Forvitin rauð - 01.05.1973, Qupperneq 11

Þar er mælt meðaltal frá húsinu öllu, en
óvant fólk og fólk undir 16 ára aldri er
þar undanskilið.
Flökunarfólk handvinnur einnig i bónus, en
vélamenn (hausavél, vélflökun, roðflettinga-
vél, þ.e. þeir sem eru á svokölluðu flökunar-
bandi) fá kaupuppbót, 20%, þar sem þeir eiga
ekki kost á bónus.
Auðvelt er að koma auga á kosti og galla
bónuskerfisins. Þeir röskustu geta allt að
tvöfaldað vikukaupið, kerfið nýtir vinnu-
aflið til hins ýtrasta og bónushúsin bera
sig allvel. Hins vegar eru ýmis ljón á
hinum krókótta vegi bónusfjárins í vasa
launþegans. Sé t.d. illa flakað, uggar
o.þ.h. fylgi flakinu, verður mikill úrgangur
og verri nýting á borðunum, þar sem fiskur-
inn verður að fara hreinn í pakkana. Flak-
ararnir fá þá'hins vegar.góða nýtingu þar
sem slíkur fiskur gefur þyngri vigt. Þá
segir sig sjálft, að þegar borðið er reikn-
að sem eining verða stúlkurnar, sem við það
eru, helzt að vera jafnar að afköstum og
vinnulagi öllu. Það bitnar á þeim báðum ef
önnur er seinvirkari eða slær slöku við.
Þarf ekki að segja þeim sem unnið hafa í
frystihúsi frá afleiðingum þessa fyrirkomu-
lags.
A sumrin þegar mikið er af nýliðum (skóla-
fólk) er útkoman hvað verst. Þáð kemur þó
sjaldan niður á vönu fólki þar sem því er
venjulega raðað saman við borð.
Bónuskerfinu fylgir óhjákvæmilega streita,
þar sem hver ber sig saman við annan, og
andrúmsloftið á vinnustaðnum vill stundum
verða nokkuð lævi blandið.
A fundi i verkalýðsfélaginu Baldri á
Isafirði var nýlega samþykkt að leggja
niður bónuskerfið hér á svæðinu. Var það-
vegna nýtingarákvæðisins, sem þótti órétt-
látt. Nú hafa komið upp raddir um að
fundur þessi hafi ekki verið nægilega fjöl-
mennur til að taka svo veigamikla ákvörðun
og stendur nýr funddr fyrir dyrum þegar
þetta er ritað. Verður fróðlegt að sjá
hvort unnendur bónusins eða mótmælendur .
ganga með sigur af hólmi.
HUSLEIí>IN6AK
HÚSMÓeUR
Tímarnir breytast og mennirnir með,, Svo
segir gamalt spakmæli. Stundum fylgist
þetta þó ekki að, mennirnir breytast hægar
en tímarnir. Þá secjum við að maðurinn eða
málefnið sé áðeftir tímaniim.
Sú hefur t.d. orðið raunin á um ýmis rétt-
indamál kvenna og afstöðu fólks til þeirra.
Hin alþjóðlega hreyfing sem fengið hefur
samheitið Rauðsokkar hefur um árabil leit-
ast við að breyta þessu.
Alltof margar konur virðast þó eiga erfitt
með að hrista af sér doðann. Það er eins
og þær haldi að einhver ósýnileg Grýla taki
þær ef þær stigi út fyrir beðið sem þeim
hefur verið plantað í. "Og hvað á ég svo
sem að vera að blanda mér í þetta," segir
kannski einhver, "Ekki vinn ég úti." Að
vinna "úti", sem svo er nefnt er sjálfsagt og
eðlilegt ef kona óskar þess. En eins og til
háttar í dag um' barnagæzlu, nálgast það óraun-
sæi- að gera ekki ráð fyrir nokkrum árum
heima ef um börn er að ræða. Það er engin
ástæða til að falla í andlegan dvala eða taka
upp hugsunarhátt langafa um stöðu konunnar þess
vegna. 0g fáið endilega ekki minnimáttar-
kennd þó að húsbóndinn þurfi þá einn að annast
aðdrætti. Unnuð þið kannski ekki fyrir
honum þegár hann var veikur eða við nám?
Vinna utan heimilis leysir ein sér engan
vanda, fremur en vinna á heimilinu.
Konan hefur unnið og það ósleitilega frá
því að sögur hófust. Það hefur ekki gert
hana frjálsa. Ekkert getur gert hana
frjálsa nema hennar eigin sjálfstæða hugs-
un. *"* • /fir. Tc.
11
R.E. Isafirði.