Tíminn - 28.10.1962, Side 2

„Ó, Drottinn, hvar er hlífð-
arskjól
á heimsins köldu strönd?“
Þannig var spurt í gamla
daga. Og sú spurning var und-
arlega nærgöngul vig vetrar-
byrjun, þegar skuggarnir lengd
ust stöðugt, svo að bráðum var
enginn dagur utan nokkrar
stundir í húmrökkri nóvem-ber-
dagsins án hita og ljóss.
Og þótt vetur og vetrarkoma
eigi ekki framar þær ógnir,
sem áður voru þeim tímamót-
um samferða á íslandi. Og
minnsta kosti í kaupstöðum og
þéttbýli, 'hefur myrkri og kulda
verið mjög útrýmt, þá hefur
„hið kalda stríð“, stjórnmála
og heimsmála ség svo um, að
hver hugsandi manneskja og
hvert leitandi hjarta finnur ör-
yggisleysið, meira ag segja
kulda og frost öllum hafís
verri ógna sér.
Þá væri svo gott að finna
hlífðarskjól á heimsins köldu
strönd í hraða og glamri hvers
dagslífsins og hversdagsleik-
ans, en þó ekki síður í örgg-
isleysi þeirrar aldar, þar sem
ógnað er dag hvern með eld-
sprengjum, helrögni og eitur-
gufum ásamt eldflaugum og
geigvænlegum loftskeytum,
sem ógna milljónaborgum með
hruni á andartaki.
Ferðamaður, sem víða hafði
farið segir svo frá í bók sinni:
Sumardag einn fagran gekk
ég inn um hlið á listasafni, sem
var undir beru lofti í ákaflega
fallegum þjóðgarði. Á haglega
gjörðum pöllum og hjöllum,
sem tóku við hver af öðrum var
komið fyrir stórfenglegum auð-
æfum af höggmyndum á þann
hátt, að þær urðu líkt og lifandi
þáttur, sem féll inn í heildar-
mynd hins fagra umhverfis.
Hér gaf að líta sögulegar
persónur — ævintýraverur í-
myndunaraflsins innan um
erni og dýr merkurinnar, sem
á táknrænan hátt virtust lif-
andi og var sem sumar þeirra
svifu í lausu lofti.
En ag bakgrunni þessara
listaverka var ræktaður fjöl-
breyttur gróður blóma og trjá-
tegunda, sem fylltu loftið un-
aðslegum ilmi, en í fjarlægð
blánaði spegiltært og víðáttu-
mikið stöðuvatn.
Fornaldarlist og nýtízkuhögg
myndir voru þarna hlið við hlið,
en þó svo haglega fyrir komið,
að allt ósamræmi virtist úti-
lokað.
Áhorfendur gengu þarna um
gagnteknir af hrifningu og
hvíslcðu aðdáunarorðum hver
að öðrum líkt og þeir hugsuðu:
„Drag skó af fótum þér, því
hér er heilög jörð“.
En þegar lengra kom inn í
safnig tók við hið trúarlega,
þar sem mest bar á hinu alvar-
lega og sorglega.
Þar á meðal var krossmark.
Eitt þeirra sem sjá má höggvið
í kletta í suðurlöndum.
Efst á því hangir mynd af
frelsaranum. Þessi mynd er
mjög áberandi í sterkum lit-
um. Hann er gulleitur, blóðið
í fagurrauðum lit líkt og flýtur
um þjáðan líkamann. Naglarn
ir í lófunum eru eins og lítil
spjót í blóðugum höndunum.
En á öðrum armi krossins
bar fyrir augu sýn, sem allt í
einu gagntók hugann.
Bak við fastneglda höndina
blóðugu gægðust fram nokkur
strá úr litlu fuglshreiðri. Þarna
fól hann ungana sína og flaug
fram og aftur meg fæðu handa
þeim. Og að kvöldi, þegar
allt var hljótt ,lagði hann sig
til hvílu í hlýja bólið sitt og
undir hendi frelsarans gat
hann aðgætt umhverfið algjör-
lega öruggur og varast hætt-
urnar, þar eg fæstir veittu þess
um litla hreiðurbúa nokkra at-
hygli.
Innan um alla hina „líflausu"
list mannshandar bærist þetta
litla hjarta, þetta líf“.
Og er ekki einmitt okkar líf,
okkar heimili mannsbarna jarð
ar táknað meg þessu litla fugls
hreiðri, ekki sterkara né meira,
þegar kraftar himins og jarðar
hrærast fyrir ógnum atómald-
ar.
Aðeins þessi hönd hins kross
festa kærleika ein getur vernd-
ag og varið.
Og þess er gott ag minnast
nú í vetrarbyrjun, þegar örygg-
isleysið þjakar lítilli þjóð inn-
an um allt, sem mannshöndin
hefur myndað og mistekizt
samt að hefja upp í æðra veldi
lífs og mannhelgi.
Aðeins hönd Drottins ein
getur blessað. Margir einstakl-
ingar, heilar þjóðir, já, mann-
kynið allt líkist sannarlega um
komulausu fuglshreiðri. Sé það
ekki byggt upp og ofið saman
undir handleiðslu og í anda
meistarans mikla frá Nasaret,
þá hlýtur öryggisleysi og hætt-
ur að tæta það sundur í storm
um efnishyggju og grimmdar.
Ættum við ekki að leita
verndar undir hendi hans í bæn
og von og kærleika á komandi
vetri?
Árelíus Níelsson.
Þáttur kirkjunnar
Fuglshreiðrið
FORD*CARDINAL*
Auglýsið í Tímanum
Stutt orð-
sending
Út af skrifi Bjartmars Guð-
mundsso,nar í Morgunbl. á mið-
vikudaginn var, hefur Karl
Kristjánsson beðið Tímann að
láta þess getið, að hann sjái
hvorki ástæðu til né telji rétt,
að eyða orðum við mann sem
er í slíku uppnámi sem Bjart-
mar er þarna: sér ofsjóhir,
heyrir ofheyrnir og mælir hita-
sóttarrugl.
Hins ve>gar óskar K. K. þess,
að B. G. komist sem fyrst til
réttrar skynjunar.
Langi B. G. til að koma sér
upp búi, eins og virðist örla á
í óráðstalinu, kveðst K.K. vera
fús til að láta hann hafa eina
eð,a tvær ær af þeim litla bú-
stofni, sem K.K. segist eiga
enn þá, þótt hann hafi ekki
nefnt sig bónda í nálegia 30 ár.
Stéttarnafnið bóndi er heið-
ursheiti í íslenzku þjóðfélagi,
— þó að aðrar stéttir eigi auð-
vitað sinn heiður líka.
Ekki hefur verið gert lítið úr
Bjiartmari fyrir að hafa hætt
búskap sínum. Að hinu hefur
verið brosað, að hann kallar
sig enn þá bónda á ókunnugum
stöðum oig virðist ckkert hafa
Við það að athuga, að Morgun-
blaðið hyllir hann aftux og aft-
ur sem „ágætan bónda“, þótt
ha,nn sé hættur að reka búskap,
eins og upp úr honum sjálfum
hrekkur loksins í óráðinu, svo
liér eftir veit Morgunblaðið það,
ef blaðið hefur ekki vitað þetta
áður.
TAUNUS 12M
Bíllinn, sem beðiö hefir verið eftir í síðastliðin tvö ár, cr nú kominn til
landsins. — Sýningarlnll á staðnum.
Bíllinn, scm er árangurinn af sameiginlegu átaki Bandarísku og Þýzku ;
Ford verksmiðjanna. Bíllinn, sem hc fir verið þaulreyndur í tvö ár í vctrar-
veðrum Alaska, fjöllum Sviss, hitum og söndum Suður-Afriku. .........
ER NÚ TIL SÝNIS HJÁ OKKUR DAGLEQA
Söngskemmtun
Guðmundar Guðjónssonar
Guðmundur Guðjónsson tenór-
söngvari efndi til söngskemmtun-
ar í Gamla Bíó 22. þ.m. Söngvar-
inn hefur að undanförnu dvalið
suður í Köln, og stundað þar söng-
nám, og er árangurinn undraverð-
ur. Framfarir hans eru góðar og
verður honum mikið úr þeirri
kennslu, sem hann hefur notið.
Að vísu er mesti æskuljóminn
horfinn úr röddinni, en í þess stað
hefur söngvarinn öðlazt kunnáttu
og reynslu og virðist þekkja sín-
ar eigin takmarkanir. Söngurinn
hófst á tveim aríum eftir Handel
og Gluck, sem Guðmundur söng
ágætlega. Þrjú íslenzk þjóðlög
yndislega falleg flutti söngvarinn
mjög smekklega nema hvað nokk-
uð skorti mýkt í „píanó“-sönginn
þar. Aría úr Töfraflautunni eftir
Mozart var bæði áheyrileg og
mjög látlaus í meðferð söngvar-
ans. Að lokum voru svo aríur úr
óperum Verdis og Pussinis. Þar
kom glöggt fram geta og kunnátta
söngvarans á því sviði. í aríunum
úr Traviata kom tæplega fram það
„temperament", sem þarf til að
gera þær sannfærandi.
Við píanóið var Atli Heimir
Sveinsson og var hans hlutur þar
bæði smekklegur og hógvær. —
Söngvaranum var mjög vel tekið og
barst heill hafsjór af blómum,
hvert sæti var skipað í húsinu og
er það óvenjulegt en ánægjulegt.
UA
VERKAMENN
FRAMHJÓLADRIF, scm hefur ekki aöclns í för mclT sér
bctri akstursclginleika f ófærö og i hrööum akstri hddur
gerir þaö elnnig að verkum, að vcl, gírkassi og drif er
nú sámbyggt og þar af leiöandi betri nýting afls og færri
Blithlutir, scm aftur auöveldar allt viðhald og viðgerðir.
V-4 VÉL, enn ein nýjung frá Ford. Allir þekkja íyrir-
rennara hennar, V-8 vélina, sem er í milljónum bifreiða
lun allan heim. Bcnzíneyðsla aðeins 7,5 h'trar á 100 km.,
að fcafa slétt gólf í bifreiðinni, sem eykur öll þægindi fyrir
farþega og þó sérstaklega fyrir þá, sem í miðju sitja.
HURÐARLÆSINGAR,
scm ekkert vatn kemst
inn i og því ekki frosnar
íæsingar yfir vetrarmán-
FJÖGURRA GÍRA
gírkassi, hljóðlaus
(synchroniseraður )
í öllum gírum
MIÐSTÖÐ af nýrri
gerð, er svo kraftmikil, að
hún cndurnýjar loftið í
bifreiðinni á tveggja og
hálfrar mínútu fresti.
1 til 2 verkamenn óskast.
Upplýsingar í síma 16535.
Auglýsing
um bann við hundahaldi í Kópavogskaupstað
Hundahald er bannað í Kcpavogskaupstað. Hund-
um, sem ganga lausir á almannafæri, verður lóg-
að án frekari tilkynninga til eigenda eða um-
ráðamanna.
Heilbrigðisnefnd Kópavogs
2
TIMINN, sunnudagurinn 28. október 1962