Vísir - 30.08.1958, Side 6

VÍSIB
Laugardaginn 30. ágúst 1958
VÍ81E
D A G B L A Ð
Víslr kemur út 300 daga á ári, ýmist 8 eða 12 blaðsíður.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður: Hersteinn Pálsson.
Skrifstofur blaðsins eru í Ingólfsstræti 3.
Ritítjómarskrifstofur blaðsins eru opnar frá kl. 8,00—18,00.
Aðrar skrifstofur frá kl. 9,00—18,00.
Afgreiðsla: Ingólfsstræti 3, cpin frá kl. 9,00—19,00.
Sími: (11660 (fimm línur)
Vísir kostar kr. 25.00 í áskrift á mánuði,
kr. 2.00 "dntakið 1 lausasölu.
Félagsprentsmiðjan hJ.
KIRKJA DG TRUMAL:
Hver er náiiii&i?
Einíng stjórnarinnar.
Upp á síðkastið hefir blaða-
kostur rikisstjórnarinnar
talað ’sýnu minna um ein-
ingu þjóðarinnar í landhelg-
ismálinu en oft áður á þessu
ári. Þetta orð — þjóðarein-
ing — heyrist aðeins ör-
sjaldan þessa dagana, enda
má gera nokkurn veginn ráð
fyrir, að blöð ríkisstjórnar-
innar hafi nú gert sér nokkra
grein fyrir því, að þjóðin
rjúka upp, þegar margir
fréttamenn höfðu eftir
sendiherra íslands í Lon-
don — vanari menn í sínu
starfi en sendiherrann í sínu
— að Island kynni að segja
sig úr Atlantshafsbandálag-
inu, ef deilan við Breta yrði
alvarleg. En „hann hefði átt
að þegja sem fastast, eins
og hann er vanur“, segir
Þjóðviljinn um þetta.
getur aldrei verið einhuga, Þetta er lítið dærni um einingu
þegar forustan er eins
sundruð og raun ber vitni.
Þjóðin fær nefnilega að kalla
daglega ágætar sannanir
fyrir því, hversu dæmalaust
einhuga sjálf stjórnin er,
forusta hennar ágæt í mál-
inu, og þarf varla að nefna
mörg dæmi til að sanna
þetta.
Eri ekki gerir samt til, þótt
tekið sé upp nýjasta dæmið
um það, hvernig talað er á
stjórnarheimilinu, hvernig
hin skelegga og einbeitta
forusta birtist almenningi á
síðum stjórnarblaðanna. Fyr
ir aðeins fáeinum dögum
birtist ágætt dæmi um þetta
í forustugrein í Þjóðviljan-
um þar sem eingöngu var
fjallað um landhelgismálið
og meðferð utanrikisráð-
herra á því. Og það eru ekki
skemmtilegar kveðjur, sem
utanríkisráðherra fær, mað-
urinn, sem Alþýðubandalag-
ið og kommúnistar hafa stutt
á allan hátt á undanförnum
tveim árum, enda þótt hon-
um hafi verið fundið margt
til íoráttu.
í greininni er talað um það, að
þessi samstarfsmaður komm-
únista í ríkisstjórninni hafi
ekki „ofreynt sig í afskipt-
um af landhelgismálinu",
því að hann hafi yfirleitt
ekki talið vert að svara
neinum orðsendingum, sem
komið hafi frá öðrum þjóð-
um varðandi það. Þó hafi
honum fundizt ástæða til að
stjórnarinnar, og mætti
nefna fleiri álíka, enda þótt
það verði ekki gert að sinni.
En þetta — eins og fleira —
er ærin sönnun þess, að for-
ustan hefir brugðizt, þegar
mest á ríður. Ríkisstjórnin
er sjálfri sér sundurþykk, og
af því leiðir, beinlínis og ó-
beinlínis, að hún getur ekki
skapað þjóöareiningu, þótt
oft hafi verið um það talað
að undanförnu. Til þess þarf
önnur ráð og betri en stjórn-
in hefir í hendi sér.
En það er til eining meðal
þjóðarinnar, þótt hún sé
ekki af því tagi, sem stjórn-
arblöðin hafa talað um. Það
er sú eining, sem skapast af
því, að almenningur er orð-
inn þreyttur á vinstri stjórn-
inni, umbótastjórninni, er
kölluð var í sigurvímu
rauðu og flekkóttu flokk-
anna. í þeirri staðreynd er
einingin fólgin, og um þetta
sameinast þjóðin nú, þegar
erfiðlega stendur á. En hún
veit, að því miður getur hún
ekki tafarlaust fengið upp-
fyllta ósk sína um það, að
hin vesælasta stjórn, sem
þessi þjóð hefir yfir sér
haft, verði úr sögunni, og
þess vegna skilst henni, að
nú er dimrnt framundan.
Það er ekki sigurstranglegt
þörf, af hvaða tagi, sem er, þá
er ekkert annað mikilvægara en
að láta hana í té, hvernig, sem
á stendur fyrir þér.
Jesús lifði sjálfur samkvæmt
þessu. Dæmin eru mörg um það.
Enginn starfsdagur hans var svo
langur eða annasamur, að hann
iéti vesalingana synjandi frá sér
fara, er þeir voru bornir eða
leiddir til hans, þótt komið væri
langt fram á nótt. Á hinni þung-
bæru stundu i Getsame, þegar
hann var umkringdur vopnaðri
svsit fjandmann þá gaf hann sér
tóm til þess að lækna áverkann,
sem einn þessara ógæfumanna
sem sendir voru til þess að f jötra
hann, hafði hlotið. Og þegar
hann stóð skömmu síðar frammi
fyrir dómaranum, hinu volduga
yfirvaldi, með ákærendur, höfð-
ingja og leiðtoga þjóðar sinnar
allt í kring, þá hafði hann hugs-
un á því að renna þeim augum
út í hallargarðinn, sem vöktu
freistaðan lærisvein til sjálfs sín.
Og þegar hann háði helstríð sitt
Gáfaður maður hefur sagt:
„Fólk er alltaf að tala um, að það
eigi svo erfitt með að lesa Biblí-
una, því að þar sé svo margt,
sem það skilur ekki. En ég fyrir
mitt leyti er i mestum vandræð-
um með það, sem ég skil“.
Á morgun ertu minntur á
dæmisöguna um miskunnsama
Samverjann. Sú saga sr auðskil-
in. Þar eru engar torræðar
kenningar, ekkert, sem skynsemi
þinni er ofviða. Myndin, sem
sagan dregur upp, er svo skýr og
heimfærslan svo ótviræð, að
hver einasta mannssál verður að
viðurkenna heiðan boðskap henn
ar og taka hann til sín. Og það
er þá, sem vandinn verður fyrir.
Ekki á hátíðlegum stundum,
þegar við skoðum söguna eins
og frábært listaverk í hæfileg-
um fjarska frá daglegu lífi, held-
ur í önn daganna, þegar aðstæð-
ur lífsins setja okkur í hlutverk-
in, sem fyrir koma í sögunni,
þegar við á vegferð okkar um lif-
ið eigum að mæta náunganum
ekki sem hugsuðu dæmi, heldur
sem manni af holdi og blóði.
Þegar við eigum að skipta við
Iifandi menn undir öllum þeim
margbreytilegu kringumstæðum
kjara og afdrifa, sem þeir birtast
í, og í allri þeirri margkynja af-
stöðu, sem þeir eru í til okkar
sjálfra, hvað gilda þá orð þess-
arar dæmisögu, hið guðlega boð,
sem hún miðar að: Far þú og
gjör slíkt hið sarna, vertu Sam-
verji þessa manns, sá, sem misk-
unnarverkið gjörir, vert þú svar-
ið við þrá hans, vert þú engillinn
frá Guði, sem hjálpar honum,
vert þú sú vísbending, sem hann
þarf til þess að finna, að það sé
eitthvað til, sem heitir kærleik-
ur.
! ekki tekizt að fá vegabréfsárit-
Ef menn eru spurðir, hver sé un til Sovétríkjanna fyrir erind-
kjarninn í siðalærdómi kristin- [ reka sína, eiga þau bréfaskipti
dómsins, munu flestir vera svo við trúbræður sína í Lettlandi,
upplýstir, að þeir geti svarað Lithaugalandi og Eistlandi. Einn
því: Það sé boðorðið að elska, jg hefur verið skrifast á við
elska alla menn. Lögvitringur-
inn, sem ræddi við Jesúm, vissi
það lika, að allt lögmál Guðs er
fólgið í þessu efna. En hann
gerði sér ljóst, að það er ekki
nóg að viðurkenna. þetta. Að
elska alla menn er aðeins orð.
á krossinum, sinnti hann bæn
ræningjans og gaf honum frið.
Jesús hefur ekki aðéins látið
eftir kenningu, ítrekaða með ó-
gleymanlegum dæmisögum, held-
ur sjálfur lifað þessa kenningu
inn í mannlifið, eftir látið oss
fyrirmynd, að vér skyldum feta
í hans fótspor. Enda segir hann:
Eg hef gefið yður eftirdæmi til
þess að þér breytið eins og ég
breytti við yður. Þetta er mitt
boðorð, að þér elskið hver ann-
an, eins og ég hefi elskað yður.
Far þú og gjör slíkt hið sama.
Þessi orð þýða ekkert minna en
þetta: Gjör þú eins og hann
gjörði, Jesús Kristur. Hver, sem
á veginum verður, hvernig sem
hann er staddur og hverjar, sem
aðstæður þinar eru, þá ber þér
að minnast þess, að nú á þessi
maður að mæta Kristi í þér, orð-
ið, sem þú talar, á að vera hans
anda samkvæmt, og sé tilefni til
þess að hlutast í mál hans á ein-
hvern hátt, leynt eða ljóst, þá
á hugur þinn og hönd að bera
bróðurmerkið, merki stóra bróð-
ursins, Guðs sonarins, sem lagði
á sig hina ýtrustu fórn til þess
að bjarga þér, gera þig að sin-
um bróður í eilífu, himnesku
ríki sinu.
sem Rússar fluttu
Einni milljón Lúterstrúar-
manna haldið í Síberíu.
Er þá efngöngu átt við fóik sem Rússar
fiuttu þangað frá Eystraltslöndum.
Við álítuni að um ein niilljón 'fjölda íólks
manna, sem áður tilheyrðu mót- til Síberíu.
mælendakirkjunni í Eystrasalts-
löndunum liafi verið fluttir nauð-
ugir til suðurhéraða Síberíu,
sag-ði framkvæmdastjóri alþjóða
sambands mótmælenda, dr. Carl
E. Lund-Quist i blaðaviðtali á
ársþingi samtakanna í Sigtún-
um.
Þrátt fyrir að samtökunum hefur
Mikill fjöldi tiýr
vesáiir.
1 hinum kommúnistisku ríkj-
um í Evrópu er hvergi að finna
meiri andúð valdhafanna á kirkj
unni en í Austur-Þýzkalandi.
Þar reyna þeir að koma á „rík-
isgiftingum“ og „ríkisjarðar-
förum" borgaraleg hjónavígsla
er það ekki kallað, en báðar þess
ar athafnir eru ekki framkvæmd
ar af mönnum geistlegrar stétt-
ar.
Samvinna ríkis og kirkju í
Póllandi er hins vegar betri. Ný-
lega var vigð í Varsjá lúterska
kirkjan, sem hafði eyðilagzt á
styrjaldarárunum, en pólska rík-
ið lét endurreisa og afhenda
lúterska söfnuðinum í Varsjá.
Það’ er viðurkennt í Austur-
Þýzkalandi að f lóttamenn
Allir menn eða mannkyn allt er! . , , , , .
, . ! streymi enn vestur a bogmn
aðeins hugtak, sem ég næ aldrei
neinum raunverulegum tökum á.
Hugur manns rúmar ekki neina
virkilega mynd af mannkyninu,
þessum milljónum og aftur
milljónum einstaklinga hvar-
vetna um jörð, hvað þá að
Skemmtileg sýning
í Gamla Bíó.
haðan- I gærkvöldi kl. 7 var fyrri
Hata yfiivöld kommúnista í sýning bandaríska kvikmynda-
Austur-Berlin tilkynnt, að á tökumannsins Hal Linker, á
síðasta ári hafi 82,000 manns sjónvarpskvikmyndum
að leggja til oiustu, Þelar j mannshjartað sé svo auðugt, að
foringjar hersins bérjast|það geti umvafið þá alla með
innbyrðis, en þannig er ein-
mitt ástandið nú, að því er
íslendinga. snertir.
Kriísév á undanhaldi.
Hinn núverandi bóndi í Kreml
hefir fyrir skemmstu hætt
að tala um nauðsyn þess, að
æðstu menn stórveldanna
hittist og ræði vandamálin
af einurð og festu. Fyrir að-
eins fáum vikum lagði hann
saman nótt og dag við að
semja bréf um þetta og sendi
út um allar trissur. Svo urðu
lega tóahljóð
rússnesku, því
karlinn missti
að
tunnuna
Krúsév
þá
þeirri tilfinningu, sem nálgist
það að geta heitið kærleikur.
Dæmisaga Jesú svarai- fyrst og
fremst einrii spurningu: Hver er
sá náungi, sem ég á að elska?
Og svarið er: Maðurinn, sem á
vegi þínum verður, sá, sem þér
er næstur hverju sinni, sá, sem
mætir mér eða með mér er, það i
farið vestur yfir mörkin til V.-
Þýzkalands. Þar er hinsvegar
talið, að fjöldinn sé mun meiri
en kommúnistar vilja viður-
kenna.
þj
skyndilega er hann, sem flytur með sér er-
allan áhuga fyrir leiðtoga- j indi frá Guði sjálfum, skilaboð
fundi. Tilkynnti hann, að ^ fi á Guði mínum og sínum, beiðni
leiðtogafundur mundi ekki og boð um miskunnsemi í hans
verða til neins gagns, I garð, hjálpsemi, aðstoð, leiðbein-
hann mundi vera til ills,ingu, líkn, kærleika. JesúS'Segir
eins og tæki hann ekki þátt
í slíkri vitleysu.
talsverðar horfur á því, að af Má segja um þetta, að mest
fundinum gæti orðið, en þá bylur í tómri tunnu, og hef-
kom allt í einu annað h'ióð ir Krúsév illa svikið þá, sem
í strokkinn. Það kom nefni- héldu, að hann væri helzti
blátt áfram og berum orðum
þetta: Hvar, sem hjálpar er
leiðtogi þeirra, er vilja
lægja deilur, eins og komm-
únistar tala svo mikið um.
borgiii
a ð
* b «4
aiigh's a
VISI
v^íIáfþór óuvMumsoN
ifOAáas'Oi. 1+ — óúni 23ý7o
/ NNHEIMT-A
LÖGFRÆQl'STÖRF
þeiin
er hann nú sýnir í Gamla Bíó.
Er hér um þrjár myndir að
ræða, og er hin fyrsta þeirra
frá Belgisku Kongó í Suður-
Afríku. Sýnir hún ýmsar
skemmtilegar hliðar lífsins þar
og ævintýri þeirra Linkers-
hiónanna og sonar þeirra Þórs.
Koma fram mörg sérkenni hins
fjarlæga lands og einnig er góð
grein gerð fyrir lífi þeirra
belgisku hermanna er þar eru
í þiónustu.
Önnur myndin er héðan frá
Islandi og sýnir hún ýmis
gamalkunn atriði er Hal Linker
hefur tekið hér á ferðum sínum
síðan á árinu 1952.
Síðasta myndin er frá Japan,
og sýnir hún einkum perlu-
ræktun, þ. e. a. s. hvernig Jap-
anir fara að því að ,.búa til
parlur“. Er það að sjálfsögðu
nýjung fyrir okkur hér á landi
að sjá slíkt.