Tíminn - 08.01.1964, Síða 7

Útgefandi: FRAMSÓKNARFLOKKURINN
Framfcvæmdastjórl: Tómas Axnason. — Ritstjórar: Þórarinn
Þórarinsson (áb), Andrés Kristjánsson, Jón Helgason og Indriði
G. Þorsteinsson. Fulltrúi ritstjómar: Tómas Karlsson Frétta-
stjóri: Jónas Kristjánsson. Auglýsingastj.: Sigurjón Davíðsson,
Ritstjórnarskrifstofur i Eddu húsinu, símar 18300—18305 Skrif
stofur Bankastr. 7. Afgr.sími 12323 Augl., sími 19523 Aðrar
skrifstofur, sími 18300. Áskriftargjald kr. 80,00 á mán. innan.
lands. í lausasölu kr. 4.00 eint — Prentsmiðjan EDDA h.f —
Hentistefna Bjarna
Stjómarblöðin finna, að ríkisstjornin nýtur nú annars
og minna álits hjá þjóðinni en fyrir kosningar í vor.
Blekkingarnar, sem þá hjálpuðu stjórninni, hafa afhjúp-
ast. Röksemdir Framsóknarmanna hafa verið staðfestar
af reynslunni. Nú má því ekkert láta ógert til að finna
Framsóknarmönnum eitthvað til foráttu, svo að þeir
njóti ekki góðs af því að hafa sagt þjóðinni satt.
Mbl. og Vísir telja sig nú hafa fundið púðrið, sem
muni duga. Forustumenn Framsóknarflokksins eru ekk-
ert betri en Bjarni Benediktsson Þeir eru með kaup-
hækkunum, þegar þeir eru í stjórnarandstöðu, eins og
Bjarni var 1958, en annars á móti þeim.
En hér eins og endranær, eru staðreyndirnar óhagstæð-
ar málflutningi íhaldsblaðanna. Stefna Framsóknarmanna
í dag hefur ekki breytzt síðan 195b, þegar þeir voru í
stjóm. Stefna Bjarna hefur hins vegar breytzt.
Haustið 1958 beittu Framsóknarmenn sér fyrir því, að
kaupmáttur launa yrði ekki minni en í októbermánuði
það ár. í dag berst Framsóknarflokkurinn enn fyrir því,
að kaupmátturinn verði ek'ki minni en hann var þá. Þeir
gera hér sömu kröfu til núv. ríkisstjórnar og þeir gerðu
til sinnar eigin stjórnar, þótt eðlilegt væri að gera rneiri
kröfur nú en þá, vegna aukinna þjóðartekna.
Eftir kauphækkanirnar á dögunum, er Dagsbrúnar-
kaupið kr. 32,20 á klst. í októbei 1958 var Dagsbrún-
arkaupið kr. 21.85 á klst. Það hafur hækkað um 47,4%
á þessum tíma. Síðan í marz 1959, er núv. útreikning-
ur framfærsluvísitölunnar hófit, hefur vísitala vöru-
og þjónustu hækkað úr 100 í 166 stig. eða um 66%.
Þegar fjölskyldubætur eru reiknaðar með hjá þeim,
sem njóta þeirra, hefur framfærsluvísitala hækkað
úr 100 í 146 stig á þessum tíma eða um 46%. Fram-
undan eru svo nokkrar fyrirsjáenlegar verðhækkan-
ir. Þetta sýnir, að kaupmáftur launa, miðað við 8 klst.
vinnudag, er nú almennt minm hjá láglaunafólki en
haustið 1958, og það miklu rnun minni hjá öllum
þeim, sem ekki njóta fjölskyldubóta.
Það er ekkert ósamræmi né ábyrgðarleysi fólgið í því
hjá Framsóknarmönnum að berjast fyrir því að kaup
máttur launa eftir 8 klst. vinnudag verði ekki lakari nú
en hann var haustið 1958, því að það var sú krafa, sem
þeir gerðu til sinnar eigin stjórnar, þegar þjóðartekjurn-
ar voru þó mun minni en nú. Og vissulega á þetta ekkert
skylt við vinnubrögð Bjarna Beuediktssonar og félaga
hans, sem börðust fyrir miklum kauphækkunum 1958
þegar kaupmáttur daglaunanna var meiri en nú, en vilja
hins vegar ekki láta launin hafa sama kaupmátt nú og þá,
þrátt fyrir auknar þjóðartekjur Þau vinnubrögð sýna
ábyrgðarleysi og hentistefnu. er ber að fordæma.
Neiía staðreyndim.
Enn halda stjórnarblöðin áfram að neita þeim staó
reyndum, að núv. stjórnarstefna heiur gert stórum lak
ari hlut unga fólksins og annarn beirra, sem eiga eftr
að eignast eigin íbúðir, reisa bú og koma upp atvinnu
fyrirtækjum. Það er þó öllum ljost, að siðan „viðreisn
in“ kom til sögu, hefur allur stofrk ostnaður stórhækk
að, lánskjör hafa versnað og ýmis opinber aðstoð verif
skert, t. d. framlag atvinnuaukmngarsióðs Verðhækk
un sú, sem hefur orðið á meðalibúð, gerir ein talsverl'
meira en að gleypa |það lán, sem Húsnæðismálastofnunin
veitir. Þannig hefur ,viðreisnin“ gert hlut unga fólks-
ins miklu lakari og örðugri en hann áður var.
fÍMINN, miðvikudaginn 8. janúar 1964 —
MfaSfer Lippmann ritar um alþj6#amál!8Br"""-l"í^**u,**ww"ia—
jÞýzku þjóöarhlutarnir tveir
eiga aö finna leið til samstarfs
Það er nauðsynlegur aðdragandi að samemingu Þýzkaianls
FUND'UR þeirra kanslara
Þýzkalan’ds og forseta Banda-
ríkjanna 1 Texas hefur valdið
athyglisverðri breytingu á af-
stöðu Þjóðverja qg Bandaríkja
manna hvorra til annarra. Við
fyrri komur kanslara Þýzka-
lands til Bandaríkjanna hefur
megintilgangur heimsóknarinn-
ar verið að fá nýja yfirlýsingu
forsetans um, að Bandaríkin
ætluðu að standa við fyrri
skuldbindingar sínar.
Hinar gömlu skuldbindingar
voru endurnýjaðar í Texas.
Bandaríkin munu ekki flytja
herafla sinn burt af þýzku landi
né taka þátt í samningaviðræð-
um um Þýzkalandsmálin, nema
samþykki, tillögur og þátttaka
Sambandslýðveldisins komi til.
En þetta var ekki sá þáttur
heimsóknarinnar, sem mestan
áhuga vekur. í raun og veru
er engum efa undir orpið, að
þessi þjóð stendur við skuld-
bindingar sínar. Meginatriðið
var að fá staðfestingu kanslar-
ans á því, að þarna sé um að
ræða upphaf nýs tímabils í
Þýzkalandsmálunum og veita
honum í staðinn uppörvun og
stuðning í átökunum við leifar
hinnar gömlu stjórnarstefnú
MEGINVANDINN í samskiptT
um Bandaríkjamanna og Þjóð.
verja er leitin að færri leið til
að koma í kring endursamein-
ingu Þýzkalands. Slík leið hlyti
jafnframt að stuðla að aukinni
einingu á meginlandi Evrópu.
Adenauer kanslari stóð á þvi
fastar en fótunum, að við ítrek
uðum stuðning okkar við leið,
sem hlaut að gera sameiningu
Þýzkalands óframkvæmanlega
án þess að valda nýju stríði.
Vegna þessa voru samskipti
Þýzkalands og Bandaríkjanna
aldrei svo traust sem skyldi,
meðan Adenauer kanslari fór
með völd. Honum fannst alltaf,
að hann yrði að fá nýja full-
vissu um að við værum enn
fylgjandi þessari hættulegu og
þess vegna ófæru leið.
Verulegar vonir standa tiL
að Erhard kanslari og Gerhard
Schröder utanríkisráðherra
ætli — ef unnt reynist að draga
úr áhrifunum af stefnu Aden-
auers eða sigrast á þeim — að
gangast inn á þá einu stefnu.
sem getur leitt til friðsamlegr-
ar endifrsameiningar Þýzka-
lands og þá Evrópu um leið
ÞESSI breyting hófst þegar
Adenauer missti hreinan meiri
hluta meðal þjóðar sinnar í
september árið 1961 Það var
tveimur árum áður en hin nýja
stjórn tók við völdum Hin
nýja stjórn leggur á þetta
mikla áherzlu og athafnir henn-
ar eru meira sannfærandi en
þau orð, sem þeir Erhard og
Schröder hafa til þessa talið
hyggilegt að viðhafa.
Gleggst kemur breytingin
fram í breyttri afstöðu til ríkj-
anna í Austur-Evrópu. Á árun-
um milli 1950 og 1960, meðan
Adenauer hafði hreinan meiri
hluta að baki sér, taldi Sam-
bandflýðveldið^ig knúið til að
f X WA? 5|»pef ”d11
. I-Iallstein-kenningu. Samkvæmt
henm átti stjórnin í Bonn eng
in stjórnmálaleg samskipti við
stjórn neins ríkis, sem stóð í
stjórnmálasambandi við Austur
Þýzkaland Ráðstjórnarríkin
sjálf voru þarna eina undan-
tekningin.
Hallstein-kenningunni hefur
ekki verið hafnað formlega.
Hún hefur þó verið sniðgengin
nú í seinni tíð og stjórnin í
Bonn ' hefur verzlunarsendi-
nefndir, undir forsæti stjórn-
málaerindreka, í mörgum
Austur-Evrópuríkjum. Þetta er
stórt skref í átt til sameiningar
í Evrópu og auk þess eitt af
því, sem heyrir til óhjákvæmi-
legum undirbúningi undir hugs
anlega endursameiningu Þýzka-
landanna tveggja. Um leið og
efnahagsleg, stjórnmálaleg og
menningarleg samskipti aukast
mill'i hinna tveggja hluta Evr-
ópu hljóta samskiptin milli
Austur- og Vestur-Þýzkalands
einnig að aukast.
SEGJA MÁ, með nokkurri
vissu, að engin önnur leið sé
fær til endursameiningar
Þýzkalands Stefna Adenauers
um bann gegn viðurkenningu
og svo lítil samskipti sem fram
ast var unnt, gat aldrei leitt
til endursameiningar. Til þess
að það gæti orðið, varð að gera
ráð fyrir því ómögulega, það
er að segja, að Sovétríkin af-
hentu Vestur-Þýzkalandi Aust-
urÞýzkaland ' skilyrðislaust.
Þetta er svo einstaklega ólík-
legt, að gild ástæða hefur ver-
ið til að efast um einlægni Ad-
enauers í sambandi við endur-
sameininguna og láta sér til
hugar koma, að innst inni hafi
hann heldur kosið, að Þýzka-
land héldi áfram að vera í
tvennu lagi.
Stefna aukinna samskipta
milli oeggja hluta Þýzkalands
og milli beggja helminga Evr-
ópu byggist á þeirri skoðun,
sem óneitanlega er skynsamleg,
að þýzku þjóðarhlutarnir tveir
muni finna leið til sameiningar,
ef þeir geta komið saman, átt
viðskipti saman, unnið og leikið
sér saman. Nema þá því aðeins
að stórveldin kæmu í veg fyrir
það, eitt eða fleiri.
MÉR virðist því, að heil-
brigð bandarísk stefna gagn-
vart Þýzkalandi krefjist ákveð-
Frímhaic á 13. síðu
Frá fundi þeirra Johnsons og Erhards í Texas.
7