Vísir - 13.11.1957, Blaðsíða 9

Miðvikudaginn 13. nóvember 1957
Vf SIB
ÉjÉfalfciiftii-- er «i sáær# viH
Hvernig grísinn fékk ílatt trými.
Grísinn heíur trýni, sem er eins og raímagnsmn-
stunga: flatt og meS tveim smáholum. En þanmg var
það ekki einu sinni. Fyrir ævalöngu var trýnið odd-
mjótt eins og á flestum öðrum dýrum. Og það var grísn-
um sjálfum að kenna, að svo fór sem rór. Það var af því,
að hann var svo geðvondur og uppstökkur. En svona
vildi það nú annars til: Stór og geðvondur grís gekk
einu sinni meðfram grindverki nokkru. Fram og til
baka. Þá mætti hann lítilli mús. Pí. . . p, tísti músin.
Haitu þér saman, sagði grísinn. Og það var ekki
fallega sagt.
Pí. . . p, tísti músin afíur.
Heyrðir þú ekki, að ég sagði þér að þegja?
Pí. . . p, sagði músin. Ég má segja p . . . íp ef mig
langar til. Og víst mátti hún það, Eða það finnst mér
að mmnsta kosti.
Ætlarðu að snauta burtu? sagði grísinn bálvondur
og stökk á músina, sem hljóp burtu undir ems. Hún
hafði komizt í gegnum gat á grindverkinu.
Ja — þetta var nú gott, hugsaði grísmn með sér.
Nú get ég þó fengið frið til að hugsa. En ég held, að
hann hafi nú ekki gert það. Því til þess er hann of
heimskur. Ha, ha!
Pí . . . p. Þarna var músm komm aítur.
Nei, hvert þó í heitasta. Grísinn varð alveg óður af
bræðis
Hvar ertu, þorparmn þmn?
Pí. . . p. Hér er ég. — Nei, hér — sko, hér. Og ég
segi pí. . . p, þcgar ég vil.
Það er lang skemmtilegast að stríða þeim, sem eru
geðvondir og uppstökkir.
Já, ég skal lumbra á þér, sagði grísinn og hljóp eins
hratt og hann komst í.áttina að músinni. Hann ætlaði
Fannst á reki milli N.-Sjálands og Suðorskautskiidsins.
Eins og kunnug-t er liafa
Bandaríkjanienn gjört út inikinn
leiðangur til rannsókna á Suður
skautslandinu.
Hinn mikli ísbrjótur Glaeier
hefur flutt leiðangursmenn og
farangur þeirra suður undir ís-
röndina, en síðan voru reistar
birg:ðastöðvar víðsvegar og ílug-
vélar mikið notaðar .til flutning'a
og rannsókna.
Á ferð sinni milli Nýja Sjá-
lands og- Suðurskaiitsins á sinuin
tíma sigldi ísbrjótiirinn fram
hjá stærsta ísjaka, sem nokkru
um sinni liefur sést. ísjaki þessi
var um 100 kin. á breidd og um
340 km. iangur, eða um 34.000
ferkm., en það samsvarar um
þriðjung-i af stærð íslands.
Stærsti isjaki, sem sög-ur fóru
af áður, fannst árið 1937 hjá
Clarence Island. Var það iiorskt
hvalveiðiskip sem fann hann. Sá
jaki var um 40 m. hár og um
160 km. langúr. Báðir þessir
jakar koma frá skriðjöklum.
Skríður jökullinn fram í sjóinn
og' getur þakið stór svæði áður
en af honum brotnar. Þykkt
þessara jaka gstur orðið um
250 metrar.
Það var skriðjölcull, er lokaði
liöfninni í fyrstu stöðinni, sem
hlaut nafnið Litla Amerika, á
árunum 1948 til 1955. Vegna
hættunnar, sem stafar af skrið-
jöklum þessu, var stöðin nú flutt
austar, eða til Kainan-flóa. Hluti
af stöðinni, sem byggð var 1927,
og hét Litla Ameríka IV, hvarf
ásamt flugvélinnl, sem þar var.
Allar Litlu Ameríku stöðvarnar,
þar á meðal sú, sem Eiehard E.
Bird setti upp 1939, eru á ísbreið-
unni í Eossflóa. Þetta er stærsta
skriðjökulstunga í sjó, sem vitað
er um, og er talið liklegt, að
hinn stóri jaki, sem áður er
getið, liafi brotnað af henni.
Nö hefur stöð verið sett upp
á sjálfum Siiðurpóinum og eru
24 Kienn í henni.
Hæð jökulsins á suðurpólnum
er um 3300 metrar og er loftið
því svo þunijt, að venjulegar
flugvélar geta ekki hafið sig til
flugs með nægar benzinbirgðir
til að komast til aðglbækistöðv-
arinnar við MeMurdo-Sund. Þær
lenda þvi á millistöð einnl, þar
sem þær taka benzín til að 1 júto
förinni til baka. .
Mennirnir, sem eru í Suður-
pólstöðinni, bjuggú fyrst í tveim
tjöklum við mesta harðræði.
; Blistu þeir nlður loftneiið og
j voru sambandslausir við uin-
Iieiininn uni tíma. Flutningaflug-
vélar af Globemastergerð fiytja
þungavarning til þeirra, en
verða að kasta honum niður í
fallhlífum cg hefur það tekist
misjafnlega. Eeynt er að koma
upp miilistöð svo að hægt verði
að flytja allan búnað suðurpóls-
stöðvarinnar landieiðina, það er
þó ekki. útiit fyrir þvi að þetta
takist og verðiu- þá að notast
við loftfiutninga,.
íð í 11. II.
I
Dregið var í fyrradag í 11. fl.
Happdrætti Háskclans um 889
vinninga, samtals .1,110,000.
100.000 kr. komu á 33278, hálf-
miðar seldir í Sandgerði og á
Selfossi.
50.000 kom á nr. 29667 og var
það heilmiði í umboði Helga Sí-
vertsens í Vesturveri.
Kr. 10.000 kom.u á 2890 11828
12194 22413 36123.
Kr. 5.000 komu á nr. 6778 10825
33938 36177 36988.
1000 kr. vinninga er getið ann-
ars staðar i blaðinu.
að klessa hana upp að grindverkinu. En músin sat utan
við holuna. Og rétt áður en grísinn hitti hana, hvarf
hún gegnum gatið, svo að grísinn lenti á íuliri ferð og
öllum sínum þunga á grindverkinu. Bang!
Ö, ó, kveinaði grísinn. Og svo gekk hann að vatns-
þrónm til að spegla sig. Þvílíkt trýni!
Síðan hefur grísinn haft flatt trýni — og er miklu
friðsamlegri.
tt. C. j\eid«f9msen :
, JUit á síhh staí"
Miíiprðyr dafa
fii firðskeyta.
Norstad hershöfðingi, yfir-
maður jherafia Norður-Atlants-
hafsvarnarsamtakanna, flutti
ræðu í OIiio í fyrrakvöld.
Hann sagði m. a., að heim-
urinn hafi ekki breyzt á einni
nóttu við það, að Rússar skutu
gervihnetti út í geiminn. Hann
kvað þetta ekki hafa komið sér-
fræðingum Nato óvænt, en hann
vildi á engan hátt draga úr
þeim heiðri, sem Rússar ættu
fyrir afrek sitt, en því færi
vandræðaástand væri komið til
fjarri að neitt „tæknilegt-
sögunnar í vestrænum löpdum“,
vegna afreks Rússa.
Norstad kvað engan fót fyrir
því, að um afturför væri að
ræða í herafla Nato. Hið gagn-
stæða ætti sér stað, skipulag
hefði verið endurbætt og treyst,
og herin njafnvel betur undir
hlutverk sitt búinn en fyrr.
„Alit á smn stað,‘l sagði
farandsahnn og hermdi
hlægjandi eftir herragarðs-
eigendanum og svo dró
hann gæsastúlkuna upp á
þurrt — Pílviðargreininm
stakk hann niður í mjúka
mold og sagði: „Þú skalt
vaxa ef þú getur.“ Svo hélt
hann heim að herragarð-
inum, en hann fór ekki upp
í hásalinn heldur til fólks-
íns
í almenningss.tcfunni.
Það skooaoi vörur hans og
keypti af honum, en frá
hásalnum, þar sem herra-
garðseigandinn var með
gesti sína heyrðust hlátra-
sköll og drykkjulæti. Þar
flóði vín og gamalt öl
freyadi í krúsum. Gestirnir
svolgruðu í sig vín og hám-
uðu í sig matinn og veiði-
hundarnir átu með. Far-
andsalanum var .skipað að
koma þangað upp, svo að
gestirnir gætu skopast að
honum. Þar upp í hásaln-
um var vínið komið inn en
vitið farið út. Þeir helltu
víni í sokk og skipuðu hon-
um að drekka, en það varð
að gerast fljótt. Þetta
fannst þeim hin bezta
skemmtun. Það var spilað
um nautahjarðir, bændur
cg bændabýli og öllu var
tapað. „Allt á sinn stað,”|
sagði farandsalinn, þegar |
hann var kominn út af
herrasetrinu. „Eg á heima'
á þjóðvegmum. Þarna uppi,
var eg ekki í essinu mínu.“
Og litla gæsastúlkan veif-
aði honum frá hliðinu.
Iðnvæðing...
Framh. af 3. síðu.
það að verkum, að einræði
Stalíns var „söguleg nauðyn“.
Þeir benda á framfarirnar, sem
orðið hafa eftir dauða Stalíns,
og spá hraðvaxandi framförurn,
er óhjákvæmilega leiði síðar til
þess, að kommúnistiskt einræði
taki þeim breytingum, að það
verði óþekkjanlegt frá því sem
nú er.
Er einræðinu
ekkiliætt?
Aðrir halda því fram, að ein-
ræois- og kúgunaröflin séu svo
orkuhlaðin, að þau geti enn átt
langt líf fyrir höndum, og að
þpei' tilslakanir, sem valdhaf-
arnir kunpi, að gera, vegr.a
þess að almeningsálitið þrýsti
að, svo að lífskjörin batni, verði
aldrei svo miklar, að kommún-
istisku einræði verði hætt —
það geti aldrei hrunið til
grunna nema ný bylting komi
til. Hvort réttara er, getur
framtíðin ein leitt í ljós,
(Höfundur þessarar greinar
er fyrirlesari við háskólann í
Lundúnum, og forstjóri. stofn-
unar, sem hefir með hþndum
athuganir á því, er varðar sögu,
hag og framtíð Austur-Evrópu-.
landa). j