Alþýðublaðið - 19.02.1958, Blaðsíða 7

Miðvikudagur 19. febrúar 1958
& 1 þ ý S u bl a 5 i 8
' PYRliR 9KÖMMU var haldin
guösþjónusta í kirkju Presby-
teriana í Washington. Ríkís-
stjórn Bandaríkjanna var við-
stödd og John Foster Duiles
veitti Eisénfhower forseta altar-
issakramentið. Síðan sameinað-
ist ríkisstjórnin í bæn um frið
í heiminum.
Mörgum kann að koma at-
fourður bessi sp'ánskt fyrir sjón-
ír. Ef aðeins væri um að a
þ-ersónulégfm trúaráhuga Eisen
ilowers og DuPesar mundi það
ekki vekja neina eftirtekt, en
hér er reyndar um að r^ða h'fs-
skoðun, sem Pr S°rkenncmdi fvr
ir Bandaríkin, lífsskoðun, sem
er að haki aVrar stefnu þeirra í
utanríMsmálum.
Lí-fsskoðun b-esisi á sér diún-
ar rætur. Innflvti°ndur^ir
komu tómhentir til hins nýja
hefcns og gátu ekki reift siö’ á
íieitt rttíS-TVVQ (f.
Og það skiotir engu máli hótt
þeir ha.fi smám sa-rnnr
guði milli ót°Uandi kí^Viirfó-
lasra. hOT>n ot- kó damoicfivippcfjjr
öllum Bandaríkjamönunm, —
guð o« Avni«níka ev hi'ó piw.q
sem hinar ólíku þjóðir Banda-
ríkjanna eiga sameiginlegt.
ist „Tfoe River Brethren“, en
það er flo-kkur endurskírenda
eftir fyrir-mynd hinna hol-
lenzku mennonita. — Er ta-ís-
verður hópur þeirra en í Banda
ríkjunum. Þ-eir eru mjög fast-
heldnir á forna siði og ferðast
enn í hest-vögnum og klæðast
að hætti 17. aldar manna.
Trúrækni Ei-senhowers heíir
vaxið mjög á síðari árum, og
verður hennar æ meira vart í
ræðum hans, og þegar hann var
settur inn í forsstaembættið
sór hann eið við tvær bitoiiur.
En það er ekki Eisenhower,
sem athygiiJsverðastur er í
bessu sa-mhandi, heldur John
Foster Dulles.
Það er eitthvað mikilfeng-
l°et vlð þennan sjötuga utan-
ríkisráðlherra, sem lætur h-vorki
mótlæti, sjúkdóma né ofur-
mennskt erfiði á sér hrána. Eng
inn, sem liiBfií’ séÖ Ii°nn sstja.st
við samningafoorðið, þéttan á
v°l'i og pVarDgan, efast um
persónustyrk hans.
Þann tíma. s-em hann hefir
verið utanríkisráðherra, hefir
v°nn floff-ið yfir 800.000 km., en.
bað samsvarar, að hann hafi
farið tuttugu sinnum kringum
— „nano per aiarei neitt nytt unp a ao biooa r bKop
teiknlng eftir Herblock í ameríska blaðinu Washington Fost
hér tekin úr Politiken í Kaupmannahöfn.
Guð gaf þeim sigur í hverri orr- jörðina. Manni dettur í hug
wstu (Kóreustríðið undantekn- t sikning Herblocks í Washing-
ing), hann var að baki aukinna ton Post, þar sem Dulles sézt
framfara og efnalegrar bless- þyrlast út um dyrnar, en höfð-
unar. Hugtakið, „Guðs eigið inu gley-mdi hann á skrifborð-
land“, hefir þrátt fyrir allt hlut inu. Allsstaðar, þar sem eitt-
læga merkingu. Hver einasti hvað gerist er hann viðstaddur.
Bandaríkjamaður verður að Hann trúir á mikilvægí hinna
Vera'í einhverjum söfnuði, og oer-sónulega áhrifa. En hann hef
sýna með því þjóðhollustu ir oft orðið fyr>r von.bDgðum,
sína. Hvaða kirkjufélag, hann 0g hefir þar valdið miklu um
velur er hans einkamál, en bi’ákeln; han-s, og honu-m hefir J inr,þ er
standi hann utan allra safnaða, I tekizt að verða óvinsælastur
stendur hann um leið utan sam
félagsins. Þetta minnir á Róma
,lýð á keisaratí-manum. Allir
fórnuðu til guðanna, ekki vegna
trúrækni heldur til að sýna
hollu.stu sína við yfirvöld rík-
isins.
; Eisenhower er tiltölulega ný-
lega genginn í söfnuð Presby-
tieriana. Á yngri árum tilheyrði
bann sértrúarflokki, sem nefnd
ahra b°irra, sem koma nálægt
alþjóðam-álum.
í farangri sínu-m hefir hann
aútaf Biblíuna, sögu Banda-
ríkjanna, bunka af leynilög-
reglusögum og bók Stalins; —
Vaod°mál Leninismans.
Dulles er prests-souur, af
gömium púritanafjölskyldum
og stangleiki hins patrialska um
hverfis, sem hann ólst upp í,
hefir haft varanl-eg áhrif á
hann. Hanii he-fir alltaf starfað
mikið að safnaðarmálum. mót-
mælenda. Frændur Dullesar í
móðurætt, utanríkisráðherrarn
ir John F. Dulles og Lansing
höfðu einnig sterk á-hrif á hann,
og vaknaði snemma hjá honum
mikill áihugi á stjórnm-álum og
hann tók að líta á. sig, sem
sjá’fkjörinn í em-bætti utahrík-
isráðherra.
Mótsetningarnar í skapgerð
Dullesar eru margar, en bó hef
ir hann marga kosti. Hann er
furðulegt sambland af þumb-
ara, djörfu hörkutólí, meinlæt-
ismanni og hjartahlýjum ættar
höfðingja. En það eru aðrar
mótsetningar í skapgerð hans,
sem hafa illvænlegri áhrif. And
staðan gegn Dulles stafar eink-
um af h’nni ganú atesíamennt-
i-slegu fasthsldn-i hans, og ein-
strí0in°ssfstööii til ixi&! Ei,
Engar hr-eiuar líuur eru í ut-
anríkis^ó’i'ík Du’l'sar, og jr-tð
er vandahust að benda á mót-
sagnir í afstöðu haris. En höfuð
atrið-ið í stefnu hans v’rðist
vera. að neyða sjónavmiðum
Bandaríkj amanna u-pp á að-ar
þióðir. AndstæðirtPar hans í öll
U-m löndum, — ekki sízt heima-
landi hans — 'hafa bótzt s’á í
atferh hans einhvers kon-
°r M:es.síasarhlutverk, sem
fari í bága við frjóa og
teygjanlega utanrikisnólitík.
og auk þess í mótsögn við
Ká ' hæfni Bandaríkiamanna
að leysa vandamáiiti jafnóðum
og bau koma fvrir.- Atburðir
síðustu mánaða hafa að engu
geTt stefnu DuHesar í stjórn-
málum, — þá blekkingu að
st.anda betur að vígi en and-
stæðíngar han-s. Það er engi.im
°'i°fið að m-°ta raunverulegan
stvrk stórv°ldanna, — og guð
gæfi að við fonffjn-m aMrej yð
þekkia hann! 1953 hóf Dulles að
nrédika hina hætt.ul-agu kenn-
insu um hin stórkostlesu end-
urgiöld. En utarirfkisráðúnevt-
ið hefir sem betur fer smám
saman miidað þessa k°nnln°u,
en áhrif hennar hefðu orðið
a'lshm-iarstríð. Þess í stað hef-
ir Dulles haft í hupa hvort
ekki mætti „hreinea“ kjsrn-
orkuvonntn, ná samkomulagi
mm stærð heirra og stvrk, os
draga bannig úr b°irri evðí
lepgingu, se-m notkun þeh’ra
h-afði í för me'ð sér. Þessi kær-
lDiVsríka hupsun hpfir ekk!
haift n-°in mlfdandi áhrtf á
hernaðarvfinvöld B°nda>’iki-
anna. 0« yjrð'aist orð MáeArt.h-
urs. að í stríði kærrii <'kkert í
stað siaurs, í fullu gildi.
Það <»• full é-stæða tiil að gaan
rvna valdanólitík Rú««a. en því
verður ekki neitað, að Dnlles er
undir .syipaða sök s°Idur.
HiOrfurnar í alþióðamálum
hafa slður en svo skýrst v:ð
bað, að Rússár haf° náð for-
ystunni í smáðj eldflauöa. Nv
vopn hafa oft briQvtt pangi sög
unnar. Hvaða áhrif hin nýiu
j vonn kunna að hafa í framtíð-
pkki Po+t um sð
segia. °n ek'n vir*'í°t of diarft
að álvkta að Bandaríkin að
minns+° kosti ski-pt} u-m utan-
ríkisráðherra.
John Foster Dulles er vafa-
laust síðasti fulltrúi tímabils,
— tímabils stirðnaðx'ar st°fnu
og einstrengingslQgs málflutn-
ings. Ge-orgs F. Kennan hefir
sagt, að utanríkisráðherra eigi
ekki að vera vélfræðingur held
ur garðyrkjumaður.
100 s''”o,''ctír ivKU-oro var V°ð ('ntt mi"í hovff°rMuta í Kaup-
'nannahöf’0. F°r f'nt”ingurinn fram á 130 h'ólum og gekk
hægt, en örupgleva. Vegfarendur ráku unp stór augu og lög-
regluþjónarnir höíðu ærið nóg að gera.
Búningur stúxkunnar á myndinni er mjög í tízku úti £ heimi
um þessar múndir. Hann var nýlcga á sýningu í Kaupmanna-
höfn og kemur sjálfsagt hingað til lands áður en
langt um líður