Vísir - 22.09.1947, Qupperneq 9

'Mánuáagirm 22. septcœber 1947

V I S I R
að.losa skipið úr isnum. Við
urðum að Íiafa einhvern ör-
uggan stað til ]jess að kóma
þeim á. Cruzen kallaði á
Smenton foringja og sagði
honum að fara upp í Helit
copter-flugvélinni og freista
þess að finna vök.
Brátt tókst að losa sldpið,
en þá kallaði „Merrick“ í
talstöðina og kvaðst vera
mjög hætt komið. Ekki var
um annað að ræða en að
koma „Yancey“ í vök eina,
er var í nokkur hundruð
metra fjarlægð og hraða sér
síðan til aðstoðar „Merrick“.
En ísinn var svo þéttur, að
við urðum að draga „Yan-
cey“. Þetta gekk ofur hægt,
minnti mann helzt á draum,
er maður reynir að hlaupa,
en getur það ekki.
Allt í einu var kallað á
,,Northwirid“: „Eldur aftur í
skipinu“. Eldur og reykur
gusu upp frá vindunni, sem
dráttartaugin var fest í. Hin
miklu átök höfðu ofhitað
hemilinn á henni og kveikt í
olíu. Brátt tókst að ráða nið-
urlögum eldsins, en dráttar-
tauginni varð að slepþa. Loks
komst „Yancey“ í vökina,
þar sem það var öruggt í bili
og. „Northwind" hélt nú í átt-
ina til „Merrick“. En eftir
var að finna einhvern örugg-
an samastað. „Hvað dvelur
Helicopter-flugvélina ?“ taut-
aði Cruzen. „Merrick“ var
skorðað milli jaðars ísbreið-
unnar og gríðarstórs jaka,
um það bil 20 fet á hæð Is-
brjóturinn rak stefnið beint
inn í ísbáknið. „Fulla ferð á-
fram“, skiþaði Tliomas.
Skipið skalf og nötraði, en
skrúfuraar þyrluðu sjónum
hátt í loft. Brátt virtist „Mér-
rick“ vera laust, en ekki
hreyfðist skipið. Cruzen kall-
aði í talstöðina: „Er vélin í
gangi hjó ykkur?“ „Já“, var
svarað á Merrick, „en við
getum ekki hreyft okkur“.
„Northwind“ brauzt kring-
um skipið og tókst loks að
losa það alveg. Og nú kom
Helicopter-vélin. Smenton
flugmaður skýrði frá því, að
allstór vök væri í um það bil
íveggja .míina fjarlægð,ausft
ur af þeinxv
Það tók ékki nema um
hálfa klukkustund að koma
„Merrick“ í nýju vökina.
Hún var stór og virtist ör-
ugg. Þarna gátu skipin þrjú
legið nógu lengi, lil þess að
„Northwind“ gæti snúið aft-
ur til kafbátsins og komið
honum alveg út úr ísbreið-
unni, út í rúmsjó. Síðan ætl-
aði „Northwind“ að hjólpa
liinum skipunum þrem alla
leið inn í Hvalaflóa, með því
að fara varlega frá einni vök-
inni til annarrar. Þessir fjór-
ir viðburðaríku dagar höfðu
stælt alla og kennt okkur
ýmislegt. Enn myndi för okk-
ar verða seinleg og hættuleg,
en samt auðveldari en áður.
Það var auðvelt verk, að
koma „Mt. 01ympus“ og
„Yancey“ í vökina og er því
var lokið, var sent skeyti til
kafbátsins um að „North-
wind“ væri á leiðinni. Cruz-
en snéri sér að Thomas og
sagði: „Jæja, við höfðum nóg
að gera í dag, fannst þér
ekki?“
Kristján Guðlaugsson
hsstaréttarlögmaðar
Jón N. Sigurðsson
hér&ðsdómslögmaðor
4nstnrstrœti 1. — Simi S400.
Framh. af 6. siðu.
sjíka leigjendur meS öllu móti.
Mörgum þeirra tókst þaö.
DauSsföll og þaö, aö leigjendur
keyptu eöa byggðu hús sjálfir,
liafa valdiö þvi að margar ibúö-
ir hafa losnaö úr gömlu leig-
unni. Heil liverfi liafa risiö upp
af nýjum húsum á striösárun-
um. Full}rröa má, aö mestallt af
húsnæöi þessu, gama húsnæðiö,
sem rýínt hefir verið og nýju
husin, sé komiö á svartan
mai'kað. Húsaleigunefnd er lát-
in meta húsnæðiö til þess eins
að hægt sé að hafa réttar tölur
á leigusamningnum. Þaö sem
umfram er greitt er goldiö sem
fyrirframgreiðsla og engin
kvittun gefin fyrir upphæð-
inni.
Húsaleigulögin og
hermannaskálarnir.
Á þennan hátt hafa húsa-
leiguögin orðið til þess að skapa
okur og öngþveiti í húsaleigu-
málunum. Hvenær verður þeim
ófögnuði létt af þjóðinni? Þau
eiga það sameiginlegt með her-
mannabröggunum aö þau eru
ljót og aðeins hægt að réttlæta
tilveru þeirra meö þvi að þau
séu ófriðarráðstöfun. Stríðinu
lauk fyrir meira en tveimur ár-
um og húsaleigulögin og her-
ThorThors
einnig sendí-
herra Isiands s
Forseti íslands hefir skip-
að Tlior Thors, sendiherra
íslands í Bandaríkjiinum, til
þess að vera eihnig sendi-
lierra í Kanada.
í fréttatilkynningu frá rík-
isráðsritara um ríkisráðs-
fund, er haldinn var á föstu-
daginn, segir svo:
Á ríkisráðsfundi liötdnum
í dag, 19. þ. m., gaf forseti
Islands út forsetabréf um að
reglulegt Alþingi 1947 skuli
koma saman til fundar mið-
vikudaginn 1. október 1947.
Á sama fundi skipaði for-
seti íslands Thor Thors,
sendilierra íslands í Banda-
ríkjunum, til þess að vera
einnig sendiherra íslands í
Kanada.
Þá skipaði forseti Islands
Edwin Ober Pride til að vera
ræðismaður íslands í Boston
mannabraggarnir eiga aö
þurrkast burtu. Enda er það
sanníæring margra, að við af-
nám laganna muni leigan í nýju
húsunum lækka og húsnæðis-
leysið hverfa úr sögunni.“
og J. Hany La Brun til að
vera1 váraræðismaður Is-
lands i Pliiladelphiu.
Þá var Sigurði Guðmunds-
syni skólameistara veitt
lausn frá embætti.
Ennfremur voru gefin út
hráðabirgðalög um breyting
á lögum nr. 48,1946 um gagn-
fræðanám, og bráðabirgða-
lög um hreyting á lögum nr.
58, 1946, um menntaskóla.
Hafmagspottar
Kökuform
Vaskaföt
Tekatlar
Gruitnir matardiskar
Skaftpottar, emeteraðir
VexzL Ingólfax,
Hringbraut 38.
Simi 3247.
GUL-
BÖFUB
Klapparstíg 30r
Sími 1884.
Kjarnorkumaðurinn
106
£ftir oy ^o* Síuutar
Ritstjórinn við. „Planet“:
„Svo að þannig fer liún að því,
og það eftir allt, sem eg er
búinn að gera fyrir liana. Hvar
er Clark Kent? Því er liann
ekki liérna, þegar eg þarfnast
hans?“
Twiffic: „Má eg óska yður
til liamingju, ungfrú Lane.
Fyrsta blaðið, sem þér gefið
út, er stórsigur fyrir yður. Ef
þér lialdið svona áfraiii, þá
þurfið þér engu að kvíða urn
framtiðina.“
Lois: „Þakka yður fyrir,
herra Tsyiffic.“ Twiffic: „0g
það sem nieirá cr, Poly, glæpa-
hringur okkar mun hagnast
geysilega á þessari útgáfustarf-
semi, bæði beinlínis og óbein-
línis.“
Poly: „Ja, það er að segja,.
ef Lois Lane kemst ekki á
snoðir um að starfsmenn
blaðs hennar eru einhverjir
illræindustu glæpainenn lands-
ins, og að hún liefir ekki meiri
völd en sendisveinninn.“
C. féumuqhA:
- TARZAN -
/34
Karlljónið átti langa leið fyrir hönd-
um, en það hraðaði för sinni, eins mik-
ið og það gat. ótti þess óx eftir því sem
það færðist nær greni sínu, og það lét
hræðsluna í ljósi með reiðiöskrum.
En uppi á klettasillunni stóð Jane
með Ijónshvolpinn í fanginu, og vissi
ekki hvað til bragðs skyídi taka. Móð-
ir lians lá í andarslitrunum fyrir neð-
an klettinn og enginn var til að lnigsa
um hvolpinn.
Jane var cjnnig hrædd um að maki
ijónyrijvthnár muíidi þá og þegar koma
i ljós og þá’ var ‘ekki við góðu að
búast. Er hún lial'ði hugsáð sig um um
stund, ákvað liún að taka livolpinn
með sér.
Og þegar Jane liélt af stað inn i
skóginri að icita að filahjörðinni og
Tarzan, með livolpinn með sér, kom
karlljónið inn i rjóðrið, þar scm
Gombu hafði drepið maka þess.