Tíminn - 17.09.1964, Side 3

I
HEIMA OG HEIMAN
HELENA RUBINSTEIN

Gyðingastúlkan
sem varð ríkasta
kona Ameríku
Stuttum, ákveðnum skrefum gekk þessí litla kona, með
einbeitnina í augum og klædd samkvæmt nýjustu Dior-
tízku, inn í glæsta verksmiðju sína á Long Island og virt-
ist alls ekki taka eftir nafni sínu, rituðu geysistórum
stöfum yfir þvera framhlið byggingarinnar. í annarri
hendi hélt hún á krukku með fegrunarmeðali. Helena
Rubinstein var á leið til vinnu.
Þessi 92 ára gamla kona, sem
storkar þjófum og ræningjum,
sem brjótast inn á heimili henn
ar, finnst bæði auðvelt og
skemmtilegt að vera drottning
í ríki fegrunarlyfjanna, því
heimsveldi, sem hún hefur
byggt upp á sex tugum ára.
Hún er kölluð Madame, Princ
ess eða Queen o/ Beauty Sci-
ence og sögð eiga 100 milljónir
dollara í beinhörðum pening-
utfi.
Þrátt fyrir upp'nrópanir ann-
arra um, hve ungleg hún sé,
fer hún ekki i launkofa með
aldur sinn og þegar vinur henn
ar Picasso spurði hana einu
sinni hreinskilnislega, hve göm
ul hún væri, svaraði hún án
þess að blikna: „Eldri en þú“.
„Markmið milt í lífinu hefur
verið að halda konum ungum
og fögrum. — Ég get ekki.þol-
að það þegar fóík er að tala
um, hve ég eigi margar millj-
ónir. í hreinskilni sagt hugsa
ég ekki um peninga. Þúsundir
kvenna ættu að vera mér þakk-
látar, því að ég framleiði allt
til þess að gera þeiin mögulegt
að varðveita fegurð sína . . .“
„Þegar ég var barn, var ég
óttalega lítill, eigingjarn kjáni,
en þegar ég gekk út í viðskipta
lífið hugsaði ég ekki lengur um
sjálfa mig, starfið átti mig ó-
skipta. Þegar ég var 25 ára
gömul var ég orðin svo rík, að
ég hefði ekki þurft að vinna
meira um ævina, en ég hélt
áfram — því að ég var fædd
til að vinna meira og vinna
meira.“
Helena Rubinstein er fædd á
jóladag í Crackow í Póllandi,
ein af átta dætrum Gyðinga-
kaupmanns í meðal efnum.
Þegar hún var barn, safnaði
hún brúðum og hafði fyrir leik
að lita hár þeirra með jurta-
litum. Svo fór hún úr föður-
garði til Ziirich og hugðist fram
kvæma ósk föður síns um,
að verða læknir.
„Þegar ég kom í háskólann
fann ég brátt, að ég myndi aldr
ei hafa áhuga á skurðaðgerðum
og ég var hrædd við blóð“, seg-
ir hún. Eftir uppgjöf í námi og
rifrildi við föður sinn út af
ungum manni (,,ég var föður
HMMM
mínum mikil vonbrigði"), fór
hún til Ástralíu til ættingja
sinna þar.
Samkvæmt Rubinstein-þjóð-
sögunni, var það andlitslitur
hennar, er rak hana út í við-
skiptalífið. „Þegar ég fór að
heiman gaf mamma mér nokkr
ar dósir af næturkremi, sem
hreinsaði húðina og gerði hana
fallega. Allar stúlkur og kon-
ur dáðust að andlitshúð minni
og fannst þær sjálfar vera veð-
urbarnar og hrukkóttar".
Helena gaf vinkonum sínum
flestar kremdósirnar, og sagði
að kremið hefði efnafræðingur
í heimalandi hennar búið til úr
jurtum og trjáberki í Karpata-
fjöllum.
Þegar birgðir hennar voru
þrotnar bað hún um meira að
heiman og fór nú að selja
hverja kremkrukku á einn doll-
ar. Þessi höndlun endaði með
því að hún setti á stofn litla
verzlun árið 1902, — „og allt
gekk mér i hag frá byrjun“.
segir hún.
Enn þann dag i dag er þetta
fyrsta fegrunarlyf hennar á
markaðnum og nefnist Valaze.
„Það er eftirlætið mitt“, segir
gamla konan nú. Frá Ástralíu
hélt hún til Evrópu með 100
þúsund dollara í vasanum „til
þess að mennta mig og læra
húðfræði“.
í blóra við ráðleggingar allra
góðra manna stofnaði hún Mai-
son de Beaute í Lundúnum ár-
ið 1908 í bezta verzlunarhverfi
borgarinnar. Hún giftist þetta
sama ár rithöfundinum Edward
Titus og lífið brosti við henni.
Ári síðar eignaðist hún fyrsta
son sinn, Roy, sem nú er ann-
ar aðalframkvæmdastjóri risa-
fyrirtækisins.
Árið 1912 eignaðist hún ann-
an son, Horace. en hann lézt
nokkrum árum síðar. Nú fór
hún að færa út kvíarnar, stofn-
aði fyrirtæki i París, en er
fyrri heimsstyrjöldin brauzt út
flutti hún vestur um af til Ame-
ríku.
„Ég kom til Ameríku að vetr
arlagi. Allar konur notuðu
hvítt dauðapúður, varir þetrra
voru gráar, en nefið rautt af
kulda“. Hún stofnaði fyrirtæki
víðs vegar um landið og færði
alls staðar út kvíarnar á milli-
stríðsárunum. Hún skyldi við
mann sinn og giftist aftur og
hóf síðan herferð á mörkuðum
Evrópu.
f dag eru vörur hennar seld-
ar í meira en hundrað löndum.
Hjá henni starfa yfir 30.000
manns í rannsóknarstofum verk
smiðjum og verzlunum í 14 ríkj
uim, og hún græðir 60 milljónir
dollara á ári hverju. Hún hef-
ur marga hildi háð á samkeppn
issviðinu, en nú er stríðinu lok
ið. „Heimurinn er svo stór, að
þar er rúm fyrir alla“, segir
hún.
Helena Rubinslein sjálf er
sannarlega kona andstæðnanna.
Um hana hafa spunnizt alls kon
ar sögur, sumar leyndardóms-
fullar ,en samt er hún aðeins
venjuleg kona, sem grætur á
sorglegum kvikmyndasýningum,
elskar kvöldgöngur í svölum
andvaranum, þykir gatnan að
grípa I spil og er málug eins
og aðrar konur. Um karlmenn
ina í lífi hennar segir hún
hreinskilnislega:
„Þeir spiluðu aldrei mikla
rullu í lífi mínu“.
Um skilnaðinn frá fyrri eig-
inmanni sínum, sem hún bjó
með í 18 ár segir hún: „Hann
var í Frakklandi, en ég í Ame-
ríku. Hann vildi ekki skilnað.
En hann hafði alltaf mikinn á-
huga á konum og ég hafði eng-
an túma. Það er sama hvað það
er, allt krefst mikils tíma . . .“
Helena Rubinstein hefur ver
ið talin ríkasta kona í Ameríku,
en þó fara sögur af sparsemi
hennar.
Sagt er, að þegar hún heim-
sæki fyrirtæki sln, hvort held-
ur í East Hills, Long Island eða
París, gangi hún um og slökkvi
öll óþarfa Ijós. Hún á nú fjór-
ar einkahallir sem ekki erfjarri
lagi að kalla svo, en eitt sinn
voru þær átta.
í húsinu hennar við Park Av
enue eru 26 herbergi og má
segja, að heimilið sé eins og
stórt listasafn. Þar eru lista-
verk eftir Modigliani, Picasso,
Derain, Roualt, Dufy, Matisse,
Dali, auk óteljandi annarra list-
muna.
Og enn er gamla konan í
fullu fjöri og skákar jafnöldr-
um sínum með fagurlegu útliti,
eins og í Ástraliu forðum.
Um líf sitt í heild segir hún:
„Ég sé ekki eftir neinu, sem ég
hefi gert. Hvað sem ég geri,
það geri ég á minn eigin kostn-
að, og ég get ekki alltaf hagað
mér eins og aðrir vilja“.
PILTAR,
EFÞlÐ EfGIÞ UNNUSTUNA
ÞÁ Á É(? HRINGANA /
Á/2SA7/7

Engin yfirlýsing?
Stakste’inahöfu'ndur Morgun-
blaðsins er í harla úfnu skapi
um þessar mundir eg sendir
Tímanum ófagran tón. í bæn-
um brosa menn hins vegar í
kampinn og þykjast vita, af
hverju geðillskan stafi. Sú á-
stæða er eins og hrúðurkarl á
Moggasálinni um þessar mund-
ir og feimnismál, sem ekki má
nefna á þeim bæ. Feimnismál-
ið, sem þessum ósköpum veld-
ur, er svonefnd Ágústarskýrsla
og allur hrakfallabálkur Mogga
manna í sambandi við birtingu
hennar. Þess vegna reyna þeir
að ná sér niðri á einhverju
öðru, þegar vikið er áð Ágústs-
skýrslunni.
Tíminn kann því miður eng-
in Iæknisráð við þessum krank-
leika í skapinu á Moggamönn-
um, en fyrst ekki er hægt að
birta neina Ágústar-yfirlýkingu
þar lengur, og engin önnur
handhæg yfirlýsing jafngóð
virðist tiltæk á ritstjórninni
þessa daga, væri ef til vill
reynandi fyrir ritstjórann að
spyrja manninn, sem skrifar
Reykjavíkurbréf Morgunblaðs-
ins, hvort haivn vilji ekki vera
svo góður að gefa yfirlýsingu
um það, að hann hafi alls ekkí
ætlað sér áð gera gælur við
kommúnista, þegar hann vék
að Moskvufundi þeirra s.l.
sunnudag. Sú yfirlýsing færi
vel næst á eftir Ágústarskýrsl-
unni, og Moggi gæti svo sagt
á eftir, að þetta væri nú í anda
New York Times.
En merkilegt sálfræðilegt
ra'nnsóknarefni um hugrenn-
ingatenigsl væri það, hvers
vegna höfundi staksteina datt
í hug hakkavél, þegar hann
ræddi þessi mál.
Bíla- & búvélasalan
NSU Prins '63
Simca 1000 fikínn 18 þús.
Taunus 17 m '62 Nýinafl
Opel Reckord 63— ‘64
Taunus 17 m 61 Station.
Sem nýi bíli
Mercedes-Bens ‘58—'62
Chevrolet '58—'60
Ramblei American 64
Sjálfskiptui Skipti á stærri
bfl. nýium amerískum óskast
Vörubilari
Skannia '63— 64 sem nýti
bQai
Mercedes-tíens 322 og 327.
'60— '63
Volvo ‘55—‘62.
Chevrolet '55—'60.
Dodge ‘54—-61
Ford ‘55—‘61.
Salan er orugg ijá okkur.
Bíla- & búvélasalan
við Miklatorg — Símt 2-31-36
FARÞEGAFLUG-FLUGSKÓLI
Atvlnnurekendur:
Sparlð tfma og peninga — látiS okkur flytjo
viSgerSarmenn ySar og vorohluti, örugg
þjðnusta.
FLUGSYN
rfMINN, fimmludaginn 17. september 1964 —