Alþýðublaðið - 20.04.1958, Blaðsíða 11

Sunnudagur 20. apríl 1958.
AlþýðublaSið
1
S
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
Ingóifscafé
Ingólfscafé
ÓlfllU
itsamir
í Ingólfs Caíé í kvöld klukkan 9.
Hljómsvéit Óskars Cortes leikur.
Dansstjóri: Þórir Sigurbjörnsson.
Aðgöngumiðasala frá kl. 8. — Sími 12-8-26.
í DAG er sunnudagurinn 20.
apríl 1358.
Helgidagsvörður LR i dag i r
Oddur Ólafsson, Læknavarðstof
unní, sími 15030.
Slysavarðsíofa Reykjavíkur í
Ilei'lsuverndarstöðimii er opin
aiLab sólarhringinn. Læknávörð
ur LR (fyrir vitjanir) er á sarna
stað frá kl. 18—8. Sími 15030.
Næturvörður er í Reykjavík-
ur’: apóteki, sími 11760. Lyfja-
búðin Iðunn, Reykjavíkur apó-
tek, Laugavegs apótek og Ing-
ólfs apótek fylgja öll lokunar-
tíma sölubúða. Gárðs apótek og
Holts apótek, Apótek Austurbæj
ar og Vesturbæjar eru opin til
kl. 7 daglega nema á laugar-
dögum til kl. 4. Holts apótek og
Garðs apótek eru opin á sunnu-
dögum milli kl. 1 og 4.
Slysavarðstofa Reykjavíkur í
Heilsuverndarstöðinni er opin
allan sólarhringinn. Læknavörð
ur LR (fyrir vitjanir) er á sama
stað frá kl. 18—8. Sími 15030.
Næturvörður er í Vesturbæj-
ar apóteki, sími 22290. Lyfja-
búðin Iðunn, Reykjavíkur apó-
tek, Laugavegs apótek og Ing-
ólfs apótek fylgja öll lokunar-
tímá sölubúða. Garðs apótek og
Holts apótek, Apótek Austurbæj
ar og Vesturbæjar apótek eru
opin til kl. 7 daglega nema á
laugardögum til kl. 4. Holts ápó
tek og Garðs apctek eru opin á
sunnudögum milli'kl. 1 og 4.
Hafnarfjarðar apótek er opið
alla virka daga kl. 9—21. Laug-
ardaga kl. 9—16 og 19—21.
Helgidaga kl. 13—16 og 19—21.
Næturlæknir er Kristján Jóhann
esson.
: Kópavogs apótek, Alfhólsvegi
9, ej: opið daglega kl. 9—20,
n’ema Mugardaga kl. 9—16 og
helgidaga kL 13-16. Sími 23100.
Bæjarbóltasafn %ykjavlkur,
Þingholtsstræti 39 A, sími
1 23 08. Útlán opið virka daga
kl. 2—10, laugardaga 1—4. Les-
•tofa opin kl. 10—12 og 1—10,
laugardaga kl. 10—12 og 1—4.
Lokað á sunnudögum yfir sum-
srmánuðina. Útibú: Hólmgarði
34 opið mánudaga, miðvikudaga
og föstudaga kl. 5—7; Hofsvalla
götu 16 opið hvern virkan dag
nema iaugardaga kl. 6—7; Efsta
*undi 36 opið mánudaga, mið-
vikudaga og föstudaga kl. 5.30—
7.30.
FLUGFERÐIR
Flugfélag íslands.
Millilandaflug: Millilandaflug
vélin Hrímfaxi er væntanleg til
Reykjavíkur kl. 16.50 í dag frá
Hamborg, Kaupmannahöfn og
Osló. Innanlandsflug: í dag er
áaétlað að fljúga til Akureyrar
og‘ Vestmannaeyja. Á morgun
er áætlað að fljúgá til Akureyr-
ar, Fagurhólsmýrar, Hornafjarð
ar, ísafjarðar, Siglufjarðar og
Vestmannaeyja.
SRIPAFRÉITIB
Skipadeild SÍS.
Hvassafell er á Akranesi.
Arnarfell fór frá Reykjavík 15.
þ. m. áleiðis til Véntspils. Jök-
ulfell er í Reykjavlk. Dísarfell
er í Reykjavík. Litlafell er í ol-
íuflutningum í Faxaflóa. Helga-
fell er í Rostock, fer þaðan til
Rotterdam og Reme. Hamrafell
er í Palermo. Kare er væntan-
legt til Hornafjarðar 23. þ. m.
Eimskip.
Dettifoss fór frá Vestmanna-
eyjum 17/4 til Hamborgar, Vent
spils og Kotka. Fjallfoss fór frá
Antwerpen í gær til Hull og
Reykjavíkur. Goðafoss kom til
Reykjavíkur 18/4 frá New
York. Gullfoss fór frá Reykja-
vík í gærkvöldi til Leith, Ham-
borgar og Kaupmannahafnar.
Lagarfoss fór frá Ventspils í gær
til Kaupmannahafnar og Reykja
víkur. Reykjafoss fór frá Rauf-
arhöfn í gærkvöldi til Norð-
fjarðar, Reyðarfjarðar, Vest-
mannaeyja og Reykjavíkur.
Tröllafoss fer frá New York um
25/4 til Reykjavíkur. Tungu-
foss kom til Reykjavíkur 15/4
frá Hamborg.
Fermingarskeyti,
Eins og undanfarið verða
fermingarskeyti sumarstarfsms
í Vatnaskógi og Vindáshlíð til
sölu um fermingarnar í vor.
Skeyti þessi urðu fljótt vinsæi,
enda mjög falleg. Tvær nýjar
gerðir komu út nú í vor. Skéyt-
in verða afgreidd fermingardag
ana kl. 10—12 og 1—5 í húsa-
kynnum KFUM og K, að Amt-
mannsstíg 2 B og Kirkjuteigi 33
og víðar, sjá nánar í auglýsing-
um.
Skóli ísaks Jónssonar.
Styrktarfélagar þeir, sem eiga
börn fædd 1952 og ætla að láta
þau sækja skólann næsta vetur,
þurfa að innrita þau nú þegar,
en innritun fer fram í skólanum
^aglega kl. 10—11 til 23. þ. m.
J. RÆagnús BJarnason:
Nr. 11
EIRIKUR HAKSSON
Skáldsaga frá Nýja Skotlandi.
veturinn, og bað hann mig að
'leita sín jafnan, þegar ég þyrfti
einhverrar hjálpar við sem
snerti nám mitt. Hann reyndist
mér líka ætíð vel og sýndi mér
stöðugt innilega vináttu.
Mér leið mjög vel þennan
tíma, sem ég var í Dalhousie-
skólanum, því að herra Sand-
ford sparaði ekkent til þess, að
þar færi sem allra bezt um mig.
Ég fór heim í hús herra Sand
fords eftir hádegið á hverjum
laugadégi og var þar, fram á
sunnudagskvöíld, og stundum
þangað til á mánudagsmorgna,
"f’iíturinn, sem var herbergis
nautur minn á meðan ég var í
skolanum, hét Hendrik Tromp,
ogV-var hann af hollenzkum
ættum, en fæddur í Lúnenburg
í Nýja Skotlandi, þar sem fað
ir hans var kaupmaður. Hend-
rik Tromp var á líkum aldri og
ég, og var „nýsveinn", eins og
ég... Hann var fremur lítill
vexti, eftir aldri, en fal'légur í
vexti og friískleigur. Hann var
kringluleitur, og bjartur á brún
og brá, með blágrá augu, sem
'lýstu bæði viðkrvænmi og kát
ínu. Við urðum undir eins
beztu vinir. Ef til vill drógumst
við svo fljótt hvor að öðrum
af þeirri ástæðu, að við vorum
báðir að miklu leytí útlending
ar, og fundum svo fljótt til
þess, að hinir innlendu skóla
bræður okkar litu á okkur sem
blátt áfram útlendinga, þó að
þeir á hinn bóginn væru okkur
jafnán alúðlegir og góðir.
Hendrik Tromp var sannur Hol
lendingur og unni af hjarta
feðrajörð sinni og þjóð, og áleit
móðurmál sitt og bókmenntir
þjóðar sinnar framar öðruim
þeirra Egils Skallagrimssonar,
Gunnars og Grettis, og þótti
Annapólis piltunum slíkar sög
ur skemmtilegar, en Hendrik
gazt ekki eins vel að þeim.
Hendrik talaðí mjög góða
ensku, og var ekki hægt að
heyra á málrómi hans eða setn
ingaskipun, að hann væri út
lendingur, en samt notaði hann
oft eitt hollenzkt orð, — eða
öllu heldur þrjú, — í hvert
sinn, sem hann þóttist ekki
skilja það, sem við hann var
sagt, og það var: „kannitverst
an“, og það var líka hið eina á
móðurmáli hans, sem ég heyrði
hann tala.
Fyrsta kvöldið, sem við Hend
rik Tromp vorum einir saman
í herberginu okkar, var það hið
yrsta sem hann sagði við mig:
„Þetta er ekki svo vitlaust
herbergi. Reyndar gat það ver
ið betra, en það gat líka verið
verra“.
„Herbergið er rúmgott,“
feagði ég.
„Það er ekki þröngt“, sagðii
Hendrik, „en hvað heitirðu?“
„Eiríkur Hansson", sagði ég.
„Þú ert ekki hérlendui’“,
sagði Hendrik.
„Ég er íslenddngu‘r“, sagði
ég.
„En ég er HolIendingur“,
sagði Hendrik, og rödd hans
lýsti því, að hann áleit það
rneira en að vera íslendingur,
eða nökkurrar annarrar þjóðar
maður, „og ég heiti Hendrik
Tromp“.
„Ertu fæddur á Hollandi?':
spurði ég.
„Nei“, sagði Hendrik, „og
mér þykir fyrir því að vera þar
ekki fæddur og uppalinn en
bókmenntum. Hann var stoltur 1 foreldrar mínir eru fæddir þar.
af -herfrægð forfeðra sinna og
;gat rakið ætt sína til afa Van
Tromps, hins mikla hollenzka
sjól'iðsforingja. Hendrik kunni
fádæmin öll af hollenzkum þj óð
sögum, og þreytist aldrei 'á
að segia þær, og marga söguna
sagði hánn mér á kvöldrn, í her
berginu okkar, þegar við vor
um búnir að lesa saman það,
sem okkur var sett fyrir til
næsta dags. í næsta herbergi
við okkur bjuggu tveir piltaí
frá Annapólishéraði, og komu
þeir oft tij, f.okkar á kvöldin.
Sögðum við þá jafnan sína sög
una hver, en ætíð voru sögur
Hendriks lang skemmtilegast
ar. Sögurnar, sem ég sagði,
voru oftast um afreksverk
Ég er af sömu ætti og hinn
heimsfrægi Ban Tromp. Ó, Hól
land er fagurt Iand, og það hef
ur marga mikla menn átt! Ég
er, því miður, fæddur hér £
Ameríku, og foreldrar mínin
eiga heima í Lúnenburg. En
hvar eru foreldrar þínir?“
„Móðir mín er löngu dáin“,.
sagði ég, „en um föður minra
veit ég ekkert. Ég á hér enginí
skyldmenni".
Hendrik horfði á mig nokkur
augnablik þegjandi, eins og
hann væri að lesa það á andliti
mínu, hvort ég væri að segja
satt. Svo rétti hann mér allt £
einu hönd sína og sagði:
„ITeyrðu, Eiríkur Hansson,
hér er hönd mín. Við skulum
verða góðir vinir“.
Við tókumst svo í hendur,,,
fast og innilega, og horfðúm
hvor í annars augu fáein augna
blik, cg vorum uffi leið orðnir
trúfastir og hjartfólgnir vinir.
Afmæli Handriks var seint
í októberimán. Hamr hélt upp á
afmæli sitt með því áð bjóða
mér og Annapólis drengjunum
til kvöldverðar á dagverðar1
húsi, sem var sfeammt frá sfeóií
anum. Og skemmti hann okkuil
um leið með því að segja okfe
iur hoilenzkar þjóðsögur. Og til
þess að gefa lesaranum ofur
litla liugmynd um sögur hans,
ætla ég að setja hér eina þeirra.
Hún er þannig:
Sagan af Lúðvík
Einu sinni um miðja seyi
jánda öldina kom maður till
smáþorps nokkurs nærri Rotter
dam. Hann nefndist Lúðvík.
Hann yar maður á efrá aldxi,:
og hafði stórt ör á hálsinunsi;
hægra megin. Hann hafði með:
isér stóran hest, seingráan á
lit, með ótal örum uffi allam
skrokkinn. Efeki hafði Lúðvikf
annað meðferðis, svo að sjáam
legt væri. Eniginn þar í gi’ennd
Þórsca fé
í kvöíd kl. 9.
Hljómsveit Kristjáns Kristjánssonar.
Söngvari: Ragnar Bjarnason.

Baðgestirnir voru snemma á
fótum næsta morgun og alis
staðar heyrðust ánægjuhrópin
er fólkið leit í speglana. „Við
ei’um læknuð
læknuð
lækmuð ...“ hrópaði hver sem
betur gat. Jónas og Filippus sáu
frá tjaldinu sínu allt þetta
glaða fólk vera að pakka niður
í töskurnar fyrir ferðina heim.
„Ráðið hefur verkað,'1 sagði
Filippus við Jónas. Sá síðast-
nefndi kinkaði kolli. „Þetta er
endirinn á þessu ævimtýri,"
muldraði hamm, „við höfum
valdið miklum vandræðum, en
við höfum bætt fyrir það núna,
er það ekki, Fiiippus?“ Filipp-
us kimkaði kolli ámægður. ,,Jáp
Jónas?“ ságði hamn, „við höfumii
bætt fyrir það og gert mikil
viðskipti að auki.“