Alþýðublaðið - 20.04.1958, Blaðsíða 6

6
Alþýðublaðið
Sunnudagua- 20. apríl 1958,
j
j
SPE-
S P E G IL L
„ &g það ma alls ekki undir neinum kring'umsíæðuni
færa Jhann úr stað.“
HODSOM
„Komið þér s?elir!“
„Viltui ekkí bæta við einum í
mat, góða mín. — ég týndi
Iyklinum að handjárnunum“!
„^imkvæmí mlnum úteeifin’ingunx
hlýtur einhver vagninn að hafa tvo
vagnstjóra!“
;„Og hérna sérðu- ráunvérulegá mannætu, góði!“
2
BARNAGAMAN
BARNAGAMAN
-3
Pearl S. Buck
V
Kínverskir börnin
í næsta húsi
V'
1 — Jæja, börnin góð,
þið hafið nú heyrt hvað
hinum kínverska föður
þótti innilega vænt uin
dætur sínar allar, En
xnóðirin varð æ hryggari
með hverjum deginum,
sem leið. Hana langaði
isvo mikið til þess að
eignast dreng. — Svo
leið og beið. Hjónin í
næsta húsi ei.gnuðust
tvær dætur í viðbót, —
Faðirinn var hinn ánajgð
asti. Það var gaman að
eiga sex fallegar dætur.
En móðirin var sorg-
ínædd og grét á stundum.
I — Eignaðlst hún þá
aldrei dreng? spurði Pét-
ur.
— Ja, það er nú það.
ÍNú er komið að sögulok-
iim, sagði marnma. Næst,
þegar móðirin átti von á
barni, kom henr.i ekki
til hugar, að það yrði
drengur. Hún hafði eign
ast sex dætur ,og ver
nokkuð líklegra en sú
sjöunda væri á leiðinm.
Og hún var mjög á-
hugalítil. Hún hirti elck-
ert um að sauma föt
handa barni stnu. Þessi
nýja stelpa gat svo ósköp
vel klæðst gömlu fötun-
um af liinum steipunum.
Og móðrin fór ekki einu
sinni til musterisins að
tala við guð.
— Var þetta þá stelpa?
spurðu öll börnin áköf.
— Við héldum öll, að
þetta yrði stelpa líka. Ég
man það svo vel. Við
töldum það alveg sjáif-
sagðan lilut. Víð litum
ekki einu sinni upp frá
Leikjum okkar í garðin-
um, þegar þjómistuslúik
an kom hlaupandi út og
kallaði. Henni var mikið
niðri fyrir og íaiaði
hratt:
— Farið þið strax steip
ur til pabba ykkar, og
segið honum, að hann sé
búinn að eignast son. Já,
það er drengrur núna,
bætti hún við, þegar við
horfðum undrandi á
hana. Svo hlupum við af
stað. Við leituöum alls
staðar en fundum föður-
inn hvergi nokkurs stað-
ar. Hann var ekki við
skriftir í vinnustofunni.
Hann hafði ekki komið j
á tehúsið. Og hvar haldið I
þið, að Iiann haíi verið?
— Hvar var hann?
spurðu börnin óþolin-
móð.
— Garðyrkjumaöur-
inn leítaði um allar göt-
ur, og loksins fann liann
föðurinn í baðhúsinu.
— Baðhúsinu? át L’ét-
ur eftir.
— Já, kínverskir heldri ■
menn baða sig aldrei
heima. Þeir fara til bað-
Iiússins og kaupa sér baö.
Faðirinn hafði hreiðrað
um sig í kútfuUu stein-
baðkerinu. Baodrengur-
inn var önnum kafinn
við að skrubba hann all-
an hátt og lágt;, þegar
garðyrkjumaðurirm rudd
ist inn um hálf opuar
dyrnar og kallaði:
•— Barnið er í'ætt!
— Föðurnum leið ákaf
lega vel í baðinu. Hann
leit varia upp en sagði
fremur kæruleysislega:
-— Ég kem alveg strax.
Skýrið hana bara Srxótru
fjórffu, strax!
— Já, en herra, nú er
það drengur.
j — Jæja, garðyrkjumað
I urinn sagði síðar frá. —
Þið hefðuð bara átt að sjá
karlinn, þegar hann
heyrði fréttirnar. Hann
endasentist upp úr bað-
inu og snaraði sér í fötin.
Og hann flytii sér svo j
mikið, að allir héldu að
það hefði kviknað í hús-
inu hans. Og þó gat það
ekki verið. Hann var eitt
hvað svo hýr á svipinn og
liarla glaður. Hann hent-
ist inn um garðnliðið og
inn að rúmi konunnar.
Móðirin sat uppi. Hún
var í sínum beztu fötum,
nýþvegin, greidd og
snyrt. Hún hafði nælt
ljómandi fallegu blómi
í fallega hárið sitt. Hún
var ákaflega fögur og
hamingjusöm.
— Til hamingju með
soninn, sagði hún, sigri
hrósandi.
— Ég trúi þessu varla?
— Nú, þarna er hann í
bambusvöggunni, svaraði
möðirin hróðug.
— Ég er hrædd um, að
við verðum að fá nýja
vöggu strax, sagði fað-
irinn.
•— Auðvitað verðurn við
að fá nýja vöggu strax.
Það er skömm að því að
láta drenginn ganga í
þesum gömlu stelpuföt-
um. Þú verður líka að
gefa honum ný föt, sagði
konan.
Hinn kínverski faðir
laut niður að drengnum.
Hann hafði v'arla áttað
sig á því hvað gerzt
hafði. Hann trúði varla
sínum eigin augum. Svo
sagði hann:
— Hann er ekki eins
fallegur og dætur okkar.
Kalli litli fékk tvær
gjafir á afmælisdaginn
sinn: vasabók til þess a3
færa í dagbók, og hunda
byssu. Hann fór s'trax að
halda dagbók, svohljóð-
andi:
Mánudagur: „Þoka og
súld.“
Þriðjudagur: „Súlrl og
þoka.“
Miðvikudagur: Þoka
og súld. Skaut ömmu.í'
Ekki hræddur við
r
Iögregluna.
Klukkan tvö að næthn
lagi, kemur piltur á reíð-
hjóli upp Hverfisgötutia
með ljóslausa luktina. Á
horni Hverfisgötu og Ing
ólfsstrætis stendur lög-
regluþjónn og kailar
skipandi röddu:
— Kveiktu á luktinni,
drengur!
— Vertu ekki svona
mýrkfælinn, væm minn!
sagði snáðinn.
Auglýsingar.
Kommóða er til sölu,
hjá undirritaðri ,sem er
grænmáluð með fjórum
skúffum.
Stúlka óskast í vist,
sem kann að sjóða og
passa börn. Upplýsingar
á Úlfagötu 2.
Hestur er í óskiílín
hjá hreppstjóranum, sém
er rauðblesóttur og ójárn
aður.