Tíminn - 20.01.1962, Qupperneq 4

Hann er gamall maSur
með sítt skegg og hár niður
á herðar. Hárið er algrátt,
en skeggið virðist yrjugult
eftir því hvernig birtan fell-
ur á það. Hann er Ijós yfir-
litum, holdskarpur og blá-
eygur. Höndin er löng og
sterkbyggð og beinaber
framhandleggur gægist
fram úf erminni, þegar
hann réttir fram höndina.
Hann heitir Sun — Wu —
Kungh.
Hann situr löngum stundum
á Landsbókasafninu og les
gamlar bækur með stækkunar-
gleri. Hann situr beinn við lest-
urinn og heldur bókinni langt
frá sér. Stækkunarglerinu held
ur hann um það bil miðja vegu
milli augans og bókarinnar.
Fólik segir að hann sé spá-
maður.
Við spurðum hann, hvort það
væri satt.
— Ég er kannske likur spá-
manni?, sagði Sun — Wu —
Kungh, og það vottaði fyrir
brosi í augunum, sem eru blá,
en óræð. — Nei, ég er ekki
spámaður, og ég vil helzt ekki
láta kalla mig spámann. Þú
getur kallað mig vísindamann.
ef þér sýnist.
— Hvaðan ertu, Sun — Wu
— Kungh?
— Það er búið að skrifa í
eitt'hvert blað, að ég sé frá
Asiu. Það er Híka nóg fyrir
þína lesendur.'
— En Asía er stór . . .
— Sun — Wu — Kungh lít-
ur á frét.tama'nn blaðsins þess-
um bláu augum, og í þeim er
ekkert svar?
— Hvað ertu gamall maður?
Sun — Wu — K"noh le'ti'’" í
tösku sinni og dregur þar fram
prentað rit. Hann leggur það á
borðið Ritið heitiv Atlantis
— Ég geri ráð fyrir, að þú
viljir vita erindi mitt tii fs-
lands, segir hann. — Svarið er
hér. grein, sem gefur til kynna,
að á þesfeu landi kunni að finn-
ast eitthvað, sem varpi ljósi á
örlög hins forna ríkis, Atlantis,
sem var áður en sögur hófust.
Þessi grein vakti áhuga
minn fyrir landinu, bætir hann
við og þagnar.
Sun — Wu — Kungh ber
teið á Ingólfskaffi að vörum
sér og er hugsi.
— Það er til kenning um
Atlantis, segir hann svo, en
það er aðeins kenning.
— Hver er sú kenning?
— Atlantis er horfið af yfir-

borði jarðar. Það var háþroað
menningarríki. En hvers vegna
sökk Atlantis? Kenningin er,
að íbúar þessa ríkis hafi haft
vald á þeirri tækni, sem íbúar
vesturlanda eru nú að fikta
við. Að þeir hafi haft vald á
kjarnorkunni og tortímt landi
sínu með kjarnorkutilraunum.
Kjarnorkuvísindin eru ekki ný.
Þau hafa lifað í Indlandi um
aldaraðir. En þeir, sem þekkja
kjarnorkuna þar, hafa ekki
beitt henni. Til þess er hún of
hættuleg.
— Hvernig gátu slíkar til-
raunir hafa tortímt Atlantis?
— Landið hefúr--semHlega
tortimzt við pólveltu. Það hef-
ur horfið undir yfirborð hafs-
ins um leið og jarðmöndull
inn færðist. Slík röskun gæti
hafa átt sér stað vegna kjarn-
orkutilraunar. En það er ekki
víst, að íbúar Atlantis hafi tor-
tímzt fyrir það. Kenningin ger-
ir ráð fyrir, að tækni þeirra
hafi gert þeim kleift að taka
sér bó’lfestu í iðrum jarðar,
og að þeir lifi þar enn. Hún
gerir einnig ráð fyrir, að þeir
muni leita upp á yfirborð
jarðarinnar og taka alla
stjórn í sínar hendur.
— Trúir þú þessu, Sun —
Wu — Kungh?
— Þetta er aðeins lvmn-
ing.i
—1- Hvaða leiðarmerki gerir
þú ráð fyrir að finna hér?
— Það er ekki sennilegt, að
allir íbúar Atlantis hafi átt
þess kost að flýja inn í jörð-
ina. Það er heldur ekki víst,
að allir hinir hafi farizt. Hitt er
sennilegt, að einhverjr þeirra
hafi bjargazt til nærliggjandi
eyja, íslands, Grænlands og
Bretlandseyja tii dæmis. Það
eru til mannvirki á Englandi,
sem gefa vísbendingu um, að
menn af þessari þjóð hafi ver-
ið þar, og viðar á ströndunv
Vestur-Evrópu. Island er ekki
hiuti af hinu sökkna Atlantis.
Það er eyja, sem var í nágrenni
þess. Það er líka vitað, að
menn höfðu hér bólfestu áður
en norrænir vikingar námu
landið. Papar til dæmis. Kirkju
feður þeirra í Róm vissu að
landið var til. Hér gætu fleiri
hafa verið.
— Hvar ætlar þú áð leita
þessara sögutengsla hér?
Fyrst og fremst í munnmæl-
um. Á íslandi eru munnmæli
um göng niður í iður jarðar.
Hekla er einn þeirra staða,
Trúin á undirheima er merk.
— Hefurðu komið til Heklu?
— Nei, en ég þarf að komast
að Öskju, minnsta kosti að. sjá
hana úr lofti. Ég þarf á mikilli
vitneskju að halda varðandi ís-
lenzk eldfjöll.
— Hvenær -komstu hingað?
— Fyrir jól. Ég, kom með
skipi frá Hamborg.
— Og hvað ætlarðu að dvelja
hér lengi?
— Ég geri ráð fyrir tveggja
til þriggja mánaða viðdvöl. En
kannske verði ég að bíða sum-
ars. Mér liggur ekkert á. Það
getur líka verið að ég komi aft-
ur.
— Hefurðu kynnzt mörgum
íslendingum?
— Ég þekki formann Guð-
spekifélagsins. Guðspekingur í
Amsterdam benti mér að leita
til hans.
— Þú hefur víða farið?
— Ég hef verið í París í þrjá-
tíu ár. Annars hef ég víða farið.
— Og talar mörg mál?
— Ég hef áhuga fyrir saman-
burðarmálfræði. Ég er að byrja
að læra íslenzku.
— Hvað talarðu mörg mál?
Það vottar aftur fyrir brosi í
augum Sun — Wu — Kungh.
— Það skiptir lesendur bl-aðs-
ins ekki miklu hvað ég tala
mörg mál. — B.Ó.
4
TÍMINN, laugardaginn 20. janúar 1962.