Alþýðublaðið - 20.02.1958, Blaðsíða 3

A1 þ ý 8 n b 1 a 8 1 •
Fimmtudagur 20. febrúar 1958
Alþgúublaðiö
Ctgefauai.
Ritstjóri:
Fréttastjóri:
Auglýsingastjóri:
Ritstjórnarsímar:
Auglýsingasími:
Afgreiðslusími:
Aðsetur:
Aiþyðulloí lcurinn.
Helgi Sæmundsson.
Sigvaldi Hjálmarsson.
Emilía S a m ú e 1 s d ó 11 i r.
14901 og 1490 2.
14906.
14900.
Alþýðuhúsið-
Prentsmlðja Alþýðublaðains, Hverfisgötu 8—10,
Ahyggjur íhaldsins
ÞAÐ ER AUBS'ÉÐ á forustugrein Morguniblaðsins j
gær, að íhaldið hefur þungar áhyggjur út af ílokksStjórnar-
fundi Aiþýðufiokksins, sem haldinn var um síðustu helgi.
Sérsta! 'ega þykir blaðinu súrt í broti, að samþykkt skyldi
vera áiyktun um stuðning við heildarstefnu ríkiisstjórnar-
innar í einu hljóði. Telur blaðið, að mikill ágreiningur hafi
verið innan ftokksstjórnarinnár um viðhorf til ríkisstjórn-
arinnar, og er helzt á því að skilja, að það hafi gert sér
miklar vonir um diúp'stæðan klofning í flokknum.
Svo mæla börn sem vilja. Ekki fer það á milli mála, að
í forustugreininni koma fram sár vonbrigði út af því, að
ágreiningur skyldi e:kki vera meiri á fundinum. Þykist
blaðið hafa ýmislegt fyrir satt um skoðanir manna og deil-
ur innan fundar, en er þó í miklum vandræðum með að
skýra þessar fullyrðingar, þegar litið er á einróma sam-
þykkt fundarin's. Er hér sýnilega um óskhyggju að ræða,
en veruleikinn varð svo allur annar, þegar til kastanna
kom.
Ekki þarf aö leiða neinum getum að því, hvers vegna
Morguriblaðinu er svo tíðrætt um flokksstjórnarfundinn.
Fyrir því liggja. tvær meginóstæður, þótt fleiri komi .einnig
tii. Önnur ir.agirjástæðan er sú, að íhaldið vill Aiþýðufflokk-
inn feigan. Þ ví var von þess, að ágreiningur yrði svo mikiil á
fundinum, að því yrð.i nú lofcs að þessari von sinni. En sú
von þess brást, o?_ hún mun bregðast meðan Alþýðuflokks-
fólk þekkir sinn vitiunartíma, eins og glögglega kom í 1 jcs
á flokksstjórnarfundinuim. Á hinu leitinu var svo það, að
þeir Morguriblaðsmenn biðu mlálþola eftir því, að Alþýðu-
öokkurinn ryfi stjórnarsam'starfið. Þeir höfðu kennt það
látlaust síðan um kosningar, að csigur Aiþýðuflokksins í
Reykjavík væri fyrst og fremst ríkisstjórmnni að kenna,
og þeir héldu i barnaskan sínum, að þessi áróður þeirra
hefði áhrif á forustulið Alþýðuíflokksins. En þeir ráku
sig heldur illilsga á þá staðreynd, að áróður þeirra fellur
dauður við þeirra eigin bæjardyr, eins og hann á að gei-a.
Um bað vitnar fundarsamþykktin. Óheilindi í málarekstri
eru ekki vænleg til árangurs.
Hcfundur umræddrar •greinar læzt vera steinhissa á
þeim stað í fundarsamþykktinni, þar sem segir, að nauð-
synlegt sé ,,að bægja fr;á dyrum þeim einræðisöfium til
hægri og' vinstri, sem nú ógna ÍBlenzku þjóöKfi." Er. hann
með ýmsar vángaveltur út af þes'su. En þetta er þó hverj-
um auðskilið nrál, semþekkir stefnu og starfsháttu Alþýðu-
flokksinis. Fíokknum er það fyllilega ljóst, að því fylgir
hætta að hgfa samstarf við Alþýðubandalagið um rí'kis-
stjórn, vegna þess að innan vóbanda þess eru harðmúlaðir
og einBtrengingsiegir Moskvukommúnistar, sem setja hags-
muni erlendsherveldis öiiu ofar. Stjórnarsamstarfið bygg-
ist á því, að áhrifa þeirra gæti ekki.
En Alþýðuflokksmönnum er líka ljóst, að innan Sjálf-
stæðiisfiokksins eru einræðiskennd peningaöfl, sem svífast
einskis í hamslausri baráttu sinni fyrir völdum og yfir-
ráðum í þióðfélaginu. Innan fiokksinB er nazistakjarni, sem
er engu betri en þeir Moskvukommar. Komi einræðisklíka
íhaldsins ár-sinnj fyrir borð,- eru vinnubrögð hennar. líkust
störfum kommúnista. Er höfundur umræddrar forustugrein
ar þar eltki undan skilinn. Alþýðuflokksmenn gera sér fulla
grein fyrir því, að í því er fólgin hætta að hafa samvinnu
við SjíáMstæðMl'okkinh í verkalýðsfólögum, þótt það sé
einungis gert til að minn'ka gengi kommúnista. Þá hættu
verður áð meta og vegá á hverjum tíma. Að sjálfsögðu hafa
verkamenn, sem illu heilli kjósa Sjálfstæðisflokkinn, sömu
hagsmuna að gæta í verkalýðsfélögunum og aðrir. En nái
einræðisklíkan í Sjiálfstæðisfiokknum tökum á verkalýðs-
félagi, er vá fvrir dyrum. Alþýðuflokksmenn fara því ekki
í neinar gralfgötur um það, að gjalda ber varhug við „ein-
ræðisöflum til hægri og vinstri", bæði í stjórnarsamvinn-
unni og eins í verkalýðsfélögun.um.
Forustugrein Morgunblaðsins í gær er ánægjulegiir
vitnisburður bess, að enn einu sinni hafi Alþýðuflokkurinn
borið gsefu til að marka stefnu siína skýrt og skorinort.
. íhaldið harmar það að vonum, en aliþýða manna mun fagna
því sem áðiu'.
Rússar leggia mikla stuntl á flugvéiasmíði, og hér er ein nýiung þeirra á því sviði. Flugvélin
á myndinni er endurbætt gerð af þrýsiiloftsvél unum T U 194 og kallast T U 114. Flugvél af
þessari gerð getur flutt 220 farþega stuttar vegalengdir en 120 á langleiðum. Hún getur flog-
ið 6500 km. í einum áfanga, og flughraðinn er 650 kni. á klukkustund.
( Utan úr Heimi )
ÞAU ATRIÐI, sem fyrst og
fremst hafa einkennt franskt
stjórnmálalíf síðan styrjöld
lauk verða yfirleitt að teljast
neikvæð; sífelld stjórnarskipti
og vanmáttur til ákvarðana og
framkvæmda fram yfir það
hversdagslegasta og nauðsynleg
asta, sífelld greiðsluvandræði
bæði hjá ríkissjóði og gjaideyr
issjóði. Allt hefur þetta átt rót
sína að rekja til þess að aldrei
hefur náðst ábyrgur meirihluti
í þinginu, og alt hefur þetta
verið svo augljóst að mönnum
sést yfirleitt yfir önnur mikil-
væg atriði, sem mjög munu
móta svip framtíðarinnar þar í
lsndi. ir
Þrátt fyrir k.yrrstöðu og löm
un hefur orðið mikil framför
hvað allan iðnað snertir síðan
FJÖLGAR UM FJÓRAR
MILLJÓNIR Á ÁRATUG.
En það sem hér verður eink-
um rætt um er hin merkiiega
þjóðar.ynging fyrir byltingu
aldurshlutfalla, og sem þegar
er farið að gæta mjög greinilega
bæði á sviði stjórnmála, skipu-
lagsframkvæmda og menning-
arforystu í fjórða lýðveldinu.
Eftir að franska þjóðin hafði
staðið í stað að fjölda í fleiri ætt
liðu, eða í röskum fjórum mill
iónum, hefur mikil fölgun átt
sér stað eftir styrjöldina. Síð-
asta áratuginn hefur sú fjölg-
un numið fjórum milljónum,
og telst þjóðin nú 44,3 milijón-
| ir. A hverjum þúsund Frökkum
leru 316 yngri en tuttugu ára,
j en voru 295 áður en heimsstyrj
1950, og síðustu tvö-þrjú árinjöldin brauzt út. Þjóðin yngist
hefur fTamleiðsluaukningin orð ; æ meir að meðaltali og verður
ið meiri en í Bandaríkjunum, j yngsta þjóð Evrópu að þrjátíu
Sovétríkjunum og Vestur- j árum liðnum samkvæmt út-
Þýzkalandi. ! reikningum hagfræðistofnana.
FÓSTBRÆÐURNIR ÞRÍR.
Hvarvetna gætir nú mest á-
hrifa og forystu manna, sem
fæddir eru á árunum skömmu
fyrir til skömmu eftir fyrri
heimsstyrjöld. Þannig er það í
ríkisstjórn, iðnaði, blaða-
mennsku, bókmenntum og list-
|um, — og ekki hvað sízt í stjórn
j málunum. Það er svo sem ekki
jeinstætt fyrirbæri að núverand
| forsætisráðherra er sá yngsti.
| sem gegnt hefur því embætti
; síðan landið varð lýðveldi, —•
Felix Gailard varð 38 ára, þeg-
at' hann tók við þvi í haust.
Menn á svipuðum aldri og hann
láta æ meir til sín taka í flest-
um flokkum, nema kommún-
istaflokknum og sósíalista-
flokknum.
En því miður virðist enginn
þessara ungu manna hafa nýjar
hugsjónir eða hugmyndir til-að
berjast fyrir. Meðalaldur Gail-
lards og meðstjórnenda hans
Framhald á 8. síðu.
■
UM nokkurt skeið hafa ung- j
versk dagblöð birt reglulega
úrsiit í allsherjarskoðanakönn-
un, sem fram hefir farið und
anfarnar vikur þar í landi —
Hafa allir meðlimir komrnún-
istaflokks landsins verið gerð- j
ir út, og fara þeir inn á hvert I
heimili landsins og kynna sér
afstöðu fólks til stjórnmála-
stefnu ríikisstjórnarinnar. Dag-
blöð um land allt verja mikiu
rúmi til að kynna almenningi
niðurstöður þessarar skoðuna-
könnunar. Biöðin segja að sjálf j
sögðu, að yfirgnæfandj meiri- j
hluti þ.eirra, sem spurðir hafi j
verið styðji stjórn Kadars, en j
þau játa, að, „Ungverjar hugsa j
fyrst og frem-st um fjölskyidu -
málefni sín og stjórn bæjav-
og sveitafélaga, en láta sig litiu
skipta vandamál ríkisins og ut
anríkismál.“
Þetta áhugaleysi almennings :
stafar. einkum af vonbrigðum |
og beizkju. Fólkið býst ekki j
lengur við neinu af Vesturveld j
unum og séi' enga leið nt úr
þeim pólitísku ógöngum, sem j
Ungverjalandi hefir verið I
hleypt í. Stjórnartilkynningin j
frá 29. janúar s. 1., þar seni til- j
kynnt var, að Ferince Munnich j
hefði tekið við embætti forsæt- i
j isráðhera af Janos Kadar, vaktí |
enga athygli. Ungverjurn var j
fullljóst, að þessi Táðherra
skipti höfðu ekki minnstu á- j
hrif á st.efnu stjórnenda ríkis j
ins og voru eingöngu gerð í j
því skini að styrkja flokks- i
broddana í sessi. Höfuðatriði
þessarar stjórnarbreytingar er,
að stjórnarfar Ungverjalarids
er skipulagt í samræmi við
stjórn annarra komrnúnista-
i'íkja, þar sem aðgreindir eru
foringjar flokksins og ráðherr-
ar. Kadár tekur nú við hmu
þýðingarm,ikla embætti aðál-
ritara komrnún istaflokksi ns. —•
í því starfi gefst honum tæki-
færi ti.l að endurskipuleggja
flokksstaríið, en frá því hann
tók við völdum hefir það ver-
ið aðaláhugamál hans. Núha
eru 400.000 manns í kommún-
istafiokknum, en fyrir bylt-
inguna voru yfir 900.000 manns
í honum. Flokkurin er þó núna
öflugri og' samstilltari en þá.
Munnich, sem var áður vara-
forsætisráðherra, hefir nú með
höndum yfirstjórn lögreglunn-
ar, lífa’kkeiTs stjórnarinnar.
Daginn eftir ráðherraskipt-
in stóð eftirfarandi í aðaimál-
gagni stjórnarinnar: ;— Stjói'n
avstefnan mun engum breyt-
ingum taka. Þetta mun hafa
Framhald á 8. *i®m.