Alþýðublaðið - 27.04.1947, Qupperneq 2

2
ALÞYBUBLA©!©
Sunnudagur 27. apríl 1947.
Minnlngaroríh
Elísabet Guðmunds-
dólfir.
FYRIR NOKKRU var til
moldar borin frú Elisabet
Guðmundsdóttir, veitinga-
íkona íí Búðardal. Segir mér
svo 'hugur um, að fyrir fleir-
ium hafi farið eins og mér,
að þeir he'fðu óskað að votta
íhenni virðingu sina látinni,
(þakklæti sitt og falslaust
vinarþel, svo og aðstandend-
'um hennar -samhyggð sina,
ihefðu þeir orðið þess á-
skynja, hvenær útför hennar
færi fram.
Með Elísabetu Guðmunds-
dóttur er fallinn i valinn einn
framtakssamasti hugsjóna-
rnaður, sem ég hef kynnzt í
Dölum vestur. Hún minnti
tmig alltaf á Eggert Ólafsson,
hinn breiðfirzka vormann
ísiands. Hún hafði innilegan
álhuga fyrir því, að leysa
toyggðir Breiðafjarðar úr
þeim doða og dróma, sem
henni fannst rikjandi þar á
svo mrögum sviðum. Og hún
lét ekki sitja við áhugann
einan. Fyrr fáum árum gift-
ist hún eftirlifandi manni
sínum, Magnúsi Rögnvalds-.
-syni, verkstjóra í Búðardal,
sem varð henni hinn bezti
förunautur og studdi fram-
faraviðleitni hennar og
framtak af dáðum og dreng-
skap, eins og hans var von og
vísa. Hófu þau þegar i stað
starfrækslu gisti- og veitinga-
iiúss í Búðardal, en til þess
tima var enginn slikur stað-
lur fyrir hendi þar á staðnum,
jþrátt fyrir mikinn og síauk-
ánn ferðamannastraum í gegn
um héraðið.
Mun bygging og starf-
ræksla gistihússins halda
uppi nafni frú Elisa'bétar um
langan aldur, þótt henni því
imiður entist ekki aldur til að
sjá aðra og meiri drauma
sina um framkvæmdir þar
vestra rætast. Mátti þó til
sanns vegar færa, að hún
væri þegar búin að blása
iiýjum anda um aukinn gró-
anda og fegurra og betra líf
um nágrenni sitt. Hún var
óþreytandi í því að t(ala
kjark í menn, hvetja þá til
framtaks og menningar, leiða
þeim fyrir sjónir nauðsyn á
itilkomu nútímatækni við bú-
skap, jafnt sem á öðrum
sviðum athafnalífsins og
skora á þá að auka ræktun
og taka upp meiri fjölbreytni
í ibúskaparháttum.
Sjálf var hún til fyrir
myndar um dugnað og bú-
hyggindi. Var það ekki ó-
sjaldan, að hún stæði upp,
eftir mikið og erfitt dags-
verk, tæki sér garðáhald í
hönd og færi að hlúa að
tolómum í garðinum sínum
eða jarðarávöxtum. Hún
.
■ ■&:!'
“^T • -
Að gefnu tiíefni viljum vér hér meö taka fram: Ástæður
fyrir því, að vér sjáum oss fært að taka upp þá nýbreytni í bif-
reiðatryggingum, að lækka iðgjöld á þeim bifreiðum, er sjald-
an yalda tjóni, eru meðal annars:
Ódýr og hagkvæmur rekstur.
Framúrskarandi hagkvæmir endurtryggingarskiimálar.
Að hagnaður, sem kann að verða af tryggingarstarfsem-
v- inni, verður notaður til þess að lækka iðgjöldin, en ekki
til þess að greiða háan arð til hluthafa, svo sem tíðkast
í tryggingarhlutafélögum.
Samvinnutryggingarnar gerðu endurtryggingarsamning
við sænsku samvinnutryggingarfélögin, og eru þessir samn-
ingar sérstaklega hagkvæmir, enda byggjast þeir ekki á
gróðavon endurtryggjenda, heldur samhjálp fyrir góðu mál-
efni. Samningarnir eru gerðir til margra ára og tryggja afkomu
Samvinnutrygginga eins vel og.hægt er. Það má geta þess, að
hin sænsku samvinnutryggingarfélög greiða sænskum bifreiða
eigendum allt að 50// afslátt af.iðgjaldi fyrir þær bifreiðar, sem
ekki hafa orðið fyrir tjóni í 4 ár.
Samband ísl. samvinnufélaga hefur tryggt afkomu Sam-
vinnutrygginga með 500,000 króna framlagi í tryggingarsjóð.
Hafi orðið tap á bifreiðatryggingum hjá þeim félögum,
sem rekið hafa þá starfsemi hér á landi, hefur slíkt tap or-
sakað iðgjaldahækkun, samanber hækkun þá, er Almennar
Tryggingar h.f. og Sjóvátryggingarfélag íslands auglýstu
fyrir nokkrum dögum.
Umferðamálin hér á Iandi eru nú orðin aðkallandi vanda-
mál. - Daglega koma fyrir umferðaslys, og ekki ósjaldan ber-
ast fregnir um dauðaslys á mönnum. Þegar samvinnutrygg-
ingar tóku upp hið nýja fyrirkomulag um iðgjaldaafslátt, vildu
þær stuðla að auknu öryggi í umferðarmálum. Fyrirkomulag
þetta er mjög algengt erlendis og gefst alls staðar vel.
Er ekki sanngjarnt, að eigendur þeirra bifreiða, er sjaldan
vaída tióni, fái ódýrari tryggingu?
Reykjavík, 28. apríl 1947.

Samvlnnulryggingar.
Nýju og gömlu dansarnir í G.T.-húsinu
í kvöld kl. 10. —
® Aðgöngumiðar seldir frá kl. 6.30 e. h.
hafði óbilandi trú á gjaf-
mildi móður náttúru og leit
í anda stórbýli og víðáttu-
mikilar sáðlendur, þar sem nú
eru lítil kot og kargaþýfi.
Getur sá, sem ekki þekkir
til staðhátta, vart gert sér í
hugarund, við hvílíka örðug-
ileika sá á að etja, sem leggur
í það brautryðjendastarf, er
hér að framan er lýst. En frú
Eíllsabet bauð öllum erfið-
leikum byrgin. Hún var ein
þeirra kveniskörunga, sem
við höfum beztar átt, því að
baki þreks hennar og dugn-
aðar sló heitt hjarta, sem
ekkert máti aumt sjá og öll-
um vildi hjúkra og liðsinna.
Slíkt er .eðili þeirra kvenna,
sem dáðar eru, lifandi sem
liðnar.
Elísabet Guðmundsdóttir
er ein þeirra kvenna, sem
dáðar verða, og það löngu
eftir að hún hefur lokið
störfum sinum hér á meðal
okkar. Hún var í senn stór-
brotin og veikgeðja. Hún
ruddi öllum hindrunum úr
vegi í kappi sínu að settu
marki, en samtímis leið hún
sálarkvalir vegna þeirra, sem
bágt áttu eða henni fannst
vem settir hjá sólarmegin í
flifinu. Það var því engin til-
viljun, sjík kona yrði
brautryðjandi fyrir stefnu
Alþýðufloksins heima í hér-
aði, enda vann hún málstað
flokksins það gagn, er 'hún
mátti, enda þótt tími hennar
frá nauðsynjastörfunum væri
naumur og henni væri hasl-
aður völlur á öðrum vett-
vangi e.n þeim, sem beinast
liggur við tiil áhrifa á þjóð-
mál.
Ég kveð frú Elísabetu með
trega í brjósti. Hún v,ar vin-
föst kona og heil, þar sem hún
tók því. Manni sínum var hún
slík eiginkona, að vart mun á
betri kosið, enda veit ég, að
harmur hans er þyngri en
tárum taki. En Magnús
Rögnvaldsson er karlmenni,
sem huggun mun veitast við
það að bera það merki fram
tiil sigurs, er þau voru svo
samtaka um iað reisa. Mun.
hann ekki fara ólífet að og
Ólafur, faðir Eggerts Ólafs-
sonar, er hann frétti andlát
hins elskaða vinar síns. Veit
ég og, að ekki hefði annað
betur fallið hinni látnu,
ágætu vinkonu minni, sem ég
kveð með sárum söknuði. ,
Gunnar Stefánsson,