Útvaldar smásögur - 01.01.1822, Blaðsíða 17

if
fu'ti* 'ötjfí fjeirra ðftcgaícífcant)! ©g éníjm fííí«
tiígat'. Ungmenni, <\Ð ímfni SEfíinee, fagöí
uiD ^cmn: „2SJ ©«fc6tcð! fcgínit oiíDi eg
ijlffoa á fcnningu þfna, en— eg er «regt
„ »g f)cft ecfert «ö bjtóa pfr, ncma fjáifann
„mig og fmcfiátt bfm’ta." „ f)öí bctca " —
anfaöi ©óErates — „ engatm fl«crí (fenf cít»
,,itr fá ’&dDíö ttiniíMnum," Síí&rei íilDi bamt
$pagja tilboD nálœgra 5ur|la í íSsicffönDí, «D
hnna oiD 4)írD þtitra, oa *Dlafl bi* £cim f>esD«
w oa álitlcg laun, en ffnnDÍ ^elbuc faupiaujl
1 Sttþenuborg. Iþegar fjann fom|f f |icaung,
feriDu oínit íjané fjonum opt m«t og aDrat
nauDfpnjar, en aiDrei öííDí fjatm af þeim meira
fpggia í fenn cnn f>ann fparíega fomjf af ttveD I
bráö, en fftlabi fof aptue, fem umfrarn oar.
Iþegar ^ann fá f 2ítbenuborg mtftD gl»ngur
og 6lj6fó oarnfng fetunn fcam tíí felu, fagöt
b<ftm : „macgt fje- eg míc þét óþa ft' (og
fama mcettu fletn ptDar fegja). 1þ6 honn fá*
tcrfuc oatri og lifDi 6 6brepttum FofH Daglega,
bauö tjann famt til bocDé meb fée á ffunDuttt
Eignarmonmtm. fþegar fottu baná einboerjtí
ftnnt þéftt luio af bottum til þefé (agt, foaraDi
tjatt'n: „0#u aéfítr oortr oitcir menn, optöts
e, ^eir ocl, í> mD efnin (cpfa fram ao reíDa, ett,
„cf ecfi, er ccfi cetbt aD ffepta pöi pgt. Jjol
„ þegar fumir dfa einámtið ttl aD eta, cta Pttr#
■j, ir metm einúngt* tii aD lífa." ©p® rae-
1, JSinp, íía á*f*i