Forvitin rauð - 01.05.1973, Side 7

Nú þegar liðin eru sex ár síðan lögin um launa-
jafnrétti karla og kvenna fyrir sömu störf
skyldu fyllilega komin til framkvæmda, er
fróðlegt að skyggnast um, og sjá hvernig
þessi ágætu lög eru í reynd. Ætli það ríki
nokkurt misrétti í launamálum framar?
Já, því er nú verr o_g miður, það ríkir mikill
launamismimurenn. Konur hópast i lægstu launa-
flokkana innan hins almenna launakerfis, og
ástandið er svo slæmt, að i mörgum láglauna-
flokkum eru nær eingöngu konur. Svo virðist,
að þau störf, sem konur stunda, séu ákaflega
lágt metin til launa.svo lágt, að enginn karl
litur við þeim; þeir telja, sem rétt er, að
þeir geti ekki lifað af þeim launum, sem
fyrir þau eru boðin.
En nú er alveg eins dýrt að lifa fyrir konur,
eins og karla. Þvi sætta konur sig þá við þessi
lágu laun? Það er engu likara en að konur iiti
ekki á sig sem fullgilt vinnuafl þegar út á
hinn almenna vinnumarkað er komið, og það
þrátt fyrir að margar atvinnugreinar byggja
afkomu sina nær eingöngu á vinnu kvenna; eða
hvað ætli mörg frystihús yrðu að loka, eða
iðnfyxirtæki og verzlanir að hætta ef engin
kona fengist lengur til að stunda þau störf,
sem þar þarf að vinna?
Konur verða að gera sér 1jóst, að þeirra vinna
er i engu verðminni en sú vinna, sem karlmenn
stunda. Þær vinna lika að sköpun verðmæta,
og eiga að krefjast þess að svo sé litið á
með tilliti til launa. í>að er verðmæti
vinnunnar, sfarfsins, sem ber að meta, ekki
hvort það er unnið af karli eða konu.
Séu launin of lág til þess að karl geti lifað
af þeim, getur kona það ekki heldur.
Konur hafa verið, og eru enn ákaflega
sinnulausar um eiginn hag þegar kemur út i
atvinnulifið. Þær hafa látið karla nær eina
um öll mál innan stéttarfélaganna, og sýnt
kjarabaráttunni litinn áhuga. Margar konur
spyrja ekki einu sinni hvaða laun þær eigi að
fá, þegar þær ráða sig i vinnu, taka bara við
þvi, sem að þeim er rétt án þess að athuga
hvort um réttan launaflokk er að ræða eða ekki.
Meðan ástandið er svona meðal kvenna sjálfra,
er ekki von á góðu.
Til þess að launajöfnuður náist i reynd, verða
konur að taka fullan þátt i launabaráttunni.
Þær verða að taka þátt i starfi stéttar-
félaganna, kynna sér samninga, og önnur þau
mál, sem að kjaramálum lúta. Þegar verið er
að semja um kaup og kjör, er verið að semja
bæði fyrir karla og konur. Þvi er ekkert
sjálfsagðara, en að konur láti þar verulega
til sin taka. Þær eru launþegar, og fyrir-
vinnur rétt eins og karlar, og geta ekki lifað
af lægri launum eh þeir. Konur verða þvi að
standa vörð um hagsmuni launþega ekki siður
en karlar, og láta ekki hlunnfara sig i laun-
um af þvi að þær eru konur.
Sigrún Jóhannsdóttir.
Or bókinni Sexual Politics eftir Kate
Millett:
Mynd konunnar eins og hún er í dag er
imynd, sem karlmennirnir hafa skapað og
aðlagað síntun eigin þörfum.
Við fáum sennilega ekki að vita hver
"raunverulegur" mismunur kynjanna er fyrr
en bæði kynin fá aðra meðferð, þ.e.a.s.
sömu meðferð.
Það er athyglisvert, að margar konur finna
ekki að þær eru beittar misrétti. Enga
betrí sönnun er unnt að fá fyrir því
hversu skilyrðislaust þær hafa sætt sig
við ríkjandi ástand.
þA© ER EIN^ OýRT
' J AÐ LIFA
pyj?ip KONUj? 06 KAj?LA
7