Alþýðublaðið - 20.04.1958, Blaðsíða 5
gíunnudagur 20. apríl 1958.
AlþýSublaðíð
' S>
Með hinni nýju Heimilistryggingu vorri höfum vér lagt áherzlu á að tryggja hið
almenna heimili gegn sem flestum óhöppum og bjóðum vér í einu og sama trygg—
iagarskírteini fjöldamargar tryggingar fyrir lágmarksiðgjöld.
Takið heimilistryggingu strax í dag eða breytið
núverandi tryggingu yðar.
Margvísleg óhöpp geta hent börn í nútímaþióðfélagi og
geta afleiðingar þeirra orðið mikill fjárhagslegur baggi á fjöl
skýldunni. Til að draga úr þessari áhættu heimilisins nær
tryggingin til þess, ef börn innan 15 ára aldurs verða skaða
bótaskyld.
Heimilislrygging er heimilinu nuuðsyn!
SÆÆvnTJMHJTrm'TT©
TJMBQÐ I OLLUM KAUPFELQGUM LANDSINS.
Sambandshúsinu — Sími 17080.
Eitt veigamesta öryggið í heimilistrygg
ingunni er trvggingin á húsmóðurinni fyr
ir slysum og mænuveikilömun. — Trygg
ingin greiðir bætur við dauða eða
lega örorku af völdum slvss eða lömunar,
sem eiginkona tryggmgartaka verður fýr
ir. — Bætur við dauðsfalls greiðist
kr. 10.000.00, en bætur við algera (ÍOO%)
örorku með kr. 100.000.00. Við minni ör-
orku en 100fi greiðast bætur hlutfalls
lega eftir örorkunni á gruudvelli ofan-
greindrar hámarksupphæðar.
'é BARNAGAMAN
PÓBINSON Eftir Kjeld Simonsen
| 7. Ósjálfbjarga og illa
pl reika skoluðu öldiir
júthafsins Robinson á
Pand í víkinni, þar sem
Iþátnum hvolfdi. Og
|>arna lá hann meðvitunci
jBrlaus, einn og yfirgef-
Jlnn.
í fyrstunni • átti Rob- |
inson bágt með að átta I
sig á hinu nýja um- I
hverfi, en smám saman
rankaði hann við sér. •—
Honum varð ljóst, að
hann var aleinn staddur
á ókunnri strönd.
Skjálfandi af ótta
hlustaði hann eftir öskr-
um villidýranna, en
heyrði ekert annað en ár
niðinn, sem lét skemmti-
lega og vel í eyrum. —
Hánn beygði sig því nið-
'Sir og slökkti mesta þorst
'lann.
Robinsón var örmagna
'&f þreytu. Hann fór því
®ö íhuga, hvar hana gæti
látið fyrirberast um nótt
Stoa, án þess að verða
•Jyillidýrunum að bráð.
Róbinson var of hrædd
ur og hryggur lil þess
að hann fyndi til sultar.
Áður en sólin gekk til við
ar fann hann gamalt tré
með kvistóttum greinum.
Róbinson skreið upo í
tréð og steinsofnaði.
Innan stundar fór hann
að dreyma. Hann lii’ði
nú upp í draumum sín-
um nýafstöðnu ævintýri
sín, skipsbrotið, dauða fé
laga sinna, og þegar hann
vaknaði, einn síns hðs,
á óþekktri strönd.
1. árg. • Ritstjóri: Vilbergur Júlíusson 1. tbl.
*-✓"* «-✓■• ^ ^•
Fram, fram fylking
Fam, fram fjlking,
forðum okkur háska frá,
ræningjar oss vilja ráðast á.
Sýnum nú hug, djörfung og clug.
Vaki, vaki vaskir menn,
voða ber að höndum,
Sá er okkar síðast fer
sveipast hörðum böndum.
A. J.
'^•^■•^■•^■•^■•^■•^■•^■•^■•^■•^•^■•^■•^■•^■•^■•■^■•^••^•^■•■^•■^•^•^■•^•■^•■^•■ri