Tíminn - 09.04.1963, Blaðsíða 8

Hér hcldur Kári Tryggva-
'í son, kennari áfram að segja
okkur frá ferð'alagi íslendinga
til Kanaríeyja um páskana í
fyrra, og verður nú enn gripið
niður í dagbækur hans úr ferð-
jnni.
18. apríl
Eg tók daginn snemma og
fór í borgargöngu. Konur
höfðu breítt dúka sína á sölu-
torg. Sátu sumar og saumuðu
á götunni. Eg keypti dúk af
lítilli stúiku, sem verzlað'i fyr-
ir móður sína. Hann kostaði
300 peseta. Fyrir þetta var litla
stúlkan svo þakklát, að hún
gaf mér þrjá útsaumaða klúta
í kaupbæti. Hér á eyjunum
starfar iðnaðarfólk á götum úti
eða í sölubúð'um og selur iðn-
að sinn jafnharðan, ef unnt
er. Það er sama hvort um er
að ræða dúka, kjólasaum, karl
mannfatasaum, málmsmíði eða
skósmíði.
Eg snæddi með N.N. ferða-
félaga mínum vondan mat og
ræddum við um bókmenntir.
Eg minntist á Cronin og sögu
hans eina, sem gerist á þessari
eyju.. Úi' þeirri sögu er þetta
kvæði:
Eg hef íeitað í lundinum græna,
en höll þín er löngu hrunin
og horfm í myrkan skóg.
Og azaelurnar rauð'u
sem uxu við hallarhliðið
sofa — sofa í ró.
En söngfugl í sedrustrjánum
hvíslaði Iitlu ljóði
um litríkt blóm, er dó.
Um ást, sem var dæmd til
dauða.
um draum, sem var engu líkur
er rættist — en rættist þó.
Og ilmur af fölnuðum fjólum
fór um liinn græna skóg.
En N N. vildi ekki ræða um
Cronin en vék að snillingi okk-
ar Halldóri Kiljan Laxness og
gerði því umræðuefni svo ágæt
skil með andagift og krafti,
að nágrannar okkar, erlendir
menn. litu upp og hættu að
borða. Horfð'u þeir með lotn-
ingu á íslenzka risann. N.N.
lét þó sem ekkert væri og fór
hamförum um bókmennta-
heiminn Dáðist ég mjög að
þekkingu hans og rökfimi.
Eftir síestu sat ég um stund
á ströndinni hjá löndum mínum
sem voru i sólbaði, enda mjög
heitt, en ég átti mér nú ágæt-
an hatt. sem ég keypti í Santa
Cruz, og skýldi hann mér vel.
Götusali króaði tvær þýzkar
kerlingar af upp við vegg og
dró fram varning sinn. Lét
hann svo dólgslega, að okkur
kom í hug að' fleygja honum á
haf út og bjarga kerlingunum.
Létum þó nægja að senda hon
um tóninn og dró þá af honum.
Hann kom síðan til okkar, en
við rákum hann burt.
Eg gekk út ströndina og sá
mann, sem veiddi krabba í
poka, óð út í grunn lónin, en
utan skerja var hvítabrim. Mér
datt í hug saga Guðmundar
Steinssonar, Maríumyndin, sem
gerðist við strönd. Er þar
krabbaveiðum lýst af mikilli
nákvæmni, enda er G. St. list-
,8

ÍSLENDINGAR Á
KANARÍEYJUM
[slendingar á leið til eldfjallsins Talde,
rænn höfundur. Sagan er talih
gerast á eyju einhvers staðar-
ar í Miðjarðarhafi.
Eg var nú orðinn ákaflega
pyrstur og stefndi i átt til
Francós-torgs en þar er ágætur
útiveitingastaður undir stórum
döðlupálmum og lárviðartrjám.
Sat ég þarna lengi og virti fyr-
ir mér fólkið, en fór síðan heim
og fékk mér síðdegisblund. Um
kvöldið var haldið í ilmvatns-
búð og gengið um lýstar götur
í blíð'unnx. Mættum við þá mik
illi skrúðgöngu, og fóru prest-
ar fyrir, en síðan komu vagnar
skreyttii; ótal logandi kertum.
Kristsmynd mikil var á vagnin-
um, en Maríumynd á öðrum
vagni. Voru hih helgu mæðgin
í eðlilegri stærð og skrautbú-
in mjög. Á eftir kom dökk
klædd íylking ungra stúlkna
með kertaljós á háum stjökum.
Svo komu ungir menn með
sams konar ljósastjaka. Fólkið
var mjög þögult og alvörugef-
ið. Síðan rak lestina mikill
fjöldi bæjarbúa, barna og full
orðinna Okkur fannst 'til um
þann heigiblæ, sem yfir öllu
hvíldi. Þetta var líka einvörð-
ungu heimafólk og var það til-
breyting, því að erlenda ferða-
fólkið spillir mjög heildarsvipn
um.
19. apríl — skírdagur — sumar-
dagurinn fyrsti
Klukkan 9 að morgni lögðum
við fsiendingarnir af stað í
hringferð um eyna, og var
Guðni Þórðarson fararstjóri en
honum »11 aðstoðar tveir menn
kanaríski’ Var farið í tveim
stórum oílum og stefnt upp
Orotavadalinn en þar eru víð-
attumestu bananaekrur á eynni
og virðtsl daiurinn einn sam-
felldur akur, enda er þarna
eilíft sumar og upnskera fer
fram allt árið ti) sVptis á ak-
ursvæðum Banann''’? ind þessi
heitir Musa Kavendi 'kii og eru
ávextir stuttir og bognir og
hýðið þv.inra en á öðmm. Klasi
hverrar plöntu vegur 25—40
kg. Bananaútflutningur eyjar
skeggja er mjög mikill og auk
þess búa þeir til liúffeng vin
úr þessum frægu ávöxtum.
Borgin Orotava er í dalnum
— ein elzta borg eyjarinnar og
fögur mjög með glæsilegum
byggmgufn Þar búa auðmenn-
;rnir. sem eiga dobnn og upp-
skeruna, en a!b'-ða býr við
þröng kiör í ii!’”e”fum og á
hvorki abra né ”’»”>skeru. Dag-
laun fólxs ern a*eins 30—50
pesetar. '21—35 kr ). í borg-
inni sáur vi« vUa nálmagrein-
ar utan á syöi'>m búsa. en slíkt
er trúárathöfn á nálmasunnu-
dag og sks) vpí'a 5pil) og ham-
ingju, en ekkí má snerta þær.
heldur vprða þær að visna og
hrynja niður. en það tekur ekki
langan 'íma. .
Nú var stefnt í átt til eld-
fjallsins Teide. Þar býr fólk við
afar mikia fátækt i hlíðunum
Við stönzum og horfum yfir da)
inn og reginfagurt umhverfið
sem þarna blasti við Þá þyrpt-
ist að okkur hópur af klæð-
litlum Dórnum og rétti fram
óhreinar hendur eftir peselum.
Það var eins og þau spryttu
upp úr jörð'inni. Þessi börn
h'ðu sjáanlega mikinn skort, og
sló óhug á okkur íslendingana.
Þarna var alls ekki hlýtt, enda
færðist þoka ýfir. Hinum
kanarísk^ leiðsögumanni okkar
þótti sýnilega miður. Við átt-
um að kynnast tign og fegurð
landsins og greiða peninga fyr-
ir en ekki sjá eymd þess.
Við héidum hærra og hærra
og vorum brátt komin í 2000
metra hæð og sáust snjóblettir
á stöku stað og gróður sem
enginn Við munum hafa ver-
ið í 2400 metra hæð, er þok-
unni létt' skyndilega og só)
ljómaði um efsta tind Teide
Voru þetta mikil viðbrigði.
Teide ei voldugt eldfjall og
hefur spýtt upp miklu hrauni
Síðast gaus fjallið 1907, en það
gos var lítið. Við sáum nokkr
ar byggir.gar í 2300 metra hæð.
Við stefndum þangað og feng
um okkur vin að drekka. Marg
ir ferðamenn frá ýmsum þjóð-
um voru þarna í hótelinu, og
munu sumir hafa ætlað að
ganga á tindinn í nánd við
hótelið vru líka afar einkenni-
legir kleUadrangar. sem hljóta
að vekjs athygli.
Brátt var haldið(áfram áleið
;s ti) suðurstrandarinnar. Við
fórum gognum þorpið Vilaflor
1400 metra hæð. Þar er fallegt
umhverfi og sérkennilegt, akr-
ar á hjöllum aðskildir forkunn-
arfögru grjótgörðum og vatni
veitt um í ótal ^kurðum og stokk
um. Ræktað er hveiti, sykur-
reyr, tómatar, vínviður og
kartöflur, en af þeim fást fjór-
ar uppskerur á ári. Stráð er
hvítum sandi yfir moldina til
varnar ungplöntunum því
þarna er afar heitt og þurrt.
Þarna eru allmörg hús, en tölu-
verður hluti þorpsbúa býr þó
í hellum og skútum, sem höggn
ir eru í bergið. Það var síesta
er við ókum hjá, og fólkið lá
inni í hellum sínum. Við sáum
því varla nokkra sál á þessum
kynlega stað. Sagt er, að fólki
líði þarna vel þrátt fyrir lítil
efni. Það lifir fyrir líðandi
stund og þekkir lítið til þeirra
gæða, sem tæknin veitir. Menn
ing þess er gömul og sérkenni-
leg, og þeir vilja ekki breyta
ti.1. Seinna sáum við hellafólk
frjálst og fallegt og skildum,
að þessi hörundsdökku og
grönnu náttúmbörn eiga að
ýmsu leyti gott þrátt fyrir fá
tæktina. Á ströndinni við borg
ina Medano snæddum við nesti
okkar við baðstað og unga
fólkið fékk sér sjóbað. Svo var
haldið austur um stórbrotið
landslag. Þarna er harðbýlt og
gróðurlítið. skorið giljum og
gljúfrum. Unga fólkið þarna
er þó fallegt og ber sig vel, en
gamla folkið þreytulegt og slit-
ið. Við hittum gamlan mann
með úlfalda undir heybögguTn.
Karlinn tók ofan baggana
skammt frá heimili sínu,
breiddi klæði á úlfaldann og
bapð okkur að stíga á bak fyrir
lítinn pening. Var það þegið
með þökkum og var þrímennt
og athöfnin kvikmynduð.
Meðan á þessu ævintýri stóð
gekk einn félagi okkar afsíðis,
hitti þar lítinn dreng, sem
leiddi hann í helli sinn. Var
hellinum skipt í tvær vistar-
verur, aðra fyrir fólk en hina
fyrir húsdýr, geitur, úlfalda
og asna. Þrifalegt var þarna og
fólkið vingjamlegt. En lítið var
víst um samræður. Síðan var
ekið í lítinn bæ sem Guiimar
heitir og farið í veitingahús á
bergstalli og,sér þaðan yfir dal
inn og hafið. Er þetta ævintýra
legur staður, og trúi ég varla,
að margir finnist slíkir. Eftir
það var ekið gegnum borgina
La Laguna og heim til Puerto
de la Cruí í niðamyrkri. Voru
þá margir orðnir soltnir og
tóku vel til matar. Eg lét mér
nægja gias af ananassafa.
20. aprfl
Eg drakk morgunteið með
tveim ungum stúlkum, systr-
um frá Leirhöfn á Sléttu. Þær
sátu hja mér í bílnum daginn
áður og voru kátir og skemmti
legir félagar. Þessar ungu og
fögru stúlkur njóta mikilla
vinsælda hér á hótelinu og
kynnast t'ólki af ýmsu þjóðerni.
í dag fara þær til Santa Cruz
með finnsku ferðafólki og það
an í skemmtisiglingu hvað sem
næst hendir þær.
Eg gekk út og fékk mér sæti
á Francós-torgi undir pálma-
krónum Umhverfis mig var
mikill sófnuður fólks af ýmsu
þjóðerm Bezt kann ég við
heimafóíkið. Það er grannvax-
ið og sviphreint og glæsilegt
í fasi Eg sé enga unga stúlku
öðruvísi en fallega, og ungu
mennirnii standa þeim sízt á
sporði. Eg vildi, að ég kynni
hið hljómfagra mál þeirra. í
dag er föstudagurinn langi o'g
engir gö’usalar að angra mann.
Sagt er að mikil kirkjuleg
skrúðganga fari fram í La
//
T í M I N N, þriSjudagur 9. apríl 1963. —<
' T"°‘ •' - ' . . ,
- • f 4 * , r / y. / > ■ » ' ’• ' * »1 4