Vísir - 30.01.1956, Blaðsíða 3

Vísir - 30.01.1956, Blaðsíða 3
lífeudagirm Jö i -i anúá» :lð56 ■.? VtSIR S FRAMFARIR OG TÆKNI ♦ Tilraun gerð með nýtt stafaborðvÁ ritvélum. Talið auka afköst um 35 prósent. Randaríkjastjóm ætlar inn- an skamms að prófa notagildi aaýs „stafalykils“ • ó • ritvéhun, sem menn vona,' áð auki af- köst þeirra, er nota ritvélar. Eins og riieðfýlgjandi myndir öera með sér, verður talsverður munur á fyxirkomulagi ’staf- anna á hinum nýjri vélum, en „gamla lagið“ hefur verið ó- foreytt frá því 1872, eða frá upphafi ritvélanna. Maður sá, sem hefur fundið upp á breyt- ingu þessari, gerir ráð fyrir, að ihún muni hafa í för með sér 35% áukningu afkasta. Það er því ekki nema eðli- legt, að Bandaríkjastjórn hafi hug á að athuga þetta mál nán- ar, því að ef vinnusparnaðurinn 'verður svona mikill eða af- kastaaukningin, þá er það ekki lítil fúlga, sem hún getur spar- að árlega. í skrifstofum Banda- ríkjastjórnar eru nefnilega notaðar hvorki meira né minna en 800,000 ritvélar, ogmeð 35% áfkastaaukningu maetti faekka þeim niður í 600,000,- án þess að minna væri skrifað! Breyting á stafaborðinu er fólgin í að setja stafina sem næst þeim fingrum, er hafa mest að gera. Til dæmis verða allir hljóðstafir í annari röð, þai- sem fingumir hvíla jafnan. Þetta hefur það í för með sér, að fingur hægri handar, -— sem gera venjulega mest — munu framkvæma um 56% af vinn- unni. Eins og stöfum er raðað nú, verður vinstri höndin að vinna um 57% af verkinu. Um miðjan þennan mánuð var byrjað á að láta 12 vélrit- ara — bæði karla og konur — æfa sig fjórar stundir á dag á hinar nýju ritvélar. Þegar þau verða búin að ná sama hraða og á ritvélar með gamla fyrir- komulagi, byrjar keppnin. Hver maður í þessum hópi á að keppa við annan í öðrum hópi, og þess gætt, að þeir keppi innbyrðis, sem eru sem líkastir að skapferli, gáfum og vinnuhraða. Síðarnefndi hóp- urinn á að nota venjulegar rit- vélar. Tilraunin, sem á að standa í um það bil 4 mánuði, verður gerð undir stjórn dr. Earl Strongs, sem er sérfræðingur Pennsylvaniuháskóla í skrif- stofustörfum. Sá heitir August Dvorak, er fann þetta nýja kerfi upp árið 1934. Hann mun hvergi nærri koma, þegar keppnin hefst. Minnstí rafgeym- • r ir t Á siærð við frímerki. Minnsti rafgeymir í heimi hefur verið smíðaður nýlega hjó Yardney Electric Corpora- tion í New York. Rafgeymir þessi er á stærð við frímerki og er um 6 millimetrar á -þykkt. Hin örsmáa sella í geyminum vegur aðeins 4% gramm. Zink og elektróður voru not- aðar í geyminn, sem hefir % ampere-stundar magn venju- legs rafgeymis, sem er 16 sinn- um stærri. Það er búist við, að þess dverggeymir verði notað- ur í tæki, sem menn bera á sér, svo sem armbansúr, eða flytja milli, og kumii að valda bylt- ingu í gerð sumra ljósmynd- unar_ og flugvélatækja. Raf- geymirinn, segir félagið, getur haldið rafknúnu úri í gangi í heilt ár, án þess að hann sé hlað ið. Sóiareímif tíi ai breyta sjo í drykkjarvatn. Tilraunir Bandaríkjanna við að smíða hentug tæki. Innanrikisráðuneyti Banda- rikjanna ætlar að gera tilraun með „sólareimi“ — eimingar- tæki, er fengi orku frá sólinni og breytti söltu vatni í drykkj- arvatn. Ráðuneytið ver stórfé til þess að athuga, hvernig hægt sé að Kemur myghifyf í stad íss? í Bretlandi er nú verið að reyna eitt af myglulyfjunum svonefndu við geymshi á fiski. Er jafnvel tekið svo til orða, að ef efni þetta reynist eins og menn geri sér vonir um, muni verða um algera byltingu að ræða á meðferð afla. Efni það, sem hér er um að ræða, heitir „Acronise“, og er skylt aureo- mycini. Það kemur í veg fyrir, að bakteríur geti lifað í fiskin- um og ver hann því öllrim skemmdum. í Bandaríkjunum er talað um hversu ágætlega efni þetta reynist, og segir framleiðandi þess þar, að nú þurfi ekki leng- ur að geyma fisk í ís eða frystiklefum til þess að forða honum frá skemmdum. Það virðist sannarlega ekki úr vegi, að Íslendingar athugi þetta atriði, og hefur þó svipað efni verið prófað hér, sem látið hefur verið í ís og gefizt vel. Þjálkvoða - nýtt byggingarefni. Bandarísk efnaverksmiðja, Bakelite Co. í New York, hefur fundið upp og hafið framleiðslu á hjól-kvoðu, sem — er hún stroknar — er hið bezta efni til uppfyllingar, og til einangrun- ar og loftþéttunar. Því er haldið fram, að rneð notkun þessa nýja efnis megi draga úr byggingarkostnaði sumra skipa- og flugvéla- hluta um allt að 50 %. Við fram- leiðsluna eru notaðar sérstakar tegundir bindiefna, en við storknunina myndast örsmáar loftbólur, og verður efnið trjá- kennt og ekki ósvipað viði að „innri gerð“, og má bora það og saga að vild. Efnið er mjög létt. finna upp vélar, er breyti salt-' vatni kostnaðarlítið í drykkjar- vatn, og maður sá, sem hefur teiknað „sólareiminn“, hefur verið í þjónustu ráðuneytisins í rúmt ár. Hann gerir ráð fyrir, að eimingartæki sitt geti starfað allan sólarhringinn, því að þegar sól hnigi til viðar, og ekki verði hægt að fá orku úr geisl- um hennar lengur, muni lækk- andi hitastig þétta þann eim, sem sólarhitinn hefur myndað um daginn og hann verða að fersku vatni. En Bandarikjamenn hafa fleiri járn í eldinum í þessu efni, því að fyrirtæki einu hef- ur verið falið að smíða eiming- artæki, sem kosta 2,5 millj. kr. en það á líka að geta eimað 100,000 1. af fersku vatni úr sjó á sólarhring. Er gert ráð fyrir, að tonn af vatni úr því tæki kosti um 150 kr. Við þettai tæki þarf þó eldsneyti, en mennl gera sér að sjálfsögðu vonir um, að „dropinn“ verði munl ódýrari, ef sólareimirinn gefurí góða raun. { Það eru nú næstum f jögur ár, síðan innanríkisráðuneyti Bandaríkjanna fór að leita fyrir, sér eftir tækjum, er gætu breytt sjó í ferskt vatn me'ð litluin' kostnaði, og hefur kostnaður- inn smám saman farið minnk- andi — enda hafa um 30 fyrir- tæki fengið að spreyta sig á þessu viðfangsefni með opin- berum styrk — en enn hefur ekki fengizt lausn, sem .er að öllu leyti fullnægjandi, því að kostnaðurinn er alltaf talsverð- ur. j' Flngnmenn Hitlers og bandaríska lögreglan. Framh. Eftr öllum sólarmérkjum að dæma, virtist víðtækt og vand- léga undirbúið samsæri gegn hagsmunum Bandaríkjanna vera hér á uppsiglingu, þrátt fyrir það þótt friður væri milli Þýzkalands og Bandaríkjanna. Það var hvorki meira né mirina en samsæri til að draga úr framledðslumöguleikum Banda- rikjanna með tilliti til væntan- legs stríðs milli þessara þjóða. Eflaust stefndi þessi viðleitni að því marki, að hægt væri að greiða framleiðslu Bandaríkj- anna „rothögg", ef svo mætti segja, jafnvel meðan stjórn- málaviðræður milli landanna Eftir Bentösi Leeds. ættu sér stað. Athafnir Kerlings og félaga hans, meðan þeir voru undir stöðugu eftirliti ríkislög- reglunnar, benti til þess. Þessir menn voru ekki hin venjulega nj ósnaramanntegund, heldur þreknienni, sem voru færir um ákafa ; áreynslu, ef svo bæri undir, sem sé efnilegir skemmd- arverkamenn. En skemmdar- verk af þessu tagi þýddu ekki aðeins margra milljóna dala eyðilegging á mannvirkjum og lömun á varnargetu þjóðarinn- ar, heldur einnig tjón á lífum amerískra borgara. Með þeirri óþrjótandi þolin- mæði, sem einkennir starf rík- islögreglunnar áður en látið er til skarar skríða, fylgdu lög- reglumennirnir hinum tor- tryggilegu mönnum eftir eins og skuggar þeirra. Haupt yngri hélt sig dyggilega að starfi sínu hjá sjóntækjaverksmiðjunni, án þess að gefa neitt tilefni til frekari gruns. Kökubakarinn Neubauer fluttist til Austur St. Louis og leigði sér herbergi í matsöluhúsi, er stjórnað var af gömlum þýzkum hjónum. Hinsvegar hélt Kerling þeim lögreglumönnum, er gættu hans, á stöðugum þönum. Þeir fylgdu honum eftir til Syra- kúsu, New York, til gistihúss eins þar í borg. Þai-na kom nýr maður til móts við hann. Virt- ist hami kominn um fertugt og var þreklega vaxinn. Lögreglu- mennh’nir voru fljótir að kom- ast að því, hver hann var. Hann hét Georg John Dasch og var fæddur í Speyer við Rín, Þýzka- landi. Eftir að hafa sinnt herþjón- ustu í þýzka hernum, gerðist hann leynifarþegi á skipi 1922 og kom til Fíladelfíu. Hann ferðaðist nokkrum sinnum aft- ur til Þýzkalands —• 1923 sem skipsþjónn, 1930 í sumarfríi sínu, og síðar sama ár í bi;úð-, kaupsferð; þá ferðaðist hann líka um Frakkland, Sviss og Austurríki. Eftir þetta vann hann sem þjónn í gistihúsum í New York, San Francisco og Los Angeles. 1937, eftir fimmt- án ára dvöl í Bandaríkjunum, ákvað hann loks að senda fyrstu umsókn sína um borgararétt- indi. Kerling tók sér far með lest til New York morguninn eftir og innritaði sig á gistihús ekki allfjarri Pennsylvaníu járn- brautarstöðinni. Tveim dögum seinna yfirgaf Dasch starf sitt og settist að í sama gistihúsi. Haupt og Neubauer komu frá Chicago nokkrum stundum síðar og báðu um herbergi. Einn maður til viðbótar bættist I hópinn morguninn eftir. Hann var fýldur á svip með langt nef og' stakk við fæti. Þessi náungi innritaði sig sem Robert Quirin frá Syra- kúsu, New York, sömu borg og Dasch kom frá. Lögi-eglumenn- irnir komust að því, að Quirin var völundarsmiður og hafði komið til Bandaríkjanna 1927, þá nítján ára að aldri. Tveimur árum seinna hafði hann skrif- að undir yfirlýsingu um að 3§l iUíi ,ii&

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.