Tíminn - 07.03.1962, Blaðsíða 2

HANN VOKNADI
IKKI EINU SINNI
Nýlega tók Leicester Hem-
ingway, bróðir gamla manns-
ins sér penna í hönd og setti
saman 283 síðna bók um
stóra bróður. Hann kallaði
bókina „Sketchy view of
„Papa"/' sem kalla mætti
„Rissmynd af pabba," eins
og kunnugir kölluðu Ernest
Hemingway. Um þessa bók
eru sjálfsagt skiptar skoðan-
ir, en eftirfarandi póst um
bókina gat að líta í News-
week 5. marz:
Þetta er slæm bók um góSan
höfund eftir litla bróður hans.
Litli bróðir tíndi saman nokkur
brot, sem almenningi voru kunn
um Hemingway og bætti við þau
örfáum persónulegum minning-
um, og þar að auki bætti hann í
bókina nokkrum myndum úr
albúmi fjölskyldunnar. Það er
alit og sumt
Hemingway hefði ekki fallið
þetta. Það er þess konar flaust-
ursverk, sem viðvaningar vinna.
Þeir vinna kappsamlega að rit—
störfum, þangað til róðurinn fer
að þyngjast. Það gerði Heming-
way ekki. Hann flanaði aldrei að
neinu, þegar ritstörfin voru ann-
ars vegar. Sama, hvað puðið var
erfitt. Hann tók str’itið út með
svitanum og flýtti sér ekki um
of. Má vera, að hann hafi haft
hröð handtök þann júlímorgun
í sumar, þegar hann bar eftirlæt-
isbyssuna sína upp að höfðinu og
skaut það í tætlur. En hann var
ekki að skrifa þá.
Ernest fæddist 21. júlí 1899, í
Oak Park, 36 blokka þorpi utan
borgarmarkanna í vestanverðu
Chicago. 1915 fæddist Leicester,
litli bróðir hans. Þá var Ernest
í skóla i Oak Park. Þeir bræður
áttu þá örsjaldan merkilegar við-
ræður.
Eftir próf fékk Hemingway
vinnu hjé blaðinu The Kansas
City Star. Fjórum mánuðum síð-
ar, 1918, gerðist hann Rauða
(Framh a 13 siðu 1
Selja grófar myndir
á 7 dollara stykkið
Sophia Loren er alltaf jafn glæsileg. Mynd þessl var tekin nýlega,
er hún kom til Mílanó frá París, en þangað brá hún sér tll þess að
verzla. Carlo Ponti tók á mótl henni, og urðu heldur en ekki fagnaðar-
fundir, enda höfðu þau ekki sést í nokkra daga. Lophia var klædd I
mlnkapels, með loðhúfu á höfðl, og hárgreiðslarf var sérstaklega hrífandi.
Ljósmyndaverzlun ein i
Danmörku liggur nú undir
grun um aö stunda stórkost-
leg viðskipti með klámmynd-
ir, sem m. a. — eða aðallega
— eru seldar Ameríkumönn-
a
//
~ .
a
rr

GLÖGGUR MAÐUR, sem fylglst vel
með verðlagi og þróun þjóðmála
benti mér I gser á sniáskrftlnn vltn
isburð um ágætl „viðreisnarlnn-
ar" marglofuðu. Þefta er sannköil
uð bolluvlðrelsn, sagði hann —
sem sé ttl þess gerð að blása út
nokkrar ríkar bollur i þjóðfélaginu.
Og auðvltað eru rjómabollurnar og
súkkulaðibollurnar, sem seldar
voru á bolludaginn I fyrradag á-
kaflega táknrænt dæmi um þróun-
ina elns og margt annað.
Eg minnist þess t.d., hélt hann
áfram, að árið áður en heimsstyrj
öldin slðari brauzt út, kostuðu boll
urnar almennt 11 aura stykklð og
þótti töíuvert dýrt. Eitt brauðgerð
arhúslð fór þá út f harða sam-
keppnl og lækkaði bollurnar í 10
aura stykkið og fékk stórsölu. Þá
var nú dagsbrúnarkauplð okkar
kr. 1.36 — ein króna þrjátfu og
sex aurar — ekkl var það nú hátt,
en samt gátum við keypt okkur 13
rjóma- eða súkkulaðibollur, alveg
jafngóðar og jafnstórar þeim, sem
nú fást, fyrir klukkustundarkaup
á eyrlnní.
EN LÍTUM NÚ á bolludæmlð á vlð-
reisnarárlnu 1962. Dagsbrúnar.
kaupið er orðlð töluvert hærra,
sem sé 22,74 — tuftugu og tvær
krónur sjötfu og fjórlr aurar —.
Það er hreint ekki svo lítið. Er sá,
sem gekk með þetta tímakaup Inn
f brauðsölubúð f fyrradag og bað
um bollur fyrlr það, gat aðelns
fenglð tæpar sex bollur fyrir það
— eiginlega ekkl nema flmm og
hálfa, þvf að nú kosta rjómabollur
kr. 4.00 og súkkulaðibollur kr. 4.25
stykklð, og ekkert brauðgerðarhús
gerðist til þess að beita hinni
frjálsu samkeppni til þess að
lækka verðlð um nokkra aura.
ÚTKOMAN er sem sagt þessi: 13
bollur fyrir tímakaupið árlð 1939
en tæpar sex fyrir það árlð 1962.
Ef til vlll má telja þefta framfar-
ir, þvf að hvað á þjóðin að vera
að borða óhollt sælgæti eins og
bollur. Og bót f máli, að Einar ríki,
sem á togara á ríkiskassavelðum,
getur keypt miklu fleirl bollur fyr
Ir tfmakaupið sltt núna en 1939.
HÉR KEMUR SVO bréfstúfur um
happdrætti:
„Nú er nýbúið að draga í tveim
happdrættum, happdrættl SÍBS og
happdrættl DAS. Svo bar við, eins
og menn sjá í fregnum blaða, að
tveir hæs'tu vlnnlngarnir, íbúðir,
komu á óendurnýjaða miða í aðal-
umboði happdræftisins í Vestur-
verl. Menn muna það kannske líka,
að í sfðasta drætti í þessu sama
happdrætti, komu tveir háir vinn-
ingar — bifrelðar — upp á óendur
nýjaða miða. Þetta þykir viðskipta
vinunum heldur kynlegt, og þeir
spyrja: Er helmingur af miðunum
óendurnýjaður, og eru tekjur happ
drættlsins að verða að nokkru leytl
vinnlngar frá þvf sjálfu? Er ekki
kominn tfmi til þess, að happdrætt
um sé gert að lögskyldu að draga
aðeins úr seldum eða endurnýjuð-
um mlðum?"
ÞETTA ER bréfstúfur mannsins,
sem var reiður yfir þvf að sjá
hæstu vlnningana falla til happ-
drættisins aftur en fá engan sjálf-
ur. Happdrætti DAS er mlkið þjóð
þrifafyrlrtækl, sem margir viija
styðja, þvf að þeir vita, að ágóðan
um er varlð tll góðs málefnis. Hin
ir fáu vinningar, sem falla á happ
drættið sjálft, fara vafalaust einn
Ig til þess góða verks.
— Hárbarður.
um í Thule-bækistöðvunum á
7 dollara stykkið. Þrír menn
í Roskilde eru grunaðir um
að sjá verzluninni fyrir
megninu af klámmyndunum.
Ljósmyndari í Roskilde, sem
flæktur er inn í þetta mál, var
nýlega tekinn höndum og yfir-
heyxður. Hann var ákærður fyrir
að hafa tekið klámmyndir og lát-
ið verzluninni í té til frekari
dreifingar. Hjá manni þessum
fundust um 150 klámmyndir, en
hann neitaði að hafa tekið þær í
því augnamiði að selja þær. Hann
skýrði réttlnum frá því, að fyrir
nokkrum árum hefði hann kom-
izt í samband við aðalmanninn í
fyrirtækinu í gegnum auglýsingu.
Haustið 1960 hafði hann svo tek-
ið fjölmargar myndir af 17 ára
stúlku. Hún var gift, og eigin-
maðurinn var viðstaddur mynda-
tökuna. Unga stúlkan hafði verið
fyrirsæta, síðan hún var 15 ára.
Ljósmyndarinn kvaðst ekki
hafa tekið greiðslu fyrir þessar
myndir sínar, en hann hefði látið
þær af hendi við annan mann.
Hann hélt því fram, að þetta
klámmyndafyrirtæki væri mjög
öflugt, og fjársterkir menn stæðu
að baki því. Hann var látinn laus
eftir yfirheyrsluna.
Hjá eldri starfsbróður hans í
Roskilde hefur lögreglan fundið
um 6000 mjög grófar klámmynd-
ir. Eigandi þessa safns hefur nú
setið í fangelsi í fimm vikur.
Hann heldur því statt og stöðugt
fram, að myndirnar séu einka-
safn.
h
I
„Út á þatt er hann Sfálf-
stæði$ma9ur“
Morgunblaðið birti fyrir
nokkru pistil, sem það kallaði
„bréf“ frá nafnlausum Þingey-
ingi til Karls Kristjánssonar.
Þessum pistli svaraði Halldór
Kristjánsson með sendibréfi til
liins nafnlausa og Mbl. hér í
blaðinu s.l. laugardag. Þar sem
ræðir um 'vexti segir m.a.:
„Þú ert lirifinn af því, að
vextirnir af innstæðu þinni séu
háir. Þú segir, að hún sé orðln
gömul og vextirnir þín cinu
laun. Þú nefnir ekki neinar
fjárhæðir.
Fyrir einum 20 árum voru
300 krónur taldar fullt verð
fyrir kú í góðu standi í minni
sveit. Vænt haustlamb leggur
sig nú á 600 krónur. Höfuðstóll
sem var tvö kýrverð fyrir 25 ár-
um, er ekki nema eitt lambs-
verð nú. Hefðirðu þá lánað
tvær snemmbærar kýr væri nú
hægt að borga þér þær að fullu
með einu haustlambi.
Guðjón minn á Marðaniúpl
er hrifinn af þeirri þróun. Út á
það er hann Sjálfstæðismaður,
skilst mór, að nú fær hann
fyrir eitt lamb, það sem áður
var tvö kýrverð. Af þeim kaup
skap er hann glaður eins og
lánsami Siggi. En mér virðist,
að þér þyki þetta ekki æskileg
mcðferð á höfuðstólnum. Og
þar finnst þér að háu vextirnir
komi til leiðréttingar á móti“.
„Á hverp lifirðu,
góSi?“
„Þú segir, að innstæða þín
í sparisjóðnum sé ekki stór. Eg
veit ekki hvað þú kallar stóra
innstæðu, en mér dettur í hug
að þú eigir inni svona 100 þús.
krónur. Vaxtahækkun þeirrar
innstæðu um 2% nemur 2000
krónum árlega. Það finnst þér
dálítil tekjubót.
En á hverju lifir þú, góði
minn? Þarft þú ekki að borða?
Og hefurðu þá ekki athugað
það, að vextirnir á innstæðunni
þinni eru hækkaðar með því að
hækka útlánsvexti? Hverjir
heldurðu að borgi þá vaxta-
hækkun? Verzlanir, atvinnurek
endur o.s.frv. ÖII innlcnd fram
leiðsla og raunar öll innlend
þjónusta hækkar í verði, þeg-
ar útlánsvextirnir hækka. Soðn
ingin, sem þú kaupir þér, cr
höfð ofurlítið dýrari til þess að
þú getir fengið hærri vexti. —
Það eru nokkrir aurar lagðir á
hvern bita sem þú borðar, svo
að þú fáir vaxtahækkunina
þína. Þannig ertu sjálfur lát-
inn borga þér vaxtahækkunina.
Ég er hræddur um að inn-
stæðan þíri þurfi að vcra nokk
uð stór á mælikvarða alþýðu-
manna til þess að þú græðir
á vaxtáhækkun. Vaxtatekjur
þínar þyrftu þá helzt að vera
meira en nógur framfærslu-
eyrir handa þér. Annars er ég
hræddur um, að sú dýrtíð, sem
vaxtahækkunin sjálf skapar,
gleypi alla hækkunina jafnóð-
um eða fyrirfram upp úr vasa
þínum. Þú bara sérð það ekki“.
sa
eiðrétting
Þau leiðu mistök urðu við um-
brot á síðunni hérna í gær, að röð-
in á myndunum af bílunum ruglað
ist. Eins og röð myndanna varð,
sýna þær þessar gerðir bíla, talið
ofan frá: T 4, gastúrbínubíllinn frá
Rover-verksmiðjunum, BMW 1500
og BMW LS.
T f MIN N , miðvikudaginn 7. marz 1962
2