Morgunblaðið - 24.12.1915, Síða 13

MORGUNBLAÐIÐ
hátta. En það var eins og mömmu
ekkert á — og Dísa kreisti
augnalokin fastar saman í hvert
skifti sem hún sá það, og það svo
fest, að margar hrukkur komu
fyrir neðan augabrúnirnar! En
það hefði Dísa ekki átt að gera,
því mamma sá það, og vissi þá
að hún mundi vaka, þvi að ekkert
gott barn kiprar á sér augnalok-
in meðan það sefur. En mamma
varð ekki vond. Hún sagði Dísu
bara að hún skyldi ekki reyna
að leika á sig og gaf henni stóran
sykurmola, en það fylgdi með,
að hún varð að lofa því að sof na á
tíu mínútum. Og Dísa lofaði því
°g snéri sér svo upp í horn til
þess að mamma skyldi ekki
sjá neitt.---------
Svo leið og beið. Litli bróð-
ir var sofnaður og mamma fór
ritthvað fram. En nú kom
hán aftur með fult fangið af
ýmsum böglum, sem hún rað-
aði snyrtilega á skápinn hjá
^úminu hennar Dísu. Því
úiamma hélt að Dísa mundi
sofa. En Dísa var ekki sofandi.
^ndireins og mamma^var farin,
i draumi — ef til vill ennþá fall-
egri — með hrokkið hár og rjóðar
kinnar!
Hvað munduð þið liafa gert í
Dísu sporum? Ja, ekki veit eg það,
en Dísa tók brúðuna og faldi hana
undir sænginni hjá sér og kysti
hana og talaði við hana þangað
til hún sofnaði.------—
Og nú svaf hún vel. Það var
eins og brúðan hefði fært henni
þann frið, er hún hafði áður
mist! — — Mamma vakti hana
um morguninn, en mamma sagði
ekki neitt þótt hún sæi brúðina
í rúminu hjá henni. Hún spurði
aðeins hvort Dísa sin hefði sofið
vel og færði henni sykurmola og
sætar kökur.-------
En úti fyrir glugganum var
hátt reyniviðartré, sem afi hafði
einu sinni gróðursett að gamni
sínu. Afi var nú dáinn, en tréð
stóð þar enn, hátt og íturvaxið,
og minti alla á það, að afi hefði
ekki verið eins og aðrir menn,
sem aldrei nenna að leggja neitt
á sig til þess að gera landið fagurt
og heimili sín, eða barna sinna,
grrip hana óstjórnleg þrá til þess
aö skoða í böglana! Hvað var
bað sem mamnia hafði í þeim?
,ÍSa hafði engan frið — hún velti
86r °g bylti í sænginni, en hún
^at ekki sofnað. Það var alveg
8a,na þótt hún reyndi að loka
augunum! Hún sá böglana samt!
eir lágu þar á skápnum og
l^gðust gletnislega til hennar.
mátti til með að skoða í þá!
sVo reia pún á fætur — ósköp
j,— teygði sig upp á skáp-
°S opnaði fyrsta böggulinn.
þ^^hgjan hjálpi okkur! Kemur
v eiíki úr honum brúða — al.
gv^. eins falleg og þær, sem jóla-
eiharnir höfðu áður fært hennr
aðlaðandi. Á þessu tré sat
nú lítill fugl og tísti — því
fuglarnir syngja ekki á vetr-
um — ekki einu sinni á
jólunum.
Þá klappaði mamma á koll-
inn á Dísu og sagði henni
að þetta væri sú bezta jóla-
gjöf, sem hún hefði getað
fengið, og hin eina jólagjöf,
sem henni hefði ekki verið
unt að ná í of snemma þótt
hún hefði verið öll af vilja
gerð. Og svo spurði hún
Dísu hvort hún vildi ekki
launa litla fuglinum með því að
gefa honum jólagjöf lika. En það
vissi Dísa ekki hvað vera ætti.
Hún vissi ekki hver leikföng voru
litlum fuglum hugþekkust. Þá
sagði mamma henni að þeir þyrftu
ekki leikföng--------þeir væru
altaf kátir ef þeir hefðu nóg að
borða. Nú væri vetur og fátt um
björg. Þess vegna væri' þeim
það kærkomnasta gjöfin að fá
svolítinn matarbita!j
Var það ekki annað sem litli
fuglinn vildi? þá var hægt að
gleðja hann. Og Dísa fékk hjá
mömmu sinni litinn brauðmola,
sem hún muldi sundur, og svo
kastaði hún ögnunum út um
gluggann — út í snjóinn.-------
n
En litli fuglinn sá það og hann
flaug þangað er molarnir höfðu
fallið og tísti í sífellu. Og þá
komu margir fleiri litlir fuglar —
þeir komu úr öllum áttum eins
og á þá hefði verið kallað, og
fóru að tína upp molana. — —
En þegar Dísa sá að þeir voru
svona margir, þá fékk hún leyfi
til þess að gefa þeim meira og
litli bróðir fékk að fara með henni
út á tröppurnar meðan hún gaf
fuglunum! Enhvað þeir hömuðust!
Það var eins og þeir hefðu ekki
bragðað mat í mánuð! Og Dísa
gaf þeim alt brauðið sitt og þeir
gengu frá leyfum. —---------
-----En um kveldið þá kveikti
mamma á ósköp fallegu jólatré.
Og þá tók hún litla bróður í fang-
ið, en hélt í höndina á Dísu og
sagði þeim frá því, að nú væri
hátíð barnanna — á þessu kveldi
hefði sá fæðst, sem væri vinur
litilmagnans og hjálpaði þeim,
sem minni máttar væru. En hann
væri svo miskunsamur, að hann
líknaði einnig þeim, sem hann
ekki þekti og ekki þekt^hann.
Hann kendi meðaumkunnr með
öllum og hjálpaði þeim, hvort
sem þeir væntu miskunar hans
eður eigi. Alveg eins og Dísa
hefði aumkast yfir vesalings litlu
fuglana og gefið þeim þá beztu
jólagjöf er þeir gátu þegið.-----
Þá spurði Dísa hvort hún mætti
ekki gefa fuglunum á hverjum
degi framvegis meðan snjórinn
væri. Því játti mamma fúslega.
Og við skulum vona það að jóla-
gestirnir hennar Dísu verði margir
fleiri að ári. Á.
Geirþrúöur.
Norskt æfintýri.
þann tíma sem guð og
Á' sankti Pétur gengu um kring
hér á jörðunni, komu þeir
einhverju sinni til konu, sem var
að baka pönnukökur. Hún hét
Geirþrúður og hafði rauða húfu
á höfðinu. En sökum þess að
þeir höfðu verið lengi á ferð, voru
þeir báðir svangir og guð bað
hana því að gera svo vel og gefa
þeim ofurlitla pönnuköku. Jú,
það gátu þeir fengið og svo helti
konan örlitlu af soppunni á pönn-
una; en það varð svo mikið er
það bakaðist, að það fylti pönn-
una. Þessi pönnukaka þótti kon-
unni of stór til þess að gefa hana.
Þá lét hún ennþá minna á pönn-
una, en sú pönnukaka varð líka
altof stór; hana gat hún ekki
gefið heldur. í þriðja sinn tók
hún enn minst, aðeins einn dropa;:
en enn fór á sömu leið, að pönnu-
kakan varð of stór.
— Eg get þá ekki gefið ykkur
neitt, mælti Geirþrúður. Þið verð-
ið að fara svo búnir, því allar
verða pönnukökurnar of stórar.
Þá varð guð reiður og mælti;
— Vegna þess að þú gerir svo
illa til mín skalt þú taka þau
gjöld að verða að fugli og nærast
á berki og barri og aldrei fá neitt
að drekka nema þegar rignir.
Hann hafði varla slept orðinu
er Geirþrúður varð að fugli og
flaug upp um eldhússtrompinn;
og enn þann dag i dag geta menn
séð hana á fiökti fram og aftur,
með rauðu húfuna og kolsvartan
búkinn, því hún varð svört af
sótinu í eldhússtrompinum. Hún
hamast í trjánum, höggur börk-
inn með nefinu til þess að afla
sér fæðu, og vælir fyrir regni;
því hún er altaf þyrst, en þá á
hún von á svaladrykk. Á
||^^EKKIÐ þið menn þessa?
élÍP' Þið hafið sjálfsagt séð mynd-
e^=*P ir af þeim áður, en nú hafa
þeir tekið á sig gasgrímur svo
þeir eru nokkru torkennilegri.
Það verður gaman að sjá hve
margir geta, ráðið gátuna.
Sendið ráðningu fyrir gamlárs-
kveld!