Vísir - 20.11.1957, Blaðsíða 3

Miðvikúdaginn 20. nóvember 1957
VlSIR
Tekur
sjnka
veiðiþjófa, sækir
og leitar afrétti.
Hnifangsmikil störf BJörits
Pálssonar í þágu alþjéðar.
Hefur brátt aætlnnarflug til Xorð-
fjarðar og Stykkisholms.
Björn Pálsson flugTnaður mun
hefja áætíimarflug' bæði til Norð
fjarðar og: Stj-kkishólms strax
<Dg fiugvellirnir, sem þar er
unnið að, verða lendingarhæfir
fyrir flugvélar Björns.
Á báðum þessum stöðum hefur
verið unnið að gerð flugbrauta
og er ennþá unnið að ílugbraut-
Snni við Stykkishólm, en hætt
liefur verið í bili við flugbraut-
ina á Norðíirði.
Hugmyndin var að ljúka við
300 metra langa braut á Norð-
firði í haust með því að dæla
upp sandi úr leirum, sem eru
innan við sjávarkambinn. Var
unnið að þessu allt fram til síð-
ustu helgar og mun væntanlega
hafa tekizt að ljúka við þennan
áfanga, en ólokið er að jafna
brautina til þess að gera hana
lendingarhæfa. Strax og því er
lokið hyggst Bjöm hefja áætl-
únarflug til Norðfjarðar, en þó
kvaðst hann ekki mundu geta
flogið þangað nema við góð
veðurskilyrði þvi þar er mjög
aðkreppt af fjöllum og brautin
þess vegna í styzta lagi. Hug-
myndin er að leggja síðar meir
1100 metra langa flugbraut á
Norðfirði, þannig að Douglasvél-
ar geti lent þar, en i haust verð-
ur naumast unnið meir að flug-
brautargerðinni þar og ekki byrj-
að á henni aftur fyrr en að vori.
í Stykkishólmi er unnið að 400
metra langri flugbraut sem
liggur á mel eða holti í 2—3ja
km. fjarlægð frá kauptúninu.
Bæði þar og víðar á landinu þar
sem unnið er að sjúkraflugvalla-
gerð hefur verið mikill hörgull
á stórvirkum vélakosti því marg-
ir aoilar eru um hverja vél, ekki
sizt vegagerðin og búnaðarfé-
lög og þvi mjög erfitt að fá þær
til ílugvallargerðar fyrr en þá
seint á haustin.
Strax og tveir framangreindir
flugvellir eru lendingarhæfir
mun Björn hefja áætlunarflug
á báða þessa staði.
Eins og sakir standa hefur
Björn ekki áætlunarflug til
annarra staða en Gjögurs á
Ströndum norður, en þangað
flýgur hann hálfsmánaðarlega.
Gjögur er afskekktur staður og
einangraður mjög, enda ekkert
vegarsamband þangað og skipa-
ferðir dræmar. Þykir óhagstætt
og dýrt að senda skip svo langa
krók fyrir lítinn sem engan flutn
ing og fáa eða enga farþega.
Þykir hagstæðara miklu að
halda Gjögri og nágrenni þess í
sambandi við umheiminn með þvi
að senda þangað flugvél á hálfs-
mánaðarfresti.
Þó.tt Björn hafi ekki áætlunar-
flug til fleiri staða enn sem
komið er hafa menn á ýmsum
afskekktum stöðum myndað
samtök um það sín á milli að
fá Björn öðru hvoru til þess að
sækja og flytja farþega og eru |
það einkum Vopnafjörður og
Reykhólar, sem mest hafa leitað (
til hans í þessum efnum.
En auk framangreindrar 'flug-
þjónustu og sjúkraflugsins sém
mjög hvilir á Birni, hefur hann
haldið uppi ýmiskonar leigiiiflugi
og i, ýmsum tilgangi.' Þess má
m. a. geta að i haust heíur Björn
tekið ao sér leitarflug að sauð-
fé á afréttum fyrir ýmsa aðila. j
Fór hann fyrir nokkru austur
á Síðuafrétt, fann þar 9 kindur
langt inn á heiðum og tók það
bændur 3 daga að há kindúnum,
enda þótt þeir vissu nákvæmlega
að tilvisan Björns hvar þeirra
væri að leita. Á afrétti Borg-
hrepps fann Björn 15 kindur,
þ. á. m. fjóra fulloröiia hrúta
og voru byggðarmenn tvo daga
að sækja þær. Auk þessa leitaði
Björn á afrétti Grímsnesinga,
Húnvetninga á Arnaívatnsheiði
og á afrétti í mæðiveikihólfi
Dalamanna, þar sem mæðiveika
féð fannst í haust. Sumstaðar
hafa leitarskilyrði verið erfið sök
um óveðurs og aðfarandi hríðar
og leitin af þeim sökum ekki
ávallt komið að fullkomnu gagni.
Þá má geta þess að Björn hef-
ur stundum farið í landhelgis-
flug og þrir landhelgisbrjótar
hafa verið teknir á þessu ári
fyrir atbeina flugvéla Björns.
Björn hefur tvær flugvélar til
umráða. Aðra þeirra á hann
einn, en hina í félagi við Slysa-
varnarfélag íslands. Þegar á ]
þarf að halda hefur Björn tvo ’
flugmenn sem hann getur giipið
til þegar þeir hafa fri, en báðir
eru atvinnuflumenn, Ragnar
Kvaran hjá Loftleiðum og Hauk-
ur Hliðberg hjá Flugfélagi Is-
lands.
Björn kveðst flesta daga, sem
veður er annars fært, hafa meira
eða minna að gera i sambandi
við sjúkraflug eða annað leigu-
flug.
Um þátt Bjórns Pálssonar í
þágu sjúkraflugsins í landinu
var getið hér í blaðinu fyrir
skemmstu og skal það þvi ekki
rakið náíiar hér, en annars tekið
fram að sú þjónusta Björns verð
ur aldrei að fullu þökkuð né
metin.
Ekki hálfur maður
á við Stalin.
Bandaríkjamenn hafa fundið upp aðferð til þess að nota til-
raunaflaugarnar mörgum sinnum. Er komið fyrir í flaugunum
þremur stórum fallhífum, sem breiða úr sér, undir eins og
flaugin er tilbúin að snúa við, og lcr.da ólaskaðar með þessum
útbúnaði.
Krúsév sagði í fyrradag, að
Zhukov hefði talið sjálfum sér
trú um, að hann væri jafnoki
Stalíns.
En hann var ekki einu sinni
hálfur maður í samanburði við
Stalín, né heldur var hann,
sagði Krúsév, mesta stíðshetja
Rússa. Hann var engu meiri
jstríðshetja en Malinovsky Ko-
niev o. fl.
„Zhukov er 61 árs. Hann
kann að vilja draga sig í hlé —
eða halda áfram. Það er undir
honum sjálfúm komið,“ sagði
Krúsáv að lokum.
Áðeins mótleikur. —
Haft er eftir hátt settum em-
bættismanni í Washington, að
vopnasendingarnar til Túnis sé
aðeins mótleikur gegn „eld-
flaugaáhættuspili“ Rússa. —
Utanríkisráðuneyíið í Was-
hington telur sig hafa óbilandi
tryggingu fyrir því, að vopnin
lendi ekki í höndum uppreistar
manna í Alsír.
Dularfullt skip.
Sl. laugardag voru birtar
fregnir um dularfullt skip, sem
Amory Houghton, bandaríski
sendiherrann, hefði rætt um
við Pineau, en orðrómur var á
kreiki um, að þetta væri rúss-
neskt vopnaskip á leið til Tún-
is. — Houghton neitaði þessu
síðar.
Stevenson á fundum
í Washíngton.
Adlai Stevenson, frambjóðuiuli
demókrata í tveun seinustu for-
setakosningum, er komiim til
ÍVashington.
Ræðir hann þar við Dulles og
Eisenhöwer forseta tillögur þær,
sem Eisenhower hyggst leggja
fyrir Natofundinn í Paris 15. des.
Stevenson kvað hættuna, sem
væri því samfara, að kommún-
istar hefðu brotizt í gegn til sökn
ar á efnahagssviðinu í löndum,
sem skammt eru á veg komin,
hættulegri hernaðarhættunni.
i. shi>m<>uiz
Mótt a Himdsiinfli
Göiiml saga iir síldinni —
við Skotland.
. Lítið þorp í Hálöndum. Skot-
lands, nærri sýslumörkum
Banffshire og Aberdeen, nefn-
ist Mountblairy. Það var í hinu
hressandi lofti í nágrenni þessa
sveitaþorps, sem ég átti heima
fram að þeim tíma, sem ævin-
týri það gerðist, er ég skýri
hér frá. Faðir minn var kot-
bóndi og átti þarna landskika
á nöktu og ófrjóu hæðardragi,
o'g við áttum fullt í fangi með
að hafa ofan í okkur og á þótt
við ynnum baki brotnu. Til
þess að létta dálítið undir, á-
kVað ég að reyna hvort ekki
væri hægt að vimia okkur eitt-
hvað inn með öðru móti, og
með þeim ásetningi fór eg vor
eitt, eftir aö búið var að sá því
litla útsæði sem við áttum, nið-
jur til sjávar, um tuttugu kíló-
' metra í burtu, til að reyna
íheppni mína sem fiskimaður.
Okkur hafði borizt til eyrna,
að menn fengju gott kaup á
síldveiðibátunum.
Leiðln til Banff var stutt og
um kvöldið var eg kominn nið-
ur á bátabryggjurnar og virti
fyrir mér starf manna við
verkun fisksins. Er eg spurðist
fyrir um vinnu hjá einum sjó-
mannanna, sagði hann mér.að
eg skvldi snúa rr.ér ti! fiskverk-
unarstöðvarinnar. þar sem lík-
legt var að eg fyndi eiganda
bátaflotans. Maðurimi taldi
liklegt, að eg fengi þarna vinnu,
því ekki væri búið að fullráða
áhafnir á síldarbátana. Áhöfn
hvers báts var venjulega sex
hásetar, skipstjóri, matsveinn
og léttadrengur.
Eigandinn, hr. Duff, lét mig
ganga undir nokkurskonar
hæfnipróf og eftir nokkrar við-
ræður um hið væntanlega starf,
réð hann mig sem „viðvaning“
á síldarbátinn „Donald Dhu".
Eg var mjög ánægður með
ráðningarskilyrðum - tíu punda
seðill fyrir þriggja mánaða
veiðitíma, frítt fæði og annað
á skipinu og einn shilling á
málið (cran — S7% gallon) j
með hinum af áhöfninni að
veiðitíma loknum. Ef heppnin
yæri með, ætti þetta að gera
um 15 punda kaup yfir’veiðí-
tímann. og það myndi vera
mikil hjálp fyrir heimilið.
Morguninn eftir fór eg um
borð i „Donald Dhu“ og sýndi
ráðningárskirteini mitt, Mér
var vísað á klefa í framstafni
bátsins, þar sem við fjórir
„viðvaningarnir11 áttum að
sofa. Hinn hluti áhafnarinnar
var í samskonar klefa í skutn-
um. „Donald Dhu“ var fyrir-
taks skip, eitt af þeim nýjustu
I veiðiflotanum.
Þegai- eg kom um borð, voru
allir bátsverjar að vinna að
viðgerð netanna og' festa þau
saman undir rekið. Á bátnum
voru fimmtíu net, þrjátíu og
tveggja metra löng og um sjö
metra breið; möskvastærðin var
um einn þmnlungur. Þegar
búið var að festa saman netin
fyrir kastið, var samanlögð
lengd þeh-ra nærri því ein sjó-
rníla. Á miðju hvers netastubbs
og við samskeyti þeirra voru
dufl. Sum þessara dufla vorú úr
blikki eða þunnu járni, máluð,
til að verja þau gegn áhrifum
saltvatnsins. Önnur duflanna
voru óvandaðri að.’gerð; þau
voru aðeins uppblásin „hunds-
dufl“. Mikil eftirspurn var
eftir hundsbelgjum til þessarar
notkunar, en af því leiddi að
flökkuhundar voru sjaldséðir
í fiskiþorpunum. Sæist ókunn-
ur hundur á þessum slóðum,
vai’ fljótt séð fyrir honmn, en
belgurinn var irman fárra daga
farinn að gera gagn sem hunds-
dufl á síldarneti.
En svo eg haldi áfram með
söguna, þá vandist eg fljótt
lífinu um borð í „Donald Dhu“,
og var feginn að störfin voru
auðlærð — aðalatriðið var að
vera sterkur og fljótur að átta
sig á hlutunum.
Fyrri helming veiðitímans
tXfííiiYn ttíX rmt-irS Qit ppi-n hvi