldwater
deilir mjög á Kennedy forseta
fyrir vinstri stefnu og kallar
hann m. a. vagnstjórann, sem
aki alltaf á vinstra hjólinu.
John Birch-félagsskapur-
inn stimplar yfrleitt allt fé-
lagslegt, umbótastarf, sem
kommúnisma, meðal þeirra
manna, sem hann hefur látið
stimpla sem kommúnista, eru
þei-r Hammarskjöld, fyrrv
framkvæmdastjóra S. Þ„ og
Warren, forseti hæ'staréttar
Bandaríkjanna.
Þessi félagsskapur er nú
orðinn svo uppvöðslusamur í
Bandaríkjunum, að Kennedy
forseti hefur talið nauðsyn-
legt að vara opinberlega við
starfsháttum hans í ræðu,
sem hann hélt um semustu
helgi. Hann deildi þar hart á
þá starfshætti að bera svika-
brígsl og kommúnistabrígsl á
ýmsa beztu leiðtoga Banda-
ríkjanna fyrr og síðar og þar
á meðal á nær alla demokrata.
Slíkt væri aðeins vatn á myllu
kommúnista, en veikti Banda
ríkin. Forsetinn aðvaraði bví
eindregið við slíkum áróðri í
Bandaríkjunum.
Það er sannarlega sízt
minni ástæða til þess að vara
við slíkum áróðri hér á landi.
Efla hvorn annan
Forkólfar Sjálfsætð'sflokks
ins eru vissulega það nyggnir
menn, að þeir vitá hvað þeir
eru að gera, þegar þeir eru að
stimpla umbótabaráttuna
sem kommúnisma. Þeir vita,
að þetta er kommúnistum
hagkvæmt. Þeim er hins veg-
ar meira í mun að lama um-
bótabaráttuna og umbóta-
mennina og takist það, telja
þeir hitt gera minna til, þótt
kommúnistár eflist eitthvað.
Þeir treysta á, að niðurlögum
þeirra geti þeir ráðið á eftir,
ef unnt er að lama umbóta-
baráttuna nægilega áður
j Á sama hátt er kommúnist-
um líka ljóst, að þeir eru að
hjálpa íhaldinu, þegar þeir
eru að reyna að koma aftur-
haldsorði á umbótabaráttu og
umbótamenn. Kommúnistar
telja það tilvinnandl, því að
þeir telja umbótaöflin sér
j hættulegri en afturhaldsöflin,
því að þau útrými þeim jarð-
vegi, sem lcommúnisminn
þrífst bezt í. Afturhaldsöflin
skapa hins vegar lífvænlegan
jarðveg fyrir kommúnismann.
Þannig fylkja afturhalds-
menn og kommúnistar raun-
verulega liði gegn umbótaöfl-
unum. Þeir fyrrnefndu meö
kommúnistabrigslum og hinir
síðarnefndu með afturhalds-
brigslum, eins og menn geta
bezt séð á Mbl. og Þjóðvilj-
anum. Þann’g hafa öfgaöflin
með sér samspil, þótt þau láti
líta svo út, að þau séu höfuð-
andstæðingar. Þar er hins veg
ar skemmra á milli en mörg-
úm virðist við fyrstu sýn.
\
Er þetta stefna
Sjálfstæðismanna?
Á þeim árum, sem Fram-
sólinarmenn og Sjálfstæðis-
flokkurinn sátu í ríkisstjórn
og Framsóknarmenn fóru
með utanríkismárn. komst ný
og fast skipan á framkvæmd
varnarmálanna, sem miðaði
að því að draga sem mest úr
óþörfum samskiptum lands-
manna og varnarliðsmanna.
Þessi sk’pan gafst miög vel
og hefur átt meginþátt í því,
að hér hefur orðið árekstrar-
minni sambúð en dæmi
munu um annars staðar.
Seinustu m;sserin hefur
hins vegar mjög slaknað á
öllu aðhaldi í þessum efnum
og svall hermanna og ís-
lenzkra kvenna aukizt mjög.
Þrátt fyrir þá reynslu, talar
Mbl. nú daglega um, að rétt
sé að draga úr þeim hömlum,
sem verið hafa í þessum efn-
um og gera samsk'pti her-
mannanna og kvenfólksins
sem ftjálsust. "
í tilefni af þessu er rétt gö
spyrja: Túlkar Mbl. héf .
stefnu Sjálfstæðisflokksins '
eða eru þetta aðeins frómar
óskir blaðs, sem enn er jafn
þjóðlegt í anda og þegar
danskir kaupmenn þoldu ek'ki
Þorstein Gíslason vlð blaðið?