Vísir - 04.03.1949, Blaðsíða 11

V I S I R
11
Föstudaginn 4. marz 1949
MlllllMIIIIIIIIIIIHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIHIIIHIim
gg • \Jicloría ~
| eða |
1 eiginkona 1
64 |
IlllílillllllllHIHIHHIHIIIIIIIIIIIHIIIIIIIIIIIIIIIIIHIIIIIIIIilllI
„Xei, það gerði hún ekki, en ef það var það, sem gerðist,
er eg ekkert liissa á, að hún fór að eins og reynd ber vitni,“
sagði Andrew og kenndi sársauka, er hann minntist þess
hverja orsök hann liafði talið valda að brottrekstrinum.
„Og ef þú elcki beinlínis óskar eftir því, að eg ski'ifi móð-
ur þinni og segi henni alla söguna, ættirðu að láta Rósa-
lindu vera i friði framvegis. Þú ert sannarlega búin að
koma nógu illu til leiðai\“
„Nei, aldrei á ævi minni ....,“ sagði hún og fór að
blístra kæruleysislega. „Er það sem mér heyrist, að allt
sé að falla í ljúfa löð. Tja, framkoma mín liefir sannar-
lega haft þau áhrif, að skriður liefir komist á Rósalindu.
Segðu henni, að hún hafi liaft rétt fyrir sér. Nú er eg komin
til fólks af minni stétt, í minn hóp, og eg liefi þegar kom-
ist að raun um, að smekkur minn var farinn að verða, ef
satt skal segja, dálítið skozkur . . . .“
„O, farðu til fjandans,“ kallaði Andrew og skellti hcyrn-
artólinu á svo að small í. Hann sneri sér við og sá, að
fröken Campbell stóð fyrir aftan hann, og liorfði á hann
eins og liann liefði gert eitlhvað fyrir sér.
„Já, afsakið, að eg trufla, læknir,“ sagði hún ákveðin á
svip, „en það hefir verið sent eftir yður frá Will Grahame.
Þér verðið að hafa liraðan á. Þau halda, að stúlkan,
Ivirsty, muni deyja . . . .“
Nokkru seinna, er hann stóð við beð stúlkunnar, i ná-
vist gömlu hjónanna, og liorfði á Kirsty engjast sundur
og saman, þar til meðvitundarleysið lineig yfir sál hennar
stm húmblæja nætur, tæmdi liann til botns j>ann biltar
auðmýkingarinnar og örvænlingarinnar, sem Rósálinda
liafði rétt að honum.
„Já, það er enginn efi á, að cinhver liefir gert eitthvað
við hana,“ sagði Will Grahame liægt og var sem neistar
hrykkju úr augum hans. „Og eg skal sjá um, að málið
verði lagt fyrir yfirvöldin. Konan yðar verður sótt til á-
byrgðar fyrir þetta. Kannske henni lærist nú, að menn
geta ekki gert rieitt í trássi við vilja Drottins, til þess að
forða hinni réttlátu liegningu lians á þeim, sem veikir eru
fyrir og lent hafa á villibrautum. Eg hygg, að hún sleppi
vel, ef hún sleppur við morðákæru.“
Andrew beit á vör sér og beygði sig yfir Kirsty. Ilann
svaraði engu. Þetta var mesla. áfallið, sem liann hafði orð-
ið fyrir í lífinp. Þetta var, að liann hugði, seinasta tilraun
Rósalindu, til þess að eyðileggja liann. Og hann vissi, að
gamli maðurinn hafði rétt fyrir sér. 1 þessari seinustu ör-
væntingarfullu hefndartilraun hafði Rósalinda stigið of
langt. Það leit vissulega svo út, sem liún kæmist ekki hjá
þvi, að verða leidd fyrir rélt, ákærð fyrir morð.
16. KAPITULI ,.j
Lokaþátturinn.
Þegar Rósalinda var leidd fyrir rétt í Ardenbrae fannst
h.enni að lrim liefði orðið að þola slíka smán og örvænt-
ingu, að hún ætti sér engrar viðreisnar von og að öll ham-
ingja væri henni glötuð að eilífu. Henni fannst það ekki
skipta neinu máli, að hún var sýknuð. Kirety Grahame
lézt ekki af völdum fóstureyðingarinnar, læknisaðgerðar
þeirrar, sem liún hafði framkvæmt, og óheimilt var að
lögum. Var það lienni til málsbóta, að það var talið ein-
vörðungu að þakka umliyggju og dugnaði manns hennar,
McGann læknis, að Kirsty náði sér aftur til fullrar lieilsu.
Sir Herbert Cumberlange beitti áhrifum sínum eftir mætli
henni til sluðnings, og sparaði til hvorki fé né fyrirhöfn
að niál liennar yrði varið svo vel sem nokkur kostur var
á. Loks var það Rósalindu til málsbóta, að liún hafði unn-
ið sér álit sem læknir. En lienni fannst liúri verða að þola
liverja eldraunina af annarí, yfirheyrslur' voru líðar, og
fengu mjög á hana, en óbæi'ilegust fannst lienni smánin,
er hún varð að þola. Og loks varð niðurstaða dömaranna
sú, að seinasta eldraunin, er hún yrði að þola, að mæta
fyrir Læknaráði landsins, væri lienni næg hegning. Yar
lvún því sýknuð. En aldi’ei, til aldurlilastundar, mundi
Rósalinda gleyma þvi, er liún varð að þola, er liún sat á
bekfc hinna ákærðu, óg fjöldi manna horfði á hana, af
andúð, miskunnarleysi og fön ilni. Þama var fólk, sem
liún þekkti, — liún háfði linað þrautir þess, húri liafði
bjargað lífi sumra. eða barna þeirra, en svo fjandsamlegt
var tillit þessa fólks, að liún þékkti það ekki fyrir sama
fólk. Húin sem alltaf hafði verið stolt og' djörf, örugg og
sigurviss, vegna glæsileiks og hæfni, varð nú að hlíta
dómi almenningsálitsins fyrir eilt hið svívirðilegasta af-
brot, sem læknir getur framið. Þetta lá eins og mara á
sál hennar.
í réttarsalnum var ekki einasta mannssál, sem liún gat
leitað samúðar og liuggunar hjá, þar var engirin, sem hafði
nokkra löngun eða vilja til, að gæða hana þreki í raun-
um hennar og andstreymi. Þarna voru margir sjúklinga
liennar, sem liún hafði lieillað með framkomu sinni og
dugnaði, þarna voru þær fröken Campbell, Bridie og'
fröken Maclionicky, með úlfúð í liuga, reiðubúnar til að
grýta liana, og þarna var Mag og ýmsir aðrir vinir frá
hernsku- og unglingsárunum, böra æðri stéttanna, sem
litu á þetta sem nýstárlega og óvanaleg dægrastyttingu, —
enginn þessara gömlu vina og kunningja kom til þess að
rctla lienni hjálparliönd eða vegna samúðar. Rósalinda,
sem þeir liöfðu dáð, hin stolta mær, sem þeir liöfðu litið
upp til, en aldrei skilið, hafði verið knúin niður i skarnið
— þetta var eins og áhrífamikill sjónleikur, — þeir vildu
ekki verða af einu einasta atriði.
Andrew McGann kom einnig, en til þess eins að bera
vitni. Hann var fáorður. en svaraði dómurunum skýrt og
skilmerkilega. Rósalinda leit áJiann sem snöggvast, í liin
stálgröu, köldu augu lians — liún leit í andlit honuin og
sá, að liver dráttur bar þjáningu vitni. Rétt sem snöggvast
leit liún á hann — og jiorði ekki að lita á liann aftur. Aldrei
skyldi hann fá vitneskju uni hvers vegna hún hafði fram-
ið þennan ógurlega, niðurlægjandi verknað, aldrei mundi
hann öðlast neinn skilning á því, að" liún hafði gert þetta
til þess að bjarga honum, til þess að bæta fyrir allt liið
illa, sem hún liafði gert honum. Kirsty Grahame vottaði
það fúslega við réttarliöldin, að hún hefði verið barns-
hafandi af völdum unnusta síns, sem drukknað liafði, og
þar sem hún óttaðist reiði afa síns og' ömmu, liafði hún
snúið sér til dr. Mount-Ashe, og beðið liana að lijálpa sér,
og það hefði hún gert. Aðeins Kirsty og Rósalinda vissu
livernig í öllu lá, hvaða vopni Kirsty liafði beitt til þess að
fá aðstoðina, og enginn annar mundi nokkurn tíma fá
vitneskju um það. Rósalinda var orðin svo kunn hugsun-
arhætti fólks í Ardcnhrae, að liún vissi, að cf þelta yrði
uppskátt mundi hneykslið bitna á honum, er átti fyrir
höndum langa og liarða baráttu, til þess að vinna aftur
það, sem lionum var glatað. Iiann liafði ályktað, að frá
hennar liálfu hefði hér veríð um að ræða seinustu, illmann-
lega tilraunina, til þess að knýja hann i duftið. En það
var aðeins eitt áfall af mörgum, sem liún varð að þola.
Bilið milli þeirra var hvort eð var orðið svo breitt, að
engin von var til, að það nokkurn tima yrði brúað.
Þegar liún gekk út úr réttarsalnum var múgur manns
utan dyra — hún heyrði hótunar og fyrirlitningarorð, en
lögfræðingur hennar studdi hana og leiddi á brott, og
kom henni í lestina, sem var að fara til Lundúna, án þess
nókkur fengi tækifæri til að ýfast við hana frekara. En að
Iveimur dögum liðnum var það fyrir liöndum, sem erfið-
ast var. Þá átti lnin að ganga fyrir Læknaráðið, sem skip-
að var ýmsum kunnustu læknum landsins.
Þarna var ekki fjandsamlegur múgur, engin æðri stétta
sníkjudýr, eða þjónalið, sem hlakkaði yfir óförum henn-
ai. Dómarar liennar voru menn af hennar eigin stétt,
strangir ínenn og samvizkusamir. Marga þein-a þekkti
hún frá því að hún var hara, þeir voru vinir heimar og
frænda liennar, þetta voru menn, sem liöfðu samúð með
lienni, cn menn, seni ekki gátu farið nema eina leið. Þeir
iii’ðu í þessu efni að lilíta sínum eigin lögum án tillitá til
liver sakborningur var, þeir urðu að hlita þeim liefð-
bundnu lögum, sem voru þeim helg.
Rósalinda stóð frammi fyrir þeim og bar sitt gullbjarta
liöfuð liátt og augnaráð hennar var rólegt, en köld liönd
dauðans liafði gripið um hjarta hennar. Engin breyting
var sjáanleg á svip hennar, er liún var vítt fyrir afbrot
silt, en þelta var miklu þungbærara, þótt allt færi frani
kyrlátlega og með virðuleikablæ, og væri gerólikt öllu i
róttarsalnum nyrðra. Og smátt og smátt rann það æ betur
iipp fyrír lienni, að allir liennar fögra draumar voru að
engu oi'ðnir. Dómsúrskurðurinn var sem vænta mátti.
Nafn Rósalindu Mary Victoriu Mount-Aslie var strikað út
i lækriaskránni og gat aldrei framar orðið þar skráð,
þvi að hún var fundin óverðug þess, að gegna hinu göfuga
kalli Hippolcratesar. Og er hún gekk á braut, hafði liún
verið svipt öllu, sem hún eitt sinn var stolt af.
Þetta var mikið áfall fyrir liinn göfuga, heiðarlega og
stórlynda fi*ænda hennar. Ilann fór með liana heim til
sin, cu liann vissi, að eins og safcir stóðu, gat iivorki hann
ÁRMENNINGAR.
InnanfélagsmótiS
heldur áfram um
helgina uppi j Jósefs.
dal. Fariö veröur á laugar-
dag kl. 2 og kl. 7 stundvísl.
frá íþróttahúsinu við Lind-
argötu. Farmiöar aöeins í
Hellas.
Stjórn
Skíðadeildar Ármanns.
SKÍÐAFERÐIR
í SKÍÐASKÁLANN.
Bæöi fyrir meölimi og aöra.
Frá Austurvelli: Laugar-
dag kl. 2, Til baka kl. 6 eöa
siðar eftir samkomulagi. —
Ætlast er til aö þeir, sem
gista í s.kálarium, notfæri sér
þessa ferö.
Sunnudag kl. 9. Farmiðar.
hjá Múller.
Frá Litlu Bílastöðinni: —.
Sunudag kl. 9. Farmiöar þar
til kl. 4 á laugardag. Selt viö
bílana ef eitthvaö er óselt.
Síöafél. Reykjavíkur.
VALUR.
SKÍÐA-
FERÐIR
í
Valsskálann á laugardag, kl.
2 og kl. 7. Farmiöar í Ilerra-
búöinni kl. 10—4 á iaugar-
dag. Lagt af staö frá Arnar-
hvoli.
SKÁTAR.
STÚLKUR.
PILTAR.
15 ÁRA OG ELDRI.
Skíðaferö á morgun kl. 2 og
kl. 6. Farmiöar i Skátaheim-
ilinu í kvöld kl. 8—9. Al-
menn skíöaferö á sunudags.
morgun kl. .9.30 frá Skáta-
heimilinu.
SKÁTAR!
Muniö, að miöarnir aö
árshátíö félagsins
veröa seldir í skáta-
heimilinu í kvöld kl. &—9.
Skemmtinefndin.
I. R.
SKÍÐAFERÐIR
AÐ KOLVIÐAR-
HÓLI
á laugardag kl. 2 og 6 og.kl.
9 á sunnudagsmorgun. Far-
miöar og gisting selt í Í.R.-
húsinu i kvöld kl. 8—9. Fariö
frá Varðarhúsinu.
Skíöadeildin.
K.R. — KNATT-
SPYRNUMENN!
Æf-ingar í kvöld. í
Austurbæ j arskólanum
kl. 7,30—8,30: Meistarar- og
1. fl. og í Í.R.-húsinu kl.
10—i'i: 2. og 3. fl.
Knattspyrnudómara-
félag Reykjavíkur
(K. D. R.).
Rabbfundur verður hald-
inn aö' V.R. Vonarstræti, n.
k. laugardag kl. 4, fyrir þá
sem þátt tóku í siöasta dóm-
aranámskeiöi íélagsins.
Mætiö allir, —• stundvísl.
Stjórnin.