Alþýðublaðið - 28.03.1958, Blaðsíða 8

Alþýðublaðið - 28.03.1958, Blaðsíða 8
I A. i þ ý • « b 1 a 8 1 8 Föstudagur 28. marz 1958. ör Leíðir allra, sem ætla að kaupa eða selja Bf L Iiggja til okkar Bílasalan Klapparstíg 37. Sími 19032 úseigendur önnumst allskonar vatns- og hitalágnir. Hitalagnlr s.f. Símar: 33712 og 12899. Húsnæðis- miðlunin, Viíastíg 8 A. Sími 16205. SpariG auglýslngar cg hlaup. Leitið til okkar, ef þér hafið húsnseði til leigu eða ef yður vantar húsnæði. KAUPU prjójsatuskur og vað- málstuskur hæsta verði. Áiafoss, Mngholtstræti 2. SKINFAXI h.i. Klapparsííg 30 Sími 1-6484. Tökum rafíagnir og breytingar á lögnum. Mótorviðgerðix og við geðir á öllum heimilis— tækjum. MlnnBngarspjöId D. A. S. fást hjá Happdrætti DAS, Vesturveri, sfmi 17757 — Veiðarfæraverzl. Verðanda, efmi 13786 — Sjómannafé íagi Reykjavíkur, sími 11915 — Jónasi Bergmann, Háteigs vegi 52, sími 14784 — Bóka verzl. Fróða, Leifsgötu 4, sfmi 12037 — Ólafi Jóhanns eynl, Rauðagerði 15, sírni 33096 — Nesbúð, Nesvegi 29 ---Guðm. Andréssyni gull smið. Laugavegi 50, sími 13769 — í Hafnarfirði í Póst hósinu, sími 50267. Áki Jakobsson hæstaréttar- og héraðs dómslögmenn. Málflutningur, innheimta, samníngagerðir, fasteigna og skipasala. Laugaveg 27. Sími 1-14-53. Samóöarkort Slysavarnafélag Islands kaupa flestir. Fást hjá slysa varnadeildum um land allt. í Reykjavík í Hannyiðaverzl uninni í Bankastr. 6, Verzl. Gunnþórunnar Halldórsdótt ur og í skrifstofu félagsins, Grófin 1. Afgreidd f síma 14897. Heitið á Slysavamafé lagið. — Það bregst ekki. — l 18-2*18 % Ötvarps- viðgeröir viðtækjasaía RADfð Veltusundi 1, Sími 19 800. Mdur Ari Arasoff, Ml LÖGMANNSSKRIFSTOFA Skólavörðustíg 3& c/o Páll Jóh. Þorlcifsson h.f. - Pósth. 621 stvmr 15416 og 15417 - Símne/m; Ati Fermingargjafir tilvaldar fermingargjafir fyrir drengi. Svefnpokar Bakpokar Yindsængur Ferðaprímusar GEYSIR HF. Teppa- og dregladeildin. Anglýsi'd í AlþýðublaSinu Ingi Ingimundarson héraðsdómslögmaður. Vonarstræti 4 Sími 24 7 53 Heima : 24 99 5 SigurÖur Ólason hæstaréttarlögmaður Porvaidur Lúðvíksson héraðsdómslögmaður Austurstræti 14 Sími 1 55 35 Árni Sigurðsson FramhaM af 6. siðu. ekki samkeppni við smáíbúðirn réðist í það stórvirki á þeirra tíma mælikvarða að rafvæða hana, ef svo má að orði komast. Þegar mótorinn kom, fékk hann Halldór Guðmundsson raf- magnsfræðing til þess að setja hann upp og setja lagnir í verk smiðjuna og lét hann mig vinna með Halldóri. Þannig lærði ég rafmagnslagnir og einnig á mót orinn. Brátt sá Jóhannes fram á það, að hann hafði afgangsraf- magn frá verksmiðjunni, svo að : hann seldi rafmagn í næstu hús við hana og lagði ég að mestu í þessi hús. Brátt bárust hon- um svo margar beiðnir um raf- magn, að ekki var hægt að sinna þeim með þessum mótor, og setti Jóhannes þá upp aðra stöð i Hörðuvöllum, og þá kom enn kippur í þetta, og ég lagði í fleiri hús, en síðan yfirtók bærinn alla rafmagnssölu í Háfnarfirði, en brautrvðjenda- starf Jóhannesar var mikils virðd. IV. Eg var þannig bæði trésmio- ur og rafvirki, en samt hafði ég ekki lært nóg. Eg fór að aka bifreið, ók einni fyrstu bifreið- t inni, sem . kom tii landsíns. Bookless hafði komið með tvær bifreiðir, Daímler, sem kóiluð var Tuddinn og franska Pan- hard, sem kölluð var Beljan. Ég ók Beljunni. Ég ók um Fjörð inn og til Reykjavíkur, einnig á Suðurnesin. Þá var ekki verið að súta það, þó að hlaðið væri á bífreiðirnar. Ég held, að ég hafi tekið flest fjórtán milli Hafnarfjarðar og Reykjavíkur, en sjálf var bifreiðin aðeins fyrir sex auk bifreiðarstj órans. Flutnirig tókum við líka. Síðaf ók ég Overlandbifreiðum. Ég get varla sagt, að ég hafi lært á bifreið, kennslan var víst þrír tímar. Egill Vilhjálmsson, kunn ingi minn, hvatti mig til að taka próf, og ég gerði það, en Jessen, sem var prófdómari, sagðist varla þurfa að prófa mig, svo oft væri hann búinn að fara með mér. Ég fékk bif- reiðarskírteini nr. 9. En aldrei hef ég eignazt bifreið. Hins veg ar ók bifreið á mig fyrir nokkr- um árum, svo að ég slasaðist illa og hef eiginlega ekki náð mér til fulls síðan.“ Arið 1907 kvæntist Árni Syl- víu ísaksdóttur, verzlunar manns á Eyrarbakka, en hún ólst að mestu upp að. Bitru í Flóa. Þau hafa eignazt fjögur börn, tvær dætur og tvo syni. Annan son sinn misstu þau á bezta aldri. Árni byggði hús sitt að Hverfisgötu 38 árið 1927. Það er mjög snoturt. „Þótti g.ott í þá daga, en nú stenzt það ar.“ Fyrix- utan gluggann erú fjögur stór reynitré. Þau voru tekin úr Hellisgerði, lítil þá og ósjáleg, en það hefur verið hlúð að þeim. „Þegar ég kom til Hafnar- fjarðar,“ segir Árni, „voru tré aðeins á tveimur stöðum, hjá Linnet kaupmanní og Éranz Zimsen sýslumanni . . . Þetta er orðin nokkuð löng ævi hjá mér — en tímarnir hafa brevtzt svo, að manni finnst stundum sem þetta séu margar manns- ævir. Skyldi ekki fleirum fara eins og mér í þessu cfni? Ég hef lifað dásamlega tíma, fram- farir og umbætur á öllum svið- um, en stundum hef ég dálitlar áhyggjur af því, hvort hinn innri maður okkar kunni ekki að bíða tjón á þessum öru breyt ingatímum. Á æskuárum. mín- um voru gerðar mjög strangar kröfur til ungmenna, og hver og einn varð að duga eða drep- ast. Nú er allt annað viðhorf. Ég er ekki að mæla hörkunni íyrrum bót, en gæta verður meðalhófs í þessu sem öðru. Of litlar kröfur til ungmenná nú, geta orðið til þess að gera þá lingerða. — En það er fjarrí mér að vera með hrakspár. Unga fólkið er nú djarflegt og duglégt:“ vsv. Framhalú af 6. síffn. Á öðrum stað í Söguköflum (bls. 238) segir M. J. um þjóð- sönginn, að „síðari versin tvö orti ég í Lundúnum, óg hefur -mér áldrei þótt mikið til þeirra koma.“ Bendir þetta til þess að honum hafi þótt fyrsta versið heldur skárra, og þó hvergi nærri gott, eins og sést á því, sem tilfært er hér að ofan. Út af þessum bókmenntadeil ,um og öðrum dettur mé.r í hug, að allt of mikið sé gert að því hér á þessu landf að tala um bókmenntir. Kerlingaraum ing- inn, sem ætlaði að ærast út af Völsungasögu, hefði t. d. ekki átt að gera opinbert mál úr þv.í, heldur að leggjast á basn og biðja guð almáttugan að forða sér og sínum- frá þessum ósið- legu bókmenntum, sem íslend- ingar hafa orðið allt of frægir fyrir 'úti um lönd. Því hvernig í ósköpunum má bað íara sam an, að íslendingar séu að kalla handritin sitt þjóðarstolt og krefjast þeirra í sínar hendur, og að hér sé verið að banna að „hafa slíkt fyrir börnunum“? Þorstéinn GuSjónsson stud. mag. Fæst í öllum Bóka- verzlunum. Verð kr. 30.00 n „SYNGJANDI PÁSKAR“ fé- lags íslenzkra einsöngvara eru um þessar mundir á sinni ár- legu ferð í Austurbæjarbíói, margbreytileg skemmtun af léttara taginu, sem vaíalaust á eftir að skemmta mörgum um sinn. Þarna koma ýmsir beztu einsöngvarar landsins fram og syngja af meiri léttúð en þeir temja sér að staðaldri. Yfirlejtt er söngurinn vel af hendi leyst ur og, ekki ástæða til að telja upp öll 18 atriðin, sem eru á skemmtiskránni. ; .Sérstaklega má þó kannski ininnast á söng Árna Jónssonar í .Mattinata, Kristins Hallsson- ar í Some Ench-anted Evening, sem kollega hans Ezio Pinza gerði syo vinsælt, og Granadá Guðrúnar Á Símonar. Þótt þetta sé hér nefnt er ekki svo að skilja, aö ekki sé ástæða til að hrósa ýmsú öðru líka, því að öll atriðin eru vel frambæri ieg og sum bráðskemmtileg. Má t.d. minnast á lokaatriðin í báðum hlutum efnisskrárinnar, svo að eitthvað sé nefnt. Skemmtiþáttur Karls Guð- mundssonar er bráðskemmtileg ur að vanda. „Syngjandi páskar“ eru að verða árlegur viðburður, sem menn bíða eftir, þar sem mönn um gefst kostur á að sjá ýmsa beztu söngvara landsins kasta af sér alvörunni og, skemmta sjálfum sér og öðrum v.ið hluti, sem segja má, að aðeins séu fjarskyldir list þeirra, en eiga fullan í’étt á sér, ef þeir veita fólki ánægju og styrkja félags- skap þeirra. Allt hnútukast af þessu tilefni virðist óþarfi. G.G. . í. i y -1 r.r.i c

x

Alþýðublaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.