Vísir - 30.08.1958, Blaðsíða 11

Laugardaginrt 30. ágúst 1958
VlSIH
II
KATHRYN BLAiR:
tfCviHtijri í pertúgal.
12
ég missti alla tilfinningu fyrir verðmætum lifsins. Þegar hjú-
skapur getur slitnað eftir tuttugu og fimm ár — hverju er þá
hægt að treysta?
— Kannske faðir yðar eigi einhverja sök á þessu. Það er
aldrei gott að vita.
Nú varð stutt þögn. Úr fjarska heyrðist hringla í geitabjöllu.
Hafið var eins og spegill. Skip sást á siglingu til Lissabon.
— Ég vinn hjá föður mínum, sagði hann. — Hann er ritstjóri
„Náttúruvinarins'* Hafið þér nokkurntíma lesið það blað.
— Já. Ljósmvndirnar eru svo ljómandi fallegar. Og greinarnar
um garðana óvenjulega góðar. Það munuð ekki vera þér, sem
skrifið þær?
— Nei, ég skrifa greinaflokkana um villiblóm og skógardýr.
Ég skrifa líka í önnur tímarit. Ég hef verið hálflasinn í vetur og
þess vegna vildi pabbi láta mig fara til Spánar og Portúgals og
skrifa eina grein á viku um villigróður og annað efni, sem ég
sæi eftirtektarvert hérna. Og nú hef ég flakkað um landið í þrjár
vikur.
— Það hlýtur að vera skemmtilegt. Hvenær farið þér heim
aftur.
— Ég á að ráða því sjálfur. Pabbi er pkki strangur hvað það
snertir. Hann andvarpaði: — En hingað til hef ég ekki átt neina
ánægjustund í ferðinni síðan ég fór frá Lóndon.
— En' yður likar vel hérna í San Marco?
— Já. Og mér líkar vel við yður.... Hann brosti. Og svo fór
hann að skjálfa, eins og um morguninn. — Ég hef reynt að hafa
þetta kvef úr mér með meðulum, en það dugar ekki. Þér hafið
líklega rétt fyrir yður — ég ætti að fara í rúmið. En hafið þér
reynt hvað það er að liggja veikur heilan dag í gistihúsi?
— Nei. En þér getið sofið?
sig um. — Ef hann er á móti yður þýðir ekki að reyna þetta.
— Hann er hvorki með mér eða móti, því að hann veit ekki að
ég sé til. Mér datt í hug hvort þér 'gætuð ráðlagt mér, hvernig
ég ætti að komast í samband við hann.
— Þér hefðuð getað hitt hann ef ég hefði vitað um þetta í
morgun, sagði Helen. — En skrifið þér honum bréf og látið sendil
fara með það. Þér fáið að minnsta kosti svar.
— Þá það, sagði, hann. — Ég skrifa sírax í dag.
Sænsku prinsess-
urnar....
Framh. af 10 síðu:
arlærlingum og stúlkum, sem''
ætluðu að leggja fyrir sig líkn-
arstarfsemi. Hún fór þanga3
daglega kl. 7.30 og vann til kl«
7 á kvöldin. Og mörg kvöld tólc'
hún að sér þau störf, sem nauð-
synleg voru, að þvo dulur lítilla
NEITAÐ.
Þegar þau komu í gistihúsið aftur íór Nigei upp í herbergi sitt
en Helen inn í salinn. Þar stóð Júlía og var að leita að ensku
tímariti í blaðahrúgunni. Hún gaf Helen hornauga: — Að ég
skyldi ekki muna að ná mér i vikubiöð í Lissabon í morgun, 1 barna eða þvo gólf. Þarna á
sagði hún. Svo benti hún út í dyrnar: — Hvaða Romoe var nú heimilinu voru 40 börn.
þetta?
— Einn af gestunum. Hann verður iiér ekki lengi,
— Enskur?
Já, hann er frá London.
Desireé er treyst.
GatnagerðarmaðUr
- l-
og kor.aí
Mér sýndist hann hálf skjátúlegur. En það eru reyndar hans, komu nýlega til forstöðu.
margir karlmenn. Meðan ég man: Oliveirafjöiskýldan, sem ég
kynntist í samkvæminu hjá Richardo, efnir til ferðar upp i sveit
á föstudaginn. Við erum boðnar, þú og ég. Ég sagði að við skyld-
um láta vita á morgún, hvort við gætum komið báðar, bætti hún
við ofur sakleysislega.
— Ég er hálf slöpp dags daglega. Ég hefði kannske gott af ein-
hverri tilbreytingu, sagði Helen.
— Já, áreiðanlega, góða, sagði Júlía kuidaiega. — Veiztu hvort
Polly á nokkurn bókaskáp á þessu heimiii. Það er ekki oft sem
mig langar til að lesa, en þegar það dettur í mig, vil ég helzt
hafa einhverjar nútímabókmenntir næfri mér.
Julía fékk þrjá bækur hjá Polly og settist upp á svalirnar hjá
sér, en Polly og Helen fóru inn í' skrifstofuna og fengu sér te.
— Hefur þessi ungi maður sagt þér hvernær hann hugsi til
að fara? spurði P.olly.
— Hann er óráðinn. Hann er ekki hress ennþá.
— Nú er það ekki. Þú verður að afsaka, Helen, en ég rek þetta
gistihús til þess að hafa eitthvað upp úr því — og þessi Nigel
Collins virðist þurfa meiri hjúkrunar og umhyggju en við höfum
tíma til að láta honum í té. Hann ætti að finna sér einhvern stað,
sem hann getur fengið hjúkrun. Ég held að þú verðir að segja
honum, að hann verði að flytja á morgun.
Helen ætlaði að andmæla. Það hlaut að vera- ólöglegt. Það var
svo fráleitt — svo ómannúðlegt. Og þó var Polly ekkí ómann.úð-
leg. Hún keppti aðeins að einu marki, að gistihúsið gæfi arð
— það var skýringin.
Helen hafði enga lyst a miðdegisverðinum. Maðurinn varð eins
og torfusnepill í munninum á henni, er hún hugsaði til þess að
— Ég glaðvakna ailtaf þar sem leiðinlegt er kringum mig. ’ p0ny kæmi inn og bæði Nigel, kurteislega en ákveðið, að hafa sig
Það er ekki þar með sagt að gistihúsið sé ljótt, en þessar ömur-
legu dökku veggþiljur og útskurðurinn í loftinu hrekkir mig. Ég
á burt úr gistihúsinu. Hún varð að finna ráð.
Hún drap á dyrnar hjá Collms á leiðinni upp í herbergið sitt.
hef heyrt að skáli sé til leigu við breiðstrætið — og það var ein ^ Hann lá i rúminu og henni sýndist hann mjög ósjálfbjarga og
ástæðan til þess að ég-kom til San Marco. Ef ég gæti fengið hann ^ hafa mikla þörf fyrir góða og nákvæma hjúkrun. Þétta hárið var
leigðan í mánaðartíma skyldi ég borga vel. Þar mundi ég geta úfið og andlitið sóttheitt. En augun lifnuðu við er hann sá hana.
yfirbugað inflúensuna og komið einhverju í verk.
— Eruð þér viss um að það sé inflúensa, sem að yður gengur?
Hafið þér mælt hitann?
— Ég mun hafa smitast á Spáni, en veikin kom ekki fram fyrr
en fyrir tveimur dögum. Mér finnst hitmn aukast á nóttinni.
— Hvers vegna farið þér ekki til læknis. Hver veit nema að
þér ættuð að ieggjast í sjúkrahús.
— Langt frá því. Þér, megið ekki gera mikið úr þessu Helen.
Má ég kaila yður Helen?
— Já, fiieð ánægju.
Hann færði sig til. — Hafið þér séð þennan skála? Hann kvað
vera með húsgögnum — og mjöð vandaður, er mér sagt. Það er
einhver Richardo de Vallarez sem á hann. Ég talaði við umsjónar-
manninn, en hann sagði að vinir þessa de Vallarez hefðu for-
gangsrétt að honum. Þekkið þér þennan de Vallarez? Hann er svo að lítið bæri á.
líklega eitt helzta stónnennið hérna, held ég. Helen liikaði ekki.
konu stofnunarinnar, þau æíi-
uðu að biðja fyrir barnið sitt. Og
þau tóku eftir myndum af prin-
sessunum, sem höfðu þjónað
stofnuninni áður. #,En hvað þær
eru yndislegar," sögðu þau við
hvort annað. Og þau töluðu síð-
an við forstöðukonuna og sögðuti
l„Okkur er sagt að Desireé prin-
sessa sé hérna núna. Við vitum
þá að barnið okkar er i góðurai
höndúm.“
Erfiðast var það Ðesireé, þeg-
ar hún átti að ákveða hvaða barm
hún ætti að taka að sér síðustu
tvær vikurnar. Það er venjan,
að nemendurnir stundi þá bara
eitt barn, eingöngu. En hún
sagði: „Eg get bara ekki valið
um. Mér þykir þau öll svo in-
dæl.“
Yngst af systrunum er Kristín.
Hún hefur mörg áhuggmál og er
sífellt Önnum kafinn. Hún er
smávaxin og gloð og er enn í
frönskUskólanum og hana lang-
ar til að verða stúdent. Hún er
gáfuð og les mikið, leíkur á slag-
hörpu, hún hefur gaman af að
fara á skautum og dansar „báll-
et“.
Fer Kristín til Ameríku?
Frá því að hún var sex ára
hefur hún tritlað, fyrst með
fóstru sinni og síðar með hirð-
dömu, tvisvar i> viku tií konu'
balletmeistarans við konung-
— Þér áttuð ekki að koma hérna inn, sagði hann. — Ég hef
allt sem ég þarínast.
— Ég ætlaði aðeins að spyrja hvort þér hefðuð skrifað bréfið? ^legu óperuna. Tuttugu stúlkur1,
— Já, svaraði hann. — Og sendillinn kom með svarið til baka. 'á unglingsaldri eru þar í hópn-
Það liggur þarna á borðinu. Þér getið lesið það sjálf. jum og stunda ballet. Margar
— Hafið þér borðað miðdegisverð? stúlkur hafa þreyzt og gefist
— Ég er ekki svangur.
Hún hikaði augnablik, svo gekk hún að skrifborðinu og sneri
I bakinu að honum meðan hún las bréfið frá Richardo. Það var hefur látið i ljós þá ósk að ganga
| afar kurteislega orðað, en beiðninni var neitað. á skóla í Ameríku. En hún er
, Helen vissi ekki hvað hún átti að hugsa eoa segja. Þá kom jeon of ung íil þess að vita hvaða
hún auga á annað umslag — það var venjulegi gistihúsreikning- framtíðarmenntun hún kýs sér.
urinn — en bréfið liafði ekki verið opnað. Einhverri stúlkunni Þegar að því kemur mun hún
hafði vitanlega verið falið að leggja bréfið inn til hans í kvöld, h'&falaust leita ráða hjá móður
sinni.
upp. En ekki Kristíri.
Vitað er að Kristín prinsessa
Hún iét sem hún væri að stinga bréfi I Það gerðu sysíur hennar,
Já, það er hann áreiðanlega, sagði Helen án þess að hugsa Richardo í umslagið aftur, eh opnaði hitt. Þar lá bréfspjaid með Margrét, Birgitta cg Desireé,
þegar þær höfðu lokið skóla-
fiámi. Þær hafa hlýtt ráðuni
móður sinnar og hyggjuviti sínu
og stunda nú dagioga verk og
'skyldur. Það má þ-f ~ v~ja um
|þær að þær uppfyili ljúfmann-
lega kröfur þær, séin .óagJe^t líf
(gerir til þeirra og .einuly forriar
konunglegar erfðavr -'
E. R. Burroughs
-TARZAN
iT. . .
Hin blóðugri bardagi milli
höí ð. ia endaði með því
að ' i niður af hömr-
V' ' siti. Sir-
tði grandi til
;ns. ,Nú er Omat kon-
krafti iaganna og
ir eigin orku“. Nokkrir
.1 hinum rosalegu körlum
urruðu eitthvað í mótmæla-
skyni, en þegar Omat byrsti
Framfc. •>. n. sí
koniú í veg ii a.
-Teti ,.li. 1 iigi
sinaav. Áf b,:I. . telji
’iann c kki •'-■n, . ;• . >g elfki
ástæðn bil c .n ; c; \J ~
herrafundi í Atlantshafsróðinu.