Alþýðublaðið - 19.02.1958, Blaðsíða 11

Miðvikudagur 19. febrúar 1958
A 1 þ i’ ð ti b 1 a ð i ð
11

verður haldinn í Breiðfirðingabúð fimratudaginn 20.
febrúar kl. 8,30. ...............
........Ðagskrá:
1. Inntaka nýrra féla.ga
2. Lífeyrissjóðsmálið
3. Önnur mál.
Stjórnin.
1 I)AG er miövikutlagurinn
'19. febrúar 1958.
SlysavarSstoía Ecyxjavfknr er
opin allan sólarhringinn. Nætur-
‘Iæknir L.B. ’kl. 18—8. Sími
lð«30.
Eftirtalin apótek eru opin kl.
9—20 alla daga, nema laugar-
daga kl. 9—-16 og sunnudaga ki
13—16: Apótek Austurbæjar
(simi 19270), Garðsapótek (sími |
.34006), Holtsapótek (sími!
33233) og Vestufbæjar apótek I
(sími 22290).
Bæjarbókasafn E«ýkjavíkar,
Pingholtsstraéti 29 A, sim i j
1 23 08. Úílán opið virka daga :
kl. 2—10, laugardaga 1—4. Lbs
stofa opin kl. 10—12 og 1—-10,
laugardaga kl. 10—12 og 1—4.
Lokað á sunnudögum yfir sum
armánuðina. Útibú: Hólmgaröi
34 opið mánudaga, miðvikudaga
og föstudaga kl. 5—7; Hoísvail;-.
götu 16 opið hvern virkan dag
nema laugardaga kl. 6—7; Efsts
-sundi 36 opið mánudaga, mið-
vikudaga og föstudaga kl. 5.30--
■7.30.
FLU GFEEÐIR
LoftleiSir.
Hekla, millilandaflugvél Loft-
;loiða, kom til Reykjavíkur kl. 7
i morgun frá New York. Fór til
Stafangurs, Kaupmannahafnar
,og Hamborgar kl. 8.30. Einnig
ér væntanleg til Reykjavíkur
’Saga, sem kemur kl. 18.30 frá
London og Glasgow. Fer til Néw
York kl. 20.
SKIPAFIÍÉTTI K
Ríkisskip.
Hekla fór frá Reykjavík í gær
'austur um land í hringferð. Esja
kom til Reykjavíkur í gær að
austan. Herðubreið er á Aust-
fjörðum á súðurleið. Skjaldbreið
er væntanleg til Reykjavíkur í
kvöld frá Breiðafjarðarhöfnum.
Þyrill er ú Norðurlandshöfnurn.
-Skaftfellingur fór-frá Reykjavík
.1 gaer til Vestmannaeyja.
' Skipadeild SÍS.
■ Hvassafell er í Kaupmanna-
vhöfn. Árnarfell fór frá Borgar-
nesi 15. þ. m. áleiðis til Nevv
..York. Jökulfell fór í gær frá
LEIGUBILAR
Bifreiðasíöðm BæjarleiSif
Simi 33-500
Bifrtíiðastöð Steindórs
Sími 1-15-80
s BifreiðastöS Eeykjavíkuy
Siroi M7-20
Sendibílastöðin Þröstur
Sími 2-21-75
Sas van Ghent áleiðis til Fá-
skrúðsfjarð'ar.'Dísarfell fer í dag
frá Stettin áleiðis til Seyðisfjarð
ar. Litlafell er í Rendsburg.
Helgafell lestar í Sas van Ghent.
Hamrafell fór- frá Batum 10. þ.
m. áleið'is til Reykjavíkur.
Eimskip.
Dettifoss fer frá Reykjavík í
kvöld til Vestmannaöyja, Fá-
skrúðsíjarðar, Eskifjarðar, Reyð
aríjarðar, Norðfjarðar og til
Norður- og Vesturlandshafna og
Reykjavíkur. Fjallfoss kom til
Reykjavíkur 17/2 frá Hull-.
Goðafoss fer frá New York um
21/2 til Reykjavikur. Gullfoss
fór frá Kaupmannahöfn í gær til
Leith, Thorshavn og Reykjavíii-
ur. Lagarfoss kom til Ventspils
16/2, fer þaðan til Turku, Gauta
borgar og Reykjavíkur. Reykja-
foss fró frá Akranesi 1 gær íil
Reykjavíkur. Tröllafoss fór frá
Reykjavík í gærkvöldi til New
York. Tungufoss fór frá Ham-
borg 13/2, var væntanlegur til
Reykjavíkur í gær.
FÖ STDMES SU K
Dómkirkjan: Föstumessa í
kvöld kl. 8.30. Séra Jón Auðuns.
Néskirkja: Föstumessa í
kvöld kl. 8.30. Fólk er beðio að
muna eftir að taka með sér pass
íusálmana. Séra Jón Thoraren-
sen.
Haligrímskirkja: Föstumessa
kl. 8.30. (Gamla litanían.) Séra
Jakob Jónsson.
Laugarneskirkja: Föstuguðs-
þjónusta í kvöld kl. 8.30. Séra
Garðar Svavarsson.
FDNDIK
VKF Framsókn. Félagskonur
fjölmennið á skemmtifundinn í
kvöld (miðvikudag) kl. 8.30 og
takið með gesti. Góðir skemmti-
kraftar. H.H. parið ..sýnlr listir
sínar. Skemmtinéfndin.
—o—■
Aðvörun.
Að . gefnu tilefni vill stjórn
Verkakvennafélagsins Frarn-
só.knar biðja félagskonur sínar
að vera vel á verði, ef um
kaupskeröingu eða aðra rétt-
indaskerðingu væri að ræða, og
snúa sér ,þá sem fyrst til skrif-
stofunnar.
Verkakvennafélagið Framsókn.
Listamannaklúbburinn.
Öskudagsfagnaður í kvöld.
J. SVIagnús BJsirnason:
Mr. 34.
EIRIKUR HANSSON
Skáldsaga frá Nýja Skotlandi.
S
V
s
s
s
■•S
s
'S
s
$
s
fyrst hann átti að vinna méð.
mér?
Allt í einu kom stór og hrika
le'gur maður þangað sem ég
stoð.
„Er það þú? drengur minn.
Er það þú, sem ég á a'ð hafa
m'ér til aðstoðar v,ið þetta yanda
sama verk? Ó, ó“ sagði hri'ka-
lcgi. maðurinn, og- mér virtist
hannj hafa augun á einhverju,
sém var irmar í hellinum, en
ekki á mér.
Ég horfði á-þennan risa litla
stúnd og virti hann fyrir mér
frá hvirfli til ilja, en sá ekls-
ert það vi'ð hánn, sem gæti
bent á. að hann væri Kínverji,
eftir því, sem ég hafoi heyrt
þei.m mönnum lýst, að minnsta
kosti var hár hans og búningur
öðruvísi cn ég átti von á að
einkenndi Kínveria. „Nei, Kín
verji er það ekki“, hugsaði ég.
,.Mér var sagt, a'ð ég ætti að
vinna með Kínverja", sagði ég.
„Rétt er það, drengur minn“.
sagði hríkalesþ maðuf'inn og
tók um leið upp reku, en leit
ekki til mín. „Rétt er það, ég
,er- maðurinn, ég er Kínverjinn,
sem bú átt að aðstoða í þessum
voða pytti. Ó, ó!“
„Þú ert þó ekkert líkur Kín
verja“, sagði ég.
„Ég er ekki fæddur Kínverji,
drangur minn, ekki fæddur í
þessu voða veldi, en ég hef ver
ið þar mörg ór,— mörg voða
leg ár. Ó, ó!“ Og þessi, „voða
Iegi“ maður aretti sig afkára
’ega um leið og hann sagði
þetta, en leit ekki 'til mfn.
„Hvað á ég að gerá?“ sagði
ég, og var allt annað en á-
nægður með þennan tilvonandi
samverkamann minn, eða öllu
heldur verkstjóra.
„Moka, drengur minn, moka
upp á líf op: dauða, svon að við
verðum ekki kviksettir í þsss-
um voða pytti, — svo aS við
verðum ekki kviksettir bráðlif
andi. Ó, ó!“ Op svo fór hann
að moka upp í ámuna mölinni,
sem var í stórum haus, fast-.hjá.
Ég tók líka upp reku og mok
aði eins og ég gat upp í ám-
una, sem mér virtist aldrei
ætla að fvllast. En þegar hún
loksins var orðin barmafull, þá
tók risirm í streng', sem hékk
þar í göngunum, og um leið
hófst áman á loft og leið upp
göngin, en önnur áma kom nið
ur tcm, sem við tókum strax
að fylla.
Þegar við vorum búnir að
fylla ámurnar nokkrum sifih-
um, áræddi ég að ávarpa þenn
an ,,voöa“~mann ó ný.
„Er hér nokkur pottur?“
sagði ég.
„Við exum í honum, drengur
minn, við erum í þeim voða
j.otti, og margur hefur soðnað í
lioíium, — soðnað í honum og
orðið að mauk. Ó, ó!“
Það fór hollur um mig, þeg-
ar hann sagði þetta.
„En hvað er það, sem menn
kalla líkkistu?" sagði ég.
„Þetta er hún, drengur
minn“, sagði hann og sló með
rekunni í ámuna. „Þetta er sú
voða líkkista, sem margan góð
an mann hefur borið héðan ör-
endan, borið héðan úr þessum
voða potti alveg steindauðan.
Og hver getur sagt nema hún
eigi eftir að flytja okkur líka
í því ástandi. Ó, ó!“
Það sló köldum svita um mig
allan.
„:En hvað er það, sem menn
kalla hér beinagrind?“ sagði
ég, því að ég var fastráðinn í
að kynnast til hlítar þessum
,,voða“-verustað.
„Beinagrindin er þarna,
drengur minn“ sagði hann og
benti, á stiga, sem lá upp göng
in. „Þarna er sú voða beina-
grind, sem margan góðan dreng
hefur svikið. Hver getur sagt,
nema hún Mka svíki mig og þig
einhverntíma. Ó, ó!“
,/En hvar er kúturinn?“ sagði
ég'.
„Það er botnlaus pyttur,
drengur minn“, sagði hann í
nístandi róm, eins og dauðans
ótti gripi hann af að hugsa til
þess „voða“ pytts, „alveg botn
laus pyttur sem margan heio-
arlegan dreng hefur gleypt. Ó.
ó!“
Það sló aftur út um mig ís-
köldum svita.
„En segðu mér, hver hann er
sá „svarti“ sem sýður í“.
„Nefndu hann ekki, drengur
minn“ sagði risinn og hristi höf
uðið og það var eins og mér
heyrðist eitthvert undarlegt
hljóð vera að brjótast um í
hálsinum á honum, —- hljóð,
sem ekki var óáþekkt niður-
bældum hlátri. „Nei, nefndu
ekki þann voða á nafn, dreng-
ur mkm“, sagði hann aftur,
„því af öllu voðalegu er það
voðalegasti hluturinn í allri
námunni. Ó, ó!“.
„Ég þarf endilega að vita,
liver þessi „hinn svarti“ í raun
og veru er“ sagði ég, og það
var ekki frítt við, að ég fyndi
—til myrkfælni.
„Það vellur og sýður í því
ferlíki, drengur minn“, sagði
hann; „það véllur Og ; sýður í
honum óáflótanlega, eins og í
sjóðandi hver. Ó, Ó-“
„Er hann þá 'hættulegur?"
sagði ég.
„Hættulegur, drengur
minn“, sagði risinn og yppti
öxlum, „hættulegur? Hann er
voðinn sjálfur -— hreint ekk-
ert annað en voðinn siálfu“.
„Eru menn hræddir við
hann?“ sagði ég.
„Hræddir við hann?“ sagði
risinn. „Já, ég hefði nú sagt
það drengur minn. Námumenn
irnir eru ekki hræddir við
neitt, nema hann!“
„Og hver er hann?“ sagði ég
undrandi.
„Ég má ekki segja það hátt,
drengur minn“ sagði hann, „ég
má ekki láta göngin bergmála
það leyndarmál. í>að er voða-
legt leyndarmál. Ó, ó!“
Ég varð enn óttaslegnari en
áður, og um leið óx forvitni
mín um allan helming.
„Mig langar svo mikið til
að vita um þetta greinilega“,
sagði ég.
„Segðu þá engum frá því, ef
ég trúi þér fyrir þessu voða-
leyndarmáli, drengur mlinn“;,
sagði hann. „Upp á þína æru
og trú máttu engum segja frá
þeim voða. Ó, ó!“
„Þú mátt treysta mér“,
sagði ég í hiartans einlægni.
„Ég ætla þá að treysta þér,
drengur minn og segja þér,
liver hann er, þessi voðalegi,
sem vellur og sýður í. En
bregðist þú mér, þá — iá, það
gerir ekkert til. Ég skál treysta
þér“.
„Þér er það alveg óhætt“,
sagði ég. ;
„Taktu þá eftir, drengur
minn“, sagði risinn og horfði
í kringum sig, til að vera viss
um, að engrnn væri nærstadd-
ur. Svo laut hann ofan að mér
og hvíslaði að mér svo lágt, að
ég gat aðeins með naumindum
heyt, hvað hann sagði. „Þessi
svarti, sem alltaf vellur og sýð
ur í, dengur minn“, bvíslaðii
hann, „þessi hinn voöalegi, sem
allir hér í námunni hræðast
meir en allt annað voðalegt, er
enginn annar, — heyrir þú? —
er engi'nn annar en sjálfur, —
ertu viss um að þú heyrir? —
er enginn annar en sjálfur
verkstjórinn, hann Harris. á
tréfætinum. Ó, ó!“
Ég stóð alveg höggdófa langa
stund, svo óvart kom mér þessi
rpf;
■ mm
' i m
ss» *o
Jón deplaði augunúm’ og verðum að fara núna,“ sagði hefur rétt fyrir þér Ucayba við höfðu borðað og drukkið, hóíu
teygði úr sér. Hann háfði þá j Ucayba. Þáð rumdi í Jóni og verðum að leggja af stað ef við þeir för sína á ný. „Hvað ætli
sofið vel eftir allt saman. „17'ið hann fór út úr hengikojunni.
' | „Harðjaxl11, sagði hann, „en þú
eigum að ná á ákvorðunarstað i við sjóum inni í gígnum,“ hugs
í dag.“ Þegar félagarnir tveir I aði Jón. ,j