Vísir - 20.11.1957, Blaðsíða 11

Miðvikudaginn 20. nóvember 1957 VÍSIB
Erling Brunborg
Höfundur leggur upp frá Noregi, stefnir
tii íslands, þaðan til Kanada og vestur að
Kyrrahaíi, suður eftir Bandaríkjunum,
Mexikó og öðrum Mið-Améríku-löndum,
unz hann kemst til Galapagos-eyja, þar
sem dýralífið er eins og á þeim tímum,
er risaeðlur vcru til. Síðan fer hann' aftur
til nteginlandsins, þar sem hann ferðast
milli hafa á öllum hugsanlegum farar-
tækjum. Og lóks vinnur hann fyrir fæð-
inu heim.
Þetta er ósvikin ævintýrabók.
Hún svíkur engan, sem hana Ies,
BOKAUTGAFAN
j3úaóaian
‘3-loerliógötu. 34 ■
^Sími 23311
Einstakt tœkifœri til að sjá og heyra margt
okkar bezta listafólk
Efnisskráin er í senn óvenju fjölbreytt
og skemmtileg.
fimmtudagism 21 nóv. II.
W
Tryggið yður miða í tíma, þyí að óvíst er
hvort unnt verður að endurtaka skcmmtunina.
glf Aðgöngumiðasalan er í Austurbæjarbíói ★

Aðgöngumiðapantanir í súnum 10912 og 11384
Hitler —
Frh. af 4. s.
ar þær upplýsingar, sem þér
munduð ekki á annað borð geía
útlendingi".
Eg ætlaði ekki að trúa mínum
eigin eyrum. Þetta var einmitt
það, sem ég hafði alltaf óskað
og vonað. Ef Hitler óskaði svars
og úrlausnar á vandamálum sín-
um þá varð hann að ræða þau
við mig í einstökum atriðum.
Með því að ég vissi.nú hversu
lausmáll hann var gat ég gert
mér vonir um að fá margar og
miklar upplýsingar af hahs eig-
in vörum.
Eg varð við beiðni hans og
sýndist hinn alvarlegasti, en
innra með sjálfum mér var ég
himinlifandi.
Hann krafðist síðan fullkom-
innar þagmælsku af mér og hét á
móti áð sýna mér fúllan trúnað.
1 þetta sinn hélt hann sem sé
þann samning, sem hann hafði
gert. Eg held, að það hafi enginn
af nazistafoi’ingjunum vitað, að
ég var í beinu og tíðu sambandi
við Hitler, nema Rosenberg.
f myrkri.
Eftir að Hitler komst til valda
hittumst við venjúlega í kanzl-
arahöllinni í Berlín, eða i Brúna
húsinu í Munchen, eða hótelinu
hans í Núrnberg.
Einu sinni óskaði Hitler að ég
hitti sig að kvöldi dags í húsi
Rosenbergs, eftir að dimmt var
orðið, geysiskrautlegu húsi í út-
hverfinu Dahlem. Eg kom á stað-
inn um hálfri klukkustund á
undan honum. Hann var einn í
bilnum að undanteknum bílstjór-
anum auðvitað, sem var hans
tryggi förunautur á margri ferð.
Eg var vanur að hitta Rosen-
berg í hverri viku, annað hvort í
skrifstofu hans eða heima hjá
honum og áttum við margar
skemmtilegar stundir samam
þar sem rætt var um málefni
nazista, heimspeki, eða fréttir og
sögusagnir báru á góma.
Eg sat oft að miðdegisverði með
Rosenberg. Maturinn var alveg
hræðilegur. Venjulega var það
kálfakjötsstappa, gufusoðið græn
meti og væmnir búðingar, en
Búrgúridarvíriið var óaðfinnan-
legt. Þjóninn hans var klæddur
SS-einkenniSbúningi. Að vetrar-
lagi logaði glatt á arninum, þar
sem brennt var trjábúíum.
Fréttaskeyti.
Sumir hinna aðstu manna naz-
ista, svo sem Himmler og Heyd-
rich, vissu að ég þekkti Hitler.
Fyrir hans tilstilii var vani, að
ég sæti alla meiriháttarfundi
þeirra, sem einskonar heiðurs-
gestur.
Flestir eða aliir gerðu þó ráð
fyrir þvi, að þetfa væri af því, að
ég var vinur Rosenfcergs. Enginn
Vissi að allt fram til júlí 1939,
þrem mánuðum óður en stríðið
braust út, skiptumst við Hitler á
fréttum og álitsgjörðum, síðast
venjulega fyrir miiiigöngu Ros-
enbergs. Auðvitað gaf ég aðeins
meinlaus og viðeigandi svör við
hinurn kænu spurningum Hill-
ers.
Þriðja greinin birtist á föstu
daglnn.
Innbrot og öfvim vi5
akstur m hefgina.
Fremur rólegt hefir verið hjá
lögreglunni um helgina, en þó
hefir ýmislegt smávegis gerzt.
Á laugardagsmorgun varð
vart við menn, sem voru að
brjótást inn i Félagsprent-
smiðjuna og var lögreglunni
gert aðvart. Þegar hún kom á
staðinn voru mennirnir farnir
og ekki varð þess vart að neinu
hefði verið stolið.
Á laugardagsmorgun var
sendur sjúkrabíll að Hjarðar-
haga, en þar hafði gamall
maður fengið aðsvif. Var hann
fluttur á Slysavarðstofuna. Átti
hann vanda til að fá aðsvif.
Á laugardagskvöld datt ölv-
aður maður í stiga að Hlé-
garði og hlaut höfuðmeiðsli.
Var hann fluttur í Slysavarð-
stofuna. Á laugardagskvöld
var maður tekinn og grunað-
ur um ölvun við akstur.
Garðavsrðlaun afhent
■
í ffafnarffrSi.
Hinn 14. þ. m. boðaði stjórn
Fegrunarfélags Hafnarfjarðar
til fundar í Sjálfstæðishúsinu í
Hafnarfirði.
Fundurinn var fjölmennur, en
tilefni hans var afhending
heiðursverðiauna og viður-
kenninga til þeirra, sem skar-
| að hafa fram úr við fegrun bæj-
arins á árinu 1957.
Heiðursverðlaun, sem var á-
letraður gólfvasi, hlutu þau
Jón Egilsson og frú vegna
garðsins að ölcluslóð 10.
Hverfisviðurkenningar hiutu
þessir:
Frú Herdís Jónsdóttir, Öldu-
götu 11; frú Kristín Guðmur.ds-
d'óttir, Reykjavíkurvegi 16 B
og Henrik Hansen og frú
Reykjavíkurvegi 31.
Ennfremur veitti fólagið
þeim Skúla Hansen og frú við-
urkenningu vegna garðs þeirra
að Skálabergi.
Vegna stofnana og fyi'ir-
tækja varð nú St. Jósephsspítali
fyrir valinu um viðurkenningu
félagsins. Miklar aukningar
hafa farið fram á spítalanum
og er sú framkvæmd þannig úr
garði gerð, að til sérstakrar
bæjarprýði er. Þá var St.Jós-
ephssystrum jafnframt þakkað
hið óeigingjarna líknarstarf
þeirra í bænum um langt ára-
bil.
Að lokinni afhendingarat-
höfn urðu miklar umræður um
fegrunarmál bæjarins, og ríkti
áhugi um auknar aðgerðir á
því sviði.
Svohljóðandi tillaga var bor-
in fram og samþykkt:
Fundur, haldinn að tilhlutan
Fegrunarfélags Hafnarfjarðar
hinn 14. nóvember 1957, sam-
þykkir að beina þeirri áskorun
til bæjarstjórnar Hafnarfjarð-
ar, að gert verði ráð fyrir á
næstu fjárhagsáætlun, að allt
að 2% af tekjum bæjarsjóðs
verði til sérstakra fegrunar-
framkvæmda, enda verði þær
gerðar í samráði við stjórn
Fegrunarfélagsins.