Alþýðublaðið - 10.05.1957, Side 6

s
Alb vSublaðið
Föstudagur 10. maí 1957
Útgefandi: Alþýðuflokkurinn.
Ritstjóri: Helgi Sæmundsson.
Fréttastjóri: Sigvaldi Hjálmarsson.
Biaðamenn: Björgvin Guðmundsson og
Loftur Guðmundsson.
Auglýsingastjóri: Emilia Samúelsdóttir.
Ritstjómarsímar: 4901 og 4902.
Auglýsingasími 4906.
Afgreiðslusími: 4900.
Prentsmiðja Alþýðublaðsins, Hverfisgötu 8—10.
Góðir gestir frá OEEC
UHDANFARNA daga hafa
dvalizt hér á landi í heim-
sókn góðir gestir frá OEEC,
efnahagssamvinnustofnun
Evrópulandanna, þeir J. F.
Cahan, aðstoðarforstjóri
stofnunarinnar, E. Erichsen
og K. Andersen. Er þetta
fyrsta heimsókn ráðmanna
OEEC og munu þeir hafa
rætt við íslenzk stjórnar-
völd um starfsemi stofnun-
arinnar og ýmislegt varð-
andi efnahagssamvinnumál
þátttökuríkja.
Efnahagsstofnunin var
upphaflega stofnuð í sam-
bandi við framkvæmd Mar-
shaliáætlunarinnar, sem ís-
lendingar nutu í ríkum mæli
góðs af og hafði geysimikla
þýðingu fyrir uppbyggingu
atvinnuvega hér á landi á
erfiðleikatímum. Eftir að því
fyrsta hlutverki lauk, hefur
stofnunin starfað áfram að
aukinni efnahagssamvinnu
Evrópuríkjanna og haft
verulega þýðingu í þeim efn
um.
íslendingar selja nú um
45 % af öllum útflutningi sín
um til þeirra landa, sem
taka þátt í efnahagssamvinn
unni, en kaupa þaðan um
42% af öllum innflutningi
sínum. Má af þessum tölum
marka, hversu mikilvæg
samvinna okkar við þessi
Helen Keller
FY'.RiR iöngu hefur nafn
Helenar Keller borizt um
víða veröld. Hún er óræk
sönnum þess, hve langt mann
eskjan kemst, þótt hún tnissi
það, sem dýrmætast er hverj
um einstaklingi, sjón og
heyrn. Þrekvirki hennar,
sem sigrazt hefur á mestri
mannlegri reynslu, er for-
dæmi öllum þeim, sem ekki
ganga heilir til leiks. Með
fádæma elju og þreki tókst
henni að læra að tala, þótt
hún heyrði ekki, skrifa og
lesa, þótt hún sæi ekki og
lyfta sér upp úr auðnartómi
skugga og þagnar. Hún er
hin menntaðasta kona, rit-
höfundur og hugsuður, hress
í framkomu og glöð í "anda.
Helen Keller hefur hvar-
vetna viljað miðla öðrum af
sárri reynslu sinni, en jafn-
framt hefur hún borið mann
legum þroska og sigri fagurt
vitni. Þannig hefur hún ver-
ið styrkur blindum og dauf-
dumbum, hvar sem hún hef-
ur farið, en engu síður er
hún öllum mönnum lifandi
tákn þess, hverju mannsand
inn fær áorkað með þraut-
seigju, viljakrafti og trú-
mennsku.
Helen Keller er nú öldruð
kona, hátt á áttræðisaldri, en
samt heldur hún ótrauð á-
fram að ferðast og vera öðr-
um til hjálpar og uppörvun-
ar. Megi henni jafnan vel
farnast og hennar njóta sem
lengst við, og gæfa fylgi
störfum hennar á ævikvöld-
inu.
S.G.T. Félagsvisfin
í G.T.-húsinu í kvöltl kl. 9.
Síðasta spilakvöldið í vor.
DANSINN hefst kl. 10,30.
Aðgöngumiðasala frá kl. 8. — Sími 3355.
ríki er, enda teljast til þeirra
flest nágrannaríki okkar og
margar beztu og elztu við-
skiptaþjóðir. Er vonandi, að
þessi samvinna ekki aðeins
haldist sem bezt, heldur auk
ist í framtíðinni, enda eru
viðskipti við þessi grannríki
af mörgum sökum hin eðli-
legustu.
Nú eru á döfinni miklar
fyrirætlanir um að gera
þessi Vestur-Evrópulönd að
einu voldugu markaðssvæði.
Verði þessi áætlun að veru-
leika, mun hún vafalaust
reynast einn af hornsteinum
nýrrar Evrópu og bæta lífs-
kjör þeirra milljóna, er þar
búa. En mál þetta er á frum-
stigi og mikla erfiðleika þarf
að yfirstíga, áður en mark-
inu er náð. Er sjálfsagt fyrir
íslendinga að fylgjast með
því af athygli og hyggja að
hagsmunum sínum, þegar
hið nýja markaðsbandalag
kemst á legg. Hefur ríkis-
stjórnin fyrir nokkru síðan
falið þrem færum hagfræð-
ingum að kanna málið ýtar-
lega og fylgjast með því.
Það er athyglisvert að
heyra frá fyrstu hendi um
þessi mál, en hr. Cahan er
hinn fróðasti um þessi mál
sem önnur, er lúta að efna-
hagsmálum Vestur-Evrópu.
Herra forseti:
ÞAÐ VORU sannarlega góð-
ar fregnir fyrir heiminn að all-
ir erlendir innrásarherir hafa
nú verið fluttir á brott úr landi
Egypta, og þar með hefur endir
verið bundinn á hið hættuleg-
asta ástand, sem mundi hafa
getað leitt til nýrra bardaga í
nálægum Austurlöndum og haft
í för með sér ómælanlegar fórn-
ir á mannslífum og eyðilegg-
ingu á löndum og eignum. Þetta
eru góðar fregnir öllu fólki og
öllum þjóðum, sem að þrá sann-
an frið í heiminum, raunveru-
legan frið, en ekki aðeins frið
í orðum og upphrópunum. Ef
1 ófriðarástandið hefði haldizt
áfram í nálægum Austurlönd-
um, þá mundi þar brátt hafa
orðið allsherjar ófriður í þess-
um löndum, og allar líkur
benda til þess, að hann hefði
breiðzt út víða, ekki aðeins til
hinna nálægu ríkja Araba, held
ur mundu heimsveldin bráðlega
hafa leynilega tekið þátt í þess-
! um leik tortímingar, og síðan
hefði slík þátttaka orðið aug-
ljós og þriðja heimsstyrjöldin
í allri sinni grimmd og skelf-
ingu hafa skollið á. Þessu hef-
ur nú verið afstýrt — í bili að
minnsta kosti — og heiðarlegir
og góðviljaðir menn um allan
heim biðja þess og þrá það ein-
læglega, að traustur og varan-
legur friður komist á.
Máltækið segir: „Allt er gott,
sem endar vel“. En getum við
í sannleika sagt, að núverandi
málalok bindi raunverulegan
endir á hið hættulega ástand?
Það fer því miður fjarri því.
Við höfum ekki enn náð að rót-
um vandamálsins, og þessvegna
vex hið illa tré áfram og breið-
ir sínar þungu greinar yfir höf-
uð manna og skapar skugga efa-
semdanna, ótta og jafnvel hat-
| urs í sambúð þeirra. Við verð-
um að uppræta rætur vanda-
| málsins. Það er lausn þess, sem
nú bíður Sameinuðu þjóðanna.
| Vér, sem höfum fylgzt með
störfum Sameinuðu þjóðanna á
! undanförnum árum, minnumst
greinilega hinna ákveðnu mót-
mæla Arabaríkjanna, þegar
Ísraelsríki var stofnsett árið
j 1947. í kjölfar þess kom ófrið-
' urinn gegn ísrael árið 1948. Það
var hryllilegur viðburður.
Vopnahléssáttmálinn 1949 vakti
vonir okkar um það, að frið-
samleg sambúð gæti hafizt í
þessum þjáðu landshlutum.
Þetta varð þó aldrei og innrás
ísrael inn í Egyptaland hinn
29. október s.l. var sorglegasta
afleiðingin af fjandskapnum,
sem ríkti milli jDessara ríkja.
Það er ekki tilgangur minn að
meta hér eða dæma um orsak-
irnar eða afleiðingarnar af þess-
um viðburðum. Vér höfum orð-
ið að horfa upp á það, að ófrið-
ir brauzt út, og hefur geisað
fram til þessa dags. Þessi ófrið-
ur er nú á enda. Guði sé lof.
Ef friðu.r á að haldast verða
allir aðilar að gjöra sér far um
að læra af reynslunni og hug-
leiða ýms atriði þessa rpáls.
Margir áhrifaríkustu stjórn-
málarr ?nn fjölda margra landa
hafa Lvað eftir annað staðhæft
það, a '5 _ ísrael skuli áfram
standa. A blaðamannafundi í
Washington í gær viðhafði Eis-
enhower forseti þessi ummæli:
„Við verður að viðurkenna það,
að Israel er söguleg staðreynd.
„Við verðum að viðurkennaþað,
og vandamál þess eru svipuð
vandamálum sérhverrar ann-
arrar þjóðar“. Þess er einnig
að minnast, að Arabaríkin á
þessu landsvæði eiga einnig sín
Ræða Thor Thors ambassadors, aðalfullfrúa
Islands á allsherjarþingi Sam- þjóðanna.
vandamál við að etja, og við
verðum að skilja þau og leysa
þau á fullnægjandi hátt. Eitt af
erfiðustu og alvarlegustu vanda
málunum er meðferð á nálega
einni milljón Araba-flótta-
i manna, og þeim verður að fá
heimili og sæmileg og örugg
lífsskilyrði. Arabar og Israel
verða að ná samkomulagi um
lausn þessa brennandi vanda-
! máls, og það vekur vissulega
vönir okkar, að rausnarlegri
hjálp og einlægri aðstoð hefur
verið lofað í þessu alvarlega
máli af mörgum helztu þjóðum
heimsins.
Hvað snertir Aqaba-flóknn,
þá óskar íslenzka ríkisstjórnin
að tjá sig samþykka þeim yfir-
lýsingum, sem fulltrúar fjölda
margra ríkja hafa gefið hér,
þess efnis að flóinn og Tiran-
sundið eigi að vera opin fyrir
alþjóðlegum siglingum, og að
skipum allra þjóða beri réttur
til friðsamlegrar umferðar. Rísi
ágreiningur út af þessu máli
verður aðeins unnt að fá úr hon
um skorið hjá hinum alþjóð-
lega dómstól í Haag, en eigi
með öðru móti.
Herra forseti:
Þegar nú bardögunum milli
Egypta og ísraelsmanna hefur
slotað, þá skulum við vona, að
er tímar líða, þá takist þjóðum
Araba og ísrael að finna leið-
ir til að ná gagnkvæmum skiln-
ingi og leysa sameiginlega mál
þeirra, svo að þessi lönd beri
gæfu til að lifa í friðsamlegri
sambúð.
Undanfarna fjóra mánuði
hefur ríkt óvissa og mikill órói
í heiminum, og það hefur reynt
meira á styrk og starfshæfni
hinna Sameinuðu þjóða en
nokkru sinni fyrr. Hinar Sam-
einuðu þjóðir hafa komizt út
úr þessum hættulegu tímamót-
um í lífi þeirra og þessum eld-
raunum, að ég held styrkari en
nokkru sinni fyrr, og þora þess
vegna að horfa djarflega fram-
an í alla sína gagnrýnendur.
Okkur virðulegi, sístarfandi
forstjóri á vissulega skilirín
| mikinn hluta þakklætisins fvrir
þessi afrek, og hann hefur verð-
! skuldað virðingu okkar fyrir
'stjórnkænsku sína, samnings-
jlipurð og fórnfýsi. Okkur ber
heldur ekki að gleyma hinum
mörgu hæfileikamönnum með-
al starfsmanna Sameinuðu þjóð
anna, sem vissulega hafa lagt
sitt af mörkum við að aðstoða
forstjórann. Það er einnig stað-
reynd, að Sameinuðu þjóðirnar
geta aldrei verið meiri eða
Styrkari eða í rauninni neitt
annað, en það sem þátttökurík--
in vilja að þær séu. Við hljót-
um einnig allir að viðurkenna
það, að forseti Bandaríkjanna
og fulltrúar þeirra hér hjá hin-
um Sameinuðu þjóðum og í
Washington hafa sýnt mikla
stjórnvizku og þolgæði í þess-
um málum, og á þann veg hafa
þeir stýrt framhjá mörgum örð
ugum hjalla í þessu máli og
komið á viðunandi lausn. Það
er góðs viti, að Israel og Banda-
ríkin hafa samið um lausn þessa
máls í gagnkvæmu trausti, og
að forsætisráðherra ísrael hef-
ur byggt hina erfiðustu ákvörð-
un sína á trausti á hinum Sam-
einuðu þjóðum.
Það spáir einnig góðu um
framtíðina að íhuga það, að
hinn virðulegi utanríkisráð-
herra Egyptalands hefur jafn-
an komið fram af háttvísi og
stillingu á hinum hættulegustu
augnablikum hins örlaga-
þrungna kapítula sögunnar,
sem nú er góðu heilli lokið.
Með þessar hugleiðingar allar
fyrir sjónum okkar skulum við
horfa mót framtíðinni og vona
það, að friður og farsæld verði
hlutskipti allra þjóðanna í ná-
lægum Austurlöndum á kom-
andi tímum.
Laus sfaða,
Stúlku vantar í skrifstofu Mjólkureftirlits ríkisins
frá næstu mánaðamótum. — Laun samkvæmt launalög-
um. Umsóknarfrestur er til 25. þ. m.
Reykjavík, 9. maí 1957.
Mjóikureftirliísmaður ríkisins.
Yfirhjúkrunarkona óskast.
Ýfirhj úkrunarkonustaðan við Siúkrahús Siglufjarð-
ar er laus til umsóknar frá 1. október næstk. að telja.
Upplýsingar um kaup og kiör og annað varðandi starfann
gefur Olafur Þ. Þorsteinsson, sjúkrahússlæknir og und-
irritaður.
Umsóknir skulu sendar á bæjarskrifstofuna í Siglu-
fiði fyrir 1. júlí næstk. /
Siglufirði, 2. maí 1957.
BÆJARSTJÓRINN í SIGLUFIRÐI.
Jón Kjartansson*