Vísir - 27.05.1955, Blaðsíða 7

Föstudaginn 27. maí 1955
vlsm
7
Höfundur Jðsins til árs-
ins 1044“ kominn heim.
Eggesrl Stefánsson hefir hondl-
rit að nýrri bék mðferðis.
Vorið er gengið í garð. Enginn vafi er á því. Sólin er komin
hátt á loft, það er hlýrra í veðri, og svo er Eggert Stefánsson
ka.ninn heim. Hann kemur alltaf á vorin eins og farfuglarnir.
ærlegu gestrisni og hjálpsemi,
sem maður verður var, þegar
maður kemur til íslands.
Bómarsýningin.
. „Allar leiðir liggja til Róm,
segir máltakið. Fórstu þangað?"
— Eg var í Flórens um pásk-
ana, og ætlaði að fara til Róma-
borgar, en hafði verið ráðlagt
að hafa hægt um mig, svo að
ekki varð af þessari ferð. En
í ystu æsar abstraktismans, j ráðið tvo menn til þess að vinna
og með bví hafa beir glatað að sýningunni, þá Þóri Sigurðs-
öllum einkennum lands og | Son, teiknikennara Laugarness-
þjóðar (rinunciato ogni skólans, sem sér um uppsetn-
caratteristica nazionale e ingu sýningarinnar, og Ólaf
popolare). Menn verða að Hjartar, sem sér um bókadeild-
ina, en hann er sérfróður um
bókasöfn. Hefur hann unnið að
söfnun bókanna að undanförnu.
Á uppeldismálaþinginu flytur
! erindi Anne-Marie Nörvig sál-
hafa hað hugfast, að þegar
menn senda abstraktisma til
Italíu, er það eip.s og að (
senda soðningu til Grinda-
víkur.
Vísir spjaílaði dálítið við
Eggert í gær. Hann hefur frá
rncrgu að segja eins og venju-
lega, því að hann hefur ætíð
augu og eyru opin fyrir því,
isem gerist í kringum hann, en
þc fyrst og fremst á sviði list-
arinnar, því að hún er drottn-
ing hans, og hún er einnig
dxottning Ítalíu, þar sem hann
dvaldist í vetur.
— HvaS segir þú helzt úr
útivist þinni að þessu sinni?
— Hvað sjálfan mig snertir
get ég fyrst og fremst sagt það,
að ég var lengi í sjúkrahúsi, því
að ég varð að leggjast undir
uppskurð í nóvember, en það
snerist upp í að verða alveg
hreinasta ævintýri. Ég get ekki
hugsað mér, að betra geti verið
að veikjast hjá nokkurri þjóð
en ítölum. Þá kom í ljós hinir
einstöku kostir hennar, því
að þeir eru gæddir svo mikilli
manngæzku og fegurðarsmekk,
að manni líður bókstaflega vel
í sjúkrahúsum þeirra, þótt
maður sé annars sárþjáður.
Jafnskjótt cg ég var búinn að
vera um skeið í sjúkrahúsinu,
kom allir kunningjarnir úr
bænum og fylltu herbergið af
samúð sinni og líkt og þving-
uðu mann til að snúa aftur til
Jífsins; gæadu mann lífsþrótti.
þrótti.
Allir vilja
gleðja sjúka.
Á svipstundu varð herbergi
mitt í sjúkrahúsinu eins og
verzlun, því að allir komu með
eitthvað til að gleðja mann, og
til dæmis sendi ávaxtakaup-
maðurinn, sem ég verzlaði við,
heilan kassa af ávöxtum, *og
konumar bökuðu sætabrauð til
að gleðja sjúklinginn, og vit-
anlega va.r allt fullt af blómum.
En mest var þó vert um þá
miklu samúð og sterku strauma
sem maður fann, löngun vin-
anna til þess að maður næði
sem fyrst og bezt heilsu aftur.
Þetta verður með'al margs ó-
gleymanlegs frá Ítalíu.
Afarfrægur skurðlæknir, sem
er yfirlæknir sjúkrahússins í
Schio, próf. dr. med. Ugo
Frason, er einnig kennir við
háskólann í Padua, vill ekki
að sjúkrahúsið sé hús sorgar
og dauða, heldur heimkynni
gleðinnar, og vildi þess vegna
gera allt sem vinlegast og hægt
er. í Sahio, er verið að reisa
stórt sjúkiabús fyrir milljarð
vísindanha er frjáls sannleiks-
leit; þau þola engin rangindi,
gefa menn umburðarlynda og
skapa virðingu fyrir mannrétt-
indum, mannhelgi og héimilis-
helgi. Oslóarháskóli stóðst hina
miklu eldskírn og strýkur nú
um frjálst höfuð.
Ég þakka af heilum hug
þessa hátíð'arstund í yðar hópi.
(Flutt í'háskóla Oslóafborgar
binn 26. fr.aí 1955.)
lírur, og hefur hann yfirum-
sjón með því, svo að hann get-
ur þá væntanlgea framkvæmt
þar alar hugmyndir sínar.
Næsta og
síðasta bindi.
„Hefur. þú þá getað imnið
mikið að ritstörfum í vetur, úr
því að þú hefur legið lengi
veikur?“
— Ég kem með frumdrög af
bókinni minni, sem verður
fjórða og síðasta heftið af
„Lífið og eg“ og byrjaði ég
samstundis að vinna að henni,
þegar ég kom heim af sjúkra-
húsinu. Bókin fjallar um aðal-
mál íslendinga á 20. öld, og
mætti kannske alveg eins heita
„Nýtt ríki í fæðingu“. Ég hef
eiginlega verið að vinna að
þessari bók þau tíu ár, sem
lýðveldið hefur staðið. En ég
get ekki lokið henni annars
staðar en á Islandi, og þess
vegna er ég kominn heim að
þessu sinni. Hér þarf ég að fá
þróttinn til að fullgera hana,
og ég þarf. Ííka af afla mér
! ýmissa gagna, sem ekki verður
án verið, en eru ekki fyrir
hendi erlendis af augljósum
j ástæðum. Ég segi ekki meira
' urn, hana að sinni, enda geri ég
ráð fyrir, að tækifæri gefist til
þess síðar.
Hafa álit á
G. Blöndal.
„Hvað segir þú annars af
listum á Ítalíu nú?“
— Mig langar til að minnast
á það, að próf. Frason, sem ég
gat hér að framan, á gott mál-
verkasafn eins og margir
menntaðir ítalir. Hann hefur
fallegan sal fyrir það, og ég
gaf honum málverk það, sem
Gunnlaugur Blöndal málaði
fyrir kápuna á þriðja bindi af
„Lífinu og eg“. Þetta málverk
hafði ekki hangið lengi hjá
l prófesornum, þegar vinir hans
ífóru að .spyrjast fyrir um mál-
j arann. Ég gerði þá ráð fyrir,
■ að Gunnlaugur mundi heim-
jsækja mig, sagði mönnum
þessum frá því, og tveir þeirra
spurðu þá hiklaust, hvort ekki
mundi vera hægt að fá þenna
ágæta listamann til að mála
fyrir sig. Af heimsókn Gunn-
laugs varð ekki, en þegar hann
kemur til Sehio á hann þar að
minnsta kosti tvær pantanir.
Ég bauð próf. Frason einnig
að velja eina af teikniíigum
Kjarvals, og valdi hann beztu
myndina, „Ungan sjómann“.
Verð ég að segja það, að ég sá
eftir báðum þessum myndum
úr húsi mínu.
Og í sambandi við þetta er
rétt að geta þess, að það var
unaðslegt að líta upp á bryggj-
una, þegar skipið lagði að landi
í síðustu viku. Þar beið Kjarval
með bíl, og hjálpaði mér að
bera töskur mínar í land, og
sýndi mér beztu hlið hinhar
Annars gátu menn vitað þetta frægingur, forstöðukona til-
ég las það, sem stærsta blaðið fyrir af greinum þeim, sem ég raunaskóla fyrir börn í Khöfn,
í Flórenz og mesta menningar- skrifaði í Vísi um „Biennale“- en hýn er jíunn um qíí Norður-
blað þeirrar miklu listaborgar, sýninguna í Feneyjum í fyrra, iönd fyrir starfsemi sína og
La Nazione Italiana, birti eftir og afstöðu beztu blaða og gagn- hefur skrifað merka bók um
þeim manni, sem það sendi til rýnenda á Ítalíu til allskonar gtofnun þessa, starf sitt og
að skoða norrænu listsýning- j nýjungaisma í listum. reynslu. Skólinn er fyrir sér-
una. Blaðamaðurinn segir, að j „Hvað viltu að lokum segja stakt skólahvei-fi, og eru þar
norrænu listamennirnir hafi við menn í þetta sinn?“ I bæði vel gefin og vangefin börn.
haldið til Rómar til að þakka j —- Ekki nema þetta: í einu skólinn hefur sérstakan sál-
fyrir það, sem þeir hafa herbergi í húsinu okkar í Schio frægmg j þjónustu sinni.
þegió frá ítalskri listmeningu. ' er „Óðurinn“ í gullnum ramma Fyrri erindi forstöðukonunn-
á einum veggnum, og standa ar vergur um kennsluáhöld og
tveir íselnzkir fánar fyrir hennslustarf. en hið síðara um.
framan. Lætur konan mín allt-
af ný talóm, þar á meðal ís-
lenzk, sem við höfum gróður-
Síðan spyr hann: „Og hver er
svo áragnurinn?“ Hann segir,
að áhrifin sé flókin og æsandi,
en þó mismunandi eftir þjóðum,
og tekur íslendinga sem sér-
vangefin börn.
f
Hvöt.
Á aðalfundi Hvatar, sem hald*
inn var á mánudagskvöldið, baðst
stakt dæmi. Um þá segir hann sett fyrir framan „Ö5inn“, og
meðal annars, að þeir sé til- \ er það ósk mín, að þá er ég
'gerðarlegir í formi og ónáttúru- hressist hér heima, finni ég
legir, þegar þeir sýni hina aftur þá djúpu.tilfinningu fyrir
hörðu, köldu náttúru lands 1 ættjörð minni, sem ég hafði,
síns, og án þess að vera gæddir þegar eg skrifaði hann.
dýpri, innri tilfinningu fyrir | Vísir veit, að íslendingar
viðfangsefnum sínum. ! bjóða Eggert velkominn heim j Guðrún Jónasson, sem hef-
Aðrir hafa steypt sér út í að þessu sinni eins og ævinlega,! ur verið formaður félagsins um
„modernisma“ og „piu og vænta þess, að dvölin verði langt skeið, undan endurkosn-
spinto astrattismo“, eða út góð. | iagu. eu var kjörin heiðursfé-
lagi-
Hefur frú Guðrún stjórnað fé-
laginu af skörungsskap um langt
skeið, auk þess sem hún liefur
verið driffjöðrin í ýmsum öðr-
um samtökum kvenna. Við for-
mennskunni tekur frú María
Maack, sem verið hefur starfandi
í Hvöt lengi af miklum dugnaði,
Aðrar konur í stjórn félágsins eru
Guðrún Pétursdóttir, Soffía Jac-
obsen, Kristin L. Sigurðardóttir,
Auður Auðuns, Soffía M. Ólafs-
dóttir, Helga Marteinsdóttir, Val-
gerður Jónsdóttir, Ólöf Benedikts
undirbúningsnefndinni eru: Frá dóttir, Jónina Guðmundsdótíir,
Sambandi ísl. barnakennara: Ásta Björnsdóttir, Gróa Péturs-
Árni Þórðarson og Pálmi Jós- dóttir, Lára Sigurbjörnsdóttir,
efsson. Frá Sambandi fram-' Giiðrím Ólafsdóttir og Ásta Guð-
I
haldsskólakennara: Helgi Þor- jónsdóttir, cn endurskoðcndur
láksson, en auk þeirra Ingimar, eru Jórunn ísleifsdóttir og' Sess-
Jóhannesson, fulltrúi fræðslu- elja Konréðsdóttir.
málastjóra, og Jónas B. Jónsson
fræðslufulltrúi Reykjavíkur- j
bæjar. — Sýningin verður í,
deildum (deild fyrir hverja
námsgrein). — Nefndin hefur; !
Uppeldismálaþing verður
sett hér 11. júní —
og samiímis »piuið kennshiibóka-
og áhaldasvning.
Hinn 11. júní verður sett hér band við nefndina, en hafi þeir
uppeldismálaþing og sýning tæki, sem þeir telja æskilegt að
opnuð á kennslubókum og vérði á sýningunni geta þeir
kennslutækjum. Sérstök nefnd fyrst um sinn haft samband við
annast allan undirbúning og skrifstofu fræðslufulltrúa. í
ræddi hún við fréttamenn í gær.
Höfðu þeir aðallega orð fynr
nefndinni Pálmi Jósefsson yfir-
kennari og Jónas B. Jónsson
i'ræðslufulltrúi.
Samband íslenzkra barna-
kennara efnir til uppeldismála-
þings annað hvort ár. Eru þar
flutt erindi um kennslumál og
rætt um þau. Aðili að sýning-
unni er auk sambands barna-
kennaranna Landssamband
framhaldsskólakennara.
Þingið verður í Melaskólan-
um og sýningin einnig. Þarna
verða sýndar íslenzkar og er-
lendar kennslubækur og áhöld
og tæki eða hvers konar hjálp-
MAGNÚS THORLACIUS
hæstaréttarlögmaður.
Málflutningsskrifstofa
Aðalstræti 9. ■— Sími 1875.
Sijörtt at b áíp .
Sægammurllm,
„Captain Blooæ returns“. Aðal-
lilutverk eru leikin af Louis Hay-
\vard, Patricia Medina og Jo!m
Sulton. — Sagan gerist i Jamaica,
Á annan i hvítasunnu byrjar Vestur-Indíum og viðar, á þeim
argogn við kennslu. Er tilgang- stjörnubíó sýningar á kvikmynd- tímum, er sjóræningjaskip vorn
urinn að sýna oUslífc tæki, sem inni „Sægammurinn“, sem gerð á sveimi um öll höf, og er rnjög
í notkun eru hér á landi. Er| er samkvæmt skáldsögu Sabatini epennandi.
það mikilvægt fyrir kennara, að j
fá safnað á einn stað öllum
slíkum tækjum, til þess að geta
kynnzt öllu því markverðasta á
þessu sviði, en slíkt tækifæri
sem þetta hefur kennurum al-
mennt ekki boðist síðan 1934,
en á þessu sviði er um miklar
framfarir að ræða, stöðugt
koma fram ný tæki eða endur-
bætur gerðar á tækjum, svo
sem kvikmyndavélum og hand-
j hægum, litlum skuggamynda-
vélum, svo eru segulbandstæki,
sem mikið er farið að nota, en
einnig mætti nefna nýja gerð af
’ fjölrita fyrir skóla o. s. frv. Er-
lend tæki verða einnig sýnd.
Ýmsir; kennarar haf'a á éigin
spýtur aflað sér tækja og er
þess vænzt, að þeir hafi sam-