Tíminn - 16.08.1962, Blaðsíða 4

Þátttakendur koma á hæsta tind Snækolls. Myndin var tekln á siðasta námskelði. — (Ljósm.: JaJcob Albertsson).
Sæluvika í Kerlingafjöllum
Það var mikið um aS vera
um tvö leytiS s.l. mánudag
í Menntaskólaportinu. Marg
ir bílar renndu inn í portiS
eSa stönzuSu á Antmanns-
stígnum. Um tíma virtist
allt ætla aS fara í eina
bendu, en snaggaralegum,
IjóshærSum náunga tókst
að greiSa úr hnútnum á
skipulegan hátt. En þaS
var ekki bílafjöldinn, sem
vakti forvitni blaðamanns-
ins heldur það, að fólkið,
sem steig út úr bílunum var
allt með skíði og skíSaút-
búnaS þótt hásumar væri
— og sólin hellti geislum
sínum yfir Reykvíkinga.
Þarna hlaut því eitthvað frétt
næmt aS vera á ferðinni og
með það fyrir augum nálguð-
umst við hópinn. Það var ekki
laust við, að við öfunduðum
þá, sem þarna voru að leggja
upp í ferðalag, og stúlkurnar
í skíðabúningunum fannst okk
ur föngulegar. Reyndar könn-
uðumst við við andlit margra
frá leikjum Ármanns í hand-
knattleik. Ekki gat þó verið
að þær ætluðu að fara að keppa
í handknattleik á skíðum og
þvf spurðum við, hvert ferð-
inni væri heitið. Og sVarið var
Kerlingarfjöll.
Nú, auðvitað. Ljóshærði ná-
ungi'nn, sem hafði verið að
leysa úr umferðarhnútnum
var enginn annar en hann
Valdimar Örnólfsson — eða
Haraldur, sem heillaði svo
marga í Skugga-Sveini, og auð-
vitað vissum við að hann var
með .skíðanámskeið í Kerlingar
fjöllum — þessari paradis
skíðamanna á íslandi að sumr
inu. i
Við reyndum að nálgast
Valdimar, en það voru svo
margir, sem leituðu til hans
með eitt og annað, að hálf illa
gekk að ná tali af honum. En
Valdimar var fljótur að af-
greiða hvern og einn og þá
kom að spurningunni: Þið eruð
að fara í Kerlingarfjöll, Valdi-
mar?
— Já, þetta er fjórða ferðin
okkar þangað í sumar og þær
fyrri hafa heppnazt hver ann-
arri betur. Við höfum 30 þátt-
takendur í hverri ferð og hing
að til hefur alltaf verið full-
skipað. ,
— Verða fleiri ferðir í sum-
ar?
— Já, við ætlum ag fara
eina enn. Hún hefst 23. ágúst
og stendur í átta daga eins og
hinar fyrri. Hér er um nám-
skeið að ræða og kostar þátt-
takan 1700 krónur fyrir mann-
inn og er ódýrt. Þar er allt
innifalið, ferðir, matur og
kennsla og við höfum alltaf bíl
uppfrá til afnota og er m. a.
ekið með þátttakendur í heitu
laugarnar á Hveravöllum.
— Og hvernig er aðstaðan
í Kerlingarfjöllum?
— Mjög góð, svo að ekki sé
meira sagt. f síðustu ferðinni
tókum við í notkun skíðalyftu,
sem hefur reynzt prýðilega.
Dvalið er í skála Ferðafélags
íslands í Árskarði — en þú
mátt geta þess, að ferðafélagið
stendur að þessum námskeið-
um með okkur, og þeir, sem
hafa hug á því að taka þátt í
síðasta námskeiðinu, eru beðn
ir að snúa sér til skrifstofu
félagsins í Túngötu. Fram-
kvæmdastjóri Ferðafélagsins,
Láras Ottesen, hefur reynzt
okkur hinn mesti haukur í
horni.
— Og hverjir kenna fleiri
ien þú á námskciðunum?
— Það hafa verið þeir Eirík
•ur Haraldsson. iþróttakennari,
og Sigurður Guðmundsson, en
auk þess hefur Jakob Alberts-
so'n stjórnað gönguferðum.
— Þið byrjuðuð á þessu í
fyrra, var það ekki?
— Jú, við fórum tvær ferð-
ir í fyrrasumar, sem heppnuð-
ust prýðilega. Það er dásam-
legt að vera í Kerlingarfjöll-
um, alltaf nægur snjór — og
nú er þar nýfallin mjöll. Út-
sýnið er mjög fagurt og sér
í sjó bæði norður og suður fyr-
ir. Hæsta fjallið er Snækollur,
sem er 1477 metrar og Loð-
mundur er einnig mjög fallegt
fjall, 1430 metrar.
Eg sá, að þátttakendur vora
farnir að ókyrrast og gjóta til
okkar Valdimars hornauga —

Þátttakendur baða sig á 'Hveravöllum.
þeim hefur víst fundizt, að
blaðasnápurinn hafi tafig hann
alltof lengi. Mér var illa við
að stúlkurnar færu að senda
mér þungbúið augnaráð, svo að
ég tók það rág að þakka Valdi
mar fyrir upplýsingarnar og
laumast á brott. En vissulega
voru skrefin niður á skrifstof-
una bæði þung og löng, því að
vis’sulega öfundaði ég þennan
fríða hóp, sem var að leggja í
SÆLUVIKU Á KERLINGAR-
FJÖLLUM. —hsím.
i
%
i
T í M I M N ^immtuidacrinn Ift áxfúct lQfi2