Tíminn - 03.03.1963, Qupperneq 1

SIM111400
EGGERT KRISTJANSSON sCO HF
53. tbl. — Sunnudagur 3. marz 1963 — 47. árg.
• •
Olvuðum ökumönnum refsað í Finnlandi
SETTIR í
VINNU
Tími grímuballanna
FB-Helsinki, 2. marz.
Rétt utan við Helsinki er stærsti
flugvöllur Finnlands, Seultula-flug-
völlurinn. í sjálfu sér er þessl flug-
völlur ef til viil ekki merkilegri en
aðrlr flugvellir, en hann hefur verið

í Eyjum
eru jafn
margir
bílar og
í tveimur
sýslum
MB-Reykjavík, 2. marr
Alltaf fjölgar bílunum hér
lendis. Um áramótin síðustu
voru skráðir hér samtats
25809 bifreiðir og hefur þelm
fjölgað um 2173 frá síðustu
áramótum. Sé farið enn
lengra aftur í tímann verður
munurinn vitaskuld enn
meiri. Til clæmis má taka, að
árið 1953 eru aðeins 11507 bif
reiðar skráðar hér.
Þetta kemur fram í oýrri
s'kýrslu frá Vegamálaskrif-
stofunni og Bifreiðaeftirliti
ríkisins, sem blaðinu barst í
dag. í þessari skýrslu er
margháttaðan fróðleik að
finna um bifreiðaeign lands
manna. Á fyrstu blaðsíðu
er sagt frá bifreiðaeign í
hinum ýmsu umdæmum.
Þar kemur í ljós, að í Vest-
mannaeyjum eru næstum
jafnmargar bifreiðir og í
Dalasýslu og Strandasýslu
til samans, og mikill meiri-
hluti fólksbílar!
Flestir bílar eru að sjálf-
sögðu í Reykjavík, 10915.
Næst kemur Gullbringu- og
Framhald á 15 síðu.
byggður með óvenjulegum sfarfs-
krafti. Um helmingur flugvallarins
er byggður af mönnum, sem brotlð
hafa finnsk lög með þvi að aka
bifreið undlr áhrifum áfengis.
Eftir að hafa heyrt, hvernig
flugvöllurinn var byggður, datt
mér í hug að líta inn til herra
Lehkonen, yfirmanns Poliisilaitos
Liikenneosasto, umferðadeildar
Helsimki-lögreglunnar, og spyrja
hann nánar um það, hvernig lög-
reglan reynir að koma í veg fyrir
að borgarar brjóti landslögin.
Lehkonen kvað um mikið vanda
mál að ræða á þessu sviði í Finn-
landi sem öðrum löndum, en sam
kvæmt finnskum lögum, bæri að
refsa öllum þeim, sem aka undir
áhrifum áfengis.
— Ökumaðurinn missir alltaf
ökuréttindin að minnsta kosti um
þriggja ára bil. Eftir það getur
hann sótt um réttindi að nýju,
en það er ekki þar með sagt, að
hann fái þau. Annars er það dóm-
arans að ákveða, hversu langur
tíminn er, sem ökumaður verður
að vera án ökuskírteinis, og fer
Framhald á 15. síðu.
Um þcssar mundir eru liald-
in grímuböll um landið þvert
og endilangt. Menn klæðast alls
kyns dulargervum og njóta
þess að þekkjast ekki og þekkja
ekki smástund og finna upp
margs konar aðferðir til þess
að dyljast. Hverjum skyldi til
dæmis detta í hug að þessir
myndarlegu bangsar séu i raun
og veru tvær fallegar náms-
meyjar í húsmæðraskólanum á
ísafirði? Þar er árlega haldinn
grímudansleikur og veitt verð-
laun fyrir bezta búninginn. —
Núna fengu þessar tvær verð-
launin, og þarf víst engan að
undra. ísak, ljósmyndari Tím-
ans á ísafirði, hafði spurnir
af dömunum og smellti mynd
af þeim og hér er hún.
Utanríkisráðherrar Kína og
Pakistan undirrituðu í dag sátt-
mála um landamæri milli ríkj-
anna. Nær sáttmáli sá yfir 480
kílómetra langa landamæralínu og
fær Pakistan við sáttmálann á átt-
unda þúsund ferkílómetra stórt
landsvæði, sem áður var ómerkt
land, og segja forystumenn lands-
Framh. á bls. 15.
BRETAR LEITA FAST EFTIR SAMKOMULAGI UM FISKLANDANIR
ÞEIR L0NDUNAR
RETTINDI
N0REG
TK-Reykjavík, 2. marz.
Blaðið „Norges Handels og Sjö-
farstidende“, segir frá því s.l.
þriðjudag, að Bretar sæki nú fast
a? fá rétt til Iöndunar á fiski í
uorskum höfnum og jafnframt að
margt bendi nú til þess að norska
stjórnin hafi tekið ákvörðun um
að reyna að ná samkomulagi við
Breta um málið og veita þeim rétt
til fisklöndunar gegn lækkun eða
brottfellingu á tolli á norskum
fiskafurðum á brezkum markaði.
Þessar fregnir eru sérlega athygl-
isverðar fyrir fslendinga, því að
það er einmitt rétturinn til fisk-
landana útlendiniga hér, sem tal
in er meðal þeirra fórna, sem við
þurfum að færa með aukaaðildar-
j samningi við Efnahagsbandalag
Evrópu. Þetta hefur marg oft kom
ið fram í ræðum og skrifum þeirra
Gylfa Þ. Gíslasonar, viðskiptamála
iáðherra, og Jónasar H. Haralz,
láðunauts rikisstjórnarinnar í efna
nagsbandalagsmálinu.
Fyrir okkur íslendinga myndi
siíkur löndunarréttur útlendinga
hér þýða sama og að opna bakdyrn
ar að fiskveiðilandhelginni og fisk
siofnarnir við ísland settir í hættu.
Með löndunarréttinum myndi og
skapast hin mesta hætta á því, að
útlendingar myndu fyrr eða síðar
ná algerum undirtökum í fiskiðn-
: aðinum hér á landi og sölu og
j dreifingu á íslenzkum fiski á er-
lendum mörkuðum. Miðað við nú-
verandi hömlur á atvinnurekstrar i
réttindum og eignarréttindum út- j
lendinga hér á landi virðist opin
ieið fyrir þá inn í fiskiðnaðinn hér
fái þeir löndunarréttindi. Útgerð-
m gæti áður en varði einnig kom-
izt í þeirra hendur, þótt að nafn>
nl yrði látið svo heita að fiski-
skipin væru íslenzk.
Þegar undanþágur Breta til
veiða í fiskveiðilandhelgi íslands
i'enna út á hausti komandi má bú-
ast við að þeir muni sækja fast
að fá slík löndunarréttindi hér á
landi — einkum þó og sér í lagi,
ef Norðmenn hafa áður veitt þeim
slík réttindi, gegn tollalækkunum
Eins og rakið er hér ag framan
gæti í slíkum réttindum falizt
mun betri aðstaða fyrir Breta til
fiskveiða hér við land, en felst í
núgildandi undanþágum þeirra til
veiða i landhelginni. í grein, sem
Jónas H. Haralz ritar í janúar—
apríl hefti Fjármálatíðinda um
tengsl íslands við EBE telur hann
upp æskilega fyrirvara, er fsland
fengi m. a. á atvinnurekstrarrétt-
mdum útlendinga hér á landi. Tek
ur hann fram, að ekkert sé unnt
að fullyrða um, hvort slíkir fyr-
irvarar kynnu að fást. Einn fyrir-
varanna, sem Jónas telur upp er
þessi:
„Þeir (þ. e. fyrirvararnir) verða
enn fremur að tryggja það, að er-
lendir fiskimenn geti ekki stundað
Framhald á 15. síðu.
SUNNUDAGSBLAD TÍMANS FYLGIR